Chapter 5

 “Kahit na bugbugin mo si Tita Rowena hanggang mamatay, hindi na babalik si Calvin. Huwag mong hayaan na maging katatawanan ka sa paningin ng iba," walang emosyong sabi ni Travis na ikinalungkot ni Rowena.

“Travis, ang babaeng ito ay may dala ng kamalasan. Dapat mong bilisan at palayasin siya!" Sigaw ni Rowena.

Tuwang-tuwa si Hailey nang marinig ang balitang ito. Napakaganda kung pinalayas ka nila!

Pinagmasdan ng malayong tingin ni Travis ang lahat ng naroroon bago niya hinawakan sa balikat si Hailey at binuhat na parang manok sa harap ni Rowena.

"Ang babaeng ito ay hindi nagpahayag ng pagnanais na bumalik sa Blake mansion mula noong araw na umalis siya sa ospital." Sinabi ko sa kanya na ang natitirang bahagi ng kanyang buhay ay pag-aari ng pamilya Blake. Kahit mamatay, mananatili siyang bahagi ng pamilya Blake. Pinaninindigan ko ang aking mga salita."

Habang nabubuhay siya, bahagi siya ng pamilya Blake. Kahit pagkamatay niya, magiging bahagi pa rin ng pamilya ang multo niya.

Kasunod ng tatlong pag-uulit ng pariralang ito, isang nakakatakot na tawa ang pinakawalan ni Rowena.

"Okay, hayaan siyang manatili sa pamilya Blake bilang isang balo sa natitirang bahagi ng kanyang buhay!"

Bakas sa ekspresyon ni Hailey ang magkahalong galit at hiya habang nagngangalit ang kanyang mga ngipin sa sobrang lakas na parang dinudurog sila. Sa simula ay nakaramdam ng awa para kay Rowena sa ospital, napagtanto ngayon ni Hailey na dapat may dahilan para sa kanyang mga aksyon.

Ibinaling niya ang kanyang ulo, binigyan si Travis ng masamang tingin at itinulak ang kamay nito palayo sa kanyang balikat. Paglampas sa kanya na may blangkong ekspresyon, umatras siya sa kanyang silid. Pagkaraan ng ilang araw sa mansion ni Blake, pakiramdam ni Hailey ay nagiging transparent na siya. Siya man ang ulo ng pamilya o isang katulong, lahat ay tinatrato siya na parang wala siya. Kung magpapatuloy ito, iniisip ni Hailey kung sinundan ba niya si Calvin hanggang sa mamatay noong araw na iyon sa ospital at ngayon ay nagmumulto sa mansyon ni Blake bilang isang walang katawan na espiritu.

Naglakad-lakad siya, anuman ang pag-apruba ng pamilya Blake.

Hindi pinaalam ni Hailey kahit kanino at iniwan ang Blake mansion mag-isa nang hindi nagmamadali.

Paglabas niya ng mansyon, napansin niya ang pagbabago ng hangin at naramdaman niya ang malamig na simoy ng hangin na nakakapresko. Kung alam niyang magiging ganito, hindi na sana siya nanatili sa loob ng ilang araw para ayusin ang relasyon niya sa pamilya Blake. Huminga siya ng malalim, nakaramdam siya agad ng sigla at mapait na ngumiti. Napukaw ng kanyang ngiti ang atensyon ni Travis na kalalabas lang ng bahay.

Binigyan ni Travis ang driver ng palihim na tagubilin na sundan si Hailey dahil sa kanyang ekspresyon. Napanatili ng driver ang isang mas mabagal na bilis kaysa sa bilis ng paglalakad ni Hailey upang maiwasan ang pagtuklas at matiyak ang kaginhawaan ni Travis sa kotse.

Ibinaba ni Hailey ang kanyang ulo at sinundan ang navigation sa kanyang telepono upang mahanap ang pinakamalapit na hintuan ng bus, sa wakas ay naunawaan niya kung bakit walang mga bus sa paligid ng lungsod.

Ang tirahan ng Blake ay sumasakop ng masyadong maraming lugar, na nagpapahirap sa pampublikong transportasyon na gumana nang mahusay.

Kitang-kita sa malayo ang sign ng hintuan ng bus, at naging malinaw kay Hailey ang intensyon ni Travis.

"Hindi ba ako nag-ayos ng kotse at driver para sa iyo?"

Nakita ni Samuel at ng bodyguard ni Travis ang bakas ng pagkadismaya sa mga sinabi ni Travis.

"Tatawagan ko at tatanungin ang mayordomo kung ano ang nangyayari," mabilis na sabi ng bodyguard. Matapos magtanong, nalaman nila na, bukod sa doorman ng pamilya Blake, ang tanging nakakaalam na si Hailey ay nasa labas ng bahay ay ang tatlong indibidwal mula sa kotse ni Travis.

Nang marinig ang ulat ng bodyguard, agad na nag-utos si Travis:

"Bawasan ang bonus ng butler para sa buwang ito, i-dismiss ang driver, at umarkila ng bago."

Nagpalitan ng tingin si Samuel at ang bodyguard, na nagpapatunay sa katotohanan ng kasabihan na ang isang gabi bilang mag-asawa ay sumisimbolo sa hindi natitinag na katapatan habang-buhay. Sa kasamaang palad, hindi alam ng mga tao sa bahay ang katotohanang ito at nagkamali silang naniniwala na sinaktan ni Hailey si Travis. Para makuha ang pabor ni Travis, dumistansya sila kay Hailey, hindi siya pinapansin. Napansin na naman ni Hailey ang sasakyan ni Travis na huminto sa tabi niya. Pinagbuksan siya ng hindi pinangalanang bodyguard at magalang na sinenyasan siyang pumasok sa sasakyan.

Napatingin si Hailey sa hintuan ng bus sa hindi kalayuan, saka yumuko para tingnan si Travis na diretsong nakatingin sa sasakyan. Mahinahon niyang sinabi, “Salamat sa iyong kabaitan, ngunit ayos lang ako sa pagsakay sa bus.”

Nang marinig ito ni Travis, lumingon siya para bigyan siya ng matalim na tingin. “Gusto mo bang isipin ng iba na minamaltrato ng pamilya Harvey ang bago nilang ginang? Maaari lang siyang gumamit ng pampublikong bus kung gusto niyang lumabas?"

Hindi na kailangang banggitin ang katayuan ni Hailey bilang bagong Harvey lady dahil ang Harvey at Stewarts lang ang nakakaalam. Hindi rin inisip ni Hailey na may mali sa pagsakay sa pampublikong bus.

Gayunpaman, maaari lamang niyang itago ang mga kaisipang ito sa kanyang sarili at hindi magsalita ng kahit ano nang malakas. Sa kabila ng kanyang pagnanais na sumakay ng bus, hinarap niya ang mga akusasyon ng pinsala sa reputasyon ng pamilya Harvey. Kung pipilitin pa niya, baka isipin ng ibang tao na naglalagay lang siya ng facade.

Hindi siya sigurado kung gusto niyang malaman ni Travis kung saan siya pupunta.

Habang nag-aalinlangan pa rin siya, sinabi ni Travis, "Sumakay ka sa kotse." Bakas sa tono niya ang pagkainip niya.

Dahil walang magawa, sumakay na lang si Hailey sa sasakyan. Malamig siyang ngumuso sa kanyang puso at naisip sa sarili, "Ikaw ang nagpupumilit na dalhin ako sa gusto kong puntahan." Wala itong kinalaman sa akin.”

May kaunting kasiyahan din sa kanyang puso. Sabik siyang makita kung ano ang magiging ekspresyon ni Travis kapag nakita niya ang kanyang destinasyon.

Tumingin si Samuel kay Travis, na nakapikit, sa pamamagitan ng rearview mirror. Pagkatapos makipagpalitan ng tingin sa bodyguard, buong tapang na nagtanong si Samuel, “Binibini, maaari ko bang malaman kung saan mo gustong pumunta?”

Bahagyang ngumiti si Hailey at sinabing, "Gusto kong pumunta sa Cirrus Embroidery."

Pagkatapos, na para bang nag-aalala siya na hindi siya narinig ni Samuel nang tama, sinadya niyang sabihin ang mga salitang "Cirrus Embroidery" nang mas malakas at mas malinaw kaysa sa natitirang bahagi ng kanyang pangungusap. Tila dalawang beses na yumanig ang sasakyan na kanina pa umaandar matapos sabihin ni Hailey ang mga katagang iyon.

“Paumanhin, nadulas ang mga kamay ko,” sabi ni Samuel, na umaagos ang pawis sa kanyang mukha.

Ang ikasiyam na henerasyon ay nagmana ng Cirrus Embroidery, isa sa pinakamahusay na tradisyonal na mga tindahan ng damit sa Holtbay City. Ang kasalukuyang may-ari ay si Annie, pamangkin ng ikawalong henerasyong may-ari, si Xavier Yates. Si Annie ay bagong kasal din sa kanyang kasintahang si Michelle. Walang masama sa pagpunta ni Hailey sa tindahan, ngunit ang puso ni Travis ay pag-aari ng hindi matamo na babae, ang magiging may-ari ng tindahang iyon. Bagama't hindi naniniwala si Samuel na magaling ang hindi maabot na babae, nagustuhan siya ng kanyang amo. Walang sinuman sa mga nasasakupan ni Travis ang nangahas na magkomento sa bagay na ito. Ibinalik ni Samuel ang tingin sa bodyguard. Parehong pinagpawisan ang dalawa para sa kanilang amo. Sinadya ba o nagkataon lang ang mga ginawa ni Hailey?

“Bakit ka pupunta doon?” Sa wakas ay nagsalita si Travis sa unang pagkakataon simula nang pumasok si Hailey sa sasakyan.

Sa loob, nanunuya si Hailey. Sa labas, inosente ang ekspresyon niya, na parang walang alam habang papalapit kay Travis. Natuwa siya sa walang pigil na ekspresyon sa mukha nito at mahinahong sinabi, “Malapit na ang kaarawan ng aking ina. Plano kong magkaroon ng tradisyonal na damit na ginawa sa Cirrus Embroidery para sa kanya." Ito ay, siyempre, isang kasinungalingan. Hindi gagastusin ni Hailey ang anumang bagay sa tindahan nina Annie at Luna, kahit na siya ay isang apprentice doon sa loob ng higit sa apat na taon.

Pinag-aralan ni Travis si Hailey mula ulo hanggang paa. Napansin ni Travis si Hailey na nagsuot ng murang damit. Hindi niya maiwasang sumimangot.

“Since aalis ka, you might as well have two sets made for yourself. You’re a young lady of the Harvey family, so you should dress the part also,” huminto si Travis at saka nagpatuloy, “Ipapadala sa may-ari ang bill sa Briley Group. Consider it a gift from me to both of you.”

Nagtataka si Hailey kung bakit siya nagmamadaling magbayad ng mga bagay-bagay, ngunit ito pala ay gusto lang niya ng dahilan para makilala ang kanyang kasintahan.

Halos mapahagalpak siya ng tawa pero ginawa niya ang lahat para pigilan ang ekspresyon niya. “Salamat sa iyong kabaitan. Nakakahiya na ang uri ng pananamit na pinakaayaw ko ay mga tradisyonal na damit, kaya mas mabuting kalimutan na ito."

Si Travis ay nakaranas ng pagtanggi sa unang pagkakataon habang sinusubukang magbigay ng regalo sa isang tao, at ang karanasan ay hindi kasiya-siya. Pakiramdam niya ay hindi na niya napigilan ang pagpapahayag ng galit at kahihiyan. Napaawang ang sulok ng kanyang bibig. Inis na sabi niya, "Kalimutan mo na kung ayaw mo."

Ang kanyang mga salita ay nagtagal sa isip ni Hailey. Nang makita ang kanyang normal na nangingibabaw at kalmadong ekspresyon na pumutok dahil sa kanyang mga salita, isang hindi maipaliwanag na pakiramdam ng kasiyahan ang bumangon sa kanyang puso. Naimagine niya ang pagtataka ni Michelle mamaya kapag nakita niyang bumaba si Hailey sa sasakyan ni Travis. Magugulat kaya si Luna na nalaglag ang panga niya sa lupa?

Habang iniisip ito ni Hailey, mas inaabangan niya ito. Sa kasamaang palad, hindi ginawa ni Travis ang gusto niya.

Nang makarating sila sa intersection ng Lotus Road, kung saan matatagpuan ang Cirrus Embroidery, pinahinto ni Travis si Samuel ang sasakyan.

"Maaari ka nang lumabas sa kotse," sabi ni Travis kay Hailey.

Hindi ganoon kadaling sumuko si Hailey. “Ang lugar ay ver malapit ka na.” Alam ng Diyos kung gaano kalakas ang loob niya para sabihin ang mga salitang ito. Pagkatapos ng lahat, si Travis ay may reputasyon sa paggawa ng mga marahas na hakbang kung hindi siya sumasang-ayon sa mga salita ng isang tao.

"Dahil ito ay napakalapit, maaari mong lakarin ang natitirang distansya," sabi ni Travis. "Hindi ka ba mahilig maglakad at sumakay ng bus?"

Nakita ni Hailey ang sarili na natigilan at hindi makasagot. Tinulungan na siya ng bodyguard ni Travis na buksan ang pinto ng sasakyan. Galit na galit lang siyang nakalabas ng sasakyan at pinagmamasdan ang pag-alis nito.

"Ah, hindi ko inasahan na hahatakin niya ang mga panlilinlang na iyon," pag-ungol niya, pinadyak ang kanyang paa sa lupa sa inis bago naglakad sa pamilyar na landas patungo sa Cirrus Embroidery.

Hindi niya inaasahan iyon sa kotse; Inutusan ni Travis si Samuel, “Ipakilala mo siya sa dalawang stylist. Sa kanyang suot na ganyan, ito ay isang kahihiyan sa pamilya Harvey." Magkaparehong mga retro na gusali, mula tatlo hanggang apat na palapag ang taas, ang nakahanay sa buong Lotus Road. Ang Cirrus Embroidery ay may tatlong palapag, at ang harapan ng tindahan ay hindi malaki o maliit.

Ang mga dekorasyon ay may mas lumang pakiramdam, na may iba't ibang tela at tradisyonal na damit na naka-display. May nakatanim ding malaki at malagong puno ng saging sa likod-bahay. Ang tindahan ay mag-iimbita ng mga VIP na customer sa itaas, na inireserba ang ground floor para sa regular na pagpapasadya. Ang mga aprentis ng tindahan ay magsasanay ng mga pangunahing kasanayan sa likod-bahay. Pinag-uusapan ng dalawang customer ang mga istilo ng pananamit sa sastre. Ang pagdating ni Hailey ay parang isang bato na itinapon sa isang tahimik na lawa, na nakakagambala sa kapayapaan sa tindahan.

Ang mga matandang kakilala ni Hailey ay nag-aatubili na batiin siya. Isang hindi pamilyar na katulong sa tindahan ang nakangiting lumapit at nagsabing, “Welcome.”

"Hinahanap ko ang boss mo," sabi ni Hailey.

Pinag-aralan ng shop assistant ang mga damit ni Hailey at natukoy na hindi siya mukhang isang taong kayang bumili ng napakamahal na damit. “Miss, bihira lang gumawa ng damit para sa mga customer ang boss namin. Maaari mong makita ang aming iba pang mga tailors' craftsmanship dito. Ang mga damit na ginagawa nila ay katangi-tangi, at ang presyo ay mas makatwiran din."

Nagtrabaho si Luna ng isang shop assistant na may matalas na dila. Sa bahagyang mapanuksong ekspresyon, sumulyap ang mga mata ni Hailey sa mga sastre na binanggit ng shop assistant.

Kinagat ng isa sa kanila ang bala at humakbang pasulong, na itinaboy ang nalilitong katulong sa tindahan. “Nasa labas ang mga boss. Wala sila dito.”

“Ngayon na talaga?” Gumalaw ang labi ni Hailey. Hindi ito tulad ng nakagawa sila ng isang bagay na kahiya-hiya. Bakit sila nagtatago? Kung ayaw mo akong makita, okay lang.

Tumingin siya sa dalawang babae na palihim na sumusulyap sa kanya, pagkatapos ay ngumiti at idinagdag, "Kung gayon ay huwag mong isipin ang tungkol sa negosyo ngayon."

Nagulat ang bumati sa kanya, at saka tahimik na nagsalita, “I asked you to leave kasi parang nakakaawa ka. Alam mong nakahanap sila ng makapangyarihang tagasuporta. Ang mahina ay hindi makakalaban sa malakas, kaya bakit mo ipinipilit na labanan sila nang husto?”

tama yan. Paanong hindi malalaman ni Hailey na nakahanap si Luna ng isang makapangyarihang sponsor? Pagkatapos ng lahat, si Hailey ay pinalayas sa kotse ng kanyang pinakamalaking kliyente.

"Sabihin mo lang sa kanya na nandito ako, at makikilala niya ako."

"May gusto ako sa kanya."