Napangiti si Cherry sa sinabi ni David. “Ang cheesy mo talaga minsan, pero sige na nga, nakakatuwa rin.”Kinabukasan, maaga silang gumising para simulan ang kanilang paglalakbay. Unang destinasyon nila ang Gardens by the Bay, kung saan hindi maipaliwanag ni Cherry ang kanyang kasiyahan habang namamasyal sa Flower Dome at Cloud Forest.“David, tingnan mo ‘to!” tawag ni Cherry habang nagtuturo sa mga kakaibang bulaklak. “Ang ganda, parang sa fairytale.”Ngumiti si David habang kinukunan siya ng litrato. “Mas maganda ka pa diyan.”Nagkunwaring naiinis si Cherry, pero halata sa kanyang mga mata ang kilig. “Ikaw talaga, puro bola. Pero sige, salamat na rin.”Matapos ang Gardens by the Bay, dumiretso sila sa Marina Bay Sands SkyPark para makita ang 360-degree view ng lungsod. Sa taas ng observation deck, humawak si Cherry sa kamay ni David.“Ang sarap ng pakiramdam na andito tayo, away from all the stress,” sabi niya.“Deserve mo naman ‘to, Cherry,” sagot ni David. “You’ve been working so h
"Game ka ba sa isang medyo kakaiba?" tanong ni David kay Cherry habang nagpapahinga sila pagkatapos ng ilang oras ng kasiyahan sa Singapore Bay. Nakaupo sila sa isang bench, at ang malamlam na liwanag mula sa mga ilaw sa paligid ay nagpapagandang tanawin sa kanilang mga mata.Tumingin si Cherry kay David, medyo nagtataka. "Kakaiba? Anong ibig mong sabihin?" tanong niya, habang may pag-aalalang lumabas sa kanyang mga mata. Alam niyang si David ay may mga ideya na minsan ay medyo kakaiba at hindi inaasahan.Ngumiti si David, at nakita ni Cherry ang kislap ng kaligayahan sa kanyang mga mata. "Hindi naman ito nakakatakot, Cherry. Gusto ko lang subukan kung gaano ka pa kakayang mag-enjoy kahit na medyo malayo sa mga ordinaryong bagay na ginagawa natin."Dahil sa kabang nararamdaman, hindi maiwasan ni Cherry na mag-isip ng mga posibilidad. "Parang may malaki kang plano, ha? Anong klaseng kakaiba ito?""Pagkatapos nang makabalik kami mula sa aming hotel," sabi ni David."OK," sagot ni Cherry
"Masakit 'yan," ungol niya pero hindi siya napapaamo ng kanyang reklamo. Pinipisil niya muli ang mga utong nito at pinapanood habang umuuga ang kanyang ari.“Masakit man pero gusto mo naman, boy,” pang-aasar niya.Ang kanyang dibdib at mukha ay nagiging magandang kulay ng pula. Mukhang gusto niyang magprotesta pero nag-isip siya nang mabuti at nanatiling tahimik. Pinapadulas niya muli ang kanyang matigas at malaking titi at sinabing, "Tama yan, bata." Tahimik.Dinala niya ang isa sa mga sindi na kandila sa kanyang collarbone at dahan-dahan itong inilipat hanggang ang mainit na waks ay tumulo sa kanyang utong."Ahhhh," ungol niya habang nasusunog ang waks at saka nagsisimulang lumamig.Pinapadulas niya ang waks sa kanyang kabilang utong at pinapanood itong tumigas. Ang kanyang mga utong ay kasing tigas na ng kanya sa puntong ito. Inililipat niya ang waks pababa sa gitna ng kanyang dibdib. "Masakit ito kapag tinanggal dahil sa lahat ng buhok mo," sabi niya. Tahimik siya maliban sa mga u
Si Cherry ay sumisipsip sa ulo ng kanyang titi habang mabilis na inaalis ang mga pang-clip. Ang pagdaloy ng dugo sa kanyang mga bayag ay nagdudulot kay David na sumigaw ngunit ang kanyang titi ay naging sobrang tigas na para bang gawa ito sa marmol maliban sa mainit at pumipintig."Hindi iyon patas," reklamo ni David.“Oo, totoo iyon.” Sang-ayon ka na gawin ang lahat ng sinabi ko," sagot ni Cherry.Si David ay namula ng malalim na pula. “Opo, Ginang, ginawa ko.”Tumaas ang kilay ni Cherry sa salitang 'Ma'am'. Ibinaba niya ang mga braso ni David at ginabay siya sa kanyang nakatali na mga kamay papunta sa silid-tulugan at sa kanyang marangyang apat na poste na kama. Umakyat siya sa gitna at humiga nang patalikod. Binubuksan ni Cherry ang isang pulso at ikinakabit ito sa poste ng kama habang ang isa ay nananatiling malaya. Inalis ang kanyang teddy at inalis ang kanyang takong, umakyat siya at nagposisyon sa dibdib ni David. Nilalaro niya ang kanyang mga utong at nasisiyahan sa panonood n
"Sa iyong mga tuhod, magandang maging isa," sabi niya. Si Cherry ay umupo sa lahat ng apat. David dahan-dahang pinapasok ang kanyang matigas na ari sa kanyang basang p**i. Sa kaloob-looban, nagsimula siyang magtaas-baba nang dahan-dahan at pagkatapos ay medyo mas mabilis. Binabayo siya ni Cherry hanggang sa mag-piston siya sa kanya at wala siyang magawa kundi tanggapin ang kanyang mga ulos. Inabot niya ang paligid at tinapik ang kanyang klitoris sa ritmo ng kanyang mga ulos at hindi nagtagal ay ginantimpalaan siya ng orgasmic na pag-uga sa paligid ng kanyang ari at alam niyang hinahatak niya siya sa kanyang sariling maliit na kamatayan.Si David ay nananatili sa loob niya at pagkatapos ng ilang minuto, nararamdaman niyang tumigas muli ito."Hindi pa ito nangyari sa loob ng maraming taon," sabi ni David."Ang kakaibang kasiyahan ay mukhang bagay sa'yo," natatawang sabi ni Cherry.Si David ay nagsimulang magtaas-baba muli, dahan-dahan, hanggang sa maging matigas ang kanyang ari. Nagl滑 si
Samantala, si Jal ay unti-unting natutong yakapin ang pagiging binata. Matapos ang emosyonal na rollercoaster na pinagdaanan niya kay Cherry, napagtanto niyang kailangan niyang muling buuin ang sarili. Hindi niya na maaaring habulin ang isang pag-ibig na walang kasiguraduhan; sa halip, pinili niyang i-enjoy ang buhay at ang mga oportunidad na naghihintay sa kanya.Sa gabing iyon, sa gitna ng isang high-end bar sa Makati, makikita si Jal na nakaupo sa VIP lounge kasama ang ilan sa kanyang mga kaibigan sa negosyo. Hawak niya ang isang baso ng mamahaling whiskey habang tumatawa sa mga biro ng mga kasama."Jal, pare, mukhang bumalik na ang sigla mo!" ani Ryan, ang kaibigan niyang negosyante na kilala sa pagiging partygoer.Ngumiti si Jal, ang tipikal na confident na ekspresyon na bumalik sa kanyang mukha. "Siguro nga, Ryan. Napagtanto ko na hindi ko pwedeng sayangin ang oras ko sa mga bagay na wala namang patutunguhan. May mundo pa sa labas ng heartbreak."Isang waitress na may maamong mu
Ilang bloke pa at nasa Elevator na sila papunta sa kanyang Condo, naglalakbay pataas habang naglalambingan sa buong biyahe. Si Janice ay labis na nasasabik sa kanyang mga pantasya na nagiging totoo sa kanyang mga bisig at si Jal ay halos hindi mapigilan ang nerbiyos para sa parehong dahilan. Ang kanilang halikan at paghaplos habang umaakyat ay sobrang nakakapagpabuhay kay Janice na nasa bingit na siya ng orgasmo sa Elevator.Ang tanawin ng Red Fox na nakahiga sa mga sofa na may kasamang oversized na mga unan sa sala at ang Silver Fox na ipinangako sa Media Room na may oversized na mga puting Arctic Fox na unan ay nagdudulot kay Janice na humingal nang mabigat at hindi sinasadyang tanggalin ang kanyang palda at panty sa ilalim ng kanyang Fox coat. Tanging halata lamang kapag nakahiga sila sa sahig. Dahan-dahang binubuksan ni Jal ang kanyang malambot at makapal na puting cashmere cardigan sweater, na nagpapakita ng kanyang maliliit at matitigas na suso na may magagandang utong. Matigas
Dahan-dahang inalis ni Jal ang mga kamay ni Janice na mahigpit na nakayakap sa kanya. Tumayo siya mula sa kama, pinulot ang kanyang mga damit na nakakalat sa sahig, at nagsimulang magbihis nang tahimik. Habang isinusuksok niya ang butones ng kanyang polo, narinig niya ang mahinang pag-ungol mula kay Janice."Hmm, alis ka na?" tanong ni Janice, medyo naalipungatan ngunit malinaw ang pagkapilya sa kanyang tinig. Nakatingin ito kay Jal habang nakaunan sa kanyang braso, ang kumot bahagyang nakatakip sa kanyang katawan. "Hindi na kita mahatid pababa," dagdag nito, sabay hikab at pag-uunat.Huminto si Jal sa pag-aayos ng kanyang kwelyo at sandaling tumingin kay Janice. "Okay lang. Alam ko naman ang daan palabas," sagot niya, medyo malamig ang tono ngunit hindi bastos.Nagkatinginan sila, at pareho nilang alam kung ano ang ibig sabihin ng gabing iyon—walang pangako, walang inaasahang kasunod. Isa lamang itong one-night stand, isang sandaling kaganapan na parehong nilang tinanggap na walang k
Napatingin siya rito, halata ang pagod sa kanyang mga mata. "Ano na namang kailangan mo, Prescilla?"Huminga nang malalim si Prescilla, saka marahang hinaplos ang kanyang tiyan. "Buntis ako."Nanigas si Jal. "Ano?""Buntis ako, Jal. At ikaw ang ama."Parang binagsakan ng langit at lupa si Jal. "Prescilla, anong pinagsasasabi mo?""Totoo ito."Umiling siya, pilit na hindi naniniwala. "Hindi maaari. Hindi tayo—""Hindi mo ba naaalala ang gabing iyon?" putol ni Prescilla. "Ang gabing nilasing kita? Ang gabing hindi mo na maalala?"Dahan-dahan siyang napaatras. "Hindi… imposible."Lumapit si Prescilla at marahang hinawakan ang kanyang kamay. "Jal, ayokong pilitin ka sa isang bagay na hindi mo gusto. Pero gusto kong malaman mong may anak tayo."Naguguluhan, napaupo si Jal sa kanyang silya. Tumitig siya kay Prescilla, tila hindi pa rin matanggap ang rebelasyong ito."Paano… paano ko malalaman na totoo ang sinasabi mo?""Dahil hindi ako magsisinungaling tungkol sa bagay na ito."Napalunok si
Isang buwan ang lumipas mula nang pumanaw si Mr. Huang. Ang Blue Ocean Cruise Ship ay nanatiling naka-quarantine sa port ng Vietnam, limitado pa rin ang kilos ng mga tripulante at pasahero. Wala pa ring kasiguraduhan kung kailan sila makakaalis sa kalbaryong ito.Ngunit sa kabila ng lahat ng gulong dala ng pandemya, isang lihim ang unti-unting nabubuo."Buntis ako…"Mahina ngunit matalim ang tinig ni Capt. Prescilla Gana habang nakatitig sa pregnancy test na hawak niya. Dalawang linya. Positibo.Napahawak siya sa kanyang tiyan, tila hindi makapaniwala. Hindi niya akalain na magbubunga ang gabing iyon—ang gabing sinadya niyang lasingin si Jal para lamang makuha ito. Alam niyang isang pagkakamali iyon, pero huli na. Narito na ang bunga ng kanyang ginawa.Nanginginig niyang kinuha ang cellphone at tinawagan ang doktor sa barko. "Dok, kailan mo ako pwedeng makita?""Prescilla? Anong problema?""Basta, Dok. Kailangan kitang makausap nang personal."Nasa medical bay siya ng barko nang dumat
Napangiti si Cherry, pero bakas sa kanyang mukha ang sakit. "Ma, hindi madaling kalimutan ang isang taong naging bahagi ng buhay mo. Kahit sabihin kong hindi na, kahit ilang beses kong pilitin ang sarili kong lumayo… sa huli, siya pa rin ang laman ng puso ko.""Anak…" Mahinang buntong-hininga ni Gemma. "Kung ganyan ang nararamdaman mo, bakit hindi mo siya balikan?"Umiling si Cherry. "Dahil minsan, Ma, hindi sapat ang pagmamahal. Kahit mahal ko siya, hindi ibig sabihin na dapat kaming magkatuluyan.""Bakit hindi?""Dahil sa amin ni Jal, palaging may pagitan. At hindi ako sigurado kung kaya ko pang lampasan ‘yon."Samantala, sa barko…Nakatulala si Jal sa dagat, pinagmamasdan ang malawak na karagatang parang walang katapusan.Ang barkong minsan niyang itinuring na tahanan, ngayon ay parang isang kulungan na hindi niya matakasan."Sir, kumusta na po kayo?" Napapitlag siya sa boses ni Marites."Marites…" Napabuntong-hininga si Jal. "Hindi ko alam.""Alam n’yo, Sir, minsan… mas mabuting b
"Kap, hindi mo na kaya. Please, magpahinga ka naman kahit sandali lang!"Halos pasigaw na pakiusap ni Marites habang pinipigilan si Jal na bumangon mula sa kama. Nanginginig pa ang mga kamay niya habang pinipigilan ang kapitan na muling bumalik sa trabaho."Hindi ako puwedeng magpahinga, Marites. Kailangan ako ng mga tao rito!" madiing sagot ni Jal, pinilit tumayo kahit mahina pa ang katawan. Nanginginig ang kanyang tuhod at halos matumba siya, buti na lang at agad siyang nasalo ni Marites."Ano ka ba, Jal?! Halos bumagsak ka na sa sahig pero gusto mo pa rin magtrabaho?! Hindi mo ba naiintindihan na kung hindi mo inalagaan ang sarili mo, mas lalong magkakagulo ang mga tao rito?!"Napalunok si Jal. Alam niyang tama si Marites. Pero paano siya magpapahinga kung halos araw-araw ay may pasaherong binabawian ng buhay?"Hindi mo naiintindihan, Marites," bulong niya, bakas ang panghihina sa kanyang boses. "Kapag nakikita kong may namamatay… pakiramdam ko, kasalanan ko. Dapat ako ang nandiyan
Habang ang buong mundo ay patuloy na nababahala sa lumalalang pandemya, ang Blue Ocean Cruise Ship ay nananatiling palutang-lutang sa dagat—isang barkong puno ng pangamba, sakit, at pag-asa.Sa loob ng kwarto ni Jal, naroon si Marites at ilang medical staff, nakamasid habang unti-unting bumabalik ang lakas ng kapitan."Captain… Salamat naman at gising ka na," mahina ngunit may halong pag-aalalang sabi ni Marites.Napakurap si Jal, pilit inaalala ang nangyari. Ang huling natatandaan niya ay ang matinding lagnat, ang bigla niyang pagbagsak… at ang panaginip niya kay Cherry."Anong nangyari?" mahina niyang tanong."Nagka-severe symptoms ka ng COVID, Captain. Akala namin… akala namin hindi mo na malalampasan," sagot ni Dr. Huang, isang volunteer doctor na tumutulong sa kanila remotely."Pero lumaban ka, Captain. Hindi mo kami iniwan," dagdag ni Marites, pilit pinipigilan ang luha.Napangiti si Jal, bagama’t mahina pa rin ang kanyang katawan. "Hindi ko pwedeng iwan ang crew ko… ang barko k
Dahan-dahang lumapit si Capt. Prescilla, nanginginig ang kanyang kamay habang mahigpit na nakakuyom ang kanyang mga palad. Hindi niya na kayang kimkimin ang sakit sa kanyang dibdib."Jal…" tinawag niya ulit ang pangalan nito, nanginginig ang boses. "Hindi mo ba nakikita? Hindi mo ba nararamdaman? Ako ang nandito. Ako ang nagbabantay sa’yo. Ako ang nag-aalala sa’yo. Pero kahit kailan, hindi mo ako binigyan ng kahit kaunting puwang sa puso mo."Mahinang natawa si Jal. "Prescilla… Alam kong nandiyan ka.""Pero hindi ako sapat, ‘di ba?" Pinipigilan ni Prescilla ang pangingilid ng luha. "Kahit anong gawin ko, kahit ilang beses kong ipakita sa’yo kung gaano kita kamahal… siya pa rin ang mahal mo."Napakurap si Jal, pilit na iniiwas ang tingin. Hindi niya kayang tingnan ang sakit sa mga mata ni Prescilla."Pres…" mahinang bulong niya."Huwag mo akong tawagin nang ganiyan! Huwag mo akong bigyan ng pag-asang wala naman talaga!"Napapikit si Jal, pinipilit unawain ang sakit na dulot niya kay Pr
Napaluha si Cherry sa narinig. Ilang linggo na niyang kinikimkim ang takot at pangamba para kay Jal at sa buong crew ng Blue Ocean Cruise Ship. Ngayon, sa wakas, may pag-asa nang masagip sila."Tes, totoo ba ‘yan? Saan? Kailan?" sunod-sunod ang kanyang tanong, hindi maitago ang kaba at pananabik.Sa kabilang linya, ramdam ni Marites ang emosyon ni Cherry. "Hindi ko pa masabi ang eksaktong bansa, pero may ginagawang paraan ang mga opisyal. May mga pulitiko at humanitarian groups na kumikilos para tulungan kami. Wala pa ring kasiguraduhan, pero ito na ang pinakamalapit na pagkakataon para makababa kami ng barko!"Napahawak si Cherry sa kanyang tiyan, ramdam ang paggalaw ng kanyang mga anak sa loob ng sinapupunan. "Salamat sa Diyos, Tes! Sana maging maayos na ang lahat.""Pero, Cherry… may isang bagay akong sasabihin sa’yo.""Ano ‘yon?""Si Jal… bumagsak kanina. Sinugod siya sa infirmary.""Ano?!"Nanlamig ang buong katawan ni Cherry. Ang pangamba niyang matagal nang kinatatakutan, ngayo
"Bumalik ang pulso!" sigaw ng nurse.Halos mapaluhod si Dr. Luis sa sobrang relief. Si Jal naman ay napabuntong-hininga, tila nabunutan ng tinik.Napatitig siya sa pasyente at mahina niyang binulong, "Kapit lang."Makalipas ang ilang oras, ligtas nang nailipat ang limampung pasyente sa Pacific Medical Fleet.Kahit pagod na pagod, hindi maiwasang mapangiti ni Jal habang nakatingin sa papalayong barko ng humanitarian team.Sa tabi niya, pumikit si Prescilla at bumuntong-hininga. "Nagtagumpay tayo, Captain.""Oo," sagot ni Jal. "Pero marami pa tayong kailangang ipaglaban."Sa likod nila, tahimik na lumuluha si Dr. Luis, hawak ang kanyang rosaryo. Alam nilang malayo pa ang laban, pero ngayong araw na ito, isa na namang tagumpay ang naipanalo nila laban sa kamatayan.Matapos ang matinding paghihintay at laban para sa buhay ng mga pasyente, pansamantalang nakahinga ng maluwag ang mga tripulante ng Blue Ocean Cruise Ship. Ngunit hindi pa tapos ang pagsubok.Tahimik na nakatayo si Captain Jal
Sa loob ng Blue Ocean Cruise Ship, isang nakakabinging katahimikan ang bumalot sa control room habang nakatitig si Captain Jal sa malaking screen ng Smart TV. Sunod-sunod ang balita—mas dumami na ang kaso ng COVID-19 sa iba’t ibang bahagi ng mundo, mas marami nang borders ang nagsara, at ang pinakamasakit sa lahat, wala pa ring bansang tumatanggap sa kanila.Hinugot niya ang malalim na buntong-hininga, pilit pinipigil ang panghihina ng kanyang loob. Pero paano? Parami na nang parami ang nagkakasakit. Ilang crew at pasahero na ang bumagsak sa sahig, nilalagnat, hinahabol ang hininga, at hindi na kayang tumayo.Napapikit siya saglit."Captain?"Napalingon siya. Naroon si Captain Prescilla, ang kanyang second-in-command, at kitang-kita sa kanyang mga mata ang pag-aalala.“Jal, kailangan mong magpahinga.” Lumapit ito at maingat na tinignan ang kanyang mukha. “Ikaw na lang ang natitirang malakas sa atin. Kung bumagsak ka rin, paano na tayo?”Napahawak si Jal sa sariling noo. Pakiramdam niy