บทที่ 8 ทริปเบลลาโจ้ กับยักษ์ขี้โมโห

เขาไม่ใส่ใจท่าทางฉุนเฉียวของผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นอดีตภรรยา โน้มตัวลงแล้วอุ้มลูกชายขึ้นแนบอก เซโล่มองเขาสลับกับวาเลนเซียด้วยแววตาสับสน เพราะไม่อยากมีปากเสียงกับอดีตภรรยาต่อหน้าลูกชาย แองเจโล่จึงเรียกโซอี้ เลขาคนสนิทที่ยืนสังเกตการณ์อยู่ไม่ห่าง ให้มารับตัวลูกชายไปพักผ่อนรอในเรือส่วนตัว ก่อนจะหันกลับมาบอกหญิงสาวเจ้าของเรือนร่างเซ็กซี่ที่ยืนตัวสั่นเพราะความโกรธเสียงเย็น

“คุณได้เที่ยวกับลูกชายอย่างที่อ้างสมใจมาทั้งวันแล้วนี่ หมดเวลาแล้วก็ไปซะ แล้วอย่ามาทำท่ากระแซะยั่วยวนอะไรผมอีก ถึงไม่อายตัวเองก็ควรจะอายพวกนักข่าวที่แอบตามมา อ้อ ไม่ใช่แอบตามสิ” เขายิ้มเยาะ “อายพวกนักข่าวที่คุณเชิญมาทำข่าวบ้าง มันน่าเกลียด...เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน คุณไม่ใช่ภรรยาของผม ก็แค่อดีตที่ผมไม่มีวันหันหลังกลับไป มีแต่จะผลักใสให้ไปไกล ๆ เพราะขยะแขยงเท่านั้น”

“แอล! คุณมัน…”

เขาทำท่าจะเดินหนีเสียงกรีดร้องอย่างขัดใจของนางแบบชื่อดัง แต่ก็ต้องชะงักอีกครั้งเมื่อรู้สึกว่ามีคนแอบมอง สัญชาตญาณบอกให้หันไปยังทิศทางตรงกันข้าม เขาเห็นผู้หญิงสองคนยืนจ้องมองเขาอยู่ไกล ๆ ใกล้ท่าเรือที่รอรับผู้โดยสาร ดวงตาคมกล้าเห็นว่าเป็นญาติผู้น้องและอีกคนคือยายเด็กปากจัดตัวแสบพากันแอบต้นไม้จ้องมองมายังจุดที่เขายืนอยู่ แม่ช่างภาพสาวปากจัดกําลังกดชัตเตอร์ เห็นได้ชัดว่าแอบถ่ายรูปเขาที่ยืนคุยกับอดีตภรรยา แองเจโล่มองตามด้วยแววตาวาวโรจน์ รู้สึกหงุดหงิดมากไปอีกที่ดูเหมือนจะมีคนมาจุ้นไม่เข้าเรื่อง

พริมาสะดุ้งเมื่อสบตาเข้ากับเจ้าของนัยน์ตาสีมะกอก หญิงสาวรีบชักชวนเพื่อนให้เดินหนี ได้ยินเสียงสบถอย่างหงุดหงิดและเสียงเท้าที่ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ 

“ตายแล้วพีพี แองจี้รู้แล้วว่าพวกเราแอบมอง” จีด้าอุทานเมื่อเห็นญาติผู้พี่กําลังเดินมุ่งหน้ามาทางนี้ แล้วเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงขลาด ๆ “แองจี้ไม่ชอบให้ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวเสียด้วยสิ ยูไม่น่าแอบถ่ายรูปเลย”

เธอแอบกลืนน้ำลายเมื่อเห็นผู้ชายร่างยักษ์ก้าวเดินตรงมา ก่อนแก้ตัวเสียงเบา “ใครจะไปรู้เล่าว่าพี่ชายยูรู้สึกตัว ไอแค่อยากจะถ่ายเก็บไว้ดูเล่น ๆ ไม่ได้คิดจะทำอะไรเสียหน่อย” 

จริง ๆ เธอกะจะถ่ายเก็บไว้ยั่วโมโหอีกฝ่าย เพราะแอบแค้นที่คราวก่อนถูกกระชากคอเสื้อ ทั้งโดนตะคอก เกิดมาทั้งพ่อและพี่ไม่เคยดุและพูดจาร้ายกาจใส่เธอขนาดนี้ แล้วเขาเป็นใครก็แค่อีตายักษ์ขี้โมโห บ้าอํานาจ

พริมารีบดึงมือเพื่อนสาวที่ยืนนิ่ง ก่อนพากันเดินลัดเลาะไปยังจุดขึ้นเรือโดยสาร แต่เดินไปแค่ไม่กี่ก้าวก็ถูกดึงคอเสื้อจากทางด้านหลัง

อีตายักษ์บ้าตามทันและดึงทึ้งคอเสื้อเธออีกแล้ว!

“ว้าย!” จีด้าอุทานอย่างตกใจเมื่อเห็นเพื่อนถูกดึงจากด้านหลังจนดิ้นหนีไปไหนไม่ได้ด้วยแรงแขนอันทรงพลังของแองเจโล่ หญิงสาวถลาจะเข้าไปช่วยเพื่อน  ปากก็ร้องห้ามญาติหนุ่มเสียงสั่น “แองจี้ใจเย็น ๆ อย่าทำรุนแรงกับเพื่อนจีด้านะ!”

แองเจโล่หันไปตะคอกแม่น้องสาวตัวดีเสียงแข็ง “หยุด! จีด้า อย่ายุ่ง เพื่อนเธอรนหาที่เอง ถ้าไม่อยากให้พี่โกรธก็ไปยืนห่าง ๆ” 

ก่อนจะหันมองยายผู้หญิงน่ารําคาญที่บัดนี้ดิ้นรนและพยายามจะปัดกระชากมือเขาที่ดึงไว้ทางด้านหลังแต่เอื้อมยังไงก็ไม่ถึง เขาปล่อยมืออย่างแรง ส่งผลให้ร่างเล็กบอบบางที่ลอยอยู่ด้วยกําลังแขนของเขาหล่นดังตุบ

“โอ๊ย!” พริมาร้องด้วยความเจ็บ เพราะดูเหมือนก้นกบจะกระแทกพื้นอย่างแรง เธอก่นด่าด้วยความโมโห “ไอ้บ้า ปล่อยลงมาได้ ผู้ชายใจโหด ทำร้ายผู้หญิงไม่มีทางสู้!”

เขาย่างสุขุมเข้ามา ใบหน้าถมึงทึง ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงขึงขัง “แล้วผู้หญิงอย่างเธอที่ไล่สอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้าน แอบถ่ายรูปโดยไม่ได้รับอนุญาตเรียกว่าอะไร..”

พริมาเม้มริมฝีปาก ถลึงตาตอบอีกฝ่ายเมื่อโดนยอกย้อน

“ว่ายังไง ฉันถามทำไมไม่ตอบ!” เขาตะคอก

เธอหลับตาปี๋ด้วยนึกว่าอีกฝ่ายคงจะลงไม้ลงมือ แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จึงลืมตาเชิดหน้าตอบอย่างถือดี “ทำไม...คุณมาเที่ยวในที่สาธารณะ ฉันก็แค่เก็บภาพวิวสวย ๆ แล้วบังเอิญพวกคุณติดอยู่ด้วย ถ้าคุณไม่พอใจก็แค่ลบมันทิ้ง ใครจะไปรู้ว่าเป็นคุณกัน ฉันก็อยู่ตั้งไกล” หญิงสาวยังบอกไม่ทันจบ เสียงเย้ยหยันจากผู้ชายที่ยืนค้ำเธออยู่ก็บอกอย่างรู้ทัน

“ไกลแค่ไหนถ้าเป็นสายตาของคนอายุยี่สิบปลาย ๆ ก็คงจะมองเห็นถ้าเพ่งมองว่าใครเป็นใคร เว้นเสียแต่ว่าคนคนนั้นจะตาบอด ตาถั่ว หรือโกหกหน้าด้าน ๆ...” เขาบอกเสียงเยาะ

“นี่ ก็ถ้าคุณไม่พอใจก็บอกให้ฉันลบก็ได้ จะจิกกัดด่าทอฉันทำไม ผู้ชายอะไร...ปากจัด ปากเน่าไม่มีชิ้นดี!” 

หญิงสาวค่อย ๆ ลุกขึ้น เมื่อเพื่อนสนิทปรี่เข้ามาพยุงด้วยความเป็นห่วง ได้ยินจีด้าเอ่ยต่อว่าญาติตัวเองสองสามคํา

“ใจเย็น ๆ นะพีพี ไอว่าเรากลับกันก่อนเถอะ เที่ยวเรือจะหมดแล้ว” จีด้าหันมาคุยกับเธอเสียงอ่อน มือก็ลูบไหล่เบา ๆ เพื่อบอกให้ใจเย็น ๆ ก่อนจะหันกลับไปบอกญาติหนุ่ม “จีด้าว่ามีอะไรค่อยกลับไปคุยที่บ้านนะแองจี้ แล้วพี่ทำแบบนี้ก็ผิดด้วย พีพีเป็นผู้หญิง พี่ไม่ควรจะตะคอกและใช้กําลังกับเธอ”

“แต่เพื่อนจีด้าแอบถ่ายรูปพี่โดยที่พี่ไม่อนุญาต เกิดรูปหลุดไปเป็นข่าวเสียหายพี่จะทำยังไง”

“แต่พีพีแค่ถ่ายเล่น ๆ ไม่ได้มีเจตนาอะไรเลยนะคะ” เธอเห็นจีด้าเถียงแทนก็แอบละอายใจ จริง ๆ เธอก็มีจุดประสงค์ประมาณนี้น่ะนะ เพราะอยากแก้เผ็ดอีกฝ่าย แต่เรื่องมันมาถึงขนาดนี้ ขอโทษแล้วลบภาพไปซะก็พอ เธอไม่อยากจะมีเรื่องกะยักษ์ขี้โมโห ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับอีกฝ่ายเต็มทน

“เออ เอาเป็นว่าฉันขอโทษ” เธอโพล่งขึ้น ขัดจังหวะทุ่มเถียงของสองพี่น้อง “ฉันจะลบรูปให้เดี๋ยวนี้ ขอให้คุณยอมจบและเลิกทำท่าทางคุกคามฉันเสียที”

หญิงสาวยกกล้องที่คล้องคอออกมา กําลังกดเปิดก็ถูกมือหนาคว้ากล้องไปโดยไม่ทันตั้งตัว

แองเจโล่แสยะยิ้ม โยนกล้องที่อยู่ในมือขึ้นลง ก่อนจะบอกเสียงเหี้ยม

“ไม่ต้องลบหรอก...ซื้อใหม่ซะ ง่ายดี และเราหายกัน!”

พูดจบก็เหวี่ยงแขนสุดแรง โยนกล้องตกลงไปในทะเลสาบ ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของทุกคน