KASALUKUYAN na nagtuturo si Ariah sa mga estudyante niya. Nitong mga nakaraang araw ay naging abala na siya sa pagtuturo at halos tinututukan niya talaga ng atensyon ang pagbibigay ng tasks ang mga bata. Ngayon ay walang pinagbago. Syempre naman, nagpupursige pa rin talaga siya sa pagtatrabaho kahit marami pa iyong gawain.
"Ms. De Guzman, please come outside. May kailangan lang akong sabihin sayo." Napalingon siya sa principal na nakatayo sa pintuan ng kaniyang classroom. Kaagad naman siyang lumapit rito. Napalingon siya sa dalawang tao sa likod nito. "I would like you to meet Mrs. Levarda. She's here now to sign up her son for an art classes.. You will be his teacher." Tumango siya at ngumiting lumingon sa babae. Maganda ang babae, maputi at mukhang may lahi. Mukhang mayaman rin base sa pananamit nito. Shocked! Ang gwapo at ang cute rin ng anak nito nang lingunin niya. "Good morning, Ma'am. I'm Ariah De Guzman, an Art teacher of this school. Nice to meet you," she lend her hand on the woman with a warm smile. "Nice to meet you too. I'm Jeanna Faye Levarda." Inabot naman nito ang nakalahad niyang kamay, "I hope you can help my son improve his skills in art." Nakangiti pa rin siya bago binitawan ang kamay ng babae. "Wag ka pong mag-alala, Ma'am. Sisiguraduhin ko pong mas lalong gumaling sa pagguhit ang iyong anak. I'm a teacher after all. At isa sa mga gawain ko bilang guro ay turuang matuto ang mga estudyante ko. Makakaasa po kayo. And just call me Miss Ariah." "Oh, thank you.. Don't be worry, my son is-" "You're so pretty, Miss!" Napalingon siya sa bata nang magsalita ito. Nakatingin ito sa kaniya na parang humahanga. His eyes was staring at her intently and it was so adorable. "Genesis!" Pagsuway ng nanay sa bata na ikinangiti niya lang, "Uh, pasensya na. Ganyan talaga yan makulit minsan. But he's a good boy, don't worry." "No, it's okay. I have no problem with it." Saad niya bago muling lumingon sa bata. Muli na naman siyang napangiti habang nakatitig sa gwapo nitong mukha. Ang cute talaga ng batang ito. Yumuko siya ng kaunti upang mas matitigan pa ng mabuti ang mukha nito sa malapitan. Kinailangan pa niya iyong gawin dahil sa liit ng bata. "So are you ready for your first day of learning arts, little boy?" Sumilay naman ang ngiti sa mga labi ng bata. Noon niya nakita ang malalim nitong biloy sa magkabilang pisngi. 'Wahh! Ang cute niya! Nakakagigil! Ang sarap pati pisilin ang pisngi!' Pilit kinalma ni Ariah ang sarili habang nakatitig sa bata. Sobra talaga siyang nanggigigil sa cute nitong mukha. Pilit niyang kinontrol ang sarili dahil anytime ay baka panggigilan niya ito sa harap mismo ng nanay. "Uh, Miss Ariah. Alam kong pogi ang anak ko but, he's still young. You can't fall in love with a four years old boy." Natigilan siya at napanganga sa sinabi ng babae. The heck, napagkamalan pa siyang may gusto sa anak nito! Hindi ba pwedeng nakukyutan lang siya sa bata? 'Haler! Hindi ako pumapatol sa bata! Kaloka ka girl.." "Uh, hahaha. Hindi naman po. Ang cute-cute lang po kasi talaga ng anak niyo. Mahilig po kasi ako sa bata eh." Paliwanag niya ngunit nabigla siya nang lumakas ang boses nito. "Ano?! Mahilig ka sa bata?! Naku, hindi pwede yan! Makukulong ka kapag papatol ka sa mas bata sayo.." Kaagad naman siyang ninerbyos sa mga pagpaparatang nito. "Naku, hindi po! Hindi po iyon ang ibig kong sabihin..." Napakamot na lang siya ng ulo bago nagbuntong-hininga. "Miss, mali po ang iniisip mo. Ang ibig ko pong sabihin ay mahilig ako sa mga bata. It means, malapit ako sa mga bata. Madali akong ma-attached at makipagclose. Wala po akong sinabi na in love ako sa kanila." Paliwanag niya rito, napalingon naman ulit siya sa bata na napansin niyang nagmumula ang mga pisngi habang nakatingin sa kaniya. Is he blushing? Napalingon naman ulit siya sa babae nang bigla itong tumawa na ipinagtaka niya. Nababaliw na ba siya? "I'm sorry, Miss Ariah. I'm just kidding. I know what you mean." Napakamot naman ulit siya ng ulo kahit wala namang makati. "Uh, ganun po ba? Pinakaba niyo naman po ako. Akala ko kasi ganun ang iniisip niyo." Muli na naman itong tumawa. "No, no, no. Anyway, kailangan ko nang umalis. Take care of my boy, Miss Ariah. I will look forward to his new learning in your class." Tumango siya rito at ngumiti. "Of course, Mrs. Levarda. I will take care of him." Yumukod muna ang babae sa harap ng bata upang magkapantay sila. "Genesis, baby. Be good with your teacher, okay? Don't make her have a hard time and good luck to your first day at school." Pinisil niya pa ang pisngi nito na ikinabungisngis ng bata. "Yes, Mommy. I will be a good boy with teacher. Don't worry about me." Matapos iyon ay niyakap niya muna ang bata at hinalikan sa noo bago siya umayos ng tayo saka tumingin kay Ariah. "I'll go ahead now. I'll be back later to fetch him." Saad nito sa kaniya bago umalis. Napalingon ulit siya sa bata nang kalabitin siya nito sa laylayan ng kaniyang damit. "You will be my teacher, Miss pretty?" Nakatingala ito sa kaniya na nakangiti. Muli na namang lumabas ang biloy nito sa magkabilang pisngi na ikinangiti niya. Gigil talaga siya sa bata. "Yes, baby boy. I will be your teacher. Are you ready to learn?" Tumango naman kaagad ang bata at hinawakan siya sa kamay. "Let's go inside na po." Muli na naman siyang napangiti nang ito mismo ang nagboluntaryong pumasok sa classroom. Ilang oras ang ginugol niya sa pagtuturo ng Arts sa mga bata lalo na yung bagong enroll na si Genesis. Napabilib rin siya nang mabilis natuto ang bata. Mukhang desidedo talaga itong matuto sa art dahil focus na focus ito sa ginagawa. Sobrang seryoso na parang ayaw na may gumambala sa kaniyang ginagawa. Buti na lang wala pang lumalapit sa kaniya upang mang-isturbp sa kaniya. Madalas kapag nakikita siya nitong lumalapit sa table nito ay napapangiti ng sobra ang mga labi nito at parang may kislap pa sa mga mata. Parang humahanga sa nakikita. Mukhang gustong-gusto siya ng bata. Nang matapos ang oras niya sa pagtuturo ay naabutan na niya ang mga magulang ng mga bata sa labas, handa nang sunduin ang kaniya-kaniyang anak. Isa-isang nagpaalam sa kaniya ang mga bata at nagsilabasan kasama ang mga magulang nila. So Genesis na lang ang natitira. Mukhang wala pa ang nanay nito upang sunduin siya. Nagpasya siyang lapitan si Genesis na noo'y nililigpit ang mga gamit sa pagguhit at isa-isang pinapasok sa bag. "Genesis, your Mom hasn't come yet. Do you want my company?" She asked using her soft and calming voice. Tumango naman ito na nakangiti sa kaniya. Umupo siya sa tabi nito at hindi mapigilang suklayan ng sarili niyang kamay ang malambot na itim nitong buhok. "Do you have a boyfriend, Teacher pretty?" Natigilan naman siya sa tanong nito. Hindi niya inaaasahan ang biglang tanong nito sa personal niyang buhay. Ang bata-bata nito ngunit ang dami nang tanong. "No. I have none. Why do you ask, baby boy?" Sagot niya at ngumiti. Marahan lang mga salitang binibitawan niya. "Nothing. I just thought that a pretty like you would have a boyfriend," A gentle smile appears on her lips. Marami na rin ang mga nagsasabi ng ganun sa kaniya. "Did you really thought I'm pretty?" Tumango agad ang bata, wala man lang pag-alinlangan. "Hm.. you're so pretty. That's why I like you. I really like you, Teacher!" Napapantiskuhan na tumitig siya sa bata. Wala man lang pagdadalawang-isip! Sagot agad! 'Jusko! Ang bata pa niya ang dami-dami nang iniisip! Sino ba ang nagturo ng ganun sa kaniya!' "You silly kid." Natatawa na lang siya sa mga sinabi ng bata tungkol sa kaniya. "Do you want a candy?" Sa pagkakatanong niyang iyon ay kumislap ang mga nito at tumango ngunit nagtaka siya nang bigla rin nitong binawi at nginuso ang labi. "Why, baby? Don't you like a candy? I thought you liked it?" Nakita niya ang pagsugid ng lungkot sa mga mata nito. "If Mommy finds out, she will scold me. She forbids me from eating sweets because she says I might get a toothache." Hindi naman kaagad siya nakaimik. Tama nga naman, bawal sa mga bata ang matatamis. Madali lang kasing sumakit ang ngipin ng mga bata. "Ah, that's right. You must avoid eating sweets." Nang muli niyang tiningnan ang malungkot nitong mukha ay nakaramdam siya ng awa para sa bata. "But do you still want to eat candy?" Tumango naman ito na nakabusangot habang nakatingin sa kaniya. Para siyang pusa na nagpapaawa, cute na pusa. "Well..." Nag-usap siya ng paraan upang mapagaan ang damdamin ng bata. Ilang saglit lang ay ngumisi siya nang may maisip. Sinuot niya ang kamay sa bulsa ng kaniyang pantalon at kinuha ang isang lollipop bago pinakita sa bata. "How about this.. I'll give you a candy. But don't show it to your Mom, okay? Isang beses ka lang naman kakain, hindi niya iyon mahahalata." Binalatan niya ang lollipop bago binigay kay Genesis na inabot naman nito at kaagad na isinubo sa bibig. "Hmm! Yummy! Thank you, Teacher pretty!" Ngumiti siya nang makitang sayang-saya at sarap na sarap ito sa isang candy. Napalingon siya nang may kumatok sa pinto ng classroom at sabay silang napalingon. Nagtaka siya nang makita ang isang matangkad at maputing lalaki sa bungad. Hindi lang iyon dahil sobrang gwapo nito at halata ang maskulado nitong pangangatawan sa suot nitong fitted na damit. Naisip niya baka naligaw lang ang lalaki. Doon niya lang napansin na nakatingin rin sa kaniya ang lalaki, mukhang gulat. Mas lalo siyang nagtaka. Anong problema ng lalaking ito? Bakit ganun na lamang ang titig nito sa kaniya? Hindi siya komportable."UNCLE G!" Napalingon siya kay Genesis nang tumili ito at tumakbo palapit sa lalaki. Mas lalo pa siyang nagtaka. Kung ganun kilala ng bata ang lalaki at hindi lang ito naligaw dahil nandito talaga siya para kay Genesis?Inalis na ng lalaki ang tingin sa kaniya na mukhang natauhan nang makitang palapit sa kaniya ang bata. Walang hirap na kinarga nito ang bata, parang hindi nakaramdam ng bigat. "There, there little one. How was your day at school?" Marahan lang at maingat ang pagkakasabi ng malalim nitong boses sa bata. "Great! I learned a lot from teacher pretty!" Masigla namang tugon ng bata habang sinisipsip ang lollipop na hawak."Why are you eating candy? Does your Mommy know about it?" Sumigid naman ang lungkot ng bata na nakatitig sa kaniya."Please don't tell Mommy, uncle G! I don't wanna be scold by her.." Tumaas ang labi nito na nakatingin sa bata. "So, your Mom doesn't know about you eating candy, huh? Who gave you that?" "Teacher pretty.. please don't get mad at her! I j
MATAPOS sunduin ni Geralt si Genesis ay isinama niya ito sa safehouse ng kaniyang kaibigan na si Kleo. Nadatnan niya ang iba pa nilang kaibigan na may kaniya-kaniyang ginagawa. Naglalakad sila papasok habang hawak niya ang maliit na kamay ni Genesis. "Yow! Mr. Levarda! Long time no see!" Kaagad siyang nilapitan ng tatlo, si Conrad, Freid at Eike. Sila ang kabilang sa mga kaibigan niya. Naabutan niya si Kleo na nililinis ang baril niya. Mukhang seryoso sa ginagawa at hindi man lang napansin ang pagdating niya. Nakatagilid ito ngunit kitang-kita niya ang seryoso nitong mukha habang abala sa ginagawa sa kaniyang baril. "Uncle Conny!" Natawa na lang si Geralt nang kaagad kumawala si Genesis sa kaniya at tumakbo palapit kay Conrad. "Conny" ang tawag ni Genesis sa lalaki dahil masyado daw mahaba ang "Conrad" para sa kaniya. Ewan niya ba kung bakit iyon naisipan ng pamangkin niya. Ang talino rin ng batang ito. Ang daming alam. "There, there. Ang laki mo na." Komento naman ni Conrad mat
PINAPAKAIN na ni Conrad si Genesis habang nakaupo sa kandungan niya. Kanina habang naglalaro ang bata ay nadapa ito na ipinag-alala nila at ikinabahala. Nakaramdam sila ng ginhawa nang hindi umiyak ang bata at pinagpagan pa ang sarili na nadumihan. Lihim pa silang apat na umiling at ngumisi. Hindi naman siya ganun nung bata pa siya, pati rin yung bunso nilang kapatid. Sa pagkakaalam niya ay hindi rin ganun ang asawa ng kaniyang ate nung nagkwento ito sa kanila patungkol nung bata pa siya. Umiiyak din daw iyon pag nadadapa. Hindi niya lang alam kung saan nagmana ang batang iyon. "There you go, you're done.. Masiba ka rin sa pagkain, ano?" Komento ni Conrad nang makitang ubos na nga ang pagkain sa platito ng bata. Bawal sanang kumain ng matatamis ang bata dahil siguradong pagagalitan na naman ito ni Jeanna. Ngunit wala siyang magawa dahil nagutom na si Genesis at iyon lang din ang pagkain na meron sa ref. Nagpaalam si Kleo kanina na tutungo sa kaniyang silid na hinayaan lang ni
"ANO na naman bang gusto mong mangyari, Emily? Bakit mo ako papupuntahin dun sa restaurant na yun?" Nasa loob na siya ng taxi nang tumawag si Emily sa kaniya. Kakatawag pa lang ay may iniutos na naman sa kaniya. Puntahan daw yung sikat na restaurant na kinainan nila nung nakaraang araw. "Naiwan ko kasi yung wallet ko dun. Nandun pa naman ang iba na mahahalaga kong ID's." Tinaasan niya ito ng kilay kahit hindi naman nito nakikita. "Eh, bakit ako pa ang papupuntahin mo dun? Bakit hindi na lang ikaw? Saka bakit mo kasi naiwan?" "Yun na nga. Eh, hindi ko makuha kasi nasa trabaho pa ako. Hindi ako pwedeng magleave ngayon, marami kaming client. Nakalimutan ko rin eh, di ko naalala." Abala siya sa paghalungkat sa bag niya at hinahanap ang wallet sa loob. Nakaipit ang phone niya sa pagitan ng balikat at tenga habang naghahalungkat sa bag at kinakausap si Emily sa kabilang linya. "Bakit hindi mo na lang ipadala dyan sa opisina mo? Pwede mo namang tawagan." Saad niya na patuloy pa
SERYOSO at nakabusangot si Geralt habang nagmamaneho pauwi. Si Genesis ay prenteng nakaupo lang sa backseat at nakasuot ng seatbelt para sa protection. Nakakunot ang kaniyang noo habang walang emosyon ang mga matang nakatingin sa tinatahak nilang daan habang nagmamaneho. Humihigpit rin ang pagkakahawak niya sa manibela dahil sa frustasyon. Hindi niya alam ngunit nakakaramdam talaga siya ng inis sa mga oras na iyon. Galing sila sa restaurant ni Keith. Nang makita niya ang nakakalat na mga papel sa sahig at si Ariah ay kaagad siyang lumapit upang tulungan ito sa pagpulot. Ngunit hindi lang iyon ang inaasahan niya dahil pati si Keith ay biglang lumapit at tumulong. Hindi niya lang alam ngunit hindi niya nagustuhan ang paraan ng pagtitig ng kaibigan niya kay Ariah. Sa paraan ng pagtitig nito sa babae ay mukhang nagkaroon rin ito ng interes. At sa mga oras na iyon ay parang nakaramdam siya ng kakaiba. Hindi niya alam kung ano. Basta kapag nakikita niya si Keith na nakatitig kay Ariah a
MAAGANG nagbukas ng paaralan si Ariah. Kaagad niya namang inayos ang mga upuan pagkapasok niya. Pati rin ang mga gamit niya sa desk ay inayos niya rin ang pagkakalagay. Ayaw niya kasing magulo ang loob ng classroom pag papasok siya. Gusto niya ring maayos ang lahat bago magsidatingan ang mga estudyante. Nag-aayos na siya ng mga documents sa laptop niya habang nakaupo sa desk niya. Ilang oras ang lumipas ay isa-isa nang nagsidatingan ang mga estudyante kasama ang mga magulang nila na kaagad niyang binati. Naghintay pa siya ng ilang oras dahil may iba pang bata ang hindi pa dumadating. Kabilang na si Genesis. Ilang sandali pa ay nagsidatingan na yung iba. Si Genesis na lang yung kulang. Ilang minuto na lang ay magsisimula na ang klase. Hindi siya pwedeng nag-antay para sa isang estudyante lang. Kaya wala siyang nagawa kundi ang ituloy ang klase sa mga bata. Nagdiscuss muna siya tungkol sa arts at kung ano ang mga steps ng pagguhit. Pagkatapos ay nagpagawa na siya ng tasks sa mga bata
MAAGANG nagising si Ariah para pumasok. Nag-aasikaso na siya ng sarili pati na rin ng pang-umagahan niya. Ganun naman palagi ang routine niya tuwing umaga. Nang matapos niyang gawin ang mga gawain ay si Shawn naman ang inasikaso niya. Pinaliguan, binihisan at pinakain na niya ang bata. Hinandaan na rin niya ng makakain at damit sakaling kailangan nito mamaya. "Baby ko, sa kapitbahay ka muna natin ulit ha? Papasok na naman kasi si Tita-mommy mo. Babalikan kita ulit, okay?" Sambit niya habang hinahalik-halikan ang noo at pisngi nito. "Tara na, baka malate na ako baby." Saka niya kinuha ang bag na may nilalaman na mga gamit ng bata. Medyo nahirapan pa siya dahil dalawang bag ang dala niya habang karga naman niya si Shawn. Aminado siyang mabigat na si Shawn dahil lumalaki na ang bata, at wala na yata itong igagaan dahil ramdam na niya ang pananakit ng kaniyang braso. "Naku, baby. Ang bigat mo na pala." Reklamo niya na may kasama pang biro. Pagkalabas niya sa apartment ay kinand
"OKAY, class dismissed." Matapos iyong sabihin ay isa-isa na niyang iniligpit ang mga art papers na pinasa ng mga bata bago sila nagsialisan kasama ang kanilang mga magulang. As usual, naiwan na naman sila ni Genesis. Pinahintay muna niya si Genesis dahil may mga liligpitin pa siya. Pagkaraan ay inayos niya muna ang mga upuan. Nang makitang maayos na ang lahat ay tinawag na niya si Genesis at lumabas saka nilock ang pintuan ng classroom. "Alright, let's go baby. Time to go. Your uncle might be waiting for you outside." Saad niya na kaagad namang tumango si Genesis. "Hm! Let's go, Teacher Pretty!" Masayang sambit nito bago hinawakan ng maliit nitong kamay ang kaniya. Tumatalon-talon pa ito habang naglalakad sila palabas. Tuwang-tuwa naman siya sa bawat kilos nito. Ang kulit lang at ang cute rin. Nang nasa labas na sila ng building ay nasilayan na nila si Geralt na nakaupo sa driver seat habang nilalaro niya sa kandungan ang kaniyang pamangkin na si Shawn. Tuwang-tuwa i
"T-teacher, you're... pinching me too much.." Nang marinig niya ang reklamo ni Genesis ay doon niya lang napagtanto ang ginagawa niya. Kanina pa kasi siya nanggigigil sa bata at sa umbok nitong pisngi. Ang cute-cute niya kasi. Ayan, sobrang pinanggigilan niya at pinagkukurot ang pisngi nito. Hindi niya mapigilan. Kaagad naman niyang binitawan ang pisngi. Lumapit naman agad si Genesis at nakangusong tumabi kay Jeanna. Si Jeanna ay nagtataka ma'y walang nagawa kundi ang mapangiti. Medyo kumunot pa ang kaniyang noo habang taimtim na tinitigan si Ariah. Hindi naman ganito si Ariah noong una niyang makita ito. Saka sa pagkakaalam niya hindi rin ganun kumilos si Ariah tulad ng ginagawa niya ngayon. Kaya nakakapanibago lang ang kinikilos niya ngayon. "Ariah, Napansin ko lang. Parang may nagbago sayo?" Hindi nito mapigilang magtanong na ikinakunot ng kilay ni Ariah."Ako? Ano namang nagbago sakin?" Balik nitong tanong. Nagkibit-balikat lang si Jeanna na taimtim pa ring nakatitig sa kaniya.
"Sabing tumayo ka na. Ano ba? Nakakahiya ka na, ang daming taong nakatingin." Naiinis niyang saad at pilit na kinakalas ang kamay sa pagkakahawak nito. Ngunit hindi nagpatinag si Geralt at mas lalong humigpit ang hawak sa kamay niya. "No, I said I don't care about the others." Pagmamatigas nito. "Please, baby. Hindi ako tatayo dito hangga't hindi mo ako napapatawad. Promise, I'll be good. Hindi na ako maglilihin sayo. Just please, come back to me. I really need you, baby." Patuloy nitong pagsusumamo sa harap niya habang nakaluhod. Natuon ang tingin niya sa harap, naroon si Shaii na nakatingin sa kanila. Umiiling pa dahil sa pinaggagawa ni Geralt. Naririnig na rin nila ang pagbubulungan ng mga tao sa loob ng restaurant."Okay lang na mapahiya ako sa harap ng tao. Ipangangalandakan ko pa nga sa kanila kung gaano ako kasincere sayo. I love you, Ariah. I really do. And I will do everything I can to please you. I won't stop just so you could forgive me." Pakikiusap nito, mas hinigpitan p
Tulala lang si Ariah na nakatingin sa kisame habang nakahiga sa kama niya. Hating-gabi na, madilim ang paligid pati sa kwarto niya. Kanina pa siya gising at hindi makatulog dahil iniisip niya ang mga nangyari. Sinulyapan niya si Emily na mahimbing na natutulog sa tabi. Nag-insist kasi itong magstay para samahan siya. Natatakot na baka daw umiyak na naman siya. Huminga na lang ng malalim si Ariah bago muling humarap at tumitig sa kisame. Ni hindi niya maipikit ang mata para piliting matulog. Kahit naman na hindi pilitin niya ay wala pa ring mangyayari, hindi pa rin siya makakatulog. Ang pagmumukha ni Geralt ang nakikita niya at ang mga nangyari. Napalingon siya sa gilid niyang bedside table nang umilaw at nagring ang phone niya na nakapatong roon, nagpapahiwatig na may tumatawag. Bumangon siya at umupo sa gilid ng kama, nilingon pa niya si Emily. Mahimbing pa rin naman itong natutulog. Kinuha niya ang phone upang tingnan ang ID caller. Nakilala niya kaagad kung sino ang tumatawag. S
inabukasan ay magdamag na nagkulong si Ariah sa kwarto niya. Hindi talaga siya lumabas. Sobra pa rin siyang nasaktan sa nalaman. Hanggang ngayon ay napapaluha pa rin siya kapag naaalala niya ang mga narinig kahapon. Tinawanan niya rin si Emily kagabi. Nang marinig ang pag-iyak niya sa phone ay kaagad itong pumunta sa apartment niya. Sinabi niya ang lahat nang nalaman niya, lahat ng narinig. Kahit si Emily ay hindi makapaniwala. "Uminom ka muna ng mainit na tubig. Kagabi ka pa iyak ng iyak, hindi ka na maawat." Wika ni Emily bago iniabot sa kaniya ang tasa ng mainit na tubig. Ngunit hindi niya iyon pinansin o tinanggap. Napabuntong hininga na lang si Emily bago inilayo ang tasa at nilagay sa bedside table. Pansin ang pamumula ng mata at ilong niya sa kakaiyak. Si Emily naman ay walang magawa. Naaawa na nga habang nakatingin sa kaniya na miserableng tingnan ang mukha na puno ng luha. "Tahan na. Awat ka na muna sa pag-iyak, Ariah." Lumapit ito at tumabi sa kaniya sa dulo ng kama.Hi
Nagmamadaling umuwi si Ariah sa apartment. Hindi siya mapakali. Sa narinig niya tungkol sa mga katotohanan ay paano siya mapapakali? Ang isang tao na sobra na niyang pinagkatiwalaan ay may mga tinatago palang sekreto at ni isa sa mga yun ay hindi niya matanggap. Nang makababa siya ng taxi ay kaagad siyang tumakbo at binuksan ang apartment niya. Ramdam pa niya ang panginginig ng kaniyang kamay habang ina-unlock ang pintuan gamit ang susi. Ngunit pinipigilan niya ang sarili na maging kalmado. Nang mabuksan ang pinto ay kaagad naman siyang tumakbo patungo sa kwarto niya. Pagkaraan ay bigla siyang napatigil. Nanginginig ang buo niyang katawan at labi dahil sa mga sari-saring emosyon na nararamdaman niya habang dahan-dahan siyang naglakad patungo sa dressing table na may maliit na drawer kung saan niya nilagay ang mga luma niyang gamit at ng ate niya. Nang makalapit ay umupo siya sa silya roon. Nanginginig na binuksan niya ang drawer. Pinipilit niyang pakalmahin ang sarili na huwag umiy
Kasalukuyan nang nagliligpit si Ariah ng mga gamit classroom. Kakatapos lang ng pagtuturo niya sa mga bata at nagsiuwian na sila isa-isa kasama ang mga magulang na sundo nila. Siya na lang ang natitira sa classroom ngayon at naghahanda na sa pag-alis niya. Nang matapos ay lumabas na siya at kinandado na ang pintuan. Ilang araw na rin na absent si Genesis dahil hindi pa rin sila umuuwi galing sa family vacation nila. Namiss niya tuloy ang bata. Lalo na yung pangungulit nito sa kaniya at pagtawag ng Teacher Pretty. Kailan kaya sila babalik? Nasasabik na siyang makita ulit si Genesis at makasama ito. Ewan niya ba, basta hinahanap-hanap niya na ang presensya ng bata. Lalo na kapag naiisip niya ang maamo at cute nitong mukha. Nakakagigil. This past few days, may bigla na lang din nagbago sa kaniya. Palagi na lang niyang hinahanap si Genesis, tanong pa siya ng tanong kay Geralt kung kailan babalik sila Genesis kasi gusto niya talaga itong makita. Walang nagawa si Geralt kundi tawagan s
Matapos ang pagtuturo ni Ariah ay dumiretso na siya sa mansyon nila Geralt. Iniwan niya lang dun si Shawn dahil may mga katulong naman na pwedeng mag-alaga sa kaniya. Saka may mga guards rin na nakabantay para sa seguridad ng bahay. Kaya panatag siya na walang mangyayari sa kanila. Nakasakay na siya ngayon sa sasakyan na may isang guard na driver niya. Nag-iinsist kasi si Geralt na magkaroon siya ng bantay sa tuwing aalis siya at uuwi para siguradong walang mangyayari masama sa kaniya. Hindi na siya umangal pa dahil ayaw ring mapahamak siya. Pagdating niya sa mansyon ay lumabas na siya ng sasakyan upang pumasok sa loob ng mansyon. Nasasabik na siyang makita ulit si Shawn. Syempre, priority niya ang pamangkin niya. May ngiti sa labi na pumasok siya sa loob. Pagpasok niya ay nawala ang kaniyang ngiti nang makita si Shawn na karga ng isang babae. Si Venice. Umiiyak ang bata sa mga bisig nito, tila ba gustong makawala. Yung katulong na nagbabantay kay Shawn ay pilit na inaagaw ang ba
Matapos ang pagtuturo ni Ariah ay dumiretso na siya sa mansyon nila Geralt. Iniwan niya lang dun si Shawn dahil may mga katulong naman na pwedeng mag-alaga sa kaniya. Saka may mga guards rin na nakabantay para sa seguridad ng bahay. Kaya panatag siya na walang mangyayari sa kanila. Nakasakay na siya ngayon sa sasakyan na may isang guard na driver niya. Nag-iinsist kasi si Geralt na magkaroon siya ng bantay sa tuwing aalis siya at uuwi para siguradong walang mangyayari masama sa kaniya. Hindi na siya umangal pa dahil ayaw ring mapahamak siya. Pagdating niya sa mansyon ay lumabas na siya ng sasakyan upang pumasok sa loob ng mansyon. Nasasabik na siyang makita ulit si Shawn. Syempre, priority niya ang pamangkin niya. May ngiti sa labi na pumasok siya sa loob.Pagpasok niya ay nawala ang kaniyang ngiti nang makita si Shawn na karga ng isang babae. Si Venice. Umiiyak ang bata sa mga bisig nito, tila ba gustong makawala. Yung katulong na nagbabantay kay Shawn ay pilit na inaagaw ang bata
"Uuwi na ako. Siguradong hinihintay na naman ako ni Shawn." Tumayo na si Ariah sa hospital bed. Gustong-gusto niya na talagang umuwi ngayon. Bukod pa doon ay ayaw niya ring manatili sa hospital ng ilang oras, maaalibadbaran lang siya roon. Isa pa ay hindi niya rin gusto ang amoy sa loob, amoy medisina. Ngunit kahit ganun ay hindi niya pa rin mapigilan na humanga sa paligid. Ang laki kasi ng building, ibang-iba sa normal at simpleng hospital na pinupuntahan niya sa tuwing dinadala niya si Shawn para ipacheck-up. Ang sabi ni Geralt ay pagmamay-ari raw ito ng isa niyang kaibigan. At dinala daw siya dito for private. Baka may iba daw kasing grupo ng sindikato na makakilala sa kaniya kapag sa ibang hospital siya dadalhin. "Are you sure? You might suddenly panic again and faint. You can stay here for a while. I'll take care of Shawn so you wouldn't worry anymore." May pag-aalala sa boses nito. Umiling lang si Ariah. "Hindi na, ano ka ba? Okay na ako. Ikaw naman, masyado kang OA dyan. Si