Naalimpungatan ako dahil sa pagtunog ng maliit na device na ikinabit ko sa likod ng pintuan. Mukhang kanina pa yata ito nag-iinagay at dahil sa himbing ng tulog ko ay hindi ko na narinig. Maya-maya ay nakarinig ako ng isang malakas na lagabog mula sa labas na para bang may mabigat na bagay na humampas sa pintuan ng aking kwarto. Kaagad kong binuksan ang laptop at kumunot ang noo ko ng makita ko na nakahandusay ang aking asawa sa tapat ng kwarto ko. Mukhang lasing ito dahil nahihirapn siyang bumangon. Ala una na palang ng madaling araw kaya sigurado ako na tulog na ang lahat. Bago pa lumikha ng ingay ang aking asawa ay mabilis akong bumangon at kaagad na binuksan ang pintuan. tinulungan ko siyang makabangon ngunit ng makatayo ito ay bigla na lang niya akong hinalikan sa mga labi. Masyado itong mapusok at habang humahakbang papasok sa loob ng aking kwarto ay patuloy na nilalamas niya ang aking katawan.Nag-init bigla ang aking pakiramdam at halos nakalimutan ko na nakahantad ang totoon
Tinatamad na bumangon ako mula sa higaan, pakiramdam ko ay parang ba-baliktad yata ang sikmura ko. Kahit masama ang pakiramdam ay pinilit ko pa ring kumilos, naligo na lang ako ng maligamgam na tubig upang bumuti ang aking pakiramdam. Pagkatapos maligo ay pinatuyô ko ang aking katawan gamit ang isang tuwalya at blower para mabilis na matuyo. Saka ko isinuot ang aking pekeng katawan. Paglabas ko ng kwarto ay nagtataka ako ng wala ni isang katulong ang sumalubong sa akin. Wala rin akong nakitang tao sa paligid o kahit sa kusina man. “Ano bang nangyari dito? At tinalo pa ang haunted house na wala man lang kahit isang tao?” Naguguluhan kong tanong sa aking sarili. Maya-maya ay narinig ko ang ilang mga yabag patungo sa aking direksiyon kaya pumihit ako paharap sa aking likuran. Ang seryosong mukha ng aking biyenan na babae ang sumalubong sa akin, habang sa likod nito ay dalawang katulong na hindi rin maganda ang tingin ng ipinupukol nila sa akin. Tahimik akong naghihintay sa kanilang pa
“PAK!” isang malutong na sampal ang dumapo sa mukha ko, pakiramdam ko ay para na akong bomba na sasabog anumang oras. “Oh, Lord, pagkalooban mo pa ako ng mahabang pasensya.” Piping dalangin ko na sinundan ng isang malalim na buntong hininga. For me hindi naman masakit ang sampal pero nakakawala ito ng respeto at dignidad. Pinuno ko ng hangin ang aking dibdib at ilang segundo ang lumipas bago ko ito pinakawalan. Kailangan kong gawin iyon upang kahit papaano ay kumalma ang pakiramdam ko. Kasama ito sa mga training na pinagdaanan ko at iyon ay kung paano mong ko-kontrolin ang emosyon mo sa harap ng kalaban. “How dare you to frame up my son and force him to marry you? What a disgraceful and desperate woman!” Nanggagalaiti sa galit na sabi ng aking biyenan habang isang nanghahamak na tingin ang binigay niya sa akin. She’s right, I am a desperate woman but I have a good reason kung bakit kailangan na gawin ko ang bagay na ‘yun. At iyon ay para sa kinabukasan ng aking anak. Hindi ko naman
“Ilang linggo ang lumipas, akala ko magiging okay din ang lahat. Ayos lang sa akin kahit na pinapahirapan ako ng aking biyenan ngunit ang hindi ko inaasahan ay ang mas malamig na pakikitungo sa akin ni Hanz. O mas tamang sabihin na iniiwasan ako nito. Napapadalas na rin ang pagtulog ni Scarlett sa kwarto ng aking asawa. Ako nga ang asawa ngunit sa gabi ay iba ang kaulayaw nito. Wala na akong ginawa sa bawat gabi kundi ang umiyak habang yakap ang aking unan. Hindi ko na yata kilala ang aking sarili. Dahil tuluyan ng binura ng pamilyang ito ang totoong Summer. Kinaumagahan ay tahimik akong nagpupunas ng ilang appliances kasama ang mga ilang katulong ng dumating ang aking biyenan kasama ang paborito nitong si Scarlett. “Iha, labis mo akong pinahanga sa galing mo sa pag-arte, imagine pumalo sa million ang halaga ng kinita ng iyong pelikula? Amazing, congratulations.” Natutuwang bati nito sa dalaga. Habang si Scarlett ay abot tainga ang ngiti. Pinagsa-walang-kibo ko na lang ang lahat at
Summer’s Point of view “Blag!” Galit na ibinato ni Scarlett ang maliit na balde sa gilid ko na halos mabasag ito ngunit nanatiling blanko ang aking mukha. Na para bang walang epekto sa akin ang galit niya. “How dare you do this to me?” Ani ni Scarlett sa matigas na tinig. Namumula na ang kanyang mukha dahil sa matinding galit. Parang gusto kong humalakhak ng tawa dahil siya pa ang napipikon sa sarili niyang kapalpakan. Umangat ang kanang kamay niya at akmang sasampalin ako, triple ang bilis ng aking kamay kaya nagulat siya ng sa isang iglap ay mahigpit ko ng hawak ang palapulsuhan nito. Saglit siyang natigilan at nan-lalaki ang kanyang mga mata na parang hindi makapaniwala na tumitig sa aking mukha. Nang mahimasmasan ito ay pilit na binawi niya ang braso mula sa pagkaka-hawak ko ngunit kahit katiting ay hindi niya maigalaw ang kanyang braso. Sa tingin ko ay ginamit na niya ang buong pwersa n’ya samantalang ako ay alalay lang ang ginawa kong paghawak sa kanya. “Let me go! Piggy!”
Summer’s Point of view “Naalimpungatan ako dahil sa ingay na nagmumula sa labas ng kwarto, mabigat ang katawan na bumangon ako mula sa higaan. Nilingon ko ang orasan at halos manlaki ang aking mga mata ng makita ko na alastres na pala ng hapon. Mukhang napasarap yata ang tulog ko dahil inabot ito ng limang oras. Ngunit, ang labis na ipinagtataka ko ay hindi ako binulabog ng maingay na bunganga ng aking biyenan. Biglang kumalam ang sikmura ko kaya kaagad kong inayos ang aking sarili at naghanda na para sa paglabas ng kwarto. Siguradong tambak na naman ang trabahong gagawin ko dahil batid ko na sinasadya ito ng aking biyenan para pahirapan akong lalo at kusang lumayas sa bahay na ito. Isang mapait na ngiti ang sumilay sa mga labi ko, habang ikinakabit ang peke kong buhok. Nang masigurado ko na maayos na ang lahat ay tahimik akong lumabas ng kwarto. Dalawang hakbang na lang at malapit na sana ako may sa hagdan ngunit nagulat ako sa biglaang pagsulpot ng anim na katulong sa aking hara
Pakiramdam ko ay para akong nakalutang sa alapaap habang namimili ng magandang damit na susuotin ko. Napili kong isuot ay ang isang maong na pants at white long sleeve na tinernuhan ko ng isang black na rubber shoes. Masasabi ko na mas maayos na itong suot ko kumpara sa mga damit na kadalasan kong sinusuot tuwing may lalakaran ako.“Bakit ba ang tagal mo?” Naiinis na sabi ni Hanz, pagbukas ko pa lang ng pintuan ay ito na kaagad ang bungad niya sa akin. Hindi ako sumagot at mas pinili kong manahimik na lang. Sinigurado ko na malamig pa rin ang pakikitungo ko sa aking asawa para maramdaman niya na masama ang loob ko sa kanya. Walang imikan na bumaba kami ng hagdan kaya nalipat sa aming direksyon ang tingin ng lahat. Mabilis akong nagyuko ng aking ulo ng tumingin sa akin si Tita Chloe. I’m sure hindi naman niya ako makikilala dahil sa itsura ko.“Iho, saan ka pupunta?” Nagtataka na tanong ng aking biyenan. Kahit hindi ko sila nakikita ay ramdam ko pa rin ang talim ng kanilang mga tingin
Bakit sa dinami-rami ng pwedeng makasalubong ko ay ang sira-ulong kapatid ko pa na si Storm? Nanghaba ang nguso ko ng makita ko ang madilim nitong mukha. “Anong ginagawa mo dito?” Mataray kong tanong sa kanya at parang gusto kong matawa ng tumaas ang kanang kilay nito. Napakagwapo ng kapatid kong ito dahil siya ang pinaghalong version ng aming mga magulang. Namana niya ang kulot na buhok ng aming ina maging ang malakastilang hitsura nito. Ngunit pagdating sa asul nitong mga mata, matangos na ilong at maging ang kanyang labi ay katulad na katulad ng sa aming Ama na si Cedric Hilton.“Until now you are still doing this stupidity?” Walang ganang tanong sa akin ni Storm. Ang alam lang niya ay trip ko lang na magsuot ng pekeng katawan na ito. “It’s none of your business, beast.” Ani ko sabay ngumirit sa kanya, beast ang tawag namin sa kapatid kong ito dahil para itong isang halimaw na laging galit sa mundo. Umi-iling na nilampasan ako nito, sa tingin ko ay maganda ang mood niya ngayon dah
“My God, Maurine! Dalawa na ang anak mo pero ni isa sa mga ama nila ay hindi mo kilala!? Paano kang nabuntis ng hindi mo nalalaman!?” Mga katanungan na hindi alam kung paano sasagutin ng dalagang si Maurine. Walang siyang hinangad kundi ang makatapos ng pag-aaral at makatulong sa kanyang kapatid. Subalit hindi niya sukat akalain na mangyayari sa kanya ang mga nababasa lamang niya sa mga novela. One night stand, not once but twice, dahilan kung bakit sa murang edad ay naging dalagang ina si Maurine Kai Ramirez. Ang masaklap, wala siyang pagkakakilanlan sa mga lalaking nakabuntis sa kanya. Hanggang sa natuklasan niya na ang ama ng panganay niyang anak ay ang CEO na si Andrade Quiller Hilton ang kakambal ni Storm Hilton. Naiskandalo ang CEO ng Steel Quiller Corp. dahil sa biglang pagsulpot ng mag-ina, ngunit mariǐng itinanggi ng binata na hindi siya ang ama ng anak ni Maurine. But for the sake of his name ay kinuha niya ang mag-ina pero para gawing katulong ang dalaga sa sarili ni
Click! Click! Click! “Nice one, Maurine!” Anya ng photographer na walang humpay ang pagkuha sa akin ng litrato. Kasalukuyan akong nakaupo sa isang upuan at ibinibigay ang lahat ng makakaya upang maging maganda at kaakit-akit sa mga larawan. Suot ko ang isang red two piece habang panay ang pose ko ng iba’t-ibang posisyon. “Wow, pare ang ganda n’yan.” Narinig kong sabi ng isang lalaki. Pero, hindi ko na ito pinansin pa basta nag-concentrate lang ako sa pagpopose. Maya-maya ay biglang lumapit sa akin ang kaibigan kong si Pauline at inabot sa akin ang isang puting roba. “Mukhang type ka ni boss Felix ah, mag-iingat ka.” Pabulong na sabi nito sa akin habang tinutulungan ako nito na maisuot ang roba sa katawan ko. “Excuse me, hindi ko type ang matandang ‘yun, nandito ako para magtrabaho hindi para pumatol sa isang matandang uhugin na.” Natatawa kong sagot kaya natawa rin sa akin ang kaibigan kong ito na siya ring tumatayong assistant ko. “Kailangan ka ng manager mo sa opisina. Hinihint
“I-I can’t believe this, I’m a father now?” Nanlalaki ang mga mata habang nakapako ang mga mata nito sa aking tiyan. Nagulat pa ako ng bigla niya akong halikan sa labi at mas mahigpit pa sa nauna ang yakap na ginagawa niya sa akin ngayon. Umiiyak na gumanti ako ng yakap habang paulit-ulit na sinasabi ang katagang, “I’m sorry…” “Sssshh… it’s okay, I understand, kasalanan ko naman talaga ang lahat.” Ani nito habang patuloy na pinapatakān ng pinong halik ang buong mukha ko. Maya-maya ay lumuhod siya sa harapan ko at masuyong h******n ang aking tiyan. “Dad! Look, I’m a father now! May anak na ako.” Buong pagmamayabang na pahayag ni Xavien na parang akala moy bata na binigyan ng isang malaking regalo. Natawa ang mga tao sa aming paligid habang ang ina ni Xavien ay umiiyak dahil sa labis na kasiyahan para sa kanyang anak. “It’s triplets.” Pag-aanunsyo ko na siyang ikinasinghap ng lahat at tulad ni Xavien ay umawang din ang bibig ng mga tao sa aming paligid. “Oh my God! Thank you so mu
Mula sa isang malawak na hardin ng hotel ay tahimik na nagaganap ang isang kasalan. Tanging mahahalagang mga panauhin at miyembro ng pamilya nang mga ikakasal ang umattend para sa engrandeng kasalan na ‘to. “Habang isinasagawa ang seremonya ng kasal ay tahimik sa kabilang bahagi ang magkakapatid na Hilton. Ang atensyon ng lahat ay nasa unahan kaya walang nakapansin sa pagdating ko. “Ikaw Cristina, tinatanggap mo ba ang lalaking ito bilang iyong asawa”- “Itigil ang kasal!” Matigas kong sigaw habang matalim na nakatitig sa mga taong ikinakasal. Parang iisang tao na lumingon ang lahat sa direksyon ko. Nanlaki ang kanilang mga mata ng makita ako, bakas ang labis na pagkagulat sa kanilang mga mukha. Kahit hirap na hirap ako dahil sa laki ng aking tiyan ay pinilit ko pa ring makalakad ng maayos upang makalapit sa unahan. Isang nakamamatay na tingin ang ibinato ko sa groom na ngayon ay nakaawang ang bibig nito habang nagpalipat-lipat ang tingin nito sa mukha ko at sa malaki kong tiyan.
Miles Point of view “Lumitaw ang matamis na ngiti mula sa aking mga labi ng masilayan ko ang pinakamagandang tanawin na nakita ko sa buong buhay ko. Ang paglubog ng araw, nandito ako ngayon sa may dalampasigan, nakaupo sa isang malaking tipak ng bato habang nag-aabang sa paglubog ng haring araw. Ramdam ko ang bawat halik ng alon sa aking mga paa at ibayong ginhawa ang hatid nito sa aking pakiramdam. Kasamang inililipad palayo ng malamig na simoy ng hangin ang lahat ng mga alalahanin ko sa buhay kaya kay gaan ng pakiramdam ko sa tuwing nandito ako sa tabing dagat. Sinundan ng aking tingin ang mataas na paglipad ng mga ibon. Minsan, iniisip ko na sana ay ibon na lang ako, malayang nakakalipad kahit saan nila naisin ng walang iniisip na anumang problema. Sa loob ng ilang buwan na lumipas ay ito na ang nakagawian ko, ang tumambay sa dalampasigan at mag-abang kung kailan lulubog ang haring araw. Sa tuwing ginagawa ko kasi ito ay na-nanariwa ang mga alaala nung mga panahon na kasama
“Oh, my god, Xavien!” “Shit! Stop it, Xavien!” Halos sabay na sigaw ni Mrs. Lexie Hilton at ng asawa nitong si Cedric Hilton. Maging ang kapatid niya na si Andrade ay labis na nagulat sa eksena na kanilang nadatnan sa loob ng opisina ni Xavien. Mabilis na lumapit ang tatlo. Mula sa likuran ay mahigpit na niyakap ni Andrade si Xavien saka pwersahan na hinila ito palayo. Habang ang ama nilang Cedric ay mahigpit na kinapitan ang braso ng anak at pilit na tinanggal ang kamay nito sa leeg ng babae. Nahirapan pa sila bago tuluyang nailayo si Xavien mula sa babae, nanghihina na bumagsak ang babae sa sahig habang naghahabol-hininga. Masuyo namang hinagod ng kanilang ina ang likod ng babae at matinding takot ang makikita sa mukha ni Mrs. Hilton dahil sa labis na pag-aalala. “What’s wrong with you!?” Nakapamewang na bulyaw ni Cedric sa kanyang anak na tila wala sa katinuan. Nasasaktan siya sa itsura ng kanyang anak dahil napakalayo na nito sa dating makulit at masayahing si Xavien. “Let
“Ahhhh! “Crash!” Halos maglupasay ako sa sahig habang humahagulgol ng iyak. Hindi ko na alam kung ilang oras na akong nagwawala dito sa loob ng condo ko. Wala ng natira ni isang matinong gamit, lahat wasak! Kung gaano kagulo at kadilim ang aking condo ay ganun din ang buhay ko! For me, my life is useless! Everything that I have is nothing, because Miles is my everything to me. “Ahhhh! Ahhhh…” halos mamaos na ako dahil sa walang humpay na kakasigaw, na kulang na lang ay mapatid ang mga litid ko. Gusto kong isigaw ang sakit. I don’t care kahit nag mukha na akong bakla sa harap ng pamilya ko! I don’t even care kahit mawalan na ako ng dignidad dahil sa pagkaka-lugmok mula sa matinding sakit. B-because I love her! I love her so much… Six months have passed since Miles suddenly disappeared. Walang sinuman ang nakakaalam sa kinaroroonan nito even her family. Nagising na lang sila kinaumagahan na wala na si Miles sa sarili nitong silid, maging ang mga importanteng gamit ng dalaga.
“Paglabas ko sa elevator ay tumambad sa akin ang isang magulong eksena. Ang secretary ni Xavien habang nakikiusap sa dalawang babae na tumigil na sa pag-aaway. Sinisikap na paalisin ng secretary ang dalawang babae ngunit nahirapan siyang gawin ito dahil nag-aaway na ang mga ito. “What happened here?” Seryoso kong tanong kaya napunta sa akin ang atensyon ng nilang lahat. Napansin ko na natigilan ang secretary ni Xavien, ang ekspresyon ng mukha nito ay wari moy nakakita ng multo. “M-Ma’am?” Ani nito na hindi ko pinapansin dahil ang mga mata ko ay nakapako sa dalawang babae na natigil sa pagpapalitan ng maaanghang na salita. Maganda naman ang mga ito kaso sa kapal ng make up nila, para sa akin nagmukha tuloy silang payaso. Halos makita na rin ang kanilang mga singit dahil sa masyadong liberated nilang pananamit. Sabay pa na lumingon sa akin ang dalawang babae, ngunit sa talim ng tingin ng mga ito ay kulang na lang bumulagta ako sa sahig. “Huh? Don’t tell me, isa ka rin sa mga na
Xavien Point of view “Naalimpungatan ako ng maramdaman ko na sumiksik sa akin ang mainit na katawan ni Miles. Isang matamis na ngiti ang lumitaw sa mga labi ko ng sa pagmulat ng aking mga mata ay sumalubong sa aking paningin ang maganda at maamong mukha ng aking nobya. Isa ito sa mga gusto kong maranasan tuwing gigising sa umaga. Buong pagsuyo na niyakap ko siya ng mahigpit habang mariin na nakalapat ang aking mga labi sa ulo nito. “I love you...” ito ang paulit-ulit na sinisigaw ng puso ko. Habang nilalasap ang sarap sa pakiramdam ng pagkakalapat ng aming mga hubad na katawan. “Xav, I think tanghali na, marami ka pang appointment ngayong araw na ito at hindi mo pwedeng ikansela ang mga ‘yun.” Ani nito sa inaantok na boses. She’s right at kahit labag sa kalooban ko napilitan na rin akong bumangon. Nagtaka ako ng hindi siya kumilos at nanatili lang ito sa kanyang posisyon. “Sweetheart, are you okay?” Nag-aalala kong tanong, bago sinalat ang noo nito. Nakahinga ako ng maluwag ng