Narating muli niya ang silid ng tiya niya. Narinig niya ang pag-uusap nito at ni Carl. Natigil lang iyon nang maramdaman ang pagbukas ng pintuan. Sabay na tumingin sa kaniya ang mga ito.“Isabella!” panabay ng dalawa.“Andito na po ako. Hindi pa po ba kayo matutulog ulit? Ikaw, Carl, pahinga ka na. Ako na dito. Salamat.”Tumayo ito. “Naghanda ako ng mga pagkain. Kumain muna tayo. Nauna na si Tiya Alice para makainom ng gamot.”Tumango siya at yumakap sa kaibigan. Humagulhol siya ng iyak dahil sa halo-halong emosyon na naramdaman. Ramdam niya ang paghagod nito sa likod niya.“Magiging maayos din ang lahat. Ang kailangan mo lang harapin ito. Nandito lang kami palagi. Gusto kong makita kang masaya lagi.” Tagos sa puso niya ang sinabi ng kaibigan.Hanggang mapawi ang sakit at lungkot sa loob niya ay hindi siya nito iniwan.“Tama na. Lalong manghihina ang Tiya Alice kapag nakita ka niyang ganiyan.” Hinila siya nito sa sofa at binigyan ng tisyu.“Carl, bakit ganoon? Ang sakit pa rin pala,”
Ilang oras din ang itinagal ni Carl bago nagpaalaam sa kaniya na umuwi. “Mag-ingat ka pauwi. Marami pang pagkain dito, dalahan mo sila.”“Salamat, Isabella. Ipaaayos ko na lang sa mga tao ko iyan para palitan. Nagpadala din si Sir Skye kanina sa bahay niyan.” Ngumiti ito. “Siya nagpaayos ng silid na ito at mga pagkain bago lumawas ng isla kanina, at alam kong kasama mo siya sa yate kanina.”Napanganga siya. “Bakit hindi mo sinabi? Hindi ko sana kinain iyan.” Nakasimangot siya sa kaibigan niya.“Talaga ba, my queen? Lahat yata paborito mo ang nakahain dito.”Inirapan niya ito. “Ewan! Dito ka na lang kaya matulog. Malaki naman ang kamang iyan.” Inginuso niya ang tinutukoy.Umiling ito.“Sa sunod na lang at iniintay din ako ni inay sa bahay.”Lumabi siya. “Sige. Ikumusta mo na lang ako sa kanila. Bibisita ako sa inyo bago bumalik ng Maynila.”Mabilis niyang niyakap ang kaibigan at sinamahan hanggang pintuan. Pagbukas niya, nandoon ang mga cleaner para ayusin ang mga pinagkainan nila.“M
Nakamasid si Isabella sa malawak na karagatan habang nasa bintana siya ng maliit na kubo ng Tiya Alice niya. Kagigising lang niya nang oras na iyon at gawain na niya iyon tuwing umaga.Nakatira siya sa isang isla na kung tawagin ay Isla Vermuda. Ganoon ang itinawag dito dahil sabi nila, kahawig daw ito ng Bermuda Triangle na matatagpuan sa western part ng North Atlantic Ocean. Pero kabaligtaran sa mga nangyayari dito, maganda ang isla nila. Mapayapa at masayang namumuhay ang mga tao roon. Para bang sinadya na magkaroon sila roon ng sariling mundo, dahil wala na halos magnais pa na umalis sa lugar iyon— at isa na siya roon. Simula nang mamatay ang tatay at nanay niya ang Tiya Alice na niya ang kumupkop sa kaniya. Kapatid ito ng tatay niya. Mabait ito at isang matandang dalaga. Sampung taong gulang lang siya nang bawian ng buhay ang mga magulang niya dahil sa paglubog ng bangka pagtawid sa isla. Nagdala ang mga ito ng mga aning prutas at gulay sa karatig bayan at pagbalik ay isang masam
Skye Fetalvero, a breathtakingly handsome man, panganay na anak ng mayor sa kanilang bayan. A person with a specified level of skill in business matters, kaya walang lugar sa kaniya ang serious relationship. Kung nagpakita ang isang babae ng motibo sa kaniya, sino ba siya para tumnggi? Palay na ang lumalapit sa kaniya, so, why not?Sa edad na tatlumpu’t lima marami na ring dumaan, na sa tamang salita ay come and go relationship. Pero ni isa wala ay siyang sineryoso. It was all just for fun. Pampalipas oras. Ayaw niya sa babaeng marami ang arte at demanding. Mabilis magbago mood niya kapag nakakaharap ang ganoong style ng babae. Sa ngayon, wala muna siyang panahon sa ganitong bisyo. Busy siyang magpatakbo ng kanilang negosyo. Sila ang may-ari ng isang sikat na hotel at beaches sa kanilang bayan. May mga branches sila sa loob at labas ng bansa. Sa dami ng gagawin, kulang na lang ay tumira siya sa office.Silang tatlong magkakapatid ang nag-m-manage ng mga iyon dahil busy ang ama sa puli
Araw ng Linggo. Nagluluto si Isabella ng pagkain sa maliit na kusina nila ng Tiya Alice niya.“Isabella, pupunta muna ako kay Berta. Mauna ka na kumain, baka matagalan ako doon,” anito habang nag-aayos ng mga dadalhin. Naglista rin ito ng mga isda na tinda nila bukas.“Sige po, tyang,” sagot niya habang nagpiprito ng isda. “Hindi ka po ba magbabaon ng pagkain? Baka po magutom kayo,” dugtong niya.“Naku, huwag na, anak. Siguradong may pagkain din doon,” sagot nitoHinatid niya ito ng tanaw palabas ng bakuran. Pagkatapos kumain ay naglinis siya ng bahay at nagpakain ng alaga nilang baboy. Pagkatapos noon ay umupo siya sa kawayan nilang upuan. Hinahampas-hampas ng hangin ang buhok niya. Nakatitig siya sa dagat. Naisip niya kung kakayanin kaya niyang matawid ang lugar na ito gamit ang bangka, dahil sa takot na mangyari ang nangyari sa magulang niya. Matagal na panahon na rin siyang hindi naliligo sa dagat. Ni ayaw niyang lumapit dito. Naalala niya ang panahong kasama niya ang tatay at nana
Lunes, maagang silang umalis ng bahay ng Tiyang Alice niya para kumuha ng panindang isda. As usual, ingay ng mga tao sa bulungan. Pero iba ang umagang iyon. Lahat ng tao ay nakatingin sa may gilid niya. At parang sinisilihan sa pwet ang mga kababaihan sa kilig. Kahit si Aling Berta ay nagpapa-cute din. Napailing na lang siya sa itsura nito. napangiti sa ikinikilos nito. Iniabot niya rito ang batya para ilagay mga nakalistang isda ng Tiyang Alice niya. Hindi nito siya pinansin bagkos ay ang nasa tabi niya.“Oy, pogi! Dayo ka lang dito? Anong gusto mo sa paninda ko? Pili ka na at ipaluto mo na lang. Maraming magagaling magluto dito!” Sabay abot ng maliit na lagayan dito. Nilingon ang tinutukoy ni Aling Berta. Napakunot abg noo niya at inisip kung saan nakita ang lalaki. Bigla siyang kinabahan at mabilis na tumibok ang puso niya. Nakasuot ito ng maong na pantalon na sadyang nilagyan yata ng hiwa sa mga hita at binti saka nakasando ng puti. Naka-bota rin ito at nakatingin sa gawi ng ma
“Pagpasensiyahan mo na, hijo, itong anak ko. Minsan kasi may pagkamasungit. Hindi siya mahilig mag-asikaso ng iba lalo na hindi niya kilala. Hindi ko nasabi kanina na ikaw ang nagpaluto kasi naman nagmamadali ako ihanda ang mga iyon,” paliwanag nito. Blangko ang tinging ipinukol nito sa kaniya. “Okay lang po. Nagugutom na po talaga ako,” saad nito.“Ay, sige, kain ka na.” Binigyan ito ng plato ng tiyang niya.“Sabayan niyo na po ako. Masiyado pong marami ito para sa akin.” At iniabot nito plato sa tiya niya.“Naku, hijo, mamaya na kami. Ang dami mong ipinaluto ikaw lang pala ang kakain. Akala ko marami kang kasama,” palatak ng tiyang niya. “Nag-iisa lang po ako kaya samahan niyo na akong kumain,” pamimilit nito.“Sigurado ka ba, hijo?” paninigurado ng tiyahin ni Isabel. Tumalikod na siya at ayaw niyang makita ang mapanuring tingin nito.“Isabella, saan ka pupunta? Sabayan na natin siya sa pagkain,” sambit ng tiya niya. Napahinto siya sa paglakad. “Busog pa po ako at—” Pinutol ng la
Dumating ang yate na sinasakyan ng kasalukuyang mayor nila. Nagkagulo ang mga tao at kababaihan. Bulong-bulungan na gwapo raw ang anak nito.Ipinagpatuloy lang ni Isabella ang pag-aayos ng mga lamesa at pagkain. Natanaw niya si Carl na tapos ng mag-decorate sa stage at inaayos na ang mga upuan. Tinawag siya nito.“Isabel, nakita mo na ba ang anak ni Mayor Fetalvero?”Umiling siya. “Hindi pero hayaan mo na siya sa mga babae dito. Mukhang masaya sila.” Itinuro niya ang mga nag-uumpukang mga kakabaihan sa dulo. Hinila siya nito. “Halika ka! Huwag kang KJ!” sigaw nito kasi malakas masyado ang tugtog mula sa sound system. Halos madapa siya sa paghila nito. Nakasuot pa naman siya two-inch sandals at yellow dress na hating hita at may curve ito sa may dibdib. Natandaan niya noong huling suot niya ang ganoong kasuotan noong may kasayahan sa kabilang baryo. Muntik na sila mapaaway ni Carl nang panahon na iyon dahil sa lalaking pilit siyang isinasayaw pero ayaw niya. Kaya naman on the rescue a