LOGINShare
KABANATA 75
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
It's Not Goodbye KABANATA 76
Dalawang buwan ang nakalipas at unti-unti ko na ring nakasanayan ang buhay ko sa Maynila. Dahil may kaliitan lang naman ang tiyan ko, parang hindi pa rin nahahalata na buntis ako kahit sabi ng doktor posibleng kambal daw 'yong anak ko.Hindi naman ako nagkakaproblema sa bahay ni Tess kasi maayos naman ang pakikitungo ng mga katulong sa akin. Naging maalaga din sila, lalo na si Manang Auring. Para na nga rin akong amo nila kasi, hindi nila ako pinapagawa sa mga gawaing bahay, pero paminsan-minsan naman nag-iinsist talaga ako kahit maghuhugas lang ng mga plato.Wala na akong balita tungkol sa school namin kasi nag-deactivate na ako sa aking mga social media accounts. Nagchange na rin ako ng number kaya tanging pamilya ko nalang at si Tess ang nakakausap ko. Nalulungkot pa rin naman ako dahil sobra kong nami-miss si Chris. Wala na akong balita sa kanya dahil hindi na rin siya binabanggit sa akin ni Loraine kapag nagkakausap kami sa telepono. Hindi rin ako nagtanong pa at baka mas lalo la
It's Not Goodbye KABANATA 77
Mag-aalas singko na lamang ng hapon ngunit hindi pa rin ako nakatanggap ng tawag mula kay Loraine. Siguro nga nakalimutan na nga niya ang birthday ko o di kaya'y masyado lang talagang busy sa pag-aaral. Anyway, hanggang mamayang hating gabi pa naman ang kaarawan ko kaya kahit na bumati siya sa akin ng 11:59, accepted pa rin 'yon."Mars, p'wede bang pumasok?" tawag sa akin ni Tess habang kumakatok ito sa may pintuan."Halika ka mars, pumasok ka," sagot ko.Pagkabukas ng pinto, bumungad sa akin ang nakangiti kong kaibigan habang hawak-hawak nito ang isang medium-sized na box."Mars, please accept my simple birthday gift to you," wika nito."Naku, nag-abala ka pa mars. Sobra-sobra na nga ang pabor na ibinigay mo sa akin, iniisip mo pa talaga ang magbigay ng regalo.""Hay naku, wala 'yon mars. Para ka namang others eh," sagot naman nito, at nagtawanan kaming dalawa."Oh ba't naman parang malungkot ka mars?""Naisip ko lang si Loraine at si mama. Hanggang ngayon hindi pa rin tumatawag sa ak
It's Not Goodbye KABANATA 1
It's Monday and I woke up early, realizing it's our first day of school so it's not good to come late. I grabbed my towel and walked into the bathroom. I know my whole day would be busy again because there is a lot to do at school. By the way, my name is Precious Sarmiento, 36 years old, and have a daughter who is studying in grade 7 in a private school. My husband and I have been separated for ten years after I caught him cheating with one of my colleagues. Since then I have supported my daughter alone and never asked for support from my ex-husband. Last year lang din na-annulled and kasal namin kaya gamit ko na ulit ang apleyido ko sa pagkadalaga. I work as a Junior High School teacher in one of the public schools in our province and I'm currently an adviser in Grade 10. At first, I don't want to be a teacher because it's something that does not exist in my vocabulary. But maybe, I am destined to be in this field and it's God's will, so I have gradually learned to love this job esp
It's Not Goodbye KABANATA 2
Days passed and I'm already comfortable with my students. Although they are sometimes noisy and chaotic in class, they would immediately quiet down when reprimanded. Tungkol naman doon kay Chris, hindi ko na masyadong iniisip 'yon kasi normal lang naman sa isang tao ang magkaroon ng ka look-alike di ba? Isa pa, sabi ni Chris sa akin nu'ng tinanong ko siya, na wala silang kamag-anak sa Davao City, so natitiyak kong coincidence lang talaga ang pagiging magkamukha nilang dalawa ni Alex. Until one afternoon I found a group of my students playing 'truth or dare' in the classroom. Wala kasi silang klase sa last subject kaya nakapaglaro sila. Young people at this age are like that, they really love to play most of the time. Some are busy with their cellphones while others are playing ML. "Oi, tumapat sa iyo Chris! Ano, truth or dare?", tanong ni Bea, isa sa aking mga estudyanteng pinagkakatiwalaan ko sa classroom. Hindi ko narinig ang sinagot ni Chris basta't ang umabot lang sa pandini
It's Not Goodbye KABANATA 3
Matapos naming maghapunan ni Tess at makapagligpit ng pinagkainan, pumasok na ako sa aking silid. I took my cellphone and dialed my daughter's number. Of course, I never forget to check on her whereabouts and I think it's what mothers usually do to their children. "Okay ka lang ba dyan anak? How's your studies?""Okay lang naman mama. Kayo po musta na kayo dyan? Hindi ba pasaway mga estudyante ninyo ma?", tanong ng anak ko."Uhm, pasaway minsan. At saka maiingay din sa klase, pero mababait naman sila."Nangalahating oras na kaming nagkukwentuhan ni Loraine at kung anu-ano na lang ang aming napag-usapan. Para lang kasi kaming magbarkada ng anak ko. Sumasabay ako sa mga biro niya at nagtutuksuhan kami kaya minsan nakakalimutan niyang nanay niya ako."Uhm, I think I should go now ma, kasi may gagawin pa akong assignment.""Oh sige anak, mag-iingat ka dyan lagi ha. At gaya ng lagi kong tagubilin, h'wag pasaway kay granny. At saka h'wag muna makikipag-boyfriend, masyado ka pang bata.""Op
It's Not Goodbye KABANATA 4
Dumating na ang araw ng aming Christmas Party. Alas otso pa lamang ng umaga ay nasa school na si Chris. I stared at him silently, because he is so damn cute in his black t-shirt and blue jeans. "Uhm, mga anak tulungan niyo muna akong mag-ayos nitong paper tarp. Agad namang lumapit si Chris at nagpresentang siya na ang gagawa."Marunong ka ba dito nak?", tanong ko sa kanya."Yes ma'am, na try ko na itong gawin nu'ng grade 8. Ako na po ang bahala", sagot nito sabay kinuha ang gunting at ang glue.Tumulong na rin ang iba niyang mga kaklase at nagsimula na silang mag-ayos ng paper tarp. Pagkaraan ng ilang minuto, natapos na rin ito, at sinabi kong idikit na doon sa board.Maya't maya'y nagsipagdatingan na rin 'yong iba ko pang mga estudyante. Kaya nagpunta ako ng CR at nagpalit ng casual dress. Nakapantalon lang kasi ako at naka t-shirt nu'ng pumasok ako sa school kanina kaya kailangan ko ng magpalit ng damit at mag-uumpisa na ang aming Christmas Party.Medyo na-concious ako pagkalabas k
It's Not Goodbye KABANATA 5
Mabilis na lumipas ang dalawang linggo at panibagong taon na naman. Sa susunod na araw ay balik-eskwela na. Parang ayoko pang matapos ang bakasyon dahil hindi pa namin nasusulit ng anak ko ang time namin sa isa't isa. "Mama, papasok po ako ha!", narinig ko ang boses ng anak ko sa may pintuan ng aking kwarto,"Come in, anak, bukas 'yan.""Dito ako matutulog mama, kasi babalik ka na sa boarding house niyo bukas", wika ng anak ko sabay tabi sa akin sa higaan.Sa bahay, magkaiba ang kwarto namin. Iba sa mama ko, iba din sa akin at kay Loraine. First year high school pa lang ako nu'n nang mawala ang papa ko ngunit hindi na ulit nag-asawa si mama. Mula noon siya na ang tumayong ina't ama naming tatlo ng mga kapatid kong lalaki.May mga pamilya na rin ang mga kuya ko at malapit lang ang mga bahay nila sa mismong bahay namin. Kapag may okasyon, saka lang kami nagkakatipon-tipon dito kagaya nu'ng Christmas at New Year's eve. Masasabi ko namang isang masayang pamilya kami, kahit nawala na ang
It's Not Goodbye Kabanata 6
Mas lalo kaming napalapit ni Chris sa isa't isa kaya mas lalo ko siyang nakilala. Napaka-gentle niya at napaka-sweet sa akin hanggang sa naitanong niya sa chat kung ilang taon na ako. Kadalasan naman sa messenger lang kami nag-uusap kasi syempre, nag-aalangan din siya dahil teacher niya ako at baka sabihin ng iba, sipsip siya. Ayaw ko rin ng ganu'n kaya as much as possible, ayaw kong magpahalata na close na kami. Sa harap ng lahat, estudyante ko pa rin siya kahit may nabubuo ng closeness sa isa't isa."Sige na po ma'am, sabihin niyo na po ang edad niyo", pangungulit nito sa akin sa chat."Ay naku, hulaan mo na lang nak!", sagot ko naman."Uhm, siguro nasa 28 po kayo ma'am!""Ay hindi", sagot ko, na may nakalagay pang laughing emojis."Sabihin niyo na po ma'am! Hindi ko naman ipagsasabi sa iba eh!" pangungulit niya."Bakit ba, nagmatter ba sa edad ang pagkakaibigan, nak?"Parang nalungkot ako sa sinabi ko. Bigla tuloy tumulo ang aking luha. Naisip ko, baka kapag nalaman ni Chris ang ed
Latest chapter
It's Not Goodbye KABANATA 77
Mag-aalas singko na lamang ng hapon ngunit hindi pa rin ako nakatanggap ng tawag mula kay Loraine. Siguro nga nakalimutan na nga niya ang birthday ko o di kaya'y masyado lang talagang busy sa pag-aaral. Anyway, hanggang mamayang hating gabi pa naman ang kaarawan ko kaya kahit na bumati siya sa akin ng 11:59, accepted pa rin 'yon."Mars, p'wede bang pumasok?" tawag sa akin ni Tess habang kumakatok ito sa may pintuan."Halika ka mars, pumasok ka," sagot ko.Pagkabukas ng pinto, bumungad sa akin ang nakangiti kong kaibigan habang hawak-hawak nito ang isang medium-sized na box."Mars, please accept my simple birthday gift to you," wika nito."Naku, nag-abala ka pa mars. Sobra-sobra na nga ang pabor na ibinigay mo sa akin, iniisip mo pa talaga ang magbigay ng regalo.""Hay naku, wala 'yon mars. Para ka namang others eh," sagot naman nito, at nagtawanan kaming dalawa."Oh ba't naman parang malungkot ka mars?""Naisip ko lang si Loraine at si mama. Hanggang ngayon hindi pa rin tumatawag sa ak
It's Not Goodbye KABANATA 76
Dalawang buwan ang nakalipas at unti-unti ko na ring nakasanayan ang buhay ko sa Maynila. Dahil may kaliitan lang naman ang tiyan ko, parang hindi pa rin nahahalata na buntis ako kahit sabi ng doktor posibleng kambal daw 'yong anak ko.Hindi naman ako nagkakaproblema sa bahay ni Tess kasi maayos naman ang pakikitungo ng mga katulong sa akin. Naging maalaga din sila, lalo na si Manang Auring. Para na nga rin akong amo nila kasi, hindi nila ako pinapagawa sa mga gawaing bahay, pero paminsan-minsan naman nag-iinsist talaga ako kahit maghuhugas lang ng mga plato.Wala na akong balita tungkol sa school namin kasi nag-deactivate na ako sa aking mga social media accounts. Nagchange na rin ako ng number kaya tanging pamilya ko nalang at si Tess ang nakakausap ko. Nalulungkot pa rin naman ako dahil sobra kong nami-miss si Chris. Wala na akong balita sa kanya dahil hindi na rin siya binabanggit sa akin ni Loraine kapag nagkakausap kami sa telepono. Hindi rin ako nagtanong pa at baka mas lalo la
It's Not Goodbye KABANATA 75
Nakapagdesisyon na ako na sabihin kay Loraine ang tungkol sa aking pagdadalang-tao. Kahit hindi ko alam kung anong magiging kahihitnan ng pag-uusap namin basta't kailangan kong sabihin sa kanya ang totoo. Naghalf-day lang ako sa school kasi bigla namang sumama ang aking pakiramdam. Ayaw kong doon pa ako magsusuka sa paaralan at baka malaman pa ng mga co-teachers ko ang aking kalagayan."Nak, I'm sorry," umiiyak kong sabi. "Sadyang mahal ko lang talaga si Chris." Seryoso lang na nakatingin sa akin si Loraine, at hindi man lang nagbigay ng komento. Alam ko nabigla siya sa kanyang nalaman. Kaya hindi ko rin siya masisisi kung magalit siya sa akin dahil kasalanan ko naman talaga ang lahat. Hindi ako nakapagpigil sa aking nararamdaman. "Nak, okay lang sa akin na magalit ka. But please, kausapin mo ako," emosyonal kong sabi.Narinig ko ang malalim na buntung-hininga ng anak ko. "Ma, hindi naman ako nagagalit sa iyo eh. Nag-aalala lang ako sa kalagayan mo, kasi alam naman nating ikakasal n
It's Not Goodbye KABANATA 74
Pagkatapos ng outing namin ay back to normal routine na naman ako. Malamig pa rin ang trato sa akin ng aking mga katrabaho, pero hindi ko na sila pinansin pa. Tutal at sanay naman akong nag-iisa lang sa school, hindi ko na kailangan pa na may makakausap kung hindi rin lang naman totohanan ang pakikitungo sa akin. Nag-eenjoy din naman ako kahit papano sa aking klase, kaya sapat na sa akin 'yon. Alam ko na ako lang ang pinagtsi-tsismisan nila kapag nasa faculty room silang lahat, pero hindi ko na proproblemahin pa 'yon. Basta't magtrabaho lang ako ng maayos.Hindi na rin kami nag-uusap pa ni Chris kahit sa messenger man lang. Sinabi ko na mas mabuting mag focus muna siya sa nalalapit na niyang kasal. "Alam mo ma, billib talaga ako sa katatagan mo. Kasi kung sa akin nangyari 'yan, hindi ko alam kung anong gagawin ko ma. Baka na depress na ako," wika ni Loraine habang kumakain kami."Kailangan talaga akong magpakatatag anak, dahil nand'yan ka at kailangan mo pa ako. Saka sanay na rin nam
It's Not Goodbye KABANATA 73
"Here we are!" bulalas ni Bea nang makarating na kami sa resort. Nauna silang bumaba ni CJ kasama ng mga partners nila, habang nasa loob pa kami ng sasakyan ni Chris. Medyo nagkaalanganin pa kaming dalawa kung sinong maunang magsalita. "Uhm, buti naman nakasama ka buds," I decided to break the silence."Yup. Gusto ko rin talagang mag-unwind eh," tugon nito. "Oo nga pala ba't hindi ang kotse mo ang ginamit?""Nasa talyer kasi buds, may konting sira," sagot naman nito."Oh, I see. Shall we go?" yaya ko sa kanya.Tumango siya at bahagyang ngumiti. Ngunit nang akma ko ng bubuksan ang pintuan ng sasakyan, pinigil niya ang kamay ko at mabilis niya akong hinapit."I missed you so much buds," wika niya. Nagkatitigan kaming dalawa. And the next thing happened so fast, at nararamdaman ko na lamang ang paglapat ng mga labi niya sa labi ko. Napapikit ako habang tinutugon ang mainit na halik na 'yon. "I missed you too buds.""Happy anniversary, babe," wika niya saka humalik sa akin sa noo. Naki
It's Not Goodbye KABANATA 72
Kumalat na sa buong lugar ang balita na ikakasal na talaga si Chris at Leslie. Hindi rin ito lingid sa kaalaman ng lahat ng mga estudyante pati na rin ng mga co-teachers ko. 'Yong iba halatang natutuwa sa kasawian ko sa pag-ibig, pero may iilan din naman na nakikisimpatiya sa nararamdaman ko. Habang nakatuon ang aking atensyon sa aking ginagawang PPT slides sa laptop, bigla namang tumunog ang cellphone ko. Agad ko namang sinagot ito nang makarehistro ang number ni Bea."Hi, mimi," bati nito sa kabilang linya."Hello nak. Kumusta, napatawag ka?" tanong ko."Nagworry lang ako sa 'yo mimi eh. Okay ka lang ba?""No choice nak kundi magiging okay na lang," mahina kong sagot."Masama ang loob namin ni CJ kay Chris mimi. Ba't ang bilis naman niyang nagdesisyon na i-give up ang relasyon ninyo.""Nak, h'wag kayong magalit kay Chris. Nahihirapan din naman siya eh. Kahit kayo naman siguro sa sitwasyon niya, mapipilitan na lang talaga kayong sundin ang kagustuhan ng mga magulang ninyo lalo na't k
It's Not Goodbye KABANATA 71
Sa hangarin kong makatulong kay Chris, nangutang ako ng pera kay Tess. Pero konti lang din ang napahiram sa akin kasi nagkasakit din daw ang asawa niya. Umutang na rin ako kay kuya Roger kaya napilitan akong sabihin sa kanya ang tungkol sa relasyon namin ni Chris. I am just glad na hindi naman siya tumututol sa amin.Nagdaan pa ang maraming mga araw, nagtaka naman ako sa mga pagbabago ni Chris. Hindi na siya laging tumatawag sa akin. Dati naman, hindi matatapos ang araw nang hindi niya ako nakakausap. Mapa-tawag o mapa-chat man. Pero ngayon hindi na siya araw-araw nag-uupdate sa akin. I find it very unusual kasi hindi naman siya ganito. Hindi ko maiwasang mag-isip sa mga posibleng dahilan ng lahat. Hindi ko rin mapigilan na maging negatibo ngunit pilit kong nilalabanan 'yon at iniisip na lang na baka busy lang talaga siya sa trabaho dahil sa babayarang mga utang."Balita ko ikakasal na raw talaga ang kuya Chris mo doon kay Leslie, kasi buntis raw eh." Narinig kong usapan ng mga grade
It's Not Goodbye KABANATA 70
Panibagong araw na naman sa eskwela. Kahit hindi ko na gusto ang mga tao sa paligid ko, pero wala akong magawa kundi deadma na lang kasi alangan namang tumigil ako sa pagtuturo. Ano na lang ang kakainin namin ng anak ko. Kahit hindi naman ako ang mag-isang bumibili ng mga kakailanganin sa bahay kasi nagpapadala naman ng alote kay mama ang mga kapatid ko, pero ayaw ko rin namang umasa lang sa kanila. Kahit sabihin namang malaki ang sinasahod nila sa ibang bansa pero may kanya-kanya rin naman silang mga pamilya na bubuhayin.Hindi ko sinasadyang mapadaan sa classroom ng grade 8 at narinig ko ang mga pag-uusap ng isang grupo ng mga kababaihan. Dahil recess time pa naman kaya wala pa roon ang iba nilang kaklase."Talaga ba? Ipapakasal na ang kuya mo sa ibang babae? Ay kawawa naman si Ma'am Precious," wika ng isang estudyante.Naintriga akong pakinggan kung ano pa ang sasabihin nila kaya huminto muna ako saglit at nakinig sa kanila. Hindi naman nila ako nakikita kasi nakatalikod sila sa ak
It's Not Goodbye KABANATA 69
Nang makauwi ako ng bahay, naabutan ko si Loraine sa kusina na nagluluto ng pagkain. Napaisip tuloy ako kung anong okasyon, kasi sa tingin ko abalang-abala naman siya."Hi ma, nandito ka na pala," bati nito saka humalik sa pisngi ko."Kanina ka pa ba umuwi nak?" tanong ko."Wala naman kaming klase ma. May seminar 'yong professor namin sa major subject kaya libre ako ngayon.""Ganu'n ba? Ano palang okasyon nak at parang abala ka sa ginagawa mo?""Wala naman ma. Gusto ko lang matikman niyo ni Lola ang mga bago kong resipe," magiliw na sagot nito."Kumusta pala sa school niyo ma?""Uhm, may nakaaway ako nak.""Ano po? Sino at bakit?" curious na tanong nito. Tumigil ito saglit sa paghiwa ng mga rekados at tumingin sa akin.Ikinuwento ko sa kanya ang buong pangyayari, pati na rin ang malamig na pakikitungo ng mga kasamahan ko sa akin. Gusto ko namang mag open sa anak ko. Pagkatapos ng hindi namin pagkakaunawaan noong nakaraan,napag-isip-isip ko na wala na akong dapat na ilihim pa sa kanya.
