Chapter 1

"Gumising ka na, Kali!"

Bumaling ulit ako sa kabila, habang pikit pa rin ang mata ko. Kulang na lang takpan ko na ang tainga ko, kaso kahit naman gawin ko rinig ko pa rin ang boses ni mama. Walang katulad, nag iisa. Pwede na nga siyang maging living megaphone sa ingay ng boses niya. Hindi ko na rin lubos mabilang kung pang-ilang ikot ko na, hindi ko pa naman nararamdaman ang sakit. Kaya ayos lang.

Kung kailan laging masarap ang tulog ko, doon lagi nasisira.

Kanina pa kasi ako ginigising ni mama, dahil sabay sabay kaming magpa-pa vaccine. Pero, kasi ayaw kong magpa-vaccine. Kaya nagtutulog-tulugan ako.

"Anong oras na oh!"

Sa pang limang pagkakataon, niyugyog na ako ni mama. Mukhang hindi na siya nakatiis pa, magkaroon ka ba naman ng anak na matigas pa ang ulo sa bato. Halos mabalian na ako ng buto. Kung hindi ko lang siguro 'to nanay, ewan ko na lang.

Syempre, joke lang.

"Ma, naman..." Apila ko. Ayaw ko kasi talaga, kahit baliktaran pa ang mundo. Ayaw ko!

Nabanggit ko kasi sa kanya na kailangan naming magpa vaccine para sa trabaho, kaya ayon kumuha agad siya ng slot. Ang bilis nga niya makakuha, hindi na rin dapat ako magulat dahil marami siyang kaibigan. 

Panigurado na kinuhanan siya.

Dinilat ko ang mata ko, at tiningnan ang oras. Leche! Alas-singko pa lang ng umaga, sino naman ang magi-inject doon ng ganitong oras.

"Ang aga pa, mama." Dagdag ko. Wala pa akong tulog, halos kakatulog ko lang dahil late ko ng nakuha ang tulog ko dahil sa kakaisip ko sa vaccine na 'yan.

Ngunit hindi nagpasindak ang aking nanay. Talagang ipipilit niya ang kanyang gusto. "Gumising ka na riyan, 'wag mo akong artehan! Alam kung ayaw mo lang."

Ako pa ang maarte? Takot nga kasi ako. Buong buhay ko, never ko pa na-try magpa-inject. 

Flu-vaccine nga, tinakasan ko, eh.

Narinig ko ang pagtunog ng pinto ko, ibig sabihin lumabas na si mama. Padabog akong bumangon, kung hindi lang kailangan 'to sa trabaho. Hindi talaga ako magpapa-inject. Bahala sila riyan!

Kaso, kailangan eh. Mas ayaw ko naman na mawalan ng trabaho, sa dami ba naman ng luho ko. Nangangailangan talaga ako.

Sobrang laki ng pangangailangan ko! Ang hirap ng laging nabubudol. 

Ayaw kong i-asa kay mama, lalo naman kay ate.

"Next..."

Nakita kong tumayo ang babae at kasama nitong lalaki na nasa unahan, hudyat din na aabante kami ulit ng upuan.

Kanina pa nanlalamig ang kamay ko. Nasa unahan sila mama at ate sa pila, nasa likod lang nila ako. Pinauna ko talaga sila, para malaman ko kung ano ang magiging resulta. Para may chance pa akong umatras kung sakali.

Nakaupo naman kami. Pero kahit ganoon ay, hindi ako mapakali. Buong buhay ko, ngayon lang ako kinabahan. Iyong pakiramdam na manlalamig talaga ang buong katawan. Mas madali pa ngang magtusok ng Milk Tea eh, at least 'yon masarap.

Eh, eto? Anong lasa? Ang tanong, may lasa ba?

"Next..."

Putspa naman, oh! Pang ilang next pa ba ang sasabihin? Pwede bang 'wag na lang sabihin, dahil tuwing naririnig ko mas lumalakas ang kabog ng dibdib ko. Kahit wala naman ako noon.

Muli akong sumilip sa unahan. Bakit ganoon? Tatlo na lang, bago ako. Kanina lang, sampo iyon. Ang bilis naman! Hindi pa ako ready.

Lord, hindi pa po ako handa.

Halos tawagin ko na lahat ng santo, 'yon bang tumigil ang oras. O bumalik na lang, para hindi matuloy.

"Ikaw na muna."

Mabilis akong umiling kay mama. "Ikaw na muna, ma."

"Umabante ka na, at para matapos ka na." Isa ‘yong babala. Tingin pa lang ni mama, nani nindak na, eh. Tumayo na kasi silang dalawa ni ate, sila na ang sumunod na tinawag. 

Tumango lang ako sa kanya. Pero syempre, sa bait kong anak. Hindi ko sinunod iyon.

"Kayo po muna." Sambit ko sa dalawang babae na nasa likod ko. Tig-dalawa kasi ang papasok.

Siguro, mga sampung pares din ang pinauna ko. Ang bait ko kasi, eh. Kung gusto nga nila, sila na lang sa pwesto ko. Sila na rin sumalo ng itutusok sa akin.

Pero sa akin ang Vaccination Card, para may ebidensya! 'Yon lang naman ang kailangan ko.

Ang habol ko. 

Halos manlamig ako sa kinauupuan ko nang makita kong wala ng susunod sa akin. Ano ba yan? Nasaan na ang mga tao.

Dinagdagan pa noon ang text message mula sa aking ate.

From: Ate Kela

NASAAN KA NA? BAKIT ANG TAGAL MO NAMAN!

Double kill men! Panigurado, lagot ako neto! Tumayo na ako, bahala na nga!

Sila kaya sa sitwasyon ko. Baka mas malala pa ang gawin nila!

To: Ate Kela

Mauna na kayo ni mama ate, sunod na lang ako sa bahay.

Nakatanggap lang naman ako ng K mula sa kanya. 

Sungit talaga!

Hindi naman na ako bata, para bantayan pa ako ni mama. Pero sigurado akong hindi sang ayon 'yon kay ate. Panay ang duda noon, eh. Kahit akong anak niya pinagduduhan niya, lalo na pagdating sa bagay na hindi ko gustong gawin pero kailangan. Tulad na lang ngayon. May trabaho pa kasi 'yon si ate, kaya pinili niyang umalis na at iwan ako dito mag-isa.

Hindi payag 'yon si mama dahil ramdam kong nasa isip niya na baka takasan ko pa ito at hindi ako magpa-inject. 

Naisip ko na iyon, ilang beses pa nga. Gustong gusto ko ngang gawin, kaso hindi pwede. Dahil kailangan!

"Ma'am, next na po kayo..." Pagtawag atensyon sa akin ng isang babae, isa siguro siya sa mga naga-assist. "Pasok na lang po kayo riyan, nandiyan po 'yong isang nurse."

Nginitian ko siya, kahit napunta iyon sa ngiwi nang makaalis siya sa paningin ko.

Kabado ako, kanina mga bente. Ngayon, isang daan na!

"Good morning, ma'am... have a seat." Inimuwestra niya ang upuan sa kanyang harapan.

Pogi ng boses! Halos maiwan ang mata ko sa kanya, pero mabilis ko naman na binaling sa iba ang tingin. 

Mahirap mapaghalataan!

"G-Good morning," Pagbati ko pabalik. Bago ako umupo. "Thank you."

Tumango lang siya, pero nakita kong gumalaw ang kanyang mata. Senyales ba na parang ngumiti siya. Ngunit hindi masyadong malinaw sa akin, dahil nakasuot siya ng facemask.

"Can I have your ID, ma'am?"

Aligaga kong kinuha ang ID ko. Bago ko ibinigay, chineck ko muna kung maayos ba ang mukha ko sa ID. 'Yong sa National ID kasi. Medyo maayos naman.

Mabuti at hindi na-tulad sa ibang ID. Parang may galit kasi ang gumawa. 

Inabot ko iyon sa kanya. "Lei Kali Angeles." Pagbasa niya sa pangalan ko. Bakit ang ganda ng pagkakasabi niya? Pero sa ibang tao, nagiging Kal. Letter I na nga lang, hindi pa nila sinama. Ano 'yon? Kal Cheese? Huwag naman nangangalakal. Iba na 'yon, at lalong hindi ko tanggap!

"Yes... Mr. Nieva." Napatingin siya sa akin, nagtataka siguro kung paano ko nalaman.

Doon ko mas nakita ang kulay ng kanyang mata. 

Amber!

"Nabasa ko lang." Tinuro ko ‘yong gown na suot niya. May name tag kasi.

"24?"

"Yes po." Magalang kong sagot. Ang dami palang tanong pa, akala ko inject kaagad.

"Single?" Pati 'to kasama?

"Oo... hanggat hindi pa nagiging sa iyo." Bigla naman siyang naubo. Mabilis ko siyang dinaluhan, nakakita ako ng bottled water kaya inabot ko sa kanya. "Sorry, sir. Tinanong mo pa kasi, napa-banat tuloy ako." Nakangiwing sambit ko, kahit hindi naman niya kita.

"I-I just… didn't expect it from you." Nailing niyang sabi, hindi pa rin makapaniwala. "Saan niyo po gustong i-inject?" Akala ko hindi na itutuloy. Hindi pala nakalusot!

"H-Huh?" Pipili pa pala? 

At bakit ka nauutal, Kali? Mata pa lang, hindi pa buong mukha ang nakikita mo!

"I mean... Do you want it on your left, or right shoulder, ma'am?" Pag uulit niya, naging mas malinaw sa akin ang kanyang punto. 

'Yon naman pala! 

"Left na lang." Tugon ko. Sabi kasi ni mama, doon ko raw ipa-tusok sa hindi ko ginagamit na kamay. Hindi ko pinangsu-sulat.

"A-Ah... wait lang." Napalunok kasi ako nang makita iyong karayom. Ang haba! Paano kung maiwan 'yon sa braso ko?

Naiisip ko pa lang, sumasakit na ang ulo ko!

"May cr po ba kayo rito?" Kinapalan ko na ang mukha ko. 

Tumango siya. "Yes, ma'am." Tinuro naman niya iyong pinto sa gilid.

Kaagad akong tumayo at pumunta roon. Mabilis ang paghinga ko. Parang hindi ko kaya, pero mas hindi ko kakayanin ang kahihiyan. At syempre ang mawalan ng trabaho, lintik na naman kasi!

Napa padyak na lang ako sa inis. Inayos ko ang mukha ko, at muling lumabas.

Huminga muna ako ng malalim bago dumiretso. "Kailangan ko na po itong i-inject, ma'am. May mga naghihintay pa kasi sa labas."

Halos hindi ko siya matignan kasi hawak niya ‘yong injection. 

"Sila po muna." Suhestiyon ko. Baka sakaling lumusot, ikina-bagsak ng balikat ko ang sumunod na sinabi niya. 

Wala na, walang ng pag asang malusutan ko pa ito!

"Sorry po ma'am, hindi pwede. Kayo na po ang nandito. So, kayo na po." Ramdam ko ang pinalidad sa kanyang boses, na parang hindi na pwedeng kontrahin pa. 

"Left arm na lang po." Pagsuko ko. 

"W-Wait..." Pigil ko. Halos manlaki ang mata ko nang dumako ang tingin ko sa pantalon ni Mr. Nieva. Putspa! Mali ang nahawakan ko!

"Sh*t!" Malutong nitong mura.

Mariin akong napapikit. Nakakahiya! Kahihiyan na naman, Kali. "S-Sorry," Akmang hahawakan ko 'yon para bumalik. Kaso mabilis siyang lumayo sa akin, at mabigat ang kanyang hingingang binitawan. Nakita ko rin kung paano nagtagis ang kanyang bagang. Tila hirap na hirap ito.

"E-Excuse me, ma'am!" Matigas niyang sabi.

Tumango lang ako. Napayuko at pinaglaruan ang daliri. Naghahanap lang kasi ako ng pwedeng makapitan. Malay ko ba kung ano 'yon, nakapikit na ako, eh. Naghihintay na lumapat sa balat ko ‘yong injection. 

Hindi ko kasi kayang tingnan. Para akong naduduwal!

“Please relax your hands, ma'am. Better put it in your lap."

Iyon agad ang bungad niya sa akin pagbalik niya. Mas naging seryoso ang kanyang itsura. Baka galit siya sa akin, ayaw ko pa naman ng taong may sama ng loob sa akin.

Sinunod ko ang kanyang sinabi, pinikit kong muli ang aking mata.

"Okay na, ma'am."

Doon lamang ako nakahinga ng maluwag. Nakangiti akong bumaling sa kanya, kahit hindi niya iyon kita. "Thank you, nurse."

Naglalakad na ako palabas nang may naalala ako. Muntik ko nang makalimutan, nadala kasi ako sa kasiyahan. Parang wala lang naman pala. Kagat lang ng langgam ang nangyari.

"Okay na po ba kayo, sir? Sorry pala, hindi ko sinasadya."

Nag-iwas siya ng tingin. Galit nga siya! "I-It's fine..." Mahinang sambit niya.

Hindi niya man lang ako binalingan ng tingin.

"Next, please." Sigaw niya, para pumasok na ang susunod sa pila.

Ay! Grabe... may sasabihin pa sana ako, eh. Next time na nga lang, pero ano kaya 'yon?

Galit na galit? Parang gustong manakit!

To Be Continued…