NATASHA “Fvck!” Rinig kong mura ni Giovanni, Napapahawak na ako sa upuan dahil sa sobrang bilis ng takbo ng sasakyan. “Humawak kang maigi, wife!” Sinunod ko naman ang kanyang sinabi. Halos tumalsik ako palabas sa kinalalagyan ko dahil sa lakas ng impact ng pagliko ng sasakyan. “Shit! shit! Nasaan na ba sila Sean at Kiel?!” Rinig kong sigaw niya. “Damn it! I have no other choice..” Tumigil ang sasakyan kaya napa-angat ako ng tingin. Sumalubong sa akin ang nakakatakot na awra ng asawa ko. “Stay here, no matter what happens, wag na wag kang lalabas. Understand? Wait for me to come back.” Nanlaki naman ang mga mata ko. “Lalabas ka? Delikado! Baka ano ang mangyari sa ‘yo!” Kinakabahan ko sambit. “I told you walang ibang mangyayari sa akin. Trust me okay?” “Ok, please be careful.” Kahit sobrang nag aalinlangan ay sinunod ko siya. “I will.” Kinuha niya ang baril sa dashboard saka lumabas ng kotse. Napapikit na lang ako ng mariin. Ple
NAKALIPAT na sa isang presidential suite si Giovanni. Naayos na namin ang lahat, pero hanggang ngayon ay tulog pa rin ito. Umalis na rin pala si Sean at Kiel, May mga gagawin pa daw sila at bukas na ulit babalik. Sila na rin daw ang bahala mag sabi kay Lolo J ng mga nang-yari. Binilin ko sa kanilang dalawa na kay Lolo J lang muna ipa-alam ang lahat. Ayoko mag alalala sila mama at Nicole. Sasabihin ko na lang kapag nakauwi na kami para mapaliwanag ko ng maayos. Maingat na binuhat ko ang upuan at nilapit sa gilid ng kama ni Giovanni tapos naupo roon. Marahan kong hinaplos ang kanyang buhok saka nagsalita. “Ang haba naman ng tulog mo, Hubby. Gising ka muna, para makakain ka. Sabi pa naman nila Kiel wala kapa raw kain noong pinuntahan niyo ako. Tsk, pasaway ka talaga, sabi ko sa‘yo ‘wag ka magpapalipas ng kain ‘e. Sa susunod ipaghahanda na kita ng lunch at dadalhin ko sa opisina mo para siguradong makakain ka sa tamang oras.” “Gising kana..Ipaghahanda kita ng makak
Sa tinagal ko sa mansyon wala akong nababalita kela Lolo J na may babae o naging girlfriend ang asawa ko. Mailap nga daw ito sa babae at puro trabaho ang inaatupag. Kaya ano ang sinasabi ng babaeng ‘to? Gumagawa ng kwento? Napaka- desperada naman ata? Nang maka-recover ay napakurap kurap ang babaeng kaharap ko. Hanggang sa magbago ang expression ng mukha nito. “Really, huh? your the wife?” Ay, palaban talaga. Syempre hindi ako magpapatalo. “Yes, I'm the wife. May problema ba don?” Matapang kong tanong. “Then I'm the girlfriend.” Proud niyang sabi. Natawa naman ako ng sarkastiko. Iba rin talaga ang kapal ng mukha ng babaeng ‘to. Kahit naman marami ang humahanga sa asawa ko, Alam ko naman na hindi papatol agad agad ito sa babae. Para nga siyang alergic sa babae. Tandang tanda ko pa ang una naming pag-kikita. Kaya hindi ako naniniwala sa sinasabi ng babaeng ‘to. “Oh, c'mon, stop it Miss. I don't believe you. Kilala ko ang asawa ko. So, who are you, real
NATASHA'S Naalimpungatan ako ng maramdaman may humahaplos sa aking ulo. Bigla akong napa-ayos ng upo. Tapos binalingan si Giovanni na ngayon ay matamis ng nakangiti sa akin. Nanlaki ang mga mata ko, gising na siya! Medyo napasandal ako sa kinauupuan at bahagyang lumayo dahil baka may panis na laway ako o bad breath. Naka-idlip pala ulit ako! Sa sobrang sama ng loob ko kanina, yumuko na lang ulit ako sa kama niya tapos hindi ko namalayan hinatak na ako ng antok. “You're finally awake.” Wala sa sariling sabi ko. “Yeah, actually kanina pa.” Mahina niyang anas, Kapansin-pansin ang pamamaos ng kanyang boses. “Kamusta ang pakiramdam mo? May masakit ba sa ‘yo? Gusto mo tawagin ko ang doctor?” Sunod sunod na tanong ko. “No need, Ok naman ang pakiramdam ko. Ilang oras pala akong tulog?” “Mula kahapon tulog ka.” Sumilip ako sa wall clock sa gilid. Biglang nanlaki ang mata ko 12 o'clock na?! “Hala! Lunch na pala! Ibig sabihin nasa 19 hrs kang nakatulog! Nagu
GIOVANNI'S POV HINDI maalis alis ang ngiti sa aking labi habang nakamasid sa aking asawa. Damn! I look like a fool if anyone sees me but I can't help it, I'm so fvcking happy because she love me too. Napahawak ako sa aking dibdib dahil sa kakaibang kabog ng aking puso. Ngayon ko lang talaga naramdaman ito. Kahapon hindi ko inaasahan na manghihina ako ng ganon ganon, sabagay marami kasing dugo ang nawala sa akin kaya ng balikan ko si Natasha sa kotse nanghihina at namumutla na ako. Kinakaya ko at pilit pinapakitang ok lang ako kaso tinatraydor ako ng aking katawan. Nang alalayan ako ni Natasha na umupo sa passenger seat wala akong nagawa. Hanggang nag desisyon siyang siya na ang mag mamaneho ng kotse. Aangal sana ako kasi pinanlakihan niya ako ng mata at kitang kita sa kanyang mga mata na desidido ito. I was surprised that she knew how to drive a car. While we were on the way in the hospital. I was very tired and I knew that at any moment. I would lose consciou
Shit! Nasamid ako at sunod-sunod ang pag ubo. What the fvck?! Nagkita nga sila! “Tss, ok ka lang? parang gulat na gulat ka ata sa sinabi ko? Totoo ba na girlfriend mo ang babaeng ‘yon, Giovanni?” Seryoso at nakakatakot niyang tanong. Habang hinahagod ang likod ko. Nang umayos ang pakiramdam ko ay sinalubong ko ang tingin niya saka nagsalita. “What? I do not have a girlfriend. Anong pangalan ng babaeng pumunta dito?” Umalis naman siya sa aking tabi saka humalukipkip sa aking harap at masama akong tinignan. “Ellaine Gabuan, It's rings the bell?” Masungit niyang sagot. Shit! Bakit feeling ko kailangan kong magpaliwanag sa kanya? “Ellaine is just an investor of our company in Malays**, wife. She helped me. She is not my girlfriend.” Masuyong paliwanag ko. Tinaasan naman niya ako ng kilay. “Uh-huh? talaga? And you agreed to let her call you, Gio? Are you two close that much para pumayag kang tawagin ka niya sa binigay niyang nickname for you? Parang
NATASHA's pov Masaya kong nilalagay sa paper bag ang lunch namin ni Giovanni. Nag prepare na talaga ako para sure na makakain kami ng lunch sa tamang oras. Sabi niya kasi sa akin ay isasama niya ako ngayon sa kompanya. Hindi ko nga alam ano ang nakain ng lalaking ‘yon at mula kagabi nilalambing akong sumama sa kanya. Sa totoo lang balak ko sana umalis ngayong araw para icheck ang restaurant na ibibigay nila kay mama. Para malaman kona sana ang mga dapat gawin kaso anong magagawa ko? Naglambing ang isang Giovanni Silvestre at kapag naglambing siya ang hirap tumanggi. Kaya pinag bigyan kona. Isa pa naisip ko na baka pumunta ang Ellaine na ‘yon sa kompanya. Base sa mga sinabi sa akin ng asawa ko walang katotohanan ang ilan sa sinabi ng babaeng yun sa akin. Parang gumawa lang ng kwento ang babaeng ‘yun para inisin at pagselosin ako. “Are you done, wife?” Napalingon ako sa aking asawa na kakapasok lang ng kusina. Ngumiti naman ako saka tumango. “Yeah, okay
NATASHA'S POV DALAWANG araw na akong nasama kay Giovanni sa kompanya dahil na rin sa kagustuhan niya. Dalawang araw na rin akong walang ibang ginawa kung hindi tumambay sa kanyang opisina. Nagbabasa basa lang ako ng mga files o kung anong nasa ibabaw ng kanyang lamesa para matulungan siya sa pag rereview kesa nakatunganga lang ako. Ngayon ay nandito din sa opisina ni Giovanni si Ellaine. Nag-uusap sila about sa gagawin nilang business. Naka-upo ang babae sa harap ng table habang may kung anong ginagawa sa kanyang laptop. Habang ako nasa single sofa nagbabasa. “Wife, ok lang ba kung ikaw ang kunin naming photographer?” Biglang tanong ni Giovanni kaya gulat akong napabaling sa kanya. Ako? “What? Why her, Gio? We can hire a good and professional photographer.” Mabilis na angal ni Ellaine, hindi pa man din ako nakakasagot pero kontra na agad siya. Lagi naman ‘e. Seryoso siyang tinignan ng asawa ko. “My wife is good, In fact, she was the photographer of the