Alas kwatro ng hapon at kasalukuyan kaming lulan ng isang black mercedes benz at tinutumbok ang daan patungo sa Villa ng mga Zimmer. Ngayong araw ay nakatakda ang paghaharap namin ng mga magulang ng aking asawa. Imbes na kabahan ay wala akong pakialam sa aking paligid habang patuloy lang na lumalamon. Hindi na halos maipinta ang mukha ng asawa ko, nakingiwi pa ang mukha nito habang pasimple itong sumusulyap sa akin. Halatang hanggang ngayon ay hindi pa rin ito makapaniwala na nakapag-asawa siya ng isang katulad ko. “Ehem, saan mo ba nilalagay ang mga kinakain mo at wala kang tigil sa kangunguya?” Hindi nakatiis na tanong niya sa akin, “tubig.” Walang gana kong utos sa kanya habang inaayos ang mga pinagkainan ko. Ni hindi ko binigyang pansin ang tanong niya sa akin. “Excuse me?” Napipikon niyang tanong sa akin kaya humarap na ako sa kanya, “ t-u-b-i-g, now it’s clear?” Ani ko na wari mo ay isang tanga ang kaharap ko na mahirap umintindi. Kita ko kung paanong nagdilim ang mukha nito da
“Sa dinami-dami ng babae sa mundo bakit siya pa? Hindi ba’t kayo ni Scarlett ang ikakasal at nakahanda na ang lahat? Kaya paanong naikasal ka sa isang ma- hmp, hay!” Galit na turan ng mommy ni Hanz habang nakaturo ang hintuturo nito sa akin. Nanatili lang ako sa aking kinatatayuan habang tahimik na tinatanggap ang lahat ng masasakit na salita mula sa aking biyenan. Nanggagalaiti siya sa galit habang matalim ang tingin na ipinupukol niya sa akin. “Hindi ko matatanggap bilang manugang ang babaeng ‘yan! Ano na lang ang sasabihin ng angkan natin? Maging ng mga kaibigan ko? Sobrang kahihiyan itong ibinigay mo sa akin Hanz!” Patuloy sa walang habas na pagbibitaw ng masasakit na salita si Mrs. Zimmer na para bang wala ako sa kanyang harapan. Wala siyang pakialam kahit na nasasaktan na ako sa mga salitang ibinabato niya sa akin. Sa tingin ko nga ay sinasadya talaga niyang sabihin ito ng harap-harapan para magbago ang isip ko at ako na ang kusang umalis. Mas pinili ko na lang ang tanggapin
Kinabukasan ay maaga akong nagising, four o’clock ng umaga ng tumungo ako sa kusina at ang tanging nadatnan ko lang ay ang mga katulong na kay aga-aga puro tsimisan ang inaatupag. “Nakita n’yo ba ‘yong asawa ni sir, Hanz kagabi?” Ani ng isa sabay kagat sa hawak nitong sandwich. “Ay, Oo, grabe, bukod sa pangit na ang taba-taba pa na parang akala mo ay pinabayaan sa kusina, tsk, naaawa ako kay sir Hanz.” Sagot naman ng isang tsismosa. “Ano kayang nagustuhan ni Sir sa babaeng ‘yun? Di hamak na mas maganda pa ako sa asawa n’ya.” Singit naman ng isang kasambahay na may makapal na mukha sabay higop sa mainit nitong kape. “Baka naman pinainom niya si Sir ng pinaghugasan?” Ani ng isa na siyang ikinakunot ng noo ko. “Huh? Anong pinaghugasan?” Tanong ng naunang katulong. Napangiti pa ako dahil iisa ang nasa isip namin. “Iyon bang pinaghugasan ng ginamit niyang panty para magayuma si Sir.” Ani ng matandang katulong. Umusok bigla ang ilong ko dahil sa usapan ng mga ito. Sa sobrang abala ni
“Kanina pa hindi maipinta ang mukha ko dahil sa sobrang inis, akala ko pa naman ay may magandang mangyayari sa pagsama ko dito sa trabaho ng aking asawa. Mukhang masusukat ang haba ng pasensya ko dito. Halos isang oras na ako sa loob ng sasakyan at talagang nababagot na ako. Ang magaling na lalaki ay iniwan akong mag-isa dito habang nag sho-shooting sila sa labas. Ang bilin niya sa akin ay huwag lalabas ng sasakyan pero mukhang hindi ko masusunod ang nais nito. Dahil hindi ko na kaya pang tumagal kahit isang minuto sa loob ng sasakyan. Para na ngang sinisilihan ang pwet ko. Pagbukas ko sa pintuan ng sasakyan ay napalingon sa akin ang ilang mga staff na hindi magkandatuto sa kanilang mga ginagawa. Walang pakialam na isinarado ko ang pintuan ng kotse saka inilibot ang aking paningin sa paligid dahil hinahanap ko ang aking asawa. “Hoy, ikaw! Anong tinatayo-tayo mo d’yan? Nakita mo ng hindi magkandaugaga ang mga kasamahan mo pero ikaw pa easy-easy ka lang?” Galit na sermon sa akin ng i
“Habang nagmumuni-muni ako na nakahiga sa mahabang sofa dito sa opisina ni Winter ay narinig ko ang pagclick ng camera mula sa harapan ko. Mabilis na iminulat ko ang aking mga mata. Nanlaki ang mga mata ko ng makita ko na kinukuhanan pala ako ni Winter ng picture. Simula kasi ng pumasok ako sa loob ng opisina nito ay may trenta minuto na akong hindi pa lumalabas. Kaya hanggang ngayon ay naghihintay pa rin sa labas ang aking asawa at ang mga empleyado ng kapatid ko. “Teka anong gagawin mo d’yan?” Nagtataka kong tanong saka mabilis na tumayo dahil mukhang nahuhulaan ko na kung ano ang tumatakbo sa isip nito. “Ano kaya ang magiging reaksyon ng lahat kapag nakita nila ang magandang Prinsesa nila na mukha ng pinagkaitan ng kapalaran.” Nakangisi niyang sabi kasunod nun ay ang pagtunog ng cellphone ko. At halos walang humpay ang pagpasok ng mga notification kaya kaagad kong inilabas ang cellphone mula sa aking bulsa. “OMG! Is that, Summer?” “Yuck! I told you, she’s ugly.” Message ni Xion a
Naalimpungatan ako dahil sa pagtunog ng maliit na device na ikinabit ko sa likod ng pintuan. Mukhang kanina pa yata ito nag-iinagay at dahil sa himbing ng tulog ko ay hindi ko na narinig. Maya-maya ay nakarinig ako ng isang malakas na lagabog mula sa labas na para bang may mabigat na bagay na humampas sa pintuan ng aking kwarto. Kaagad kong binuksan ang laptop at kumunot ang noo ko ng makita ko na nakahandusay ang aking asawa sa tapat ng kwarto ko. Mukhang lasing ito dahil nahihirapn siyang bumangon. Ala una na palang ng madaling araw kaya sigurado ako na tulog na ang lahat. Bago pa lumikha ng ingay ang aking asawa ay mabilis akong bumangon at kaagad na binuksan ang pintuan. tinulungan ko siyang makabangon ngunit ng makatayo ito ay bigla na lang niya akong hinalikan sa mga labi. Masyado itong mapusok at habang humahakbang papasok sa loob ng aking kwarto ay patuloy na nilalamas niya ang aking katawan.Nag-init bigla ang aking pakiramdam at halos nakalimutan ko na nakahantad ang totoon
Tinatamad na bumangon ako mula sa higaan, pakiramdam ko ay parang ba-baliktad yata ang sikmura ko. Kahit masama ang pakiramdam ay pinilit ko pa ring kumilos, naligo na lang ako ng maligamgam na tubig upang bumuti ang aking pakiramdam. Pagkatapos maligo ay pinatuyô ko ang aking katawan gamit ang isang tuwalya at blower para mabilis na matuyo. Saka ko isinuot ang aking pekeng katawan. Paglabas ko ng kwarto ay nagtataka ako ng wala ni isang katulong ang sumalubong sa akin. Wala rin akong nakitang tao sa paligid o kahit sa kusina man. “Ano bang nangyari dito? At tinalo pa ang haunted house na wala man lang kahit isang tao?” Naguguluhan kong tanong sa aking sarili. Maya-maya ay narinig ko ang ilang mga yabag patungo sa aking direksiyon kaya pumihit ako paharap sa aking likuran. Ang seryosong mukha ng aking biyenan na babae ang sumalubong sa akin, habang sa likod nito ay dalawang katulong na hindi rin maganda ang tingin ng ipinupukol nila sa akin. Tahimik akong naghihintay sa kanilang pa
“PAK!” isang malutong na sampal ang dumapo sa mukha ko, pakiramdam ko ay para na akong bomba na sasabog anumang oras. “Oh, Lord, pagkalooban mo pa ako ng mahabang pasensya.” Piping dalangin ko na sinundan ng isang malalim na buntong hininga. For me hindi naman masakit ang sampal pero nakakawala ito ng respeto at dignidad. Pinuno ko ng hangin ang aking dibdib at ilang segundo ang lumipas bago ko ito pinakawalan. Kailangan kong gawin iyon upang kahit papaano ay kumalma ang pakiramdam ko. Kasama ito sa mga training na pinagdaanan ko at iyon ay kung paano mong ko-kontrolin ang emosyon mo sa harap ng kalaban. “How dare you to frame up my son and force him to marry you? What a disgraceful and desperate woman!” Nanggagalaiti sa galit na sabi ng aking biyenan habang isang nanghahamak na tingin ang binigay niya sa akin. She’s right, I am a desperate woman but I have a good reason kung bakit kailangan na gawin ko ang bagay na ‘yun. At iyon ay para sa kinabukasan ng aking anak. Hindi ko naman
“My God, Maurine! Dalawa na ang anak mo pero ni isa sa mga ama nila ay hindi mo kilala!? Paano kang nabuntis ng hindi mo nalalaman!?” Mga katanungan na hindi alam kung paano sasagutin ng dalagang si Maurine. Walang siyang hinangad kundi ang makatapos ng pag-aaral at makatulong sa kanyang kapatid. Subalit hindi niya sukat akalain na mangyayari sa kanya ang mga nababasa lamang niya sa mga novela. One night stand, not once but twice, dahilan kung bakit sa murang edad ay naging dalagang ina si Maurine Kai Ramirez. Ang masaklap, wala siyang pagkakakilanlan sa mga lalaking nakabuntis sa kanya. Hanggang sa natuklasan niya na ang ama ng panganay niyang anak ay ang CEO na si Andrade Quiller Hilton ang kakambal ni Storm Hilton. Naiskandalo ang CEO ng Steel Quiller Corp. dahil sa biglang pagsulpot ng mag-ina, ngunit mariǐng itinanggi ng binata na hindi siya ang ama ng anak ni Maurine. But for the sake of his name ay kinuha niya ang mag-ina pero para gawing katulong ang dalaga sa sarili ni
Click! Click! Click! “Nice one, Maurine!” Anya ng photographer na walang humpay ang pagkuha sa akin ng litrato. Kasalukuyan akong nakaupo sa isang upuan at ibinibigay ang lahat ng makakaya upang maging maganda at kaakit-akit sa mga larawan. Suot ko ang isang red two piece habang panay ang pose ko ng iba’t-ibang posisyon. “Wow, pare ang ganda n’yan.” Narinig kong sabi ng isang lalaki. Pero, hindi ko na ito pinansin pa basta nag-concentrate lang ako sa pagpopose. Maya-maya ay biglang lumapit sa akin ang kaibigan kong si Pauline at inabot sa akin ang isang puting roba. “Mukhang type ka ni boss Felix ah, mag-iingat ka.” Pabulong na sabi nito sa akin habang tinutulungan ako nito na maisuot ang roba sa katawan ko. “Excuse me, hindi ko type ang matandang ‘yun, nandito ako para magtrabaho hindi para pumatol sa isang matandang uhugin na.” Natatawa kong sagot kaya natawa rin sa akin ang kaibigan kong ito na siya ring tumatayong assistant ko. “Kailangan ka ng manager mo sa opisina. Hinihint
“I-I can’t believe this, I’m a father now?” Nanlalaki ang mga mata habang nakapako ang mga mata nito sa aking tiyan. Nagulat pa ako ng bigla niya akong halikan sa labi at mas mahigpit pa sa nauna ang yakap na ginagawa niya sa akin ngayon. Umiiyak na gumanti ako ng yakap habang paulit-ulit na sinasabi ang katagang, “I’m sorry…” “Sssshh… it’s okay, I understand, kasalanan ko naman talaga ang lahat.” Ani nito habang patuloy na pinapatakān ng pinong halik ang buong mukha ko. Maya-maya ay lumuhod siya sa harapan ko at masuyong h******n ang aking tiyan. “Dad! Look, I’m a father now! May anak na ako.” Buong pagmamayabang na pahayag ni Xavien na parang akala moy bata na binigyan ng isang malaking regalo. Natawa ang mga tao sa aming paligid habang ang ina ni Xavien ay umiiyak dahil sa labis na kasiyahan para sa kanyang anak. “It’s triplets.” Pag-aanunsyo ko na siyang ikinasinghap ng lahat at tulad ni Xavien ay umawang din ang bibig ng mga tao sa aming paligid. “Oh my God! Thank you so mu
Mula sa isang malawak na hardin ng hotel ay tahimik na nagaganap ang isang kasalan. Tanging mahahalagang mga panauhin at miyembro ng pamilya nang mga ikakasal ang umattend para sa engrandeng kasalan na ‘to. “Habang isinasagawa ang seremonya ng kasal ay tahimik sa kabilang bahagi ang magkakapatid na Hilton. Ang atensyon ng lahat ay nasa unahan kaya walang nakapansin sa pagdating ko. “Ikaw Cristina, tinatanggap mo ba ang lalaking ito bilang iyong asawa”- “Itigil ang kasal!” Matigas kong sigaw habang matalim na nakatitig sa mga taong ikinakasal. Parang iisang tao na lumingon ang lahat sa direksyon ko. Nanlaki ang kanilang mga mata ng makita ako, bakas ang labis na pagkagulat sa kanilang mga mukha. Kahit hirap na hirap ako dahil sa laki ng aking tiyan ay pinilit ko pa ring makalakad ng maayos upang makalapit sa unahan. Isang nakamamatay na tingin ang ibinato ko sa groom na ngayon ay nakaawang ang bibig nito habang nagpalipat-lipat ang tingin nito sa mukha ko at sa malaki kong tiyan.
Miles Point of view “Lumitaw ang matamis na ngiti mula sa aking mga labi ng masilayan ko ang pinakamagandang tanawin na nakita ko sa buong buhay ko. Ang paglubog ng araw, nandito ako ngayon sa may dalampasigan, nakaupo sa isang malaking tipak ng bato habang nag-aabang sa paglubog ng haring araw. Ramdam ko ang bawat halik ng alon sa aking mga paa at ibayong ginhawa ang hatid nito sa aking pakiramdam. Kasamang inililipad palayo ng malamig na simoy ng hangin ang lahat ng mga alalahanin ko sa buhay kaya kay gaan ng pakiramdam ko sa tuwing nandito ako sa tabing dagat. Sinundan ng aking tingin ang mataas na paglipad ng mga ibon. Minsan, iniisip ko na sana ay ibon na lang ako, malayang nakakalipad kahit saan nila naisin ng walang iniisip na anumang problema. Sa loob ng ilang buwan na lumipas ay ito na ang nakagawian ko, ang tumambay sa dalampasigan at mag-abang kung kailan lulubog ang haring araw. Sa tuwing ginagawa ko kasi ito ay na-nanariwa ang mga alaala nung mga panahon na kasama
“Oh, my god, Xavien!” “Shit! Stop it, Xavien!” Halos sabay na sigaw ni Mrs. Lexie Hilton at ng asawa nitong si Cedric Hilton. Maging ang kapatid niya na si Andrade ay labis na nagulat sa eksena na kanilang nadatnan sa loob ng opisina ni Xavien. Mabilis na lumapit ang tatlo. Mula sa likuran ay mahigpit na niyakap ni Andrade si Xavien saka pwersahan na hinila ito palayo. Habang ang ama nilang Cedric ay mahigpit na kinapitan ang braso ng anak at pilit na tinanggal ang kamay nito sa leeg ng babae. Nahirapan pa sila bago tuluyang nailayo si Xavien mula sa babae, nanghihina na bumagsak ang babae sa sahig habang naghahabol-hininga. Masuyo namang hinagod ng kanilang ina ang likod ng babae at matinding takot ang makikita sa mukha ni Mrs. Hilton dahil sa labis na pag-aalala. “What’s wrong with you!?” Nakapamewang na bulyaw ni Cedric sa kanyang anak na tila wala sa katinuan. Nasasaktan siya sa itsura ng kanyang anak dahil napakalayo na nito sa dating makulit at masayahing si Xavien. “Let
“Ahhhh! “Crash!” Halos maglupasay ako sa sahig habang humahagulgol ng iyak. Hindi ko na alam kung ilang oras na akong nagwawala dito sa loob ng condo ko. Wala ng natira ni isang matinong gamit, lahat wasak! Kung gaano kagulo at kadilim ang aking condo ay ganun din ang buhay ko! For me, my life is useless! Everything that I have is nothing, because Miles is my everything to me. “Ahhhh! Ahhhh…” halos mamaos na ako dahil sa walang humpay na kakasigaw, na kulang na lang ay mapatid ang mga litid ko. Gusto kong isigaw ang sakit. I don’t care kahit nag mukha na akong bakla sa harap ng pamilya ko! I don’t even care kahit mawalan na ako ng dignidad dahil sa pagkaka-lugmok mula sa matinding sakit. B-because I love her! I love her so much… Six months have passed since Miles suddenly disappeared. Walang sinuman ang nakakaalam sa kinaroroonan nito even her family. Nagising na lang sila kinaumagahan na wala na si Miles sa sarili nitong silid, maging ang mga importanteng gamit ng dalaga.
“Paglabas ko sa elevator ay tumambad sa akin ang isang magulong eksena. Ang secretary ni Xavien habang nakikiusap sa dalawang babae na tumigil na sa pag-aaway. Sinisikap na paalisin ng secretary ang dalawang babae ngunit nahirapan siyang gawin ito dahil nag-aaway na ang mga ito. “What happened here?” Seryoso kong tanong kaya napunta sa akin ang atensyon ng nilang lahat. Napansin ko na natigilan ang secretary ni Xavien, ang ekspresyon ng mukha nito ay wari moy nakakita ng multo. “M-Ma’am?” Ani nito na hindi ko pinapansin dahil ang mga mata ko ay nakapako sa dalawang babae na natigil sa pagpapalitan ng maaanghang na salita. Maganda naman ang mga ito kaso sa kapal ng make up nila, para sa akin nagmukha tuloy silang payaso. Halos makita na rin ang kanilang mga singit dahil sa masyadong liberated nilang pananamit. Sabay pa na lumingon sa akin ang dalawang babae, ngunit sa talim ng tingin ng mga ito ay kulang na lang bumulagta ako sa sahig. “Huh? Don’t tell me, isa ka rin sa mga na
Xavien Point of view “Naalimpungatan ako ng maramdaman ko na sumiksik sa akin ang mainit na katawan ni Miles. Isang matamis na ngiti ang lumitaw sa mga labi ko ng sa pagmulat ng aking mga mata ay sumalubong sa aking paningin ang maganda at maamong mukha ng aking nobya. Isa ito sa mga gusto kong maranasan tuwing gigising sa umaga. Buong pagsuyo na niyakap ko siya ng mahigpit habang mariin na nakalapat ang aking mga labi sa ulo nito. “I love you...” ito ang paulit-ulit na sinisigaw ng puso ko. Habang nilalasap ang sarap sa pakiramdam ng pagkakalapat ng aming mga hubad na katawan. “Xav, I think tanghali na, marami ka pang appointment ngayong araw na ito at hindi mo pwedeng ikansela ang mga ‘yun.” Ani nito sa inaantok na boses. She’s right at kahit labag sa kalooban ko napilitan na rin akong bumangon. Nagtaka ako ng hindi siya kumilos at nanatili lang ito sa kanyang posisyon. “Sweetheart, are you okay?” Nag-aalala kong tanong, bago sinalat ang noo nito. Nakahinga ako ng maluwag ng