BIYERNES, pagkatapos ng duty ko sa library, umuwi kami agad ni Amy para ayusin ang mga dadalhin namin patungong Batangas. Nag-text naman na ako kay kuya Josh kanina na nakuwi na kami at hihintayin na lang namin sila.
May advantage naman itong pagpayag namin dahil kasama namin si Brent. Gusto kong mapalapit sa kaniya, gusto ko siyang kaibiganin. Besides, kaibigan ko naman na si kuya Josh. I hope he might consider me to be his friend.
Medyo napapagod na din kasi akong nagpapapansin sa kaniya. Bakit ko pa siya hahabulin kung posible naman na maging magkaibigan kami. I like him. No, scratch that. I love him. Yeah, aaminin ko na sa sarili ko na mahal ko siya. But I will never tell it right in front of his face lalo na’t walang kasiguraduhan na maibabalik din niya ito. Simpleng pagpapansin ko nga kung hindi ko pa
WE ARRIVED at Kuya Josh new Resort at ten in the evening. The Resort was huge and classy. Halatang pang mayaman. Bukas pa naman ang opening at kaunti lang ang mga tao sa loob. Mga staffs at helper lang ng resort ang nandoon.We slept on one of the nipa huts inside. Magkatabi ang kubong tinulugan namin nila Brent. Maaga akong nagising. Alas singko pa lang ay gising na ako. Tinatawag ng dagat ang katawan ko. Si Amy, nandoon pa, natutulog. Hindi pa masyadong maliwanag. Nagpasya akong maglibot-libot na muna.There are lots of nipa hut inside. May mga suites naman na para sa mga VIP if they want to stay for the night. Ayon kay kuya, marami na raw ang nagpa-reserve for the opening. Well, kung opening naman kasi, usually, mura. Kapag nagtagal at saka lang ito magtataas ng fees.
NAABUTAN NAMIN si Brent at Kuya Josh na nakaupo sa kaliwang bahagi ng restaurant. Nag-uusap ang mga ito at parehong tumatawa.“Wow, anong meron?” tanong ko. Hinila ko ang upuan sa kanan ni Brent. Square type ang table at magkatapat sila ni kuya Josh. Magkatapat din kami ni Amy.“Oh, nothing.” Sagot ni kuya Josh. “Let’s order.” Binigyan niya kami ni Amy nang tig-isang menu booklet.Nothing? “Ngayon lang ako nakakita nang dragon na tumatawa.” Pa-rinig ko. Nakatutok pa rin ‘yong mata ko sa mga pangalan ng pagkain.“Is that a joke? Should I laugh?” Brent replied, sarcastically.Sinulyapan ko ito. Ayan na naman siya sa ngisi niyang ‘yan. Inirapan ko nga. “Ikaw ba kung tatawa ka?”Ibinalik ko ang atensyon ko sa binabasa. Ngayon ko lang nakita ang side ni Brent na ganito. Ngayon ko l
NAALIMPUNGATAN ako nang marinig ang tunog nang telepono sa ibabaw ng lamesa. ngunit tinatamad akong gumalaw para abutin ito.Good thing Amelia’s awake and picked it up. “Hello.”Nakinig naman ako. Ngunit minuto na ang nakalipas ay hindi nasundan ang unang salita ng aking kaibigan.Tila ba’y mahaba-haba ang sinasabi ng caller.Ibinaling ko ang aking atensyon sa gawi ni Amy. She replied. “Okay.” And hanged up.“Who called?” I asked.“Josh,” she answered.
HINDI KO alam kung ano ang trip ni Brent. Kagabi ay okay naman kami. Nagkapag-usap pa nga kaming dalawa.Ang plano namin na pag-si-swimming ay hindi natuloy dahil biglang bumuhos ang ulan.Kinabukasan ng linggo ay maaga kaming bumiyahe pauwi dahil may importante pa daw na lalakarin si Josh. Tumawag daw kasi ang mommy niya.Alas nuwebe pa lang ng umaga ay nakabalik na kami. Sa buong biyahe ay hindi man lang ako pinansin ni Brent. Kami ni Amy ang magkatabi sa backseat habang si Josh ang kasama niya sa harapan.Pagbaba namin, diretso akong bumaba sa sasakyan at hindi na nagpaalam sa kanila. Si Amy na lang ang kumaway pabalik. Nakakasira ng araw si Brent. Umasa pa naman ako na magiging okay na kami.
"KAYO NA ba ni Brent, at hinatid ka niya pauwi?""Bakit ka na-late nang uwi?""Sa'n kayo nagpunta ni Brent?"Sunod-sunod na tanong ni Amy pag-apak ko sa loob ng apartment. Akala ko ba masakit ang puson nito? Bakit ang lakas ng kanyang tilaok?Hindi ko ito sinagot. Iniwan ko ang bag ko sa sofa at dumiretso sa kusina. Naghalungkat ako nang makakain. Gutom na ako at wala akong lakas na sabayan ang pagtilaok ni Amy."Hoy, bruha! Kinakausap kita ha?" nakapamaywang ito at nakatayo sa tapat ko.Tiningnan ko lang ito at nilagpasan para kumuha ng plato. Nagsandok ako ng
ARAW NG biyernes, alas singko diyes sa hapon nang makauwi kami ni Amy sa apartment. Ibinaba ko sa ibabaw ng sofa ang aking bag, inilapag ang hawak kong cellphone sa ibabaw ng mesa atsaka dumiretso sa banyo.Pag-upo ko pa lang sa kubeta ay sunod sunod na kalabog ang narinig ko magmula sa labas ng banyo.“Bree! Pakibilisan, lalabas na lalabas na!” sigaw ni Amy sa labas.Dahil trip kong mang-asar, “Ang alin ba?!” sigaw ko pabalik.Hindi ito sumagot. Ngunit mas lumakas ang pagkalabog niya sa pintuan.Pagkatapos ko...“Oh, tae ka na do&r
KATATAPOS ko lang maglinis ng condo ni Brent nang marinig kong tumunog ang doorbell. Pinunasan ko ang aking kamay atsaka tinungo ang pintuan upang buksan.Bumungad sa akin ang isang matangkad na lalaki na sa unang kita mo pa lang ay masasabi mong may lahing banyaga katulad din kay Brent.“Hi,” bati nito sa ‘kin. “Brent called me to come, is there any problem?” tanong nito. Malamang ito si Drake, ‘yong tinawagan ni Brent kanina.Ngumiti naman ako. Niluwagan ko ang pagkaka-awang ng pinto. “Hello. Pasok ka.”“Where is he?” tanong nito. Isinara ko na muna ang pinto.&ld
NANG MAGISING ako nang alas kwatro y medya, ay hindi na muli ako dinalaw ng antok. Kaya naman nagpasya akong puntahan na lang si Brent sa kanyang kwarto para makita ang kalagayan nito.Naghilamos muna ako bago ako tumuloy sa kwarto ni Brent. Habang pinupunasan ko ang aking mukha ng towel, napatingin ako sa bintana.Hindi pa rin tumitigil ang pag-ulan. Hindi ko alam kung may bagyo ba o wala. Hindi naman kasi ako nag-abalang buksan ang facebook ko kagabi. Diretso tulog na kasi ang ginawa ko.Dahan-dahan kong pinihit ang seradura ng pintuan ni Brent. Itinulak ko ito nang marahan. Nag-iingat na hindi makagawa nang ingay.Madilim ang kwarto ni Brent dahil pinatay nito lahat ng ilaw. Kaya nama
SUMMER ENDS. Like how the dandelions dance along with the wind. Finally, his mission has an end. But he left me something unwritten. How long I have been waiting for him to come back? Days? Weeks? Three weeks. He left, without me knowing his whereabouts.Damn that man! He really fond of pissing me off. He promises to tell everything, but where on earth he has been? Sam got traumatized. Her parents suddenly went home when they found out what happen. One of their maids told me that she doesn't want to talk. That's why her parents decided to bring her to a psychia
I WAS awakened by loud noises. Screams. Cries. Seeking helps! Fears. I can sense their fears. I opened my eyes but closes them again when the light coming from the yellow bulb embraced my sight. My hands hurt, so as my back.Darn! I slept on the cold floor."Let me go! Help!""Let us go!"All I can hear were those words. They. Yes, they. They keep on screaming and shouting. But no one dared to look us in. Seeing their faces hopeless, makes me want to kill that freaking devil!I gritted my teeth! Wait until a grim reaper reaps your soul, Liam Prynne!Kung hindi lang ito planado, maaaring isa na rin a
“EXACTLY, baby.”Help! I can’t breathe!Baby daw?Baby!!!!“At sino naman angipapainniyo?” tumingin ako sa kaniya. “Ang please, don’t call me baby, lalo na’t may fiancé ka na.Kilabutanka nga.”Tumawa ito. “You’re cute when you’re jealous.”Tumaas ang isa kong kilay, “Jealous? Saan banda?” angkapaltalaga ng mukha niya.Umiling ito, &
I EMBRACED myself as the wind blew stronger. I should’ve brought a jacket. The lights hanging on the garlands gives a fantastic view all over the place.I look serious as I reached his place. He’s sitting above the soft sand, both hands towering from aback, with eyes intently looking on the beautiful horizon… I supposed.I composed myself not to make unnecessary noise. But I was shocked on what he did.“The sand was still warm… and you need this,” his voice seems so concern, “You may get urinary tract,” sabi nito nang tanggalin niya ang kaniyang damit at inilagay iyon sa ibabaw ng buhangin para aking upuan.Damn muscles!My mind screamed out.
NANG MATAPOS kaming mag-usap ni Amy ay nagpasya kaming bumalik sa loob dahil talagang nagugutom na ako. Nakakainis nga ito dahil tawa ng tawa dahil sa tunog ng aking tiyan.Tinanggal ko ang aking sapatos dahil nalagyan na ito ng buhangin. “Besh, hindi ba’t may klase tayo bukas? Wala ka namang balak mag-absent hindi ba?”Tumawa ito. “Gosh, nasaan ba utak mo besh?”Kumunot-noo ako. “What do you mean?” inilapag ko ang aking sapatos sa shoe rack sa gilid ng pintuan.“Wala tayong pasok bukas dahil disinfecting.”“Ano?” bakit hindi ko alam iyon?
“WHERE THE hell are you taking me?” I glared at him. Hindi ito sumagot at nanatili sa daan ang kanyang konsentrasyon.I frowned. Bahagyang nakaharap ang katawan ko sa direksyon niya.“Brent!” I screamed out of frustration.He lazily looked at me. “What?” he asked, seems innocent. And diverted again his gaze in front.Sinuntok ko ito sa kanyang kanang braso ngunit hindi man lang ito natinag. Still sitting there, eyes on the road. But I saw his grip on the steering wheel, tightened.I punched his arm again, lightly.I almost bumped my head on the dashboard when he stepped on the break and pulled ove
ILANG BESES ko bang pinag-isipan na kakausapin ko si Brent, ngunit ilang linggo na naman ang lumipas ay nawawalan pa rin ako nang lakas ng loob na kausapin ito. At isa pa, hindi ko pa ito nakikita magmula nong nakita ko siya sa cafeteria.Sinasadya kong hindi siya makita.Nitong mga nagdaang linggo rin ay naging busy ako sa mga subjects ko. Lalo na sa mga printed modules ko. Kinakailangan kong pagtuunan iyon ng pansin dahil importante ito.Importante rin naman ‘yong tungkol sa amin ni Brent ngunit mas mahalaga pa rin sa akin ang pag-aaral at alam kong makakapaghintay naman ang sa amin.Amy made it again at the top 1. So as Brent. Sana all kasing talino nila.
TWO WEEKS had passed. I totally ignored Brent. I hold myself to throw a single glance at him. I keep myself busy, reviewing for the finals. And I successfully nailed it. The final exam didn’t fail me, it’s not that hard and it’s not that easy. But I’m so thankful that I made it and it was perfectly done.Here’s a thing, I want to move on, about this damn feeling I’ve felt on him. and I guess, I already did. I deleted his phone number, unfollow him on Instagram, and deleted all the traces of our conversations.Fate knows my pain and he didn’t let me see him for two freaking weeks. And I’m so happy about that. At last, I made it.Finals are done. Next is summer. Yes. I’ll enter summer classes becaus
TUWANG-TUWA si Rowela nang makauwi kami ng Manila. Paano ba naman kasi, nakuha niya ang loob ni tiya Nora at pinabaunan siya ng maraming tsokolate at mga mamahaling pabango at damit. Nagtatampo nga ako. Ako ‘yong gustong makita pero iba ‘yong nakinabang sa mga pasalubong. Kidding aside, marami naman kaming nakuha ni Amy na pasalubong.Hindi kami nakagala noong umuwi kami sa probinsiya dahil sa sama ng panahon. Imbes na hapon ng lunes kami luluwas, sinabihan kami nila tatay na sa umaga na lang kasi baka bubugso na naman nang malakas na ulan sa hapon.“Nakakainis talaga itong lalaking ito. hindi ko na nga pinapansin.” Biglang sabi ni Amy.Nag-aayos ako ng mga damit na iniuwi namin pabalik dito. Si Amy naman ay nagsusulat na nama