“Huh!” Isang marahas na buntong hininga ang aking pinakawalan ng matapos kong ikabit ang pinakahuling piyesa ng sasakyan. “Ma’am Miles, kanina pa nagriring ang cellphone mo, sa tingin ko importanteng tawag ‘yun.” Ani ng aking tauhan kaya mabilis na pinagulong ko ang skateboard na aking kinahihigaān paalis mula sa ilalim ng sasakyan. Nang makalabas ay kaagad akong tumayo at hinubad ang suot kong gloves na nangingitim na dahil sa grasa. Tinanggal ko rin ang suot kong safety goggles. “Yes?” Anya ng sagutin ko ang tawag, “ Ma’am, company has facing a big problem. We need your presence here, right now.” Natataranta na report sa akin ng aking sekretarya, si Mercy. Ramdam ko sa pagsasalita nito na balisâ siya mula sa kabilang linya. “Okay, I’ll be there in a few minutes.” Kaagad kong sagot at malaki ang mga hakbang na pumasok sa loob ng aking opisina. May pagmamadali sa bawat kilos ko habang naghuhubad ng aking damit. In 15 minutes ay mabilis kong tinapos ang paliligo sa loob ng banyo
“Lakas-loob na pumasok ako sa entrance ng Hilton’s Global Infotechnology Corporation, ngunit, hindi pa man ako tuluyang nakapasok ay hinarang na ako ng isang security personnel. “Good afternoon, Ma’am, may appointment po ba sila?” Tanong nito sa akin, batid ko na sa oras na malaman nito na wala akong appointment ay maaari akong ipagtabuyan nito. Marahil ay dala ng galit kaya mabilis na nag-init ang ulo ko. “I need to talk Mr. Xavien Hilton, right now, sabihin mo sa kanya na harapin ako ngayon din.” Matigas kong sagot ng hindi na pinag-iisipan ang kasalukuyang sitwasyon. Very emotional ako ng mga oras na ito, na para bang gusto ko ng umiyak at mag-lupasay sa sahig dahil sa nangyari sa kumpanya ng aking mga magulang. Sa kabila ng galit ko ay nanatili pa ring kalmado ang aking kausap, base na rin sa obserbasyon ko ay very trained ang empleyado ng mga Hilton. “I’m sorry, Ma’am, pero maari ko bang malaman kung sino sila?” Muling tanong niya sa akin sa magalang na paraan. Humigit ako ng
“Be my sex slave.” Halos mabingǐ ako ng marinig ko ang mga salitang namutawi mula sa bibig ng aking kausap. Pakiramdam ko ay tumigil ang lahat sa akin at natulos ako sa aking kinatatayuan. Hindi ko na alam kung gaano katagal akong nakatulala sa mukha nito na wala naman akong ibang maaninag kundi kaseryosohan sa tinuran nito. “Kapag pumayag ka, I will make it sure na bubuhayin kong muli ang kumpanya mo, baka triple pa ang bumalik sayo. At malaki ang posibilidad na mababawi mo ang mga nawalang ari-arian ng iyong pamilya.” Balewala nitong saad habang prente na nakaupo, hawak ang ballpen sa kanang kamay na kasalukuyang pinapaikot ng kanyang mga daliri. “At paano kung ayokong pumayag?” Seryoso kong tanong, kita ko kung paanong nagdilim ang mukha nito, mukhang hindi niya nagustuhan ang naging sagot ko. “The door is open, you may leave because you are wasting my time. Actually I don’t care about your company, dahil wala naman akong mapapala sa isang basura.” Sarkastik nitong pahayag, kay
“Pagpasok ko pa lang sa pintuan ng bahay ay sumalubong na kaagad sa akin ang aking ama na kasalukuyang nag-iinom ng alak sa lamesa. “Bakit mo ginawa ‘yun?” Matigas kong tanong sa kanya habang nakatayo sa likuran nito. Malakas ang tahip ng dibdib ko dala ng matinding galit. Imbes na sumagot ay pinunan nito ng alak ang kanyang braso saka walang pakundangan na tinungga ito bago pabagsak na ibinaba ang maliit na baso sa ibabaw ng lamesa. “Sumagot ka, Dad! Paano na nagawa mong ipagbili ang kumpanya ng hindi ko nalalaman!?” Galit kong tanong at sa pagkakataong ito ay mataas na ang boses ko. “Let’s stop, this , anak, huwag mo ng lokohin ang sarili mo, dahil alam ko, na alam mong wala na talagang pag-asa pang makabangon muli ang kumpanya. Pinahihirapan mo ang ang sarili mo.” Walang gana nitong sagot ng hindi lumilingon sa akin. Tuluyan ng pumatak ang mga luha ko habang mahigpit na nakakuyom ang aking mga kamay at nakatitig sa likod ng aking ama. “Iyon na lang ang natitirang alaala sa ati
“Busy ako sa pagkalikôt mula sa ilalim ng toyota fortuner ng marinig ko ang malakas na tahol ni Shepherd. Napilitan akong isama siya dito sa talyer dahil may nilakaran si Harold at ang kapatid ko na si Maurine. Napapansin ko ang madalas na paglabas ng dalawang ‘yun, at kakaiba na rin ang closeness nila ngayon kung ikukumpara mo noon. Dati kasi ay hindi magkasundo ang kapatid ko at si Harold halos walang araw na hindi sila nagbabangayan na parang akala mo ay alergic sa isa’t-isa. Malimit ko pa ngang marinig si Maurine na pinapalayas nito si Harold. Pero ngayon ay halos hindi na nahihiwalay ang dalawang ‘yun kaya may hinala ako na ibang relasyon na ang namamagitan sa kanila. Hindi naman ako tutol kung piliin ni Maurine si Harold dahil kahit walang pinag-aralan ang kaibigan kong ‘yun ay maaasahan mo naman ito sa lahat ng bagay. At higit sa lahat ay mapagkakatiwalaan din ito. Ipinagtapat sa akin ni Maurine, na ang nakita ko palang larawan mula sa kanyang diary ay isa sa mga triple
“Habang sinasaid ni Xavien ang alak mula sa hawak niyang baso, biglang lumabas si Miles mula sa pintuan ng kanyang silid. Napatanga ang binata ng makita niya na ang tanging suot ng dalaga ay ang kanyang itim na t-shirt. Litaw ang bilugan at maputi nitong mga hita at pakiramdam niya ay parang nagliyab yata ang kanyang katawan. Natatakam na siya na mahawakan ang malambot at malagatas nitong balat. “You know, huwag na tayong mag paligoy-ligoy pa, ibigay mo sa akin ngayon din ang mga dokumento ng property ko at kunin mo na ang gusto mo ng makaalis na ako dito. Dahil marami pa akong nakatenggang trabaho.” Diretsahan kong sabi bago umupo sa mahabang sofa sa mismong tapat nito. Yeah, I know na nagmukha akong cheap dahil ako mismo ang nag-alok ng sarili ko sa kanya. So what? For me, wala naman ng kwenta ang pagkabirhen ko dahil wala akong balak na mag-asawa pa. Mas gugustuhin ko na lang na buruhin ang sarili ko kaysa ang magpaloko pa sa mga kalahi ni Adan. Isa ‘yan sa ugali ko, na sa oras
“F**k you, Hilton!” Naiinis kong sigaw bago dinampot ang unan at itinakip ito sa mukha ko. Muli kong ipinikit ang aking mga mata upang ipagpatuloy ang naistorbo kong pagtulog. Ngunit, nagsisimula pa lang na maging payapa ang tulog ko ng muli na namang mag-ingay ang cellphone na nasa ibabaw ng lamesa. Nasagad na talaga ang pasensya ko kaya naiinis na dinampot ang aparato at saka ito ini-off. Lalo akong naimbyerna ng tuluyang nawala ang antok ko kaya bitbit ang dalawang tuwalya na lumabas ng silid. Nagdadabog na pumasok ako sa loob ng banyo upang maligo. Simula ng may nangyari sa amin ng lalaking iyon ay wala na itong ginawa kundi ang bantayan ang bawat kilos ko. Halos minu-minuto na lang ito kung tumawag na labis kong ikinaiinis. Kesyo daw nasa kontrata na kailangan kong ireport kung nasaan ako maging kung sino ang kasama ko!? Hell no! Nakakasakal, tinalo pa n’ya ang isang asawa kung makapag demand! Katulad na lang ngayon, halos isang araw pa lang akong hindi nagpapakita sa kanya, k
“Huh!” Para akong nabunutan ng tinik nang sa wakas ay naikabit ko rin ang pinakahuling part ng kotse. Napaupo ako sa sahig ng dahil sa matinding pagod ngunit hindi maikakaila ang matinding kasiyahan sa mga ngiti ko ng mapagmasdan ko ang kinalabasan ng bagong sasakyan na inasemble ko. Halos ilang taon ko ring pinag-ipunan ang sasakyan na ito, at ni ultimong sentimo ay itinatabi ko para lang mabili ang bawat pyesa nito. Brand new ang lahat ng ginamit kong piyesa sa kotseng ito kaya kung sakaling ibenta ko ‘to ay siguradong aabot ng two million dollars ang halaga nito. Pero wala akong plano na ibenta ang aking sasakyan kahit pa naghihirap na ako. Dahil isa ito sa pangarap ko na magkaroon ng sariling sasakyan na ako mismo ang gumawa. “Nice.” Anya ng isang tinig mula sa aking likuran, napaigtad ako dahil sa labis na pagkagulat, lumapit siya sa akin at umupo sa tabi ko. Hindi nito alintana ang maruming sahig habang nakatulala sa makintab at itim na sasakyan na nasa harapan namin. Mula sa