Natigilan si Maurice nang mapagtanto niya ang katotohanan. Nakalimutan niya ang sakit niya, napalitan ng pagkamangha ang ekspresyon niya nang tingnan niya si Joseph at saka hindi makapaniwalang lumingon kay Chloe.Hindi lang basta superior-subordinate ang relasyon ng dalawa. Walang kamalay-malay siyang dinamay ng tangang Ellie na yun sa gulong ito. Malinaw na kung bakit hindi naging problema ang pagnanakaw ng data sa Fairlight datI. Personal na nangialam si Joseph ngayon dahil may koneksyon ito kay Chloe.Nanlumo si Maurice dahil bumagsak sa kadiliman ang buhay niya. Dahil sa pangingialam ni Joseph, ang mga masasamang gawain ng Baxon ay lumabas sa financial world, kumalat ito na parang wildfire. Mabilis na tinapos ng maraming kumpanya ang kontrata nila sa Baxon, dahilan para bumagsak ang stock nila sa market value, hanggang sa nasa bingit na sila ng bankruptcy.Si Ellie na alam marahil ang mga nangyari ay ilang araw na hindi pumasok sa trabaho. Sa gitna ng lahat ng ito, nakatanggap
Bahagyang nanigas ang ekspresyon ni Xavia, pero mabilis siyang kumalma salamat sa kaniyang likas na magandang asal. Bumalik sa normal ang tingin niya, mayroon itong dalang sense ng superiority na natural na sa kaniya. “Sensitibo ang tiyan ni Joe. Ang preference niya sa mga pagkaing hinahanda mo ay patunay sa culinary skill mo. Aasahan kong aalagaan mo siya simula ngayon.”Magalang siyang nagsasalita, pero kung pakikinggan nang mabuti, para bang sinasabi niyang isang privilege ang alagaan si Joseph at dapat pahalagahan yun.Hindi maintindihan ni Chloe ang intensyon sa likod ng mabubuting salita ni Xavia, pero tumango pa rin siya bilang pagsang-ayon. “Oo naman,” Sagot niya. Kailangan niya lang alagaan ang isang masakit sa ulong g*go nang tatlong taon. Hindi niya kailangan sabihin kay Xavia na kailangan niyang gampanan ang parte niya sa kontrata. Naiintindihan yun ni Chloe.Ngumiti si Xavia bilang sagot at natahimik. Bilang artist, kitang-kita ang temparament niya—-mahinhin at elegante
Bahagyang nagdilim ang mukha ni Joseph habang nagtatanong, “Ayos na ba ang kaibigan?”“Mas maganda sana kung kapamilya niya.”“Wala siyang kamag-anak sa Aesper.”“Oh sige, sumunod ka sa akin.”“Kasama ka ba nila? Sumunod kayo sa akin at i-settle ang payment.” Nag-abot ng forms ang nurse kay Chloe na tinanggap naman yun.“Okay.”“Nasa first floor ang payment counter.”*Nilapag ng doktor ang test results sa harapan ni Joseph at seryosong sinabi, “Ikinalulungkot kong ipaalam sa iyo na diagnosed ng leukemia ang pasyente, at sa kasamaang palad, lumagpas na ang optimal treatment period.”“Ano?” Nanliit bigla ang pupils ng mga mata ni Joseph.“Nagpunta sa ospital nitong nakaraan ang pasyente para sa checkups. Hindi niya ba sinabi sa iyo?”“Hindi…”“Base sa kasalukuyang kondisyon ng pasyente, highly susceptible siya sa infections sa buo niyang katawan. Importante na alagaan mo ang emosyon niya at iwasan na magkaroon siya ng matinding emosyon. Importante ang positive mood para sa m
Sinundan ni Chloe ang boses at nasaksihan si Xavia na mahigpit na nakahawak sa kamay ni Joseph, tumutulo ang luha nito dahil sa saya.‘Pumayag ba talaga si Joseph sa hiling noya?’ Napaisip si Chloe, kumikirot sa sakit ang puso niya. Mahigpit na kumuyom ang mga kamao niya, sinusubukan niyang pigilan ang kaniyang emosyon, pero bigo siya. Parang mga tinik sa puso niya ang magkahawak na kamay ng dalawa. Nanlabo ang paningin niya, at bago pa makatakas ang mga luha, tumalikod na siya at tumakas, magulo at malungkot ang kaniyang itsura.Si Nathan na naramdaman ang tensyon sa kwarto ay napagtanto na hindi pa ito ang tamang oras na pumasok, kaya ngumiti na lang siya. “Iiwanan ko muna kayong dalawa. Ituloy niyo lang.”Kanina, hinawakan ni Xavia ang kamay ni Joseph bago pa bumukas ang pinto. Wala sa sarili sa sandaling yun si Joseph. Ilang segundo pa bago niya napagtanto ang nangyari bago mabilis na bawiin ang kamay niya, malayo ang kaniyang tono. “Magpahinga ka nang mabuti. May kailangan akon
“Gusto ni Xavia na mas makasama ka habang nasa chemotherapy siya,” Kalmadong sabi ni Chloe, binanggit niya ang mga salitang buong maghapon na nasa isip niya. “Didistansya na ako sa iyo simula ngayon. Pero huwag kang mag-alala, magpapanggap pa rin akong misis mo sa harap ng lolo mo at kung kailangan, pwede rin akong umalis sa bahay mo. Pero kung nagmamadali ka, baka kailanganin ko ng tulong mo para makahanap ng malilipatan.”Naintindihan agad ni Joseph ang mensahe ni Chloe, magkasalubong ang mga kilay niya. “So, basta kailangan ni Xavia, handa kang tumabi at iwanan ako nang hindi lumalaban?”“Hindi ba’t mahal na mahal mo ako?’Bumuntong-hininga si Chloe at sinabi ang totoo, “Gusto kong magkaroon pa rin ng dignidad.”Ayaw na niyang kumapit sa isang taong hindi naman sinusuklian ang nararamdaman niya. Minsan na siyang nalunod sa matindi niyang pagnanais na makaganti kay Jake, pero ngayon, hindi na niya yun kailangan.Natahimik ang buong kotse, nabalot ng lamig ang buo nilang ka
Habang mas dumidilim ang gabi, hindi nagpakita ng senyales nang pagtigil ang ulan. Dalawang oras na nakatayo sa gitna ng malamig na hangin si Chloe, namumutla na ang mukha niya sa lamig. Alam niyang wala na talaga siyang masasakyan kaya nagsimula na siyang maglakad, dahan-dahan niyang nilabanan ang ulan at hangin.“Sir, mukhang balak maglakad pauwi ni Ms. Chloe,” Report ni Lucas.Nagdilim ang mukha ni Joseph. ‘Mas gusto niya pang maglakad pauwi kaysa bumalik sa akin?’“Sundan mo siya,” Utos niya.Bumuntong-hininga si Lucas. Malinaw na may nararamdaman sa isa’t-isa sina Joseph at Chloe, pero wala sa kanila ang gustong isantabi ang kanilang mga pride.Habang lumalawak ang highway papunta sa Docwood, sunod-sunod na ang pagdaan ng mga sasakyan na dahilan para tumalsik ang tubig sa kalsada. Sa gitna ng kaguluhang ito, isang puting sedan ang dahan-dahang bumagal sa kalsada, magalang nitong nilapitan si Chloe.Hindi naramdaman ni Chloe ang presensya ng kotse. Hindi niya makontrol
Mahapdi ang nanunuyong lalamunan ni Chloe. Matagal na siyang hindi nakaka-inom ng tubig, dahilan para maging malat at mahina ang boses niya.“Tubig,” Sambit niya.Agad naman binitawan ni Joseph ang kamay niya at nagsalin ng tubig sa isang baso para sa kaniya. Tinungga naman yun ni Chloe, napawi ang uhaw sa kaniyang mahapding lalamunan. Pagkatapos nito, natahimik siya ulit.Pinisil ni Joseph ang baba ni Chloe, pinilit niya itong humarap sa kaniya. Nakaka-intimidate ang kaniyang presensya. “Anong iniisip mo?” Tanong niya.“Iniisip ko kung anong iniisip mo,” Sagot ni Chloe.“Alam mo na ba?” “May mga hula ako,” Sagot niya. “Kasal ka na pero nakikipagkita ka sa ibang babae. Habang gusto mo si Xavia, gusto mo rin ako.”Nakatitig si Chloe sa mga mata ni Joseph, tinatago niya ang matinding sama ng loob. Si Joseph ang nagpababa sa kaniya sa kotse, pero ngayon ay nagpapanggap itong nag-aalala sa kaniya. Napakasama talaga nitong lalaki.Ngumisi si Joseph. “Nagseselos ka ba?”Pagkatapos
Tinitigan ni Emily ang impormasyon tungkol kay Xavia sa Wikipedia, natulala siya. “Maganda siya, pero parang maldita ang dating niya. Mukhang hindi siya madaling makasundo, hindi tulad mo.”Ngiti na lang ang isinagot ni Chloe, sa tingin niya ay pinapagaan lang ni Emily ang loob niya. “Well, kilala siyang violinist. Natural lang na iba ang dating niya sa atin.”“Hah, mapagpanggap lang siya.”Sa sandaling yun, tumunog ang phone ni Chloe, at narinig niya ang boses ni Joseph, sinabi nito na dumating na siya.Nakaparada ang kotse ni Joseph sa hospital entrance. Habang lumalapit sina Chloe at Emily, masaya silang nag-uusap at tumatawa pa, hindi maiwasan ni Joseph na hindi mapansin ang magandang kulay at masiglang enerhiya ni Chloe. Makinang ang aura nito na para bang tuluyan na nga itong gumaling.Napangiti siya. Sa tingin niya ay magaling na nga ito at hindi nito maaapektuhan ang kakayahan nitong magbuntis balang-araw.“Ihahatid na kita pauwi, Emily,” Alok niya.Binuksan ni Chloe ang
Nagliliyab sa galita ng dibdib ni Joseph, isang emosyon na kailangan niyang ilabas. Kakaiba ang alak na ininom niya ngayong gabi, siguradong hinaluan ito ng matandang yun. Pero, sa sandaling ito, hindi niya na yun iniisip. Puno ang isipan niya ng mga imahe nina Chloe at Noah habang magkahawak ang mga kamay nila.‘Bakit lagi siyang nagmamatigas? Nangako siya sa akin na makikipaghiwalay siya kay Icarus, pero lumalapit naman siya ngayon kay Noah. Sa tingin niya ba talaga ay hindi siya mabubuhay nang walang kasamang lalaki?’Gumuho na ang huling linya niya ng depensa dahil sa selos, tinitigan ni Joseph si Chloe bago niya ito pilit na hinalikan. Si Chloe na hindi nagpapaapi ay parang isang kuneho na handang lumaban anumang oras.Pak!Binigyan niya ng umaalingawngaw na sampal sa mukha si Joseph, hindi niya ito kinaawaan. Napalingon si Joseph sa kabilang direksyon dahil sa lakas ng sampal, sandali siyang natigilan. Tila tumigil ang oras pagkatapos ng ginawa niya. Bakas sa gwapo niyang muk
Agad na kumaway si Chloe. “Hindi na, makakahanap din ako ng masasakyan.”Dinoble niya ulit ang bayad. Pagkatapos maghintay ng sampung minuto, ganon pa rin ang resulta. Gumamit siya ng ibang platform, pero ganoon pa rin.Nagkunwari si Harold. “Sobrang late na ngayon at malayo itong bahay. Normal lang na hindi ka makahanap ng masasakyan. Kahit na may mahanap ka, baka masamang driver pa ang masakyan mo. Baka nakawan ka pa at pagsamantalahan. Napakadelikado nun!”Kinilabutan si Chloe bago niya maalala ang balita tungkol sa mga babaeng napapahamak sa pagsakay nang mag-isa sa mga taxi sa gabi… Sa huli, nagdesisyon siyang magpalipas nang gabi sa bahay. Nakahiwalay siya ng kwarto pero nasa iisang palapag lang sila ni Joseph.Nagkulong siya sa kwarto. Pagkatapos maghilamos, nahiga siya sa kama at tinext si Icarus. Akala niya ay natutulog na ito ngayon pero tinawagan siya nito.“Chloe, bakit hindi mo sinagot ang video call? Busy ka pa ba sa office?”“Hindi…Pumunta ako sa birthday celebrati
Namangha si Patrick. ‘Lumabas lang ako dito para magpahangin, at guard na ang tingin niya sa akin. Ganun na ba kababa ang security guards ngayon?’“Hindi na yun kailangan. Sapat na ako para mag-desisyon tungkol dito. Kung hindi ka nagtitiwala sa akin at magpupumilit ka pa, papayuhan na kita. Whitman family home ito. Pwede kang pumasok pero hindi ibig sabihin ay pwede kang lumabas.” Mapagbantang sabi ni Patrick bago siya tumalikod at hindi na muling lumingon pa.Hindi tanga si Ronald. Alam niyang hindi biro ang pumasok sa bahay na ito. Kaya naman, hindi na sila naglakas ng loob na pumasok pa sa loob.Pagkatapos mahusgahan ni Patrick, nagdilim ang mukha ni Ronald. Nalaman niyang hindi sineseryoso ng Whitman family si Xavia at hindi siya dapat nangako na pupunta.Pumasok si Patrick sa hall at bumulong kay Harold. Ngumisi ang huli. Mas may experience siya kaysa kay Xavia. Ang lakas ng loob nitong isahan siya? Walang galang!Nasa hall si Chloe, kaya hindi niya alam ang nangyari sa laba
Kaswal lang ang outfit ni Chloe. Nakasuot siya ng maikling sweater, may beret and isang pares ng jeans, kitang-kita ang payat niyang bayawang. Mukha siyang masiglang dalaga. Parang isa silang couple ni Noah.Hinawakan ni Joseph ang kurbata niya at nanatiling kalmado, pero nakakatakot ang itsura niya para sa iba.Si Octavia na balak siyang lapitan sana ay hindi na naglakas-loob pa.Nakita ni Chloe si Chloe, bahagya siyang kinabahan habang sinusubukang dumikit kay Harold.Nakita ni Joseph ang pagbabago sa ekspresyon ni Chloe, nabalot ng lungkot at kadiliman ang kaluluwa niya.Nang magsimula ang birthday party, nakita ni Harold ang cake na niregalo ni Chloe sa kaniya. Nang malaman niyang siya mismo ang nag-bake nun, abot tainga ang ngiti niya. Pinagmalaki niya ito. “Tingnan niyo. Siya mismo ang nag-bake nito. Ang pinakamagandang regalo ay ang mga bagay na pinaglalaanan ng oras.”“Mahihirap lang ang gumagawa ng regalo para magpanggap na attentive,” Mahinang bulong ni Octavia.Matand
“Pero Whitman din si Jon. Unti-unti rin siyang magma-mature.” Naiinis si Preston. “Dad, ibalik mo siya sa board.”“Hindi na ako pwedeng mangialam simula nang ibigay ko ang pangangalaga sa Whitman Group sa batang yun. Sa kaniya niyo sabihin ang mga hinaing niyo.” Umiwas sa responsibilidad si Harold dahil ayaw niyang mangialam.“Dad, alam niyong hindi papayag si Joe. Kaya kami pumunta sa inyo,” Ayaw sumuko ni Octavia. “Hindi pwedeng paborito niyo lang ang masusunod. Namamaga ang balakang ni Jon dahil sa pagkakasipa sa kaniya.”“Magkaroon ka muna ng achievements bago ka makiusap. Pwede tayong gumamit ng pera para tulungang tumanda si Jon, pero kailangan may ipakita siya.”Umusok ang ilong ni Octavia sa galit. ‘Fine, magkakaroon kami ng achievements! Ang anak ko ang pinakamagaling. Magkakaroon din siya ng achievement at matatalo si Joseph!’Dala-dala ni Chloe ang birthday cake na ginawa niya at isang regalong binili niya habang naglalakad papasok sa Whitman family home. Nang makita ni
Nararamdaman ni Toto ang takot ng kasama niya kaya tinahulan niya si Xavia. Malakas ito kaya napalabas si Joseph.Nabalot ng pagsisisi ang mukha ni Xavia. “Aksidente kong natakpan ang buntot ni Oreo, akala ni Toto binubully ko si Oreo.”Hindi yun sineryoso ni Joseph. Lalo na at laging tumatahol nang malakas si Toto. Malaya ito at walang ginagawa. Kailangan lang nitong mapalo.Ang trip papunta sa Docwood ay para asikasuhin ang trivial affairs ng Whitman Group. Alam ni Jonathan na darating si Joseph ngayong araw kaya hindi siya mapakali habang naghihintay. Pagpatak ng alas onse nang umaga, dumating si Joseph sa Docwood. Lahat ng executives ay lumabas para batiin siya.Lumapit si Jonathan. “Joe, nandito ka na rin.”Tiningnan lang ni Joseph si Jonathan sa sulok ng mga mata niya pero hindi niya ito pinansin. Dahil hindi pinansin sa harap ng maraming tao, magsasalita sana si Jonathan para bawiin ang dignidad niya pero hindi siya binigyan ng pagkakataon ni Joseph, inutusan nito si Lucas
Kinabukasan, sinimulan ni Chloe ang araw niya sa paghahanda ng isang healthy breakfast. Napuno ang kusina ng nakakatakam na aroma ng brewed coffee at sizzling bacon. Pagka-upo niya para kumain, ang combination ng mga flavors at texture ay nagbigay sa kaniya ng matinding saya.Kumakain siya habang nag-rereview ng study materials. Straightforward ang mga tanong para sa driving test, kailangan ng kaalaman sa theory imbes na practical application. Pagdating ng nine o’clock, dumating na siya sa opisina.Sa lobby sa ground floor, isang middle-aged na lalaki na nasa fifties ang nagpapalinga-linga, halatang may hinihintay. Paglapit ni Chloe, hindi niya mapigilang masurpresa.“Patrick?”Tumalikod si Patrick at ngumiti. “Ms. Chloe, napadaan lang ako at naisipan kong pumunta dito.”Hindi naniwala si Chloe dahil pamilyar na siya kay Patrick. Pabiro siyang nanukso, “Napadaan lang, huh?”“Ms. Chloe, matalino ka talaga. Walang nakakalagpas sa iyo,” Sabi ni Patrick, nilabas niya ang isang invita
Habang nagsisimulang pumatak ang ulan sa labas, natakpan ng mga itim na ulap ang buwan.Nakatayo si Chloe sa labas nang walang payong, naghihintay ng isang ride-hailing car.Paglipas ng limang minuto, lumabas si Joseph mula sa underground parking lot. Binaba niya ang bintana ng kotse para ipakita ang kaniyang mukha. “Sumakay ka. Maulan ngayong gabi, at hindi ka makakakuha ng taxi.”Tiningnan ni Chloe ang ride-hailing order sa phone niya, kahit na mataas na ang presyo, walang driver na tumatanggap nito. Dahil lumalakas ang ulan, alam niyang mas magiging mahirap pa ang maghanap ng masasakyan. Hindi na siya nag-alinlangan at sumakay na sa kotse ni Joseph at sinabi niya ang kaniyang destinasyon.Dahil dalawang beses nang nakapunta sa bahay ni Chloe noon, natatandaan pa n Joseph ang ruta at hindi na kailangan gumamit ng navigation. Noong una ay walang nagsasalita sa kanila habang si Chloe ay nakatingin sa labas. Lumakas lalo ang ulan, at natakpan ng malalaking patak ang bintana ng kotse
Nararamdaman niyang matagal na nitong pinipigilan ang galit niya. Dahil ba sila na ni Icarus?Hindi niya alam kung gaano katagal siya nitong hinalikan, at sa tuwing sinusubukan niyang kumawala, kakagatin lang siya ni Joseph. Dahil sa takot sa sakit, hindi siya gumalaw, namumula ang malinaw niyang mga mata, parang isang kunehong galit pero hindi makapagsalita, hinayaan niyang kunin nito ang gusto.Matapos ang tila walang hanggan, binitawan na rin ni Joseph si Chloe. Gayunpaman, ang mga labi lang nito ang iniwan niya, hawak niya pa rin ito sa baywang. Huminga nang malalim si Chloe, namamanhid ang kaniyang mga labi. Kahit hindi niya tingnan, alam niyang namamaga ang mga ito.Nilaro ni Joseph ang mga hibla ng buhok ni Chloe, malalim at katakot-takot ang boses niya habang sinasabi, “Uulitin ko sa huling pagkakataon. Makipaghiwalay ka kay Icarus o hindi lang simpleng bankrupt ang mangyayari sa kaniya. Lalo na at si Icarus lang ang nag-iisang anak na lalaki sa pamilya niya.”Mababa ang ti