Hanz Point of view “Ang laking abala nito sa akin, bakit hindi na lang ikansela ang meeting na ito kung hindi pala nila kayang gampanan?” Naiinis na sabi ng isa sa mga board member, halata na sa mukha nito ang labis na pagkainip. Maging ang ibang naririto sa loob ng conference room ay hindi na maipinta ang kanilang mga mukha. It’s almost forty five minutes na kaming naghihintay ngunit hanggang ngayon ay hindi pa rin dumarating si Mr. Hilton. “On behalf of Mr. Hilton I apologize for the inconvenience, in the meantime his daughter Ms. Summer is currently replacing her father’s position.” Hinging paumanhin ng secretary ni Mr. Hilton. Pagkatapos sabihin iyon ay lumabas muna ito ng conference room. “Iho, bakit hindi mo isinabay ang asawa mo papunta rito? gayong dito rin naman pala ang destinasyon n’ya?” Nagtataka na tanong sa akin ng aking ina. “I’m sorry, Mom, pero ilang araw ng hindi nagpapakita sa akin ang asawa ko, hindi ko naman alam kung saan siya hahanapin.” Seryoso kong sagot.
“What is it? Kanina nyo pa ako tinititigan.” Seryosong tanong ni Summer kay Hanz at kay Mrs. Zimmer habang prente itong nakaupo sa swivel chair ng kanyang ama. Silang apat na lang ang naiwan sa loob ng conference room at halos trenta minuto na ang lumipas simula ng matapos ang meeting. “Bakit nagawa mong mag panggap sa harap naming lahat?” Seryosong tanong ni Hanz habang nakatayo sa mismong harapan ng kanyang asawa. May bahid hinanakit ang tinig nito dahil para kay Hanz ay pinag-mukha siyang tanga ng kanyang asawa. Kahit masama ang loob ni Hanz kay Summer ay natutuwa pa rin siyang malaman na ang kanyang asawa at ang babaeng naka one night-stand niya ay iisa pala. “I have a valid reason why I should hide my real identity to everyone.” Seryoso niyang sagot bago lumingon ito sa direksyon ni Mrs. Zimmer. Hindi naman makatingin ng diretso sa kanya ang biyenan, o mas tamang sabihin na halos wala na itong mukhang maiharap kay Summer. Marahil ay hanggang ngayon guilty pa rin ito sa mga naga
“Terrence! Where are you?” Malakas na tawag ni Tyrone ngunit wala siyang narinig na anumang sagot mula sa kapatid nito. Mabilis na dumapa si Tyrone at sinilip ang ilalim ng lamesa, “pick Tylor!” Masaya nitong sigaw ng mahuli ang kanyang kakambal. Ngayon ay dalawa na silang naghahanap sa kanilang kapatid, si Terrence. “I think he hides in Mom’s room.” Mahinang bulong ni Tyrone sa tainga ni Tylor dahilan kung bakit humagikhik ito ng tawa sabay takip ng kanyang bibig gamit ang kanang kamay nito. Maingat na nag-unahan ang dalawa patungo sa kwarto ng kanilang mommy. Bigla ang ginawa nilang pagbukas sa dahon ng pintuan at hindi nga sila nagkamali ng makita nila ang kanilang kapatid na nakaupo sa gilid ng kama. “Pick Terrence!” Halos sabay na sigaw ni Tylor at Tyrone, ngunit nagtaka sila kung bakit hindi ito gumagalaw sa kanyang kinauupuan at nanatili ang buong atensyon nito sa isang pirasong papel na kasalukuyang hawak nito.“Kuya Terrence, what happened?” Si Tylor na mabilis na lumapit sa
Puno ng excitement ang puso ng tatlong bata dahil sa nalalapit na pagkikita nilang mag-ama. Makalipas ang halos isang oras na biyahe ay humimpil ang kanilang sasakyan sa tapat ng isang mataas na gusali. Ang lahat ng tao sa paligid ay huminto sa paglalakad at napako ang kanilang mga tingin sa isang mamahaling sasakyan. Ilang sandali pa ay bumaba ang sakay ng dalawang sasakyan sa magkabilang panig at pinalibutan nila ang mamahaling mercedes benz. Binuksan ng naka unipormeng lalaki ang pintuan at saka tinulungan na bumaba ng sasakyan ang triplets. Halos sabay na napasinghap ang lahat ng mga tao sa paligid ng makita ang tatlong bata na halos iisa ang mga mukha maging sa pananamit ng mga ito. Ito ang unang pagkakataon na na-expose sa publiko ang mga anak ni Summer. Kapwa seryoso ang mukha ni Terrence at Tylor ni hindi man lang nila pinapansin ang mga taong bumabati sa kanila. Halatang namana nila ang ugali ng mga Hilton. Habang si Tyrone ay hindi nawawala ang ngiti sa bibig na tila ba tuw
Hanz Point of view“Hindi ko na alam kung gaano katagal kaming nakatitig sa mukha ng isa’t-isa. Halos ayoko na ngang alisin ang aking mga mata sa mukha ng tatlong bata na nakaupo sa aking harapan. Kung paano ko silang titigan ay ganun din sila sa akin, pakiramdam ko ay para akong na-nanalamin kaya hindi maikakaila na anak ko nga ang mga batang ito. Hindi na kailangan ng DNA test dahil lukso pa lang ng dugo ay ramdam ko na ang koneksyon namin sa isa’t-isa. Parang gusto kong matawa sa hitsura naming mag-ama dahil kapwa hindi na kumukurap ang aming mga mata mula sa pagkakatitig sa mukha ng isa’t-isa. Maya-maya ay biglang bumukas ang pintuan at hinihingal na pumasok sa loob ng opisina ko ang aking mga magulang. “Nasaan na sila, Hanz? Kapag nalaman ko na niloloko”- naputol ang sanay sasabihin ng aking Ina ng tumambad sa kanyang paningin ang mukha ng triplets. Namilog ang mga mata nito na parang akala mo ay nakakita ng multo. Wala sa sarili na lumapit sila sa tatlong bata, habang ang akin
Summer’s Point of view “Kasalukuyan akong nagmamaneho ng aking wrangler at tinatahak ang daan patungo sa Mansion. Kabababa ko lang ng bundok galing duty kaya sa bahay agad ako dumeretso ng uwi upang makasama ko naman ang aking mga anak. Ngunit pagdating ko sa Mansion ay nagtataka ako kung bakit wala ni isang katulong ang sumalubong sa akin. Bumaba ako ng sasakyan at hinubad ang suot kong shade saka sinukbit ang mabigat na bag sa aking likod. “Mom!” Malakas kong sigaw ngunit katahimikan ang sumagot sa akin. Nagtataka na tinungo ko ang aking kwarto at pabagsak na ibinaba ang mabigat na backpack sa single sofa. “Ano bang nangyayari sa bahay na ito nasaan na ang mga tao dito?” Naguguluhan kong tanong sa aking sarili bago hinubad ang suot kong combat. Isinunod kong hubarin ang lahat ng saplot ko sa aking katawan at tanging panty at bra na lang ang tinira ko saka tinungo ang banyo upang maligo.Pagpasok ko sa loob ng banyo ay napasinghap ako ng mula sa likuran ay biglang yumakap ang dala
Summer’s Point of view “Hindi ako makapaniwala sa magandang ayos ko ngayon, dahil maliban sa nagmukha akong diwata mula sa isang fairytale ay suot ko ngayon ang pinakamagandang traje de boda na sa tingin ko ay hindi biro ang halaga. Hindi ako tanga para hindi maunawaan kung ano ang ibig sabihin nito. At ang labis na ikinaiinis ko ay bakit wala man lang nagsabi sa akin na ngayong araw mismo pala ay ikakasal ako? Halos hindi kumukurap ang apat na babae na nag-ayos sa akin at matinding paghanga ang makikita sa kanilang mga mata. Seryoso ang mukha na lumabas ako ng kwarto ngunit wala ang taong hinahanap ng aking mga mata bagkus ay ang nakangiting mukha ni Mommy ang sumalubong sa akin at ang nabusangot na mukha ng kapatid kong Storm na mukhang napilitan lang ito na magsuot ng mamahaling itim na tuxedo. “Mom? Anong ibig sabihin nito? Bakit biglaan yata?” Naguguluhan kong tanong sa aking ina. Humakbang palapit sa akin si mommy at natutuwa na hinawi ang ilang hibla ng buhok ko bago ako ni
Ang bawat hampas ng alon sa dalampasigan ay tila musika sa aking pandinig, at sa pagmulat ng aking mga mata ay ang maaliwalas na kapaligiran ang tumambad sa aking paningin. Sadyang makapangyarihan ang may kapal dahil sa matalino niyang paglikha malaya kong nasisilayan ang natural na ganda ng kalikasan na animoy nasa isang paraiso. Labis akong nagpapasalamat sa kanya dahil nilikha niya ang gwapong lalaki na nasa aking harapan kaya naman walang pagsidlan ang labis na kasiyahan sa puso ko. Napasinghap ako ng bigla akong kabigin ni Hanz palapit sa kanya at saka mapusok na hinalikan ang aking mga labi. Kaagad na tinugôn ang mga halik nito kaya ang simpleng halik ay nauwi sa isang mainit na tagpo. Nasa Ikatlong araw na kami ng honeymoon namin dito sa England at bukas ay babalik na kami sa Montenegro dahil maraming responsibilidad na naghihintay sa amin. Kapwa naghahabol ng hininga ngunit wala ni isa man sa amin ang may nais sumuko, masyado kaming mapusok sa isa’t-isa na wari mo ay ilang d
“My God, Maurine! Dalawa na ang anak mo pero ni isa sa mga ama nila ay hindi mo kilala!? Paano kang nabuntis ng hindi mo nalalaman!?” Mga katanungan na hindi alam kung paano sasagutin ng dalagang si Maurine. Walang siyang hinangad kundi ang makatapos ng pag-aaral at makatulong sa kanyang kapatid. Subalit hindi niya sukat akalain na mangyayari sa kanya ang mga nababasa lamang niya sa mga novela. One night stand, not once but twice, dahilan kung bakit sa murang edad ay naging dalagang ina si Maurine Kai Ramirez. Ang masaklap, wala siyang pagkakakilanlan sa mga lalaking nakabuntis sa kanya. Hanggang sa natuklasan niya na ang ama ng panganay niyang anak ay ang CEO na si Andrade Quiller Hilton ang kakambal ni Storm Hilton. Naiskandalo ang CEO ng Steel Quiller Corp. dahil sa biglang pagsulpot ng mag-ina, ngunit mariǐng itinanggi ng binata na hindi siya ang ama ng anak ni Maurine. But for the sake of his name ay kinuha niya ang mag-ina pero para gawing katulong ang dalaga sa sarili ni
Click! Click! Click! “Nice one, Maurine!” Anya ng photographer na walang humpay ang pagkuha sa akin ng litrato. Kasalukuyan akong nakaupo sa isang upuan at ibinibigay ang lahat ng makakaya upang maging maganda at kaakit-akit sa mga larawan. Suot ko ang isang red two piece habang panay ang pose ko ng iba’t-ibang posisyon. “Wow, pare ang ganda n’yan.” Narinig kong sabi ng isang lalaki. Pero, hindi ko na ito pinansin pa basta nag-concentrate lang ako sa pagpopose. Maya-maya ay biglang lumapit sa akin ang kaibigan kong si Pauline at inabot sa akin ang isang puting roba. “Mukhang type ka ni boss Felix ah, mag-iingat ka.” Pabulong na sabi nito sa akin habang tinutulungan ako nito na maisuot ang roba sa katawan ko. “Excuse me, hindi ko type ang matandang ‘yun, nandito ako para magtrabaho hindi para pumatol sa isang matandang uhugin na.” Natatawa kong sagot kaya natawa rin sa akin ang kaibigan kong ito na siya ring tumatayong assistant ko. “Kailangan ka ng manager mo sa opisina. Hinihint
“I-I can’t believe this, I’m a father now?” Nanlalaki ang mga mata habang nakapako ang mga mata nito sa aking tiyan. Nagulat pa ako ng bigla niya akong halikan sa labi at mas mahigpit pa sa nauna ang yakap na ginagawa niya sa akin ngayon. Umiiyak na gumanti ako ng yakap habang paulit-ulit na sinasabi ang katagang, “I’m sorry…” “Sssshh… it’s okay, I understand, kasalanan ko naman talaga ang lahat.” Ani nito habang patuloy na pinapatakān ng pinong halik ang buong mukha ko. Maya-maya ay lumuhod siya sa harapan ko at masuyong h******n ang aking tiyan. “Dad! Look, I’m a father now! May anak na ako.” Buong pagmamayabang na pahayag ni Xavien na parang akala moy bata na binigyan ng isang malaking regalo. Natawa ang mga tao sa aming paligid habang ang ina ni Xavien ay umiiyak dahil sa labis na kasiyahan para sa kanyang anak. “It’s triplets.” Pag-aanunsyo ko na siyang ikinasinghap ng lahat at tulad ni Xavien ay umawang din ang bibig ng mga tao sa aming paligid. “Oh my God! Thank you so mu
Mula sa isang malawak na hardin ng hotel ay tahimik na nagaganap ang isang kasalan. Tanging mahahalagang mga panauhin at miyembro ng pamilya nang mga ikakasal ang umattend para sa engrandeng kasalan na ‘to. “Habang isinasagawa ang seremonya ng kasal ay tahimik sa kabilang bahagi ang magkakapatid na Hilton. Ang atensyon ng lahat ay nasa unahan kaya walang nakapansin sa pagdating ko. “Ikaw Cristina, tinatanggap mo ba ang lalaking ito bilang iyong asawa”- “Itigil ang kasal!” Matigas kong sigaw habang matalim na nakatitig sa mga taong ikinakasal. Parang iisang tao na lumingon ang lahat sa direksyon ko. Nanlaki ang kanilang mga mata ng makita ako, bakas ang labis na pagkagulat sa kanilang mga mukha. Kahit hirap na hirap ako dahil sa laki ng aking tiyan ay pinilit ko pa ring makalakad ng maayos upang makalapit sa unahan. Isang nakamamatay na tingin ang ibinato ko sa groom na ngayon ay nakaawang ang bibig nito habang nagpalipat-lipat ang tingin nito sa mukha ko at sa malaki kong tiyan.
Miles Point of view “Lumitaw ang matamis na ngiti mula sa aking mga labi ng masilayan ko ang pinakamagandang tanawin na nakita ko sa buong buhay ko. Ang paglubog ng araw, nandito ako ngayon sa may dalampasigan, nakaupo sa isang malaking tipak ng bato habang nag-aabang sa paglubog ng haring araw. Ramdam ko ang bawat halik ng alon sa aking mga paa at ibayong ginhawa ang hatid nito sa aking pakiramdam. Kasamang inililipad palayo ng malamig na simoy ng hangin ang lahat ng mga alalahanin ko sa buhay kaya kay gaan ng pakiramdam ko sa tuwing nandito ako sa tabing dagat. Sinundan ng aking tingin ang mataas na paglipad ng mga ibon. Minsan, iniisip ko na sana ay ibon na lang ako, malayang nakakalipad kahit saan nila naisin ng walang iniisip na anumang problema. Sa loob ng ilang buwan na lumipas ay ito na ang nakagawian ko, ang tumambay sa dalampasigan at mag-abang kung kailan lulubog ang haring araw. Sa tuwing ginagawa ko kasi ito ay na-nanariwa ang mga alaala nung mga panahon na kasama
“Oh, my god, Xavien!” “Shit! Stop it, Xavien!” Halos sabay na sigaw ni Mrs. Lexie Hilton at ng asawa nitong si Cedric Hilton. Maging ang kapatid niya na si Andrade ay labis na nagulat sa eksena na kanilang nadatnan sa loob ng opisina ni Xavien. Mabilis na lumapit ang tatlo. Mula sa likuran ay mahigpit na niyakap ni Andrade si Xavien saka pwersahan na hinila ito palayo. Habang ang ama nilang Cedric ay mahigpit na kinapitan ang braso ng anak at pilit na tinanggal ang kamay nito sa leeg ng babae. Nahirapan pa sila bago tuluyang nailayo si Xavien mula sa babae, nanghihina na bumagsak ang babae sa sahig habang naghahabol-hininga. Masuyo namang hinagod ng kanilang ina ang likod ng babae at matinding takot ang makikita sa mukha ni Mrs. Hilton dahil sa labis na pag-aalala. “What’s wrong with you!?” Nakapamewang na bulyaw ni Cedric sa kanyang anak na tila wala sa katinuan. Nasasaktan siya sa itsura ng kanyang anak dahil napakalayo na nito sa dating makulit at masayahing si Xavien. “Let
“Ahhhh! “Crash!” Halos maglupasay ako sa sahig habang humahagulgol ng iyak. Hindi ko na alam kung ilang oras na akong nagwawala dito sa loob ng condo ko. Wala ng natira ni isang matinong gamit, lahat wasak! Kung gaano kagulo at kadilim ang aking condo ay ganun din ang buhay ko! For me, my life is useless! Everything that I have is nothing, because Miles is my everything to me. “Ahhhh! Ahhhh…” halos mamaos na ako dahil sa walang humpay na kakasigaw, na kulang na lang ay mapatid ang mga litid ko. Gusto kong isigaw ang sakit. I don’t care kahit nag mukha na akong bakla sa harap ng pamilya ko! I don’t even care kahit mawalan na ako ng dignidad dahil sa pagkaka-lugmok mula sa matinding sakit. B-because I love her! I love her so much… Six months have passed since Miles suddenly disappeared. Walang sinuman ang nakakaalam sa kinaroroonan nito even her family. Nagising na lang sila kinaumagahan na wala na si Miles sa sarili nitong silid, maging ang mga importanteng gamit ng dalaga.
“Paglabas ko sa elevator ay tumambad sa akin ang isang magulong eksena. Ang secretary ni Xavien habang nakikiusap sa dalawang babae na tumigil na sa pag-aaway. Sinisikap na paalisin ng secretary ang dalawang babae ngunit nahirapan siyang gawin ito dahil nag-aaway na ang mga ito. “What happened here?” Seryoso kong tanong kaya napunta sa akin ang atensyon ng nilang lahat. Napansin ko na natigilan ang secretary ni Xavien, ang ekspresyon ng mukha nito ay wari moy nakakita ng multo. “M-Ma’am?” Ani nito na hindi ko pinapansin dahil ang mga mata ko ay nakapako sa dalawang babae na natigil sa pagpapalitan ng maaanghang na salita. Maganda naman ang mga ito kaso sa kapal ng make up nila, para sa akin nagmukha tuloy silang payaso. Halos makita na rin ang kanilang mga singit dahil sa masyadong liberated nilang pananamit. Sabay pa na lumingon sa akin ang dalawang babae, ngunit sa talim ng tingin ng mga ito ay kulang na lang bumulagta ako sa sahig. “Huh? Don’t tell me, isa ka rin sa mga na
Xavien Point of view “Naalimpungatan ako ng maramdaman ko na sumiksik sa akin ang mainit na katawan ni Miles. Isang matamis na ngiti ang lumitaw sa mga labi ko ng sa pagmulat ng aking mga mata ay sumalubong sa aking paningin ang maganda at maamong mukha ng aking nobya. Isa ito sa mga gusto kong maranasan tuwing gigising sa umaga. Buong pagsuyo na niyakap ko siya ng mahigpit habang mariin na nakalapat ang aking mga labi sa ulo nito. “I love you...” ito ang paulit-ulit na sinisigaw ng puso ko. Habang nilalasap ang sarap sa pakiramdam ng pagkakalapat ng aming mga hubad na katawan. “Xav, I think tanghali na, marami ka pang appointment ngayong araw na ito at hindi mo pwedeng ikansela ang mga ‘yun.” Ani nito sa inaantok na boses. She’s right at kahit labag sa kalooban ko napilitan na rin akong bumangon. Nagtaka ako ng hindi siya kumilos at nanatili lang ito sa kanyang posisyon. “Sweetheart, are you okay?” Nag-aalala kong tanong, bago sinalat ang noo nito. Nakahinga ako ng maluwag ng