CHAPTER 1: FOR SHAWN'S SAKE

NAGMAMADALING iniligpit ni Ariah ang mga gamit sa trabaho at umalis sa opisina niya. Kasalukuyan siyang nagtuturo ng pagguhit at pinta sa mga bata sa pinapasukan niyang Jollijam Arts Center sa Makati. Mahilig kasi siya sa Art at iyon din ang kinuha niyang kurso. Natapos niya ang Fine Art na kurso bago pa pumanaw ang kaniyang Ate. Kaya ngayon ay nagtuturo siya sa mga bata ng Arts. Madalas naman ay tumatanggap siya ng mga college students na nagpapaturo ng arts sa kaniya. May mga paintings din siyang nagawa na napasok sa Art Gallery na ginagawang exhibit kung saan pinupuntahan ng mga tao.

Pinili niya lang na magturo dahil iyon ang mas gusto niya. Bukod pa doon ay malalaki rin naman ang kinikita niya, sapat na para sa gastusin sa bahay. Iyon na lang din ang ginagawa niyang hanapbuhay at napamahal na sa kaniya ang trabaho. Dahil mahilig rin siya sa mga bata ay hindi na niya naiwan ang trabaho sapagkat napamahal na rin siya sa mga munting anghel na mga estudyante niya.

Mabilis siyang nakarating sa hospital na sinabi sa kaniya ni Emily. Nang maabutan roon sa higaan ang natutulog na batang si Shawn ay kaagad siyang lumapit rito.

"Anong nangyari?" Tanong niya sa kaibigan. Doon niya lang nakita ang lalaking doctor sa tabi ni Emily.

"He's fine now. Nagkaroon lang siya ng lagnat. Chineck ko na siya and pinainom na rin ng gamot. Ang kailangan mo na lang gawin ay painumin siya ng mga vitamins na nireseta ko every 6 hours. Wala ka namang iba pang alalahanin, just be with him and take good care of him."

Kahit na nakadama siya ng kaginhawaan sa narinig mula sa doctor ay hindi pa rin naalis ang kaniyang pag-aalala para kay Shawn. He's everything to her at hindi niya kayang makita na may mangyaring masama rito. Kahit nga lamok ay hindi niya hinahayaang dumampi sa balat nito. Sobra siyang maingat sa bata dahil mahal niya ito.

Tiningnan muna siya ng doktor na nag-asikaso kay Shawn bago ito tumalikod at umalis sa gawi nila. Lumapit naman sa kaniya si Emily habang pinagmamasdan niya ang mahimbing na tulog ni Shawn.

"Gosh, I can't stand to see him lying on thad bed. Dapat sa malambot na kama niya siya natutulog hindi dyan sa makipot na higaan."

"Sinabi mo pa. Pero saglit lang naman siya dito. He will be home again once na gumaling na siya. Sana bukas na bukas na rin makalabas na siya rito." Sinuklay niya ang makapal at blonde nitong buhok at pinagmasdan ang pogi nitong mukha. Napapangiti talaga siya pag nakikita niya ang mala-anghel nitong mukha.

"Akalain mo naman, na sa edad na dalawa ay makikita na ang kapogian ng batang iyan. Kung sino man ang ama niyan, siguradong nagmana iyang si Shawn sa kaniya." Nawala ang ngiti niya nang banggitin ni Emily ang ama ni Shawn.

Walang sinabi ang kaniyang Ate kung sino ang ama ni Shawn kaya hindi niya ito makilala. Nais niya sanang hanapin ito at sabihing mayroon itong anak sa kaniyang Ate. Pero siguro ayos na rin iyong hindi nito alam na may anak ito. Dahil na rin sa takot na baka kunin sa kaniya si Shawn ng kung sinumang ama nito ay hindi na niya tinangka pang hanapin o kilalanin ang taong iyon. Ang mahalaga ay nasa piling niya si Shawn at siya lang ang pamilya nito.

Naaalala niya naman iyong panahon na nabubuhay pa ang kaniyang Ate. Ipinagbubuntis na nito si Shawn sa mga sandaling iyon. Walong buwan na ang tiyan nito kaya malaki na ang umbok niyon. Kahit na hirap sa pagbubuntis ay pinilit pa rin ng kaniyang Ate na magtrabaho para tustusan ang kaniyang pag-aaral. Isang buwan na lang ay gagraduate na siya sa kolehiyo at kailangan niya nang makabayad sa huling tuition f*e na medyo tumataas na.

Bagaman wala pa siyang trabaho nun ay yung Ate niya ang gumawa ng paraan para lang makapagpabayad siya ng kolehiyo.

Pinilit niya ito na huwag nang alalahanin ang gastusin niya sa eskwelahan at mas pagtuunan ang pagbubuntis nito ngunit nagmatigas ito. Desidedo itong patapusin siya sa Kolehiyo. Kahit noong huling buwan na ng pagbubuntis ng kaniyang Ate ay nagtrabaho pa rin ito.

Hanggang sa dumating ang graduation niya. Masaya siyang umuwi sa apartment ng Ate niya kung saan rin siya nakatira. May naabutan siyang mga handa at cake. May nakasabit pa sa dingding na tarpaulin na may picture niya at may nakalagay na Congratulations sa kasunod ng buo niyang pangalan at kurso.

Napalis ang kaniyang ngiti nang walang tao, wala ang Ate niya. Nang may tumawag ang kaniyang kaibigan at sinabi ang nangyari ay dali-dali siyang pumunta sa hospital. Ngunit huli na siya. Wala na itong malay nang abutan niya. Ang sabi ng doktor ay hindi daw nito kinaya ang panganganak, marami daw ang dugong nawala rito.

Buong linggo niyang pinagluksaan ang pagkawala ng kapatid. Sobrang lugmok siya sa pagkawala ng ate niya. Una ay ang pagkawala ng mga magulang nang hindi nakaligtas sa nasusunog nilang dating tahanan, ngayon naman ay ang kaisa-isang tao na natitira na lang sa kaniya.

Nabago lang ang lahat nang masilayan niya ang mukha ng munting anghel sa kaniyang harapan. Nang masilayan ito ay tila ba'y nawala ang lahat ng kaniyang hinanakit. Parang binuhay siyang muli ng munting anghel kahit natutulog ito. Bukod pa roon ay hindi niya ring nakalimutan na pangalanin itong Shawn na gustong ibigay ng kaniyang Ate rito kapag naipanganak niya. Tinupad niya ang gusto ng kapatid.

"Anyways, napansin ko lang yung titig sayo nung doktor. May gusto yata siya sayo eh." Nawala ang mga iniisip niya sa nakaraan nang ibahin na nito ang usapan. Kumunot naman ang kaniyang noo na binalingan ito.

"Hindi naman siguro. Ikaw kahit ano na lang ang napapansin mo."

"Eh, sa ganun ang nakita ko. Halata naman kasi talaga sa titig niya sayo. Ang hirap kasi sayo, hindi mo pinapansin ang mga nasa paligid mo kaya hindi mo nakikita ang mga titig ng mga kalalakihan. Naku, kung alam mo lang kung gaano sila makatingin sa tuwing nakikita ka. Di mo lang napapansin kasi mas nakafocus ka kay Shawn."

"Ganun naman kasi dapat diba? Kailangan kong bantayan si Shawn. Hindi ko kailangang ibaling ang atensyon sa ibang bagay kung nandyan naman si Shawn at nagbibigay ng kaligayahan sakin." Tumaas naman ang isang kilay nito sa kaniya.

"At ano namang akala mo, magiging happy ka forever dahil lang sa kasama mo si Shawn palagi? Naku Ariah, hindi ganun iyon. Baka nga magsawa pa si Shawn paglaki niyan na kasa-kasama ka." Muling nangunot ang kaniyang noo sa sinabi nito.

"Anong gusto mong iparating, na magsasawa rin si Shawn sakin? Na hindi na niya ako gustong makasama, ganun?" Bulalas niya rito.

"Hindi naman sa ganun. Pero pwede ring mangyari iyon. Ang ipunupunto ko lang ay hindi mo dapat inilalaan ang buong atensyon mo kay Shawn. Pagtuunan mo rin ng tingin yung ibang bagay, yung ibang tao. Ariah, ang bata ay hindi nananatiling bata. Lumalaki yan tulad ng paglaki natin. Sa susunod pang mga taon, mamamalayan mo na lang na binata na si Shawn at lagpas na sa kalendaryo ang edad mo. Syempre, hindi naman papayag si Shawn na sa paglaki niya ay palagi ka niyang kasama. Masyado mo na siyang binibaby pag ganun. Isa pa, papayag ka bang hindi magkaroon ng sariling pamilya bukod kay Shawn?" Napailing naman siya sa huli nitong tanong.

"Iyon naman pala eh. Kaya dapat ngayon pa lang ay humanap ka na ng tao na maaaring nakalaan na sa iyo." Pinagmasdan niya muna ang maamong mukha ni Shawn at bumuntong hininga.

"No, saka ko na iyan iisipin. Tingnan mo, two years old pa lang si Shawn. Masyado pa siyang bata para pabayaan. Kailangan pa niya ng pag-aaruga ko. I think, ibibigay ko muna sa kaniya ngayon ang buong atensyon." Narinig niya ang pagbuntong hininga ng kaibigan.

"Bahala ka. Pero, I think kailangan mo rin ng kaagapay sa pag-aalaga dyan kay Shawn. Hindi naman pwedeng sakin mo na lang palaging pinapabantay sakin ang bata. Well, wala namang kaso sakin yun. Kaso marami rin kasi akong ginagawa kaya hindi ko rin siya maaalagaan ng maayos." Natigilan siya sa sinabi ng kaibigan. Tama nga naman ang kaibigan, tulad niya ay may trabaho rin ito. May mga inaasikaso rin ito na importante kaya hindi talaga nitong maaalagaan ng maayos si Shawn.

"Maghanap kaya ako ng yaya niya?" Agad niyang tanong, iyon lang ang naisip niyang paraan.

"Pwede rin naman. Pero, baka mahirapan ka. Babayaran mo pa ng doble ang magiging yaya ni Shawn kapag kukuha ka. Eh, diba nga kahit na malaki ang kinikita mo sa trabaho ay madalas nakukulangan pa dahil sa mga kailangan ni Shawn? Isabay pa yung madalas niyang pagkakasakit, syempre bibili ka pa ng mga gamot at vitamins niya diba?" Oo nga naman, may punto rin ito. Wala na atang mali sa mga sinabi ng kaibigan niya.

"Eh, anong gagawin ko?"

"Ano pa nga ba? Eh, di sakin mo pa rin ipabantay si Shawn. Hindi ko naman sinabing ngayon ka na humanap ng boyfriend. Suggestions ko pa lang naman sa iyong yung mga sinabi ko kanina. Basta, pag-iisipan mo pa rin ang sinabi ko. Para lang din naman kay Shawn itong sinasabi ko sa iyo." Hindi na siya nagsalita pa at muling sinulyapan si Shawn.