Samantala, si Jal ay unti-unting natutong yakapin ang pagiging binata. Matapos ang emosyonal na rollercoaster na pinagdaanan niya kay Cherry, napagtanto niyang kailangan niyang muling buuin ang sarili. Hindi niya na maaaring habulin ang isang pag-ibig na walang kasiguraduhan; sa halip, pinili niyang i-enjoy ang buhay at ang mga oportunidad na naghihintay sa kanya.Sa gabing iyon, sa gitna ng isang high-end bar sa Makati, makikita si Jal na nakaupo sa VIP lounge kasama ang ilan sa kanyang mga kaibigan sa negosyo. Hawak niya ang isang baso ng mamahaling whiskey habang tumatawa sa mga biro ng mga kasama."Jal, pare, mukhang bumalik na ang sigla mo!" ani Ryan, ang kaibigan niyang negosyante na kilala sa pagiging partygoer.Ngumiti si Jal, ang tipikal na confident na ekspresyon na bumalik sa kanyang mukha. "Siguro nga, Ryan. Napagtanto ko na hindi ko pwedeng sayangin ang oras ko sa mga bagay na wala namang patutunguhan. May mundo pa sa labas ng heartbreak."Isang waitress na may maamong mu
Ilang bloke pa at nasa Elevator na sila papunta sa kanyang Condo, naglalakbay pataas habang naglalambingan sa buong biyahe. Si Janice ay labis na nasasabik sa kanyang mga pantasya na nagiging totoo sa kanyang mga bisig at si Jal ay halos hindi mapigilan ang nerbiyos para sa parehong dahilan. Ang kanilang halikan at paghaplos habang umaakyat ay sobrang nakakapagpabuhay kay Janice na nasa bingit na siya ng orgasmo sa Elevator.Ang tanawin ng Red Fox na nakahiga sa mga sofa na may kasamang oversized na mga unan sa sala at ang Silver Fox na ipinangako sa Media Room na may oversized na mga puting Arctic Fox na unan ay nagdudulot kay Janice na humingal nang mabigat at hindi sinasadyang tanggalin ang kanyang palda at panty sa ilalim ng kanyang Fox coat. Tanging halata lamang kapag nakahiga sila sa sahig. Dahan-dahang binubuksan ni Jal ang kanyang malambot at makapal na puting cashmere cardigan sweater, na nagpapakita ng kanyang maliliit at matitigas na suso na may magagandang utong. Matigas
Dahan-dahang inalis ni Jal ang mga kamay ni Janice na mahigpit na nakayakap sa kanya. Tumayo siya mula sa kama, pinulot ang kanyang mga damit na nakakalat sa sahig, at nagsimulang magbihis nang tahimik. Habang isinusuksok niya ang butones ng kanyang polo, narinig niya ang mahinang pag-ungol mula kay Janice."Hmm, alis ka na?" tanong ni Janice, medyo naalipungatan ngunit malinaw ang pagkapilya sa kanyang tinig. Nakatingin ito kay Jal habang nakaunan sa kanyang braso, ang kumot bahagyang nakatakip sa kanyang katawan. "Hindi na kita mahatid pababa," dagdag nito, sabay hikab at pag-uunat.Huminto si Jal sa pag-aayos ng kanyang kwelyo at sandaling tumingin kay Janice. "Okay lang. Alam ko naman ang daan palabas," sagot niya, medyo malamig ang tono ngunit hindi bastos.Nagkatinginan sila, at pareho nilang alam kung ano ang ibig sabihin ng gabing iyon—walang pangako, walang inaasahang kasunod. Isa lamang itong one-night stand, isang sandaling kaganapan na parehong nilang tinanggap na walang k
Sa panahong iyon, naging mas seryoso si Jal sa pagiging lider. Naglaan siya ng oras upang makinig sa kanyang mga empleyado, mas naging hands-on sa mga desisyon, at unti-unting ibinalik ang dating sigla ng kanyang kumpanya. Napansin ng mga empleyado ang pagbabago sa kanya. Bagaman may mga araw na seryoso at tahimik siya, naging mas approachable ito, at tila may bahid ng kahinahunan ang kanyang pananalita.Sa kabila ng tagumpay sa negosyo, alam ni Jal na hindi pa rin niya lubos na natatakasan ang mga alaala ni Cherry. Ngunit sa halip na magpadala sa lungkot, pinili niyang gamitin ang karanasang iyon bilang inspirasyon. Sa loob ng tatlong buwang iyon, tinanggap niya ang katotohanang hindi niya maaaring ipilit ang isang pagmamahal na hindi para sa kanya. Sa halip, itinuring niyang aral ito—isang paalala na ang buhay ay hindi laging nagtatapos sa kung ano ang gusto natin, ngunit may laging nakahandang bagong simula.Matapos ng ilang linggo. Habang abala si Jal sa pagbabasa ng mga kontrata
Sumandal si Jal sa kanyang upuan, nag-angat ng kilay. "Ikaw ba 'to, David? Ikaw na expert sa pag-ibig? Akala ko, ikaw ang takot mag-commit dati.""Exactly. Kaya nga ako nakaka-relate sa 'yo," sagot ni David, nakangiti. "Pero noong nakilala ko si Cherry, doon ko lang talaga naintindihan na ang tamang tao ang nagpapabago ng lahat. Kailangan mo lang buksan ang sarili mo, Jal.""Paulit-ulit mo nang sinasabi 'yan," sagot ni Jal, sabay buntong-hininga. "Pero paano kung wala naman talaga? What if I’m just not meant for that kind of love?"Umiling si David. "Hindi totoo 'yan. Alam mo, minsan hindi natin hinahanap ang tamang tao—sila ang kusang dumarating sa buhay natin, usually sa panahon na hindi natin inaasahan."Napatingin si Jal sa labas ng bintana ng opisina, pinagmamasdan ang abalang lungsod. "Ewan ko, David. Ang dami ko nang naranasan. Parang wala na akong tiwala sa ideya ng love."Tumawa nang mahina si David. "Tiwala lang, pare. Saka baka naman kailangan mo lang hintayin ang isang tao
Sa loob ng dalawang araw bago ang kanilang pag-uwi, sinulit nina Cherry at David ang kanilang oras sa Singapore. Isa sa mga pinili nilang puntahan ay ang Universal Studios Singapore (USJ), isang lugar na puno ng kasiyahan, adventure, at alaala na tiyak nilang babaunin pauwi.Habang naglalakad sila papasok ng theme park, hawak-kamay, hindi maiwasan ni Cherry na mapangiti."Grabe, David. Ngayon lang ako nakapunta dito. Parang bata ako ulit," sabi niya, puno ng tuwa habang nililinga ang bawat atraksyon."Then let’s make this visit unforgettable," sagot ni David, sabay pisil sa kamay ni Cherry. "Walang limitasyon ngayon, kahit ano gusto mo, gagawin natin."Agad silang pumunta sa mga sikat na rides. Nagsimula sila sa Transformers: The Ride, kung saan halos hindi makapagpigil si Cherry sa kanyang tili habang nasa gitna ng aksyon ng virtual reality. Pagkatapos nito, nagpunta sila sa Battlestar Galactica, ang roller coaster na may parehong Human at Cylon tracks."Hindi ko kaya 'to!" sigaw ni
Ang kanyang mga labi ay lumipat mula sa kanyang bibig patungo sa kanyang leeg at siya ay napasigaw sa gulat at kasiyahan. Kinagat ni David ang kanyang tainga at siya'y umungol. Naku, ito ay kaligayahan!Naramdaman niya ang kanyang mga kamay na gumagala sa buong katawan niya; una ay hinahaplos ang kanyang buhok at mukha, at saka dahan-dahang bumababa sa kanyang mga suso at patuloy pababa. Pinadaan niya ang kanyang mga daliri sa kanyang mga binti at hita, at siya'y napahingal. Sobrang basa na siya sa pagnanasa, at hindi pa sila nagawa ng higit pa sa halikan.Ang galit na pag-atake ni Cherry sa kanyang mga labi ay nagdulot ng pagkatunaw ng determinasyon ni David. Mabilis niyang inilipat ang kanyang mga daliri sa naghihintay na clit ni Cherry at mariing pinindot ito, dahan-dahang pinapadaan ang kanyang mga daliri sa ibabaw nito. Si Cherry ay humingal sa kanyang bibig at binitiwan ang halik, "Huwag kang huminto!!" Pinaigting ni David ang kanyang ritmo at naramdaman ni Cherry ang isang nagma
"Sakit ba? Pasensya na, nasagad ko ba hmm..magiging maayos din ito agad."Naghalikan sila ng masidhi habang pinabilis niya ang kanyang ritmo, at naramdaman ni Cherry na nagsisimula nang magpayanig ang kanyang katawan. Pinutol niya ang halik at sinimulang kagatin ang kanyang leeg habang mas pinabilis ang pag-ulos sa kanya. Hinugot niya nang buo at tinukso siya, at pagkatapos ay biglang ibinaon ang sarili nang buo sa kanya muli. Si Cherry ay nagsimulang sumigaw sa sarap habang nararamdaman niyang muling umabot ang kanyang katawan sa isa pang orgasmo.Humigop si David ng magaspang na hininga at sinubukang pigilin ang kanyang pulsing titi. Matagal na niyang hinintay ang sandaling ito at hindi pa siya handang payagan ang kanyang katawan na makamit ang paglabas na matagal nang inaasam. "Tumingin ka sa akin, aking mahal," bulong niya, ang boses ay puno ng pagnanasa. Muli siyang nagsimula sa pag-ulos, dahan-dahan, pinapayagan si Cherry na malasahan ang bawat pulgada niya habang ang kanilang m
Kailangan niyang bumalik muli, sa lalong madaling panahon, kung gusto niyang sumama sa kanya.Mabilis niyang hinanap ang kanyang clit at ginagalaw-galaw ito ng mabilis na maliliit na bilog sa namamagang bahagi.Ito ay isang ligaya na bagong sensasyon na ibinato sa kanyang katawan na pulsing na at ang kanyang orgasmo ay bumuhos sa kanya na may halos marahas na pag-urong ng kanyang puki. Sumigaw siya, hindi alintana kung maririnig siya. Pinaramdam sa kanya ni David na napakaganda, nalimutan niya kung nasaan siya, kahit na nalimutan niya kung anong planeta siya naroroon.Ngunit nanatili pa rin ang kanyang tibay.Itinulak niya pataas, niyayakap siya sa leeg at inaatras ang kanyang likod. "Gusto kong labasan ka nang maraming beses." Pinaikot-ikot niya ang kanyang balakang, ginigiling ang kanyang ari. "Pakiusap." Pumasok ka sa loob ko..."Nasiyahan ka ba?" "bulong niya." "Gusto mo pa ng ganito...Ahh..Ang sarap" Pinasok siya nang malalim at mas mabilis na ritmo"Oo." Oo…” Siya ay hing
Hinawakan niya ang kanyang baywang at hinikayat siyang ilapit siya ng isang pulgada. “At dito…putangina, para kang isang uri ng hubad na diyosa.”Ngumiti siya, hinawakan ang kanyang mukha at hinalikan siya. Pwede siyang makasama ng diyosa."Umupo ka," sabi niya. "Kunin mo ako."Meldy bumaba, ang kanyang malawak na ari ay iniunat siya hanggang sa isang masarap na punto na halos masakit ngunit naging isang kahanga-hangang densong sensasyon na nagdulot ng pagkalabo sa hangganan kung saan siya natatapos at siya ay nagsisimula.Umungol siya at niyakap siya nang mas mahigpit, hinihimok siyang igalaw ang kanyang balakang.Ang kanyang tinggil ay dumapo sa kanyang katawan at sa loob ng ilang segundo, ang pangangailangan na umabot sa orgasmo ay sumiklab sa kanya. "Oh!" "Oh oo," siya ay napahingal, ang kanyang mga salita ay nagsanib sa tunog ng mga alon na bumabangga sa kama. "Oh, David..Ahh ang sarap, ipalabas mo pa.""Halika kapag gusto mo," sabi niya sa kanyang bibig. "Sa maraming bese
Tahimik sa kabilang linya. Ilang segundo ang lumipas bago ito muling nagsalita."Hindi ko sinasadya, David," mahina nitong sabi. "Pero nadevelop ako kay Jal."Nanlambot ang katawan ni David. Halos hindi siya makahinga sa sakit. Jal Pereno. Ang kapitan ng Blue Ocean Cruise Ship.Matagal na niyang kinukutuban. Ramdam niya noon pa man na may pagbabago kay Cherry. Ang dating mainit nitong mga mensahe ay unti-unting naging malamig. Ang dating matatamis na "I love you" ay napalitan ng pawang mga "Ingat ka." Ngayon, wala na siyang kawala sa katotohanan."Sinaktan mo ako, Cherry," mahina niyang sabi. "Minahal kita nang buo, pero ito ang igaganti mo sa akin?"Tahimik ulit sa kabilang linya. Ilang saglit pa, muling nagsalita si Cherry."Pasensya ka na, David. Alam kong mahirap tanggapin, pero ito ang totoo."Napapikit si David. Mas mahapdi pa ito kaysa sa anumang sakit na naranasan niya sa buong buhay niya."Cherry…" Nanginginig ang kanyang boses. "Mahal pa rin kita."Sa pagkakataong ito, hindi
Tahimik ang gabi sa Blue Ocean Cruise, ngunit sa loob ng isang cabin, ang mga hikbi ni Cherry ay bumabasag sa katahimikan. Walang ibang tunog kundi ang kanyang malalim na paghinga at ang marahang hampas ng alon sa barko.Ang sakit na nararamdaman niya ay tila isang mabigat na bagyong hindi niya kayang pigilan. Parang may puwersang unti-unting dinudurog ang kanyang puso—unti-unting pinapatay ang natitira niyang pag-asa.Sa sahig, nagkalat ang mga sulat niya para kay David—mga liham na hindi niya kailanman naipadala. Mga pangako, mga pangarap, lahat ng iyon ay tila naagnas sa hangin. Sa kanyang kamay, mahigpit niyang hawak ang kanyang cellphone, umaasang may mensaheng darating, isang paliwanag, isang sagot—kahit ano mula kay David.Samantala, sa isang pribadong hotel malapit sa paliparan, tahimik na nakaupo si David, hawak ang isang bagong sim card. Tinanggal na niya ang luma, kasabay ng pagputol niya sa kanyang koneksyon kay Cherry.Sa harap niya, isang babaeng may matangos na ilong at
Nakatayo siya sa loob ng kanyang cabin, ang mga mata ay naglalaban sa tindi ng lungkot at sakit. Napadapa siya sa kama, hindi na kayang pigilan ang mga luha na patuloy na dumadaloy mula sa kanyang mga mata. Parang ang bawat patak ng luha ay may kasamang pighati na hindi kayang sukatin ng kahit anong salita."Huwag mong gawing masakit ito," ang bulong niya sa sarili, pero sa bawat pagtulo ng luha, pakiramdam niya ay may piraso ng kanyang puso na tuluyan nang nawawala. Gustong-gusto niyang isigaw ang sakit, pero hindi niya kayang gawin iyon. Masyado siyang nahihirapan. Sobrang sakit na hindi niya alam kung saan magsisimula o paano tatapusin ang lahat ng ito.Hinawakan niya ang kanyang dibdib, parang may bigat na hindi maipaliwanag. "David..." mahina niyang tinig. "Bakit mo ako iniwan? Anong ginawa ko? O baka naghihiganti ka sa akin? Nagkamali na ako ng minsan, pero inaayos kong muli ang lahat, hindi ba? Bakit hindi mo sinabi sa akin ang totoo na hindi mo pa ako napatawad? Bakit hindi m
Kinabukasan.Tahimik na nakaupo si Cherry sa loob ng coffee shop, hindi na mabilang kung pang-ilang beses na siyang nag-aantay sa isang tawag o mensahe mula kay David. Wala pa rin. Isang buwan na siyang nag-aantay, pero hanggang ngayon, puro tanong pa rin ang laman ng kanyang isipan.Ang mas masakit, parang siya lang ang naghihintay. Parang siya lang ang nasasaktan.Napabuntong-hininga siya at tumitig sa tasa ng kape sa harapan niya. Kumukulo pa ito, pero pakiramdam niya, parang nagyelo na ang kanyang puso sa sakit.Maya-maya, dumating si Marites at umupo sa harap niya. Agad nitong napansin ang namumugtong mga mata niya."Cherry... hindi ka na naman nakatulog, ano?"Napayuko si Cherry at pilit na ngumiti. "Siguro sanay na akong gising sa gabi at tulala sa umaga."Napahawak si Marites sa kanyang kamay. "Cherry, kailangan mong alagaan ang sarili mo."Napalunok si Cherry at nag-iba ang ekspresyon. "Paano, Marites? Paano ko aalagaan ang sarili ko kung hindi ko alam kung bakit nangyari ‘to?
Nakayuko si Cherry sa kanyang desk, pilit na idinadaan sa trabaho ang sakit na bumabagabag sa kanya. Hindi niya alam kung bakit biglang naglaho si David. Isang buwan na siyang hindi nagrereply, hindi tumatawag, hindi nagpaparamdam. Isang buwan na siyang nag-aantay, umaasa, at lumuluha sa bawat gabi.Napahawak siya sa kanyang dibdib, pilit pinipigilan ang muling pag-agos ng luha. Ayaw na niyang umiyak, ayaw na niyang magmukhang mahina. Ngunit paano kung hindi niya talaga kayang tiisin ang sakit?Sa loob ng tatlong taon, siya at si David ay magkasama. May mga pagsubok, oo, pero lagi silang nagkakaayos. Nung minsang na-fall siya sa iba, pinatawad siya ni David. Bumalik siya rito, pinatunayan niya na siya lang ang mahal niya. Kaya bakit ngayon, si David naman ang biglang nawala?Hawak niya ang cellphone, nag-alinlangan kung tatawagan ang pamilya nito. Ilang beses na siyang sumubok, ngunit pareho lang ang sagot nila."Wala kaming alam, Cherry. Hindi namin siya nakakausap."Ang huling pagka
Ngumiti si Cherry, kahit may mga luha pa ring dumadaloy mula sa kanyang mata. "Pangako, Marites, susubukan kong magpatuloy. Hindi ko alam kung paano, pero susubukan ko.""Yan ang unang hakbang, Cherry. Andito lang ako para samahan ka. Hindi kita iiwan," sagot ni Marites, yakap pa rin ang kaibigan. "Mahalaga ka, Cherry. At hindi mo kailangang mag-isa sa pagharap sa lahat ng ito."Habang niyayakap ni Marites si Cherry, naramdaman nila ang kahulugan ng bawat salita. Ang mga sugat na dulot ng pag-ibig ay hindi agad gumagaling, ngunit ang paghilom ay nagsisimula sa maliit na hakbang ng pagpapatawad at pagtanggap sa sarili.Muling tumingin si Cherry sa dagat, ang malamlam na mga alon ay patuloy na dumarating at umaalis, parang ang buhay din—punong-puno ng mga alon ng pagsubok at pagsisisi, ngunit palaging may pagkakataon na magsimula muli."Salamat, Marites. Alam kong hindi magiging madali, pero sa mga salitang sinabi mo, parang may liwanag na muli akong nakikita. Hindi ko pa alam ang buong
Ang mga salita ni Marites ay parang hangin na dahan-dahang humaplos sa puso ni Cherry. Isang init ang naramdaman niya mula sa yakap ng kaibigan, isang init na nagpawi sa ilang bahagi ng kanyang takot at panghihina. Hindi na siya nag-iisa. Ang mga galit at pagkabigo na kanyang kinikimkim ay unti-unting nawawala, dahil sa suporta at pag-unawa ni Marites."Marites…" Mahina ang tinig ni Cherry habang inilalabas niya ang mga huling patak ng luha. "Hindi ko alam kung anong gagawin ko kung wala ka.""Magiging okay ka, Cherry. Kaya mo 'to. At hindi ako aalis," sagot ni Marites, mas malumanay ang boses. "Lahat tayo may mga pagsubok, at minsan, kailangan natin ng oras para maghilom. Pero matututo ka, at magiging mas malakas ka."Nagkatinginan sila, at ang mga mata ni Cherry ay punong-puno ng pasasalamat. Sa kabila ng lahat ng sakit na nararamdaman niya, naramdaman niyang may pag-asa pa. May pagkakataon pang makakabangon, at hindi na siya kailangang mag-isa."Sigurado ka ba na maghihilom pa ako?