3. TOUCH 1

December 2022

WILLOW

I am walking fast outta building of WEI Mall. I just visited my general manager na doon naka-assign. Nagmamadali ako kasi naiinis na si Nikias na hinihintay ako sa mansion niya. Dumating na raw ang private plane at kailangan na ako para makaalis na. Birthday ni Papa kaya kailangan namin pumunta ng Russia, nandoon sila nakatira at doon gaganapin ang party. Palabas na ako sa lobby nang may isang babae na bumunggo sa akin. 

“Bitch…” bulong ko sa inis nang hindi man lang siya nag-sorry at inirapan pa ako. 

People nowadays… kung hindi lang ako nagmamadali ay ipapakaladkad ko siya palabas ng mall ko. But no… I need to act like an ordinary one. Masyado na kaming napag-uusapan magpipinsan mula sa pamilyang Esposito. Ayaw na ayaw pa naman ni Mamita na maging kontrobersyal kahit sino sa amin dahil hindi kami ordinaryong mayaman lang. We are doing illegal things at mas importante na huwag maungkat iyon kaya dapat magpanggap lang kami na ordinaryong mga negosyante dito sa Pilipinas. 

And the reason we choose to live here in the Philippines is because of… its not so maluwag naman pero iyon na nga rin, may kaluwagan na batas basta may pera.

I continued to walk at natatanaw ko na ang sasakyan ko. I was walking to the parking area intended only for me when I felt nauseous. 

Wait… anong nangyayari? 

Napasandal ako sa gilid at gusto kong tumawag ng mga guards kaso may isang lalaki at palapit siya sa akin. Who is he? Hindi ko maklaro ang mukha niya. My sight turned blurry. Darn!

“Sweetheart…” the man said to me at inalalayan ako sa pagtayo. “Okay ka lang?” 

Nangangalay ang kanang braso ko na iwinasiwas ang kamay ng lalaki na pilit humahawak doon. Hindi ko siya kilala. And why the hell is he talking to me like he knows me? Such a modus to pick me up?

“Leave me alone, you fucker! You don’t know who I am!” galit kong sabi pero wala man lang conviction ang tono ng boses ko. Nanghihina ako. 

“Aba’t grabe ka naman umingles, sweetheart… Wala akong naintindihan.”

Pilit kong tinitingnan ang mukha niya pero nanlalabo lang ang mga mata ko. Nikias… Matthias… ang mga kuya ko ang naisip ko. Mapapahamak ako dahil ayaw kong makinig sa kanila na kailangan ko ang bodyguard.

“Bitiwan mo ko…” inaantok na sabi ko. Pumipikit nang kusa ang mga mata ko at kung wala ang braso niya na pinulupot niya sa beywang ko ay baka bumagsak na ako. “Let me go… tatawag ako ng guard kapag—”

At iyon na ang huli kong tanda bago ako nawalan ng malay…

Ang kasunod ay nagising na lang ako na nasa loob ng kuwarto na puro salamin. Nanlaki ang mga mata ko na bumangon at napatingin sa lalaki na katabi ko. Tulog at nakadapa. 

Dios mio! Kinapa ko ang katawan ko. Hindi naman ako na-rape at suot ko pa ang lahat pati ang 5-inch-stilettos ko. Wala ring masakit sa akin. Nakita ko na natanggal ang strap ng stilettos ko pero hindi naman nahubad nang tuluyan. May zipper man sa likod itong stilettos kaya hindi na need kalasin sa straps. I rolled my eyes, mukhang walang alam sa fashion ang lalaking ito at kinalas pa talaga.

Lalaking ito?! Nanlaki ang mga mata ko at umalis sa kama. Why do I need to think his sense of fashion instead thinking how to get away from him? 

Hinanap ko ang clutch bag ko. Nandoon ang phone ko at kailangan—

“Gising ka na pala…” sabi ng lalaki na gulat kong ikinalingon sa kaniya. Kinukusot pa niya ang mga mata niya. “Pambihira… kaganda mong babae pero tatakasan mo na lang ba ako at hindi ka man lang magpapasalamat.”

“Who are you?” tanong ko at napatitig sa kaniya. Why did he seem familiar? Parang may kahawig siya. Kamukha pala but kahawig is also appropriate term too. Parang nakita ko na siya noon. Parang… 

“Nag-iningles ka na naman… Tagalog ‘onli’ tayo para magkaintindihan.”

My eyes narrowed. Is he the one who called me sweetheart earlier? Oh, well… He looks fine, but he might have planned something wicked for me. I should know that.

“Who sent you?” tanong ko. Mas mabuting malaman niya na alam kong may umutos sa kaniya para dalhin ako rito.

“Sent?” tanong niya nakakunot ang noo. “Anong sent? Sent message lang ang alam ko…” pabulong na ang huling sinabi niya. “Ano pa ba ibang gamit ng 'sent' na word?” pabulong na tanong pa nito na mas kausap ang sarili.

“Where you came from? Who’s your boss?” tanong ko. Hindi ako naniniwala na hindi siya marunong sa English. Wala sa itsura niya. He looked Latino with his proud nose and deep-set of eyes. 

“Boss? Boss kita o boss mo ko? Iyon ba ang ibig mong sabihin?” seryoso ang tanong niya pero nakakaloko for me. “Miss, limitado lang ang Ingles ko, wala akong maintindihan pero mukhang naiintindihan mo ang sinasabi ko?” 

“What do you want from me?” 

Hindi na siya nagsalita. Umiling. “Tangina… hirap walang alam sa Ingles. Ganda pa naman sana. Parang iyong ex ko…”

By how he say ‘tangina’ word want me to smile. Naisip ko ang asawa ni Chloe na puro iyon ang paboritong salita mula umaga hanggang gabi.

“Why you brought me here?” dagdag tanong ko. 

“Teka nga! Tawagin ko ‘yong tropa ko na si Poyong. Marunong ‘yon umingles. ‘Kala mo ikaw lang. Tawagan ko para may taga… taga-’translet’ ako. Ikaw pala. Ikaw pala kailangan ng ‘transletor’ hindi ako.” 

Nanlaki ang mga mata ko na naisip na may papapuntahin pa siyang isang lalaki. Kung hindi lang ako nahihilo ay kaya ko naman siyang takasan kaso nasu—

Tinutop ko ang bibig ko at mabilis na lumapit sa isang pinto. Iyon ang banyo at binuksan ko iyon. Pumasok ako at sumuka ng sumuka. Nanlalaki ang mga mata ko na napatitig sa sarili ko sa salamin. Who drugged me? Sino sa mga ka-meeting ko kanina sa board of directors? 

Muli na naman akong nasuka at hirap na ako, lalo na at wala naman akong kinain halos. Not that I was on a diet but because I don’t like to eat much kanina dahil pabyahe kami dapat pa-Russia.

Gusto ko nang maiyak nang maramdaman ko ang kamay ng lalaki sa likod ko. Gusto kong matakot pero hindi iyon ang naramdaman ko. And he was not harassing me, the way he caressed my back, it seems he was just helping me from vomiting. Then he hold my hair, he made sure na hindi ko masusukahan ang buhok kong lumalaylay sa gilid ng mukha ko. 

Nang feeling ko ay okay na ako, napatingin ako sa sarili ko sa salamin. I saw the man’s reflection too. He was staring at me. I don’t know him, but the way he gave me a gaze… he looked concerned. 

Tumayo ako nang diretso at pinahid ang bibig ko bago iniwan siya sa banyo. I can see in his eyes that he is not bad one pero… pero bakit niya ako dinala sa kuwarto na ito na puro salamin. 

“Miss, buntis ka ba?” tanong niya. 

“What are you saying?” nagtataka kong tanong. Why does he think that? Oh! I vomit. “No…” Umiling ako. “I’m not pregnant.” 

Nakita ko ang pagngiti ng lalaki. “Ayun! Naintindihan ko rin. Langya! Pagyayabang ko mamaya sa tropa na nakaintindi rin ako ng Ingles. At mabuti na lang hindi ka buntis, crush na kasi kita eh.” 

I frowned. Crush? What are we?! Teenagers?! 

“Uy, namula ka! Sabi na eh…” 

The man is teasing me, and I hate it. Napatingin ako sa sarili ko sa salamin. And yes, he is right. I am blushing! What the hell?! I blushed with that stupidity of crush thing?! Or I am blushing because… No!

Katok sa pinto ang kasunod kong narinig at mabilis na binuksan iyon ng lalaki. Nanghihina akong nilapitan ang bag ko at kinuha ang dalawang balisong ko roon. I love my butterfly knives, I am not a fan of bringing a handgun but I know how to use butterfly knives perfectly, Nikki taught me. 

“Hoy, gago! Sino ‘yan?!” tanong na mula sa bagong dating. Napatingin ako rito. Kalbo at payat. Madali ko siyang dispatsahin but… but why did I felt that I should not? Bakit pakiramdam ko mababait naman sila?

“Pasok na agad! Tado!” sabi ng lalaking may itsura. 

Napatingin ako sa lalaki. Truth is, he doesn’t only look fine. He is hot as hell, although his clothes are baggy and trashy. He is tall too. 

“Sino ba ‘yan? Girlfriend mo? Lagot ka kay Tasha at pinagkakalat pa naman no’n na pakakasalan mo siya kasi may nangyari na sa inyo.” 

“Tumahimik ka nga, gago! Pasalamat ka at hindi nakakaintindi ng Tagalog ‘yang ‘kinabukasan’ ko.”

“Kinabukasan?!” pang-asar na sagot ng isa. “Pinapaalala ko lang na may dalawang kuya si Tasha maliban pa sa mga uncle niya at tiyuhin.” 

“Tarantado ka talaga! Pinapunta kita rito para tulungan akong kausapin iyang mapapangasawa ko at hindi banggitin ang kung sino-sino!”

Napakunot-noo ako. Iba rin ang trip ng mga ito. Oh, God! I can’t believe I am here with them.

“Mapapangasawa?! Weh?! Saan mo ba nakilala ‘yan? At bakit dito sa motel kayo? Ah, oo! Hindi mo maiuwi kasi takot ka kay Tasha.” 

“Tangina naman eh… Huwag mo nga sirain ang pagkatao ko. Nakita mo ‘yan? Ganiyan ang pangarap ko!” 

“Oo, ang ganda nga pero hindi ‘yan bagay sa ‘yo. Si Tasha bagay sa ‘yo. Tanggap ka no’n kahit tambay ka lang.”

“Hindi ka titigil? Tangina ka! Tamaan ka na sa akin eh!” 

And that silenced the other guy, lumapit naman sa akin ang lalaking may itsura. 

“Asawa ko…” he called my attention. 

Gusto kong itaas ang kilay ko at tarayan ang antipatiko na ito. ‘Asawa ko’ ang tawag sa akin bigla? Sabihin ko na kaya na alam kong magsalita ng Tagalog para mapahiya pero… pero parang naaliw ako bigla. Hayaan ko na. 

“Asawa ko, siya pala si Poyong. ‘Prend’ ko. Marunong siya mag-Ingles kaya may ‘transletor’ ka na.” 

Hindi ako umimik muna at tiningnan si Poyong. “Who are you, people?” tanong ko. 

“Poyong is my name,” pakilala nito. “My friend, he is Isagani Trinidad. Bystander, unemployed, playboy, gigolo, callboy, macho dancer, malewhore… he can do any job as long as pleasing women.” 

I gaped hearing that. A lowlife... 

“How much would you need to let me go home?” I asked. Pera lang ang katapat ng mga ito. May paraan na ako. 

“Anong… sabi, Yong?” tanong ng isa. 

“Ilan daw kailangan natin para hayaan na siyang umuwi? Kinidnap mo ba ito? Hindi ka naman nagkulang sa babae, Gani, pero sabagay… ang ganda kasi niyan. Hindi ka pa nakatikim ng ganiyan, ‘no? Ganiyan din ‘yong crush mo dati kaganda eh.”

“Anong kinidnap?” galit na balik-tanong ng lalaki sa kaibigan. “Gago! Nakita ko ‘yan nasa WEI Mall kanina. Napasandal at namumutla kaya tinulungan ko. Nakita ko kasing may dalawang lalaki na nasa unahan na masama ang tingin sa kaniya.”

So that’s it… This man helped me. He is not a bad guy then. Gusto kong magpasalamat pero mas kailangan ko muna malaman sino ang mga lalaking sinasabi niya nang…

“Gani?” I said his name in a questioning tone. Gani ang narinig kong tawag sa kaniya ng kasama. Tinitigan ko siya hanggang manlaki ang mga mata ko. Tiningnan ko ang kaibigan niya at… at sila nga!

“Yes, mahal?” tanong ni Gani sa akin at para akong nahilo ulit kaya ako napaupo sa kama. Nilapitan niya ako at hinawakan nang bigla akong naibahan sa naramdaman ko kaya tinulak ko siya. 

Itinaas ni Gani ang mga kamay niya at lumayo sa akin. “Teka! Hindi ako rapist, huwag kang gan’yan makatingin!” sabi niya sa akin. 

Napalunok ako… hindi nga siya rapist but the drug, it’s working on me! And just his touch… just his touch made me feel my body getting hot and… 

Oh, God! No! I should not! I should…