Chapter 7

Bago pa namalayan ni Hailey ang nangyayari, may humawak sa braso niya at hinila siya paharap. Ang taong desperadong kinaladkad siya pasulong. Nagulat ang tao sa pamamagitan ng paghila sa kanya sa isang sprint nang medyo malayo bago huminto.

Habang tumatakbo sila, nakarinig siya ng malakas na kalabog.

Matapos makabangon, lumingon siya nang walang malay. Sa mismong kinaroroonan niya, isang SUV ang bumangga sa bangketa. Ang harap ng kotse ay nagdusa ng matinding denting.

Kung nandoon pa siya... hindi napigilan ni Hailey na kiligin. Hindi siya naglakas-loob na ipagpatuloy ang linya ng pag-iisip na iyon.

“Okay ka lang ba?” Isang malambot at mapang-akit na boses ang narinig niya sa kanyang pandinig.

Likas na lumingon si Hailey upang tingnan ang tao, ngunit nakita niya ang isang guwapo, translucent, at kabataang mukha sa harap niya. Bakas sa mukha nito ang pag-aalala, at ang madilim na mga mata ay nakatingin sa kanya. Ang matikas niyang facial features ay medyo nakakasilaw sa sikat ng araw.

“Kanina lang... Niligtas mo ba ako?” Tanong ni Hailey na medyo nag-iisip at naguguluhan.

Ngumiti ang gwapong lalaki. "Hindi ko ito tatawaging rescue. Hinawakan na pala kita habang naglalakad sa likod mo. okay ka lang ba? Nasaktan ka ba kahit saan?"

Anong mabait na tao.

Huminga ng malalim si Hailey at sinabing, “I’m fine, I’m not injured. Nagkaroon lang ako ng takot. maraming salamat po. Kung hindi mo ako nahuli, baka nakilala ko na ang aking gumawa."

"Talagang kawili-wiling mga bagay ang sinasabi mo," tumawa ang lalaki.

Nahihiyang ibinaba ni Hailey ang kanyang ulo. Napansin niyang nakapulupot pa rin ang braso ng lalaki sa kanyang baywang, at bigla siyang nakaramdam ng hindi komportable. Nahihiya siyang magpahalata kaya mahinahon siyang umayos. Para hindi mapansin ng lalaki ang kanyang maliliit na kilos, iniba niya ang usapan at nagtanong, "Nga pala, ano ang pangalan mo?"

Marahil ay batid ng lalaki ang kanyang iniisip dahil marahang binawi nito ang kanyang braso bago ngumiti at sumagot, "Ang pangalan ko ay Christian Ford, at ikaw?"

"Ang pangalan ko ay Hailey Stewart."

Maraming nanonood ang dahan-dahang nagkukumpulan sa gilid ng kalsada, at ang ilan ay nalungkot sa suwerte nina Hailey at Christian. Ilang itinuro ang harapan ng sasakyan, nagtataka kung ano ang nangyari. Hindi kaya biglang nawalan ng kontrol ang sasakyan?

Ang driver ng sasakyan ay tila walang malay, nakadapa sa manibela. Walang nangahas na galawin siya, sa takot na lalala lamang ang mga sugat niya.

Lumapit si Hailey para tignan. Sa kanyang takot, natuklasan niyang ang driver ay walang iba kundi si Annie.

Sa isang iglap, libu-libong espekulasyon ang pumasok sa kanyang isipan. Bakit nandito si Annie? Hindi ba siya nag-iisa sa Embroidered Cirrus? Hindi niya akalain na hahabulin siya ni Annie pagkatapos makipag-away kay Luna.

Paulit-ulit na binalikan ni Hailey ang mga nangyari sa kanyang isipan, na parang umiikot na parol. Napatigil siya sa pag-iisip habang naglalakad sa bangketa. Pagkatapos, hinila siya ng mabait na Kristiyano, at halos hindi siya nakatakas sa kanyang buhay.

Halos nakatakas sa kanyang buhay?

Parang kidlat ang tumama sa isip ni Hailey. Posibleng sinadya ni Annie na patayin siya sa pamamagitan ng paghampas sa kanya ng kotse, tama ba?

Habang pinag-iisipan niya ito, lalo siyang naniniwala na isa itong senaryo. Sa sandaling iyon, nang hilahin siya ni Christian sa isang tabi, hindi niya narinig ang busina ng kotse. Kung hindi ito sinasadya, at kung talagang nawalan ng kontrol ang sasakyan, bakit hindi bumusina si Annie para bigyan siya ng babala at sa halip ay inilihis ang sasakyan patungo sa kanya?

Gusto lang niyang suntukin at patayin!

Nalanghap ni Hailey ang malamig na hangin. May sapat siyang dahilan para maniwala na hindi lang ito ang intensyon ni Annie. Noong unang nalaman ni Hailey na sinusubukan nila ni Michelle na bitag siya, napagtanto niya kung gaano kahina ang lalaking ito, na dati niyang minamahal.

Sa pagkakataong ito, dapat ay nakipagsabwatan siya kay Luna para patayin muli ito sa balatkayo ng isang aksidente sa sasakyan.

Ngunit kahit na sabihin ni Hailey sa pulisya ng trapiko na ito ay isang sadyang pagpatay, sino ang maniniwala sa kanya?

Nakatayo siya rito, buhay na buhay, walang kalmot sa katawan. Sa pinakamabuti, siya ay napailing, samantalang si Annie ay nasugatan at walang malay.

Binasa ni Hailey ang mga resulta ng pagsasabi sa pulis kumpara sa hindi pagsasabi sa pulis sa kanyang isip. Sa wakas, itinuring niya ito bilang isang aksidente. Hindi ba magiging malaya si Luna kung wala si Annie na igapos sa kanya? Kinailangan silang itali.

Si Hailey ay sumali sa paligsahan na inisponsor ni Travis Harvey sa eksaktong sandali. Siya ay naging isang miyembro ng kawani sa halip na isang taga-disenyo.

Pagbayaran niya ang mga makamandag na demonyong ito!

Ito ang unang pagkakataon na napagtanto niya ang kaginhawahan ng pagiging miyembro ng pamilya Harvey.

"Hey, Hailey, okay ka lang?" Isang medyo hindi pamilyar na boses ang pumutol kay Hailey mula sa kanyang pag-iisip.

Tulala niyang tinitigan ang nag-aalalang mukha ni Christian Ford sa isang buong segundo. Napagtanto niyang nagulat siya sa mukha ni Annie na nakalimutan niya si Christian.

"I'm fine," nakangiting sabi ni Hailey

nakatulala. "Iniisip ko kung okay lang ang driver na ito."

Agad na nagdulot ng awa kay Christian ang pagkakita sa kanyang malabong ngiti.

“Napakabait mo. Halos sampalin ka niya kanina, pero nag-aalala ka pa rin sa kanya."

Binigyan siya ni Hailey ng walang salita na ngiti. mabait? Ang mga mababait na tao ay laging huli. Tulad niya, Hailey Stewart. Walang merito iyon.

Mahilig mag-film o kumuha ng litrato sa mga eksena sa aksidente sa trapiko gamit ang kanilang mga telepono ang mga maingay na dumadaan, at sa pagkakataong ito ay walang pinagkaiba. Palihim na tumalikod si Christian sa nasirang sasakyan at hinarangan si Hailey, pinipigilan ang mga camera na makuhanan ang kanilang mga mukha. Nakita rin niya ang ilang random na tao na nakalabas ang kanilang mga telepono.

Nang dumating ang pulisya ng trapiko upang maunawaan ang sitwasyon, nagkunwaring kamangmangan si Hailey. Hindi rin niya binanggit ang pagkilala sa driver na naging sanhi ng aksidente, si Annie. Nanatili siyang nakakalimutan habang inalis ng mga doktor sa emergency center at traffic police si Annie mula sa kotse, na puno ng dugo ang mukha. Inilagay nila siya sa isang stretcher, inilipat siya sa isang ambulansya, at pagkatapos ay nagpaalam sa kanya.

“Annie, mas mabuting huwag kang duwag at mamatay,” naisip niya.

Habang naghahanda silang umalis sa eksena, hiniling ni Hailey na makipag-ugnayan kay Christian. Siya ang kanyang tagapagligtas. Kahit na hindi niya ito mabayaran sa hinaharap, maaari pa rin silang maging magkaibigan.

Pinagmasdan ni Christian ang pagyuko ni Hailey at seryosong itinatype ang pangalan nito sa phone niya. Umangat ang mga sulok ng labi niya, na nagpapakita ng nakakaakit na ngiti.

“Saan ka nakatira? Ibabalik kita,"

Alok ni Christian, mukhang hindi nakakapinsala. Huminto muna si Hailey bago tumawa. “Hindi kita guguluhin. Magta-taxi na lang ako."

“Ano? Natatakot ka bang kainin kita?" Nakangiting nagsalita si Christian, diretsong nakatingin kay Hailey.

Maging ito ay ang kanyang mga ekspresyon ng kahihiyan, pagkalito, o ngiti, nakita niya ang mga ito na kaibig-ibig. Ang pag-uwi ng maaga sa bansa para isulong ang kanyang karera ang pinakamagandang desisyon na ginawa niya sa loob ng maraming taon.