“F**k you, Hilton!” Naiinis kong sigaw bago dinampot ang unan at itinakip ito sa mukha ko. Muli kong ipinikit ang aking mga mata upang ipagpatuloy ang naistorbo kong pagtulog. Ngunit, nagsisimula pa lang na maging payapa ang tulog ko ng muli na namang mag-ingay ang cellphone na nasa ibabaw ng lamesa. Nasagad na talaga ang pasensya ko kaya naiinis na dinampot ang aparato at saka ito ini-off. Lalo akong naimbyerna ng tuluyang nawala ang antok ko kaya bitbit ang dalawang tuwalya na lumabas ng silid. Nagdadabog na pumasok ako sa loob ng banyo upang maligo. Simula ng may nangyari sa amin ng lalaking iyon ay wala na itong ginawa kundi ang bantayan ang bawat kilos ko. Halos minu-minuto na lang ito kung tumawag na labis kong ikinaiinis. Kesyo daw nasa kontrata na kailangan kong ireport kung nasaan ako maging kung sino ang kasama ko!? Hell no! Nakakasakal, tinalo pa n’ya ang isang asawa kung makapag demand! Katulad na lang ngayon, halos isang araw pa lang akong hindi nagpapakita sa kanya, k
“Huh!” Para akong nabunutan ng tinik nang sa wakas ay naikabit ko rin ang pinakahuling part ng kotse. Napaupo ako sa sahig ng dahil sa matinding pagod ngunit hindi maikakaila ang matinding kasiyahan sa mga ngiti ko ng mapagmasdan ko ang kinalabasan ng bagong sasakyan na inasemble ko. Halos ilang taon ko ring pinag-ipunan ang sasakyan na ito, at ni ultimong sentimo ay itinatabi ko para lang mabili ang bawat pyesa nito. Brand new ang lahat ng ginamit kong piyesa sa kotseng ito kaya kung sakaling ibenta ko ‘to ay siguradong aabot ng two million dollars ang halaga nito. Pero wala akong plano na ibenta ang aking sasakyan kahit pa naghihirap na ako. Dahil isa ito sa pangarap ko na magkaroon ng sariling sasakyan na ako mismo ang gumawa. “Nice.” Anya ng isang tinig mula sa aking likuran, napaigtad ako dahil sa labis na pagkagulat, lumapit siya sa akin at umupo sa tabi ko. Hindi nito alintana ang maruming sahig habang nakatulala sa makintab at itim na sasakyan na nasa harapan namin. Mula sa
“Bigla akong naalimpungatan ng tumunog ang alarm mula sa cellphone ko. Kumilos si Miles at inaantok na iminulat nito ang kanyang mga mata, saglit na naghinang ang aming mga mata ngunit maya-maya ay nagtataka na sinuri nito ang aming mga katawan. Parang gusto kong matawa ng biglang nagbago ang hilatsa ng mukha nito. Hindi na maipinta ang mukha nito at nang hahaba na rin ang kanyang nguso. “Sinasabi ko na nga ba at hindi ka talaga mapagkakatiwalaan, Hilton.” Galit nitong sabi, marahil ay iniisip niya na may nangyari sa aming dalawa habang siya ay natutulog. “Teka, wala pa akong ginagawa sayo nagagalit ka na agad.” ani ko bago mabilis na hinawi ang kapirasong tela na tumatakip sa kalambutan nito. “X-Xavien…” nauutal niyang tawag sa pangalan ko habang nakatukod ang dalawang kamay nito sa dibdib ko. Medyo nahirapan pa akong pasukin ang loob nito dahil sa sobrang sikip. “Hm?” Ani ko sa malambing na tinig habang nakatitig kami sa mata ng isa’t-isa. Nagsimula ako sa marahang pagkilos at i
Napaka-awkward ng paligid, hindi ko alam kung paano kikilos sa harap ng dalawang lalaki na nasa aking harapan. Hanggang ngayon kasi hindi pa rin ako makapaniwala na nasa harap ko ngayon ang lalaking humila sa akin pababâ at naglugmok sa akin sa matinding kalungkutan. Pinaglalaruan ba ako ng tadhana? Bakit sa dinami-dami ng kaibigan ni Hilton na maaari kong makadaupang palad ay ang manlolokong ex-boyfriend ko pa talaga? Matinding pressure ang nararamdaman ko ng mga oras na ito at hindi ko alam kung paano pakikiharapan ang lalaking ito dahil sa totoo lang ay hindi pa ako handa. “Ahm, B-Miles, nabanggit sa akin ni Xavien ang tungkol sa problema mo sa iyong-“ panimula ni Harry ngunit kaagad kong kinontra ang hindi pa natatapos nitong sasabihin. “I can manage my personal matters, and I don’t need help from anyone. So please stop bothering yourself with nonsense topics.” Matatag kong pahayag na siyang ikinatameme nito. “Miles…” babala sa akin ni Hilton na hindi ko man lang tinapunan n
Ilang segundo ang lupimas ay nanatiling nakatitig sa isa’t-isa si Xavien at Fatima. “It’s a long time ago, it seems that you’ve been totally moved on.” Maya-maya’y basag ni Fatima sa pananahimik nilang dalawa. “Oh, come on, Fatima, hindi mo na kailangan pang ibalik ang mga walang kwentang nakaraan.” Walang ganang pahayag ni Xavien sabay dampot sa isang basong may lamang wine na nasa kanyang harapan. “Yeah, you’re right, it’s a nonsense, for you, but for me it’s important, dahil ang nakaraan ay nananatili pa rin sa kasalukuyan.” Matigas na pahayag ni Fatima kasabay ng pagbabago ng ekspresyon ng mukha nito. Nang lingunin siya ni Xavien ay nakita ng binata ang pagbangon ng galit mula sa mga mata ng babae. “What do you mean by that?” Naguguluhan na tanong ni Xavien kay Fatima habang matiim na nakatitig sa mukha ng seryosong babae. Umangat ang sulok ng bibig ni Fatima saka maarteng dinampot nito ang inumin na nasa kanyang harapan. “I accepted when you rejected to marry me, dahil
Napatda sa kanyang kinatatayuan si Xavien ng datnan niya na magkayakap si Miles at Harry. Habang ang dalaga ay umiiyak sa dibdib ng kanyang kaibigan. Sa isang iglap ay nagdilim ang kanyang paningin, na para bang wala na siyang ibang nakikita kundi ang dalawang tao sa kanyang harapan. “Pinatawad na ba ni Miles si Harry? Nagkabalikan na ba ang dalawa? N-No! Hindi ako papayag! Miles is mine!” Anya ng isang galit na tinig mula sa kanyang isipan habang ang mga kamao nito ay nanginginig mula sa mahigpit na pagkakakuyom. Tuluyang sumabog sa galit si Xavien ng makita niya na hinalikan ni Harry ang kanyang nobya. Malaki ang mga hakbang na lumapit siya sa mga ito. Walang salita na hinaklit niya sa balikat ang kanyang kaibigan. Sa pagpihit ng mukha nito paharap sa kanya ay isang malakas na suntok ang ibinigay niya dito. Humandusay sa sahig ang nagulat na si Harry, nahilo ito sa lakas ng suntok at sinubukan niyang makatayo ngunit hindi na siya nabigyan pa ng pagkakataon. Dahil magkasunod na sun
Matuling pinatakbo ni Xavien ang sasakyan habang sa tabi nito ay tahimik lang na nakamasid sa labas ng bintana ang dalagang si Miles. Halata sa mukha nito na masama pa rin ang loob niya dahil sa ginawa ni Xavien. Maya-maya ay lumalim ang gatla sa noo ni Miles ng napansin niya na iba na ang daang tinutumbok ng kanilang sasakyan. “Where are we going?” Nagtataka na tanong ni Miles ngunit wala siyang natanggap na anumang sagot mula sa binata. Basta patuloy lang ito sa matuling pagmamaneho. “Xavien, saan mo ako dadalhin? Answer me!” Matigas na tanong ni Miles na ang tinig nito ay kababakasan mo ng pangamba. Nagsimula na siyang magpanik dahil sa kakaibang ikinikilos ng binata. “Stop the car, now!” Matigas niyang utos ngunit parang wala itong narinig habang diretsong nakatingin sa unahan ng kotse. “Kapag hindi mo itinigil ang sasakyan ay tatalon ako!” Banta niya dito ngunit nagkibit balikat lang ito na lalong ikinainis ng dalaga. Kumilos ang kamay ni Xavien, habang nagmamaneho ang isa
Miles Point of view “Ilang beses na akong pabalik-balik ng lakad dito sa malawak na salas. Naikot ko na kasi ang buong Isla at halos wala akong makitang paraan na makaalis pa sa islang ‘to. Tanging chopper lang ang paraan para makalabas sa isla o di kaya ay isang bangka. Kasalukuyan na nasa ikalawang palapag si Xavien at basta na lang akong iniwan nito dito sa salas. Kampante ang loob nito na iwan akong mag-isa dahil alam niya na hindi ako makakaalis ng Isla. Iniisip ko ngayon ang mga responsibilidad at trabaho ko na naiwan sa lungsod. Hindi ako pwedeng mawala ng matagal dahil siguradong hahanapin ako ng aking mga kliyente. Baka pati ang talyer ko ay mawala din sa akin. Natigil sa paghakbang ang aking mga paa ng napansin ko si Xavien na kasalukuyang bumababâ ng hagdan. Huminto siya sa tapat ko na may limang hakbang ang layo mula sa aking kinatatayuan. Galit na hinarap ko s’ya at isang nakamamatay na tingin ang ibinigay ko dito. “Hindi mo ako pwedeng ikulong sa Islang ito Hilt
“My God, Maurine! Dalawa na ang anak mo pero ni isa sa mga ama nila ay hindi mo kilala!? Paano kang nabuntis ng hindi mo nalalaman!?” Mga katanungan na hindi alam kung paano sasagutin ng dalagang si Maurine. Walang siyang hinangad kundi ang makatapos ng pag-aaral at makatulong sa kanyang kapatid. Subalit hindi niya sukat akalain na mangyayari sa kanya ang mga nababasa lamang niya sa mga novela. One night stand, not once but twice, dahilan kung bakit sa murang edad ay naging dalagang ina si Maurine Kai Ramirez. Ang masaklap, wala siyang pagkakakilanlan sa mga lalaking nakabuntis sa kanya. Hanggang sa natuklasan niya na ang ama ng panganay niyang anak ay ang CEO na si Andrade Quiller Hilton ang kakambal ni Storm Hilton. Naiskandalo ang CEO ng Steel Quiller Corp. dahil sa biglang pagsulpot ng mag-ina, ngunit mariǐng itinanggi ng binata na hindi siya ang ama ng anak ni Maurine. But for the sake of his name ay kinuha niya ang mag-ina pero para gawing katulong ang dalaga sa sarili ni
Click! Click! Click! “Nice one, Maurine!” Anya ng photographer na walang humpay ang pagkuha sa akin ng litrato. Kasalukuyan akong nakaupo sa isang upuan at ibinibigay ang lahat ng makakaya upang maging maganda at kaakit-akit sa mga larawan. Suot ko ang isang red two piece habang panay ang pose ko ng iba’t-ibang posisyon. “Wow, pare ang ganda n’yan.” Narinig kong sabi ng isang lalaki. Pero, hindi ko na ito pinansin pa basta nag-concentrate lang ako sa pagpopose. Maya-maya ay biglang lumapit sa akin ang kaibigan kong si Pauline at inabot sa akin ang isang puting roba. “Mukhang type ka ni boss Felix ah, mag-iingat ka.” Pabulong na sabi nito sa akin habang tinutulungan ako nito na maisuot ang roba sa katawan ko. “Excuse me, hindi ko type ang matandang ‘yun, nandito ako para magtrabaho hindi para pumatol sa isang matandang uhugin na.” Natatawa kong sagot kaya natawa rin sa akin ang kaibigan kong ito na siya ring tumatayong assistant ko. “Kailangan ka ng manager mo sa opisina. Hinihint
“I-I can’t believe this, I’m a father now?” Nanlalaki ang mga mata habang nakapako ang mga mata nito sa aking tiyan. Nagulat pa ako ng bigla niya akong halikan sa labi at mas mahigpit pa sa nauna ang yakap na ginagawa niya sa akin ngayon. Umiiyak na gumanti ako ng yakap habang paulit-ulit na sinasabi ang katagang, “I’m sorry…” “Sssshh… it’s okay, I understand, kasalanan ko naman talaga ang lahat.” Ani nito habang patuloy na pinapatakān ng pinong halik ang buong mukha ko. Maya-maya ay lumuhod siya sa harapan ko at masuyong h******n ang aking tiyan. “Dad! Look, I’m a father now! May anak na ako.” Buong pagmamayabang na pahayag ni Xavien na parang akala moy bata na binigyan ng isang malaking regalo. Natawa ang mga tao sa aming paligid habang ang ina ni Xavien ay umiiyak dahil sa labis na kasiyahan para sa kanyang anak. “It’s triplets.” Pag-aanunsyo ko na siyang ikinasinghap ng lahat at tulad ni Xavien ay umawang din ang bibig ng mga tao sa aming paligid. “Oh my God! Thank you so mu
Mula sa isang malawak na hardin ng hotel ay tahimik na nagaganap ang isang kasalan. Tanging mahahalagang mga panauhin at miyembro ng pamilya nang mga ikakasal ang umattend para sa engrandeng kasalan na ‘to. “Habang isinasagawa ang seremonya ng kasal ay tahimik sa kabilang bahagi ang magkakapatid na Hilton. Ang atensyon ng lahat ay nasa unahan kaya walang nakapansin sa pagdating ko. “Ikaw Cristina, tinatanggap mo ba ang lalaking ito bilang iyong asawa”- “Itigil ang kasal!” Matigas kong sigaw habang matalim na nakatitig sa mga taong ikinakasal. Parang iisang tao na lumingon ang lahat sa direksyon ko. Nanlaki ang kanilang mga mata ng makita ako, bakas ang labis na pagkagulat sa kanilang mga mukha. Kahit hirap na hirap ako dahil sa laki ng aking tiyan ay pinilit ko pa ring makalakad ng maayos upang makalapit sa unahan. Isang nakamamatay na tingin ang ibinato ko sa groom na ngayon ay nakaawang ang bibig nito habang nagpalipat-lipat ang tingin nito sa mukha ko at sa malaki kong tiyan.
Miles Point of view “Lumitaw ang matamis na ngiti mula sa aking mga labi ng masilayan ko ang pinakamagandang tanawin na nakita ko sa buong buhay ko. Ang paglubog ng araw, nandito ako ngayon sa may dalampasigan, nakaupo sa isang malaking tipak ng bato habang nag-aabang sa paglubog ng haring araw. Ramdam ko ang bawat halik ng alon sa aking mga paa at ibayong ginhawa ang hatid nito sa aking pakiramdam. Kasamang inililipad palayo ng malamig na simoy ng hangin ang lahat ng mga alalahanin ko sa buhay kaya kay gaan ng pakiramdam ko sa tuwing nandito ako sa tabing dagat. Sinundan ng aking tingin ang mataas na paglipad ng mga ibon. Minsan, iniisip ko na sana ay ibon na lang ako, malayang nakakalipad kahit saan nila naisin ng walang iniisip na anumang problema. Sa loob ng ilang buwan na lumipas ay ito na ang nakagawian ko, ang tumambay sa dalampasigan at mag-abang kung kailan lulubog ang haring araw. Sa tuwing ginagawa ko kasi ito ay na-nanariwa ang mga alaala nung mga panahon na kasama
“Oh, my god, Xavien!” “Shit! Stop it, Xavien!” Halos sabay na sigaw ni Mrs. Lexie Hilton at ng asawa nitong si Cedric Hilton. Maging ang kapatid niya na si Andrade ay labis na nagulat sa eksena na kanilang nadatnan sa loob ng opisina ni Xavien. Mabilis na lumapit ang tatlo. Mula sa likuran ay mahigpit na niyakap ni Andrade si Xavien saka pwersahan na hinila ito palayo. Habang ang ama nilang Cedric ay mahigpit na kinapitan ang braso ng anak at pilit na tinanggal ang kamay nito sa leeg ng babae. Nahirapan pa sila bago tuluyang nailayo si Xavien mula sa babae, nanghihina na bumagsak ang babae sa sahig habang naghahabol-hininga. Masuyo namang hinagod ng kanilang ina ang likod ng babae at matinding takot ang makikita sa mukha ni Mrs. Hilton dahil sa labis na pag-aalala. “What’s wrong with you!?” Nakapamewang na bulyaw ni Cedric sa kanyang anak na tila wala sa katinuan. Nasasaktan siya sa itsura ng kanyang anak dahil napakalayo na nito sa dating makulit at masayahing si Xavien. “Let
“Ahhhh! “Crash!” Halos maglupasay ako sa sahig habang humahagulgol ng iyak. Hindi ko na alam kung ilang oras na akong nagwawala dito sa loob ng condo ko. Wala ng natira ni isang matinong gamit, lahat wasak! Kung gaano kagulo at kadilim ang aking condo ay ganun din ang buhay ko! For me, my life is useless! Everything that I have is nothing, because Miles is my everything to me. “Ahhhh! Ahhhh…” halos mamaos na ako dahil sa walang humpay na kakasigaw, na kulang na lang ay mapatid ang mga litid ko. Gusto kong isigaw ang sakit. I don’t care kahit nag mukha na akong bakla sa harap ng pamilya ko! I don’t even care kahit mawalan na ako ng dignidad dahil sa pagkaka-lugmok mula sa matinding sakit. B-because I love her! I love her so much… Six months have passed since Miles suddenly disappeared. Walang sinuman ang nakakaalam sa kinaroroonan nito even her family. Nagising na lang sila kinaumagahan na wala na si Miles sa sarili nitong silid, maging ang mga importanteng gamit ng dalaga.
“Paglabas ko sa elevator ay tumambad sa akin ang isang magulong eksena. Ang secretary ni Xavien habang nakikiusap sa dalawang babae na tumigil na sa pag-aaway. Sinisikap na paalisin ng secretary ang dalawang babae ngunit nahirapan siyang gawin ito dahil nag-aaway na ang mga ito. “What happened here?” Seryoso kong tanong kaya napunta sa akin ang atensyon ng nilang lahat. Napansin ko na natigilan ang secretary ni Xavien, ang ekspresyon ng mukha nito ay wari moy nakakita ng multo. “M-Ma’am?” Ani nito na hindi ko pinapansin dahil ang mga mata ko ay nakapako sa dalawang babae na natigil sa pagpapalitan ng maaanghang na salita. Maganda naman ang mga ito kaso sa kapal ng make up nila, para sa akin nagmukha tuloy silang payaso. Halos makita na rin ang kanilang mga singit dahil sa masyadong liberated nilang pananamit. Sabay pa na lumingon sa akin ang dalawang babae, ngunit sa talim ng tingin ng mga ito ay kulang na lang bumulagta ako sa sahig. “Huh? Don’t tell me, isa ka rin sa mga na
Xavien Point of view “Naalimpungatan ako ng maramdaman ko na sumiksik sa akin ang mainit na katawan ni Miles. Isang matamis na ngiti ang lumitaw sa mga labi ko ng sa pagmulat ng aking mga mata ay sumalubong sa aking paningin ang maganda at maamong mukha ng aking nobya. Isa ito sa mga gusto kong maranasan tuwing gigising sa umaga. Buong pagsuyo na niyakap ko siya ng mahigpit habang mariin na nakalapat ang aking mga labi sa ulo nito. “I love you...” ito ang paulit-ulit na sinisigaw ng puso ko. Habang nilalasap ang sarap sa pakiramdam ng pagkakalapat ng aming mga hubad na katawan. “Xav, I think tanghali na, marami ka pang appointment ngayong araw na ito at hindi mo pwedeng ikansela ang mga ‘yun.” Ani nito sa inaantok na boses. She’s right at kahit labag sa kalooban ko napilitan na rin akong bumangon. Nagtaka ako ng hindi siya kumilos at nanatili lang ito sa kanyang posisyon. “Sweetheart, are you okay?” Nag-aalala kong tanong, bago sinalat ang noo nito. Nakahinga ako ng maluwag ng