It started from the Vaccination Site

It started from the Vaccination Site

last updateHuling Na-update : 2023-01-11
By:  iirxshKumpleto
Language: English
goodnovel16goodnovel
Hindi Sapat ang Ratings
39Mga Kabanata
2.2Kviews
Basahin
Idagdag sa library

Share:  

Iulat
Buod
katalogo
I-scan ang code para mabasa sa App

Synopsis

Lei Kali Angeles, isa siyang barista sa isang Milk Tea Shop. Dahil sa pandemic, nagbawas ng tao ang kanyang pinapasukan na shop. Ngunit, sa mga nagdaan na buwan, unti-unti itong bumalik, at isa siya sa mapalad na tinawagan ng kanyang employer para muling magtrabaho. Pero tila ang kasiyahan niya nang matanggap ang balitang iyon ay kaakibat ng isang negatibong balita. Naging mandatory ang pagpapa-vaccine ng mga tao. Paano na kaya siya ngayon? Kung isa pa naman sa kinakatakutan niya ay ang magpa-inject. Sa pagkakataon kaya na iyon, handa na siyang harapin ang kanyang takot? O mananatili siyang tatalikuran iyon katulad kung paano niya hindi hinarap ang mga kakulangan sa kanyang pagkatao dahil sa iyon ang kinalakihan niya sa kanyang ina? Maging daan kaya ang mandatory vaccine, para tuluyan na niyang harapin ang kanyang mga takot na matagal at palagi niyang tinatalikuran?

view more

Kabanata 1

Prologue

“H-Hello,” Antok kong sabi. Sino ba naman kasing may kapal ng mukha na tatawag sa akin ng sobrang aga! Alam ba niyang kakatulog ko lang?

Ugh! Kainis!

Minsan na nga lang ako maka-pag puyat, at magising sa oras na gustong gusto ko. May nang istorbo pa! Buhay nga naman oh, laging unfair. 

“Ang aga pa! Istorbo ka kung sino ka man!” Inis kong dagdag. 

Wala pa rin akong naririnig mula sa kabilang linya kaya naman inis kong tinignan ang cellphone ko, pipikit pikit pa talaga ang mata ko kasi inaantok pa ako. Pero halos manlaki ang mata ko sa nabasa ko kung sino ang tumatawag. 

Gusto kung murahin ng ilang beses ang sarili ko!

Bakit naman kasi hindi mo muna binabasa, Kali? Kung minamalas nga naman!

Napabalikwas pa ako, muntik ko pang ika-hulog iyon sa kama. Nakailang beses pa akong lunok bago ako nagsalita muli. Parang nawalan ako ng boses. “M-Miss Manager… kayo po pala ‘yan,” Natatawa na wika ko na ikinangiwi ko lang. “Pasensya na ma’am. Alam niyo naman kapag walang shift, napapasarap ang tulog.” Pag kwento ko pa, malay ko ba kung madala siya roon. Edi nakalusot ako! “Ano po ba ‘yon?”

Mas nakaramdam lang ako ng kaba, dahil wala pa akong naririnig sa kabilang linya. 

Hanggang sa marinig kong may tumikhim. "I understand. It’s okay. But, I need you here in 20 minutes. The boss called for a meeting." Sobrang hinhin ng boses, halatang mabait naman. 

Pwede niya palampasin ang nangyari. Hehe! Sana lang talaga!

“Sure po, Miss Manager. Pasensya na po ulit.” Paghingi ko ng paumanhin. Mariin ako napapikit. Naiinis pa rin ako sa sarili ko. 

Gaga talaga, Kali!

Hindi ako makapaniwala na nakarinig ako ng mahinang tawa sa kabilang linya. “Kali, relax... Like I said, I understand. It’s a normal reaction anyway. Even if I were in your position, I may react the same way or even worse."

Kunwari akong natawa. Hindi ko naman ineexpect na ganoon, first ko lang kasing nakakuha ng tawag mula sa kanya. “Thank you, miss. Maghanda na po ako. Bye.”

Gustuhin ko man na pahabain pa ang pag uusap namin dahil mukha namang mabait siya, ang kaso umaandar ang oras at baka ika-late ko pa iyon. 

Mabilis ang naging kilos ko pagkababa ni Miss Manager ng tawag, halos ilang minuto lang ako naligo at nag ayos ng sarili. 

Pagkababa ko nagpaalam lang ako kay mama, nagtataka pa nga siya kung bakit ako nakabihis at kung saan ang lakad ko. Sinagot ko lang siyang pinapatawag kami ng boss namin, at biglaan. Noong una pa nga ayaw niya akong paalisin, dahil hindi pa ako nag agahan. Pinayagan lang niya ako ng sinigurado ko sa kanya na kakain na lang ako sa labas. 

Nang makababa ako ng tricycle, narinig ko na agad ang boses ng ibang ka-trabaho ko. 

"Bakit kaya tayo pinatawag si boss?" Wika ng isang ka-trabaho ko, nang tuluyan na akong makalapit sa kanila. 

Iyon din ang aking katanungan, kung bakit nga ba kami pinatawag ni boss. Wala akong shift ngayong araw, panigurado na sila rin. Hindi naman sila magre-react ng ganyan kung may shift sila. Kung alam lang din nila ang pinagdaanan ko kanina ng tawagan ako. 

Hays! Naalala ko na naman. 

Kung magpa meeting man si boss, hindi naman ganitong biglaan. Kahit pa noong hindi pa ako nakakabalik sa trabaho, sa kadahilanan ngang nagbawas ng staffs. Ngayon lang talaga iyong biglaan. Hindi ko rin maiwasang magtaka, kung anong mayroon.

Pero isa lang ang sigurado ako, importante ang sasabihin ni boss. Pwede naman kasi niyang sabihin sa tawag, o sabihin kung kailan shift na namin.

Napaisip ako. Paano kung...

"Paano kung magtatanggal siyang muli?" Napatingin ako sa isa kong katrabaho nang sabihin niya iyon. Pareho kami ng naisip. So, smart na siya noon? Smart kasi ako, eh. Ayaw ko ng globe, ang bagal kasi.

"Hindi naman siguro." Sana. Isang malaking sana!

"Pasok na kayo, nasa opisina si boss. Hinihintay kayo." Bungad iyon sa amin ng isa sa mga naka-shift. Hindi ko mapigilan na mapatingin sa kanya, mula ulo hanggang paa.

Pwede na. Pwede ng itapon ang ulo! Grabe kasi ano, 'yong mukha niya sobrang nipis! Mabuti na lang hindi namumula.

Baka isipin kong overcooked ang kanyang ulo.

Mabilis akong napa-sunod nang makita na pumasok na ang ibang kasama ko sa opisina ni boss.

"Good morning, boss." Bati ko sa kanya. Ganoon din ang ginawa ng mga kasama ko. Ganyan sila eh, gaya-gaya! Wala silang originality, pwede namang Magandang Umaga, boss. Bakit, good morning din ang sinabi?

Wala na talagang originality ang mga tao, copy paste na ang kanilang buhay. Doon na sila dumi-depende.

Prente itong nakaupo sa kanyang swivel chair, hindi ko maiwasang pasadahan siya nang tingin. Pogi naman siya, pero hindi siya ang mga tipo ko.

Tsaka hindi naman ako papatol sa boss ko. Ayaw kong maging laman ng balita, masyado na akong maganda para sa ganoong role.

Isa pa, ayaw kong magkaroon ng kapatid ang anak ko, na puro panganay.

"Anak."

Hala! Sh*t! Mabilis kong tinakpan ang bibig ko. Napalakas yata ang pagka sabi ko.

Unang kahihiyan, Kali!

Bakit ko ba kasi nasabi iyon? Ano bang pumapasok sa isip ko!

Para akong binuhusan ng malamig na tubig nang lahat sila nakatingin sa akin, lalo na ang boss kong nakangisi ngayon sa akin.

Huwag mo ako ngisihan, sir. Kahit boss kita, tatanggalan pa rin kita ng nguso! Sigurado akong hindi mo magugustuhan, huwag mong subukan. 

"You're saying something, Miss Angeles?" Nakangisi pa ring sabi ni sir.

Para namang nasisindak ako ni sir sa pangisingisi niya. Kung ibang babae 'yan panigurado naglalaway na. Pero kung hindi ko lang 'to boss, at ibang lalaki 'to. Bastos man, pero nadurahan ko na siya. "Nothing, sir." Matigas kong sagot sa kanya, at umayos ng pagkakatayo. 

Alam ko ang ugali ng boss ko, dati pa man wala na itong pinagbago. Halos lahat na yata ng kanyang tauhan. Pero syempre, hindi ako kasama roon.

Hindi ko kailanman gugustuhin na mapabilang.

Malaki rin kasi siya kung magbigay ng sahod. Sobrang laki, kaya maraming ayaw umalis dito. Iyon ang habol nila.

Hindi ako isa sa kanila. Sampalin lang ng pera, bibigay na.

Siguro, kapag inabutan. Pwede pa. Ayaw ko ng sinasampal ako. Sarili ko ngang nanay hindi pa ako nasampal, tapos hahayaan ko lang na sampalin ako ng iba. 

No way! Highway!

"I asked all of you to be here for a very important announcement." Seryosong panimula ni sir. 

Sabi na eh, tama ako. Importante ang sasabihin ni boss.

"You need to have a vaccine." 

Nanlaki ang mata ako. "Ano!"

Napa-takip na naman ako sa bibig ko. Paano ba naman? Sobrang lakas ng pagka-kasabi ko kaya lahat ng mata nakatingin sa akin. Sh*t! Alam ko namang maganda ako, pero huwag naman lagi oy!

Pangalawang kahihiyan, Kali! Isa na lang, quota ka na!

"Sorry, sir." Mabilis kong hingi ng tawad. Hindi ko naman masisisi ang sarili ko, nagulat talaga ako sa sinabi niyang iyon.

Umarko ang kilay ni sir. "You seemed so shocked, Miss Angeles? Don't you hear it on the news? It's now mandatory."

"Wala po kaming tv, sir." Pagsisinungaling ko. Ayaw ko ng marami pa siyang itatanong.

Napa-oh naman iyong ibang kasama ko. Parang hindi sila makapaniwala.

"Going back... Like what I said, you need to have your vaccine." Hindi makikitaan ng pagbibiro ang mukha ni sir, talaga nga yatang seryoso siya. 

"Paano kung hindi po magpa-vaccine, sir?" Matapang kong tanong.

Muli itong napatingin sa gawi ko. Hindi siya nagdalawang isip na sagutin ang tanong ko. "You will lose your job."

Ano? Mawawalan ng trabaho? Putspa naman talaga.

Halos lahat napasinghap sa sinagot na iyon ni sir. Kahit nga ako, paano na 'yan?

Kakabalik ko nga lang ng trabaho, tapos mawawala na naman?

To Be Continued…

Palawakin
Susunod na Kabanata
I-download

Pinakabagong kabanata

To Readers

Welcome to GoodNovel world of fiction. If you like this novel, or you are an idealist hoping to explore a perfect world, and also want to become an original novel author online to increase income, you can join our family to read or create various types of books, such as romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel and so on. If you are a reader, high quality novels can be selected here. If you are an author, you can obtain more inspiration from others to create more brilliant works, what's more, your works on our platform will catch more attention and win more admiration from readers.

Mga Comments

Walang Komento
39 Kabanata
Prologue
“H-Hello,” Antok kong sabi. Sino ba naman kasing may kapal ng mukha na tatawag sa akin ng sobrang aga! Alam ba niyang kakatulog ko lang? Ugh! Kainis! Minsan na nga lang ako maka-pag puyat, at magising sa oras na gustong gusto ko. May nang istorbo pa! Buhay nga naman oh, laging unfair. “Ang aga pa! Istorbo ka kung sino ka man!” Inis kong dagdag. Wala pa rin akong naririnig mula sa kabilang linya kaya naman inis kong tinignan ang cellphone ko, pipikit pikit pa talaga ang mata ko kasi inaantok pa ako. Pero halos manlaki ang mata ko sa nabasa ko kung sino ang tumatawag. Gusto kung murahin ng ilang beses ang sarili ko! Bakit naman kasi hindi mo muna binabasa, Kali? Kung minamalas nga naman! Napabalikwas pa ako, muntik ko pang ika-hulog iyon sa kama. Nakailang beses pa akong lunok bago ako nagsalita muli. Parang nawalan ako ng boses. “M-Miss Manager… kayo po pala ‘yan,” Natatawa na wika ko na ikinangiwi ko lang. “Pasensya na ma’am. Alam niyo naman kapag walang shift, napapasarap a
last updateHuling Na-update : 2022-07-04
Magbasa pa
Chapter 1
"Gumising ka na, Kali!" Bumaling ulit ako sa kabila, habang pikit pa rin ang mata ko. Kulang na lang takpan ko na ang tainga ko, kaso kahit naman gawin ko rinig ko pa rin ang boses ni mama. Walang katulad, nag iisa. Pwede na nga siyang maging living megaphone sa ingay ng boses niya. Hindi ko na rin lubos mabilang kung pang-ilang ikot ko na, hindi ko pa naman nararamdaman ang sakit. Kaya ayos lang. Kung kailan laging masarap ang tulog ko, doon lagi nasisira. Kanina pa kasi ako ginigising ni mama, dahil sabay sabay kaming magpa-pa vaccine. Pero, kasi ayaw kong magpa-vaccine. Kaya nagtutulog-tulugan ako. "Anong oras na oh!" Sa pang limang pagkakataon, niyugyog na ako ni mama. Mukhang hindi na siya nakatiis pa, magkaroon ka ba naman ng anak na matigas pa ang ulo sa bato. Halos mabalian na ako ng buto. Kung hindi ko lang siguro 'to nanay, ewan ko na lang. Syempre, joke lang. "Ma, naman..." Apila ko. Ayaw ko kasi talaga, kahit baliktaran pa ang mundo. Ayaw ko! Nabanggit ko kasi sa k
last updateHuling Na-update : 2022-07-04
Magbasa pa
Chapter 2
"Bakit ang tagal mo?" Grabe talaga! Kakapasok ko pa lang ng pinto, iyon agad ang bungad ni mama. Hindi man lang ako pinaupo muna. Sobra kaya akong napagod, si mama talaga, oh. Alam ba niya lahat ng pinagdaanan ko ngayong araw? "Ang tagal mo ring sumagot!" Tila nauubos ang pasensya niyang sabi, o baka ang pasensya niya sa akin ang nauubos na? "Ang tagal mag inject ng nurse, mama." Pagdadahilan ko. Sana lumusot! "Anong matagal?" Galit nitong wika, halatang duda sa dahilan ko. "Magkasunod lang naman tayo, patingin nga ako ng Vaccination Card mo." Tungkol sa Vaccination Card na ‘yan. Muntik ko pang maiwan kanina, kung hindi lang pinaalala sa akin ni nurse bago ako tuluyan na umalis. Napasimangot ako ng hinablot niya iyon sa akin. "Nurse Nieva rin pala sa iyo, eh. Bakit matagal sa iyo? Ang bilis nga niyang na-inject sa amin ng ate mo." Magkaiba naman kasi tayo mama. Gusto kong sabihin 'yon. Syempre, hindi ko ginawa. Dahil ayaw kong makutungan! Kawawa ako. "Sabihin mo nga... an
last updateHuling Na-update : 2022-07-04
Magbasa pa
Chapter 3
Lumipas ang dalawang araw, tapos na ang oras ng aking pagpapahinga. Iyon kasi ang sabi ng boss namin, kapag nagpa-vaccine ka. Automatic na dalawang araw kang naka-off.Sobrang bilis nga ng araw, mas mabuting pumasok na lang sana ako. Wala naman akong ginawa, kung hindi inutusan lang ni mama. Wala naman kasi akong nararamdaman na sakit, kahit sila mama at ate ay wala. Sadyang depende yata talaga sa tao 'yan. Kung alaga niya ang kanyang katawan.Kahit papaano naman ay may isang bagay na para sa akin sobrang nakakaganda ng bawat gising ko.Kausap ko ng dalawang araw si Nurse Wyatt. Hindi ko siya nakakausap ng umaga hanggang hapon, tuwing gabi lang. Dahil nga naka-duty siya sa Vaccination Site, pero nakakatanggap naman ako ng mensahe sa kanya bago siya pumunta ng site. Ganoon din kapag break time nila at syempre kapag nakauwi na siya. Kapag pumatak ang oras na iyon, diretso na kaming magkausap. Humingi ulit ako ng tawad doon sa nangyari. Sobrang ikinalaki ng mata ko nang mabasa ko ang ka
last updateHuling Na-update : 2022-07-04
Magbasa pa
Chapter 4
"Not yet, but soon." Ano ang ibig niyang sabihin doon? Na hindi ko pa siya boyfriend ngayon, pero soon? Meaning possible na maging kami? "Hey, are you okay?" Napapitlag ako mula sa pagkakaupo. Pagkatapos niyang guluhin ang isipan ko, tapos nanggu-gulat pa. Nag-iisip ako, eh. Kapag tungkol talaga sa kanya, nag-iisip ako. Gumagana ang utak ko. "O-Oo." Nautal pa nga. Hanep talaga! "Parang hindi." Binusisi niya ang mukha ko. Inilayo ko naman ang ulo ko, baka mamaya madumi pala ang mukha ko. Makita pa niya, edi another kahihiyan na naman. Bakit ganoon? Pagdating sa kanya, nahihiya ako. Dati nga nadadapa pa ako, una mukha. Ayos lang naman, pero ngayon halos katiting na dumi hindi ko kayang ipakita sa kanya. Normal pa ba 'to? Or normal pa ba ako? Pagkatapos kasi naming makipagtalo doon sa mga grupo ng lalaki. Saktong end na pala ng shift ko. Hanggang 5pm lang ako, request ko iyon. Dahil hanggang alas singko lang ang mga sasakyan sa paradahan. Alangan namang sabihin ko sa mga driver
last updateHuling Na-update : 2022-08-16
Magbasa pa
Chapter 5
"Ang corny." Iritado ang pagkakasabi niya noon, pero mas nakaka-irita ang boses niya. Hay, may isang manok na naman na nag comment. Akala ba niya, importante ang opinyon niya? Hindi ko siya pinansin at dumiretso lang ako, para kunin ang gamit ko. Pinaghintay ko na sa baba si Nurse Wyatt. Ayaw ko siya rito, baka malingat lang ako. May manok ng tutuklaw, ako lang dapat. Joke lang! "Famous, girl. Hindi naman maganda!" Inartehan pa talaga niya. Ano bang pinaglalaban ng babae na ‘to? Hindi na ako nakapagpigil, ang dami siyang say, eh! Hindi ko naman hinihingi ang opinyon niya. "Pag inggit, pikit!" Pagpaparinig ko. Kung gawin ko kaya siyang sahog sa pancit, sa tingin ba niya nakakapagsalita pa siya? "Aba't!" Kahit hindi ko siya kita, ramdam ko ang galit sa boses niya. Hindi ko kasalanan na natamaan siya, hindi ko na nga pinansin. Tapos kapag napansin, mag-iinit. Magaling na nilalang! "Don't you dare!" May awtoridad na boses sa likod niya ang may sabi noon. Hindi ko maiwasang n
last updateHuling Na-update : 2022-08-17
Magbasa pa
Chapter 6
"May naghahanap sa iyo." Napatingin ako sa kumalabit sa akin. Si manager pala namin. Sa nagdaang dalawang linggo, palagi kaming nag-uusap na. Sobrang gaan talaga ng loob ko sa kanya, na hanggang ngayon hindi ko pa rin matukoy kung bakit. "Sino po, ma'am?" Saglit ko siyang binalingan at binalik ang tingin sa ginagawa ko. "Sabi ko naman sa iyo, huwag ng ma'am, eh. Ate na lang." Nakakalimutan ko kasi minsan. Nakailang sabi siya sa akin niyan, pero hindi pa rin ako sanay. Syempre, isa siya sa boss ko. Tsaka ayaw kong may pumuputak sa mga manok. Masakit sa tainga. Paulit-ulit pa! "Sorry, ate.” Paghingi ko ng tawad. “Sino po?" Pag-uulit ko. Napatingin naman ako sa tinuro niya. Ah, si Nurse Wyatt lang pala. Ngumiti lang ako kay Ate Manager. "Go, you can talk to him." Tinungo ko ang pwesto ni Nurse Wyatt, mabuti na lang wala halos customers. Maga-alas kwatro na kasi ng hapon, tapos na siguro ang duty neto. Kaya nandito na siya. Sa loob ng dalawang linggo. Tuwing darating si Nurse Wyat
last updateHuling Na-update : 2022-08-18
Magbasa pa
Chapter 7
"A-Anak..." Sino ba ang tinutukoy niyang anak? Si Miss Manager ba ang anak niya? Kaya ba sobrang laki ng mansyon na 'to, dahil anak si Miss Manager nang isang mayaman na lalaki? Ngayon lang sila magkikita, at sa birthday pa ng anak niya? Surprise kong ganoon. Ang swerte naman pala ni ma'am. Isang napakagandang regalo ang natanggap niya. Ang tunay na regalo na kailanman hindi mapapantayan ng kahit ano. Ang magkaroon ng ama, sa tabi at gagabayan ka hanggang sa pagtanda mo. Gumilid kami nang magsimula itong maglakad papunta sa gawi ni Miss Manager. Pero ang ipinagtataka ko ay nang tumigil siya sa tapat ko. Habang nakatingin pa rin kay Miss Manager na parang nag uusap ang kanilang mata. Tila ba tignan niya lang si Miss Manager, alam na niya ang ibig nitong sabihin. "A-Anak," "P-Po?" Gulat kong wika. Hindi naman anak ang pangalan ko. Mas lalong wala na iyong papa ko. "Anak ko..." Luh? Napano 'to? Hindi ko alam ang gagawin ko, sa itsura pa lang niya mukhang iiyak na. "Sorry po, pe
last updateHuling Na-update : 2022-08-19
Magbasa pa
Chapter 8
"Anak din ba ako ni gago, mama?" Nanlaki ang mata niya sa tanong ko. Hindi ko siya masisisi, talagang magugulat siya dahil alam ko na. Iyong matagal na niyang itinatanggi sa akin. Wala pa man confirmation mula sa kanya, pero dama ko na ang katotohanan. Sa reaksyon ba naman na pinakita niya, talagang buking na sila ni Ate Kela. Na mas mapait pa sa ampalaya! "P-Paano mo nasabi 'yan?" Ramdam ko ang kaba sa boses ni mama. Tila gulat pa rin siya, at kita ko sa kanyang mata kung paano niya iniiwasan ang usapin na iyon. "Sabihin mo nga ang totoo, Kali!" Sigaw ni ate. Kaya naman nabaling ang tingin ko sa kanya, litaw din ang galit sa kanyang mata. "Nagkita na ba kayo?!" "Oo!" Taas noo kong sigaw sa kanila. "Nagkita na kami ng gagong tinutukoy mo, mama." Natatawa na wika ko. "Mr. Leonardo Buenavista, anak niya si Lucas Buenavista. Tama, ‘di ba?" Hindi sila sumagot sa akin, pero ramdam ko ang nagbabadyang galit nila. "Uulitin ko mama, anak din ba ako ni Mr. Buenavista? Oo o hindi lan
last updateHuling Na-update : 2022-08-20
Magbasa pa
Chapter 9
Tulad ng hiling ko kay papa, pinagbigyan niya ako. Na mamalagi muna ako sa kanya, kahit alam kong makakasama ko si Lucas etse Kuya Lucas sa iisang bubong. Kung saan ginanap ang birthday ni Miss Manager, doon niya ako dinala. Bahay pala iyon ni papa. Kahit hindi na ako magtanong, alam kong kaya dito ginanap ang birthday ni Miss Manager ay dahil malapit sila ni Kuya Lucas, baka nga hindi niya iyon totoong kaarawan at sinet-up lang talaga ang birthday na iyon para malaman ko ang totoo. Well, nagtagumpay naman sila. Ngayon ko rin napagtanto kung bakit mabait sa akin si Miss Manager, dahil malapit sila ni Kuya Lucas. Naalala ko rin noon kung paano niya ako ipagtanggol doon sa isang ka-trabaho ko. Pagkatapos naming mag-usap ni papa, sinabi ko kay Nurse Wyatt na kanila papa muna ako uuwi. Pupuntahan pa sana niya ako, kaso hindi na ako pumayag. Kasi nasa duty siya noon, at para hindi na rin niya ako puntahan doon sa inuupahan kong bahay. Siya kasi lagi ang nagdadala ng pagkain ko sa loob
last updateHuling Na-update : 2022-08-21
Magbasa pa
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status