Thank you po sa mga readers, especially sa mga nagvote. I love you guys.
"Nasaan ako?" narinig ni Caleb na sambit ni Nathalie habang nakaupo siya sa sofa at paulit-ulit na pinapanood ang surveillance video sa kanyang penthouse kung saan unang may nangyari sa kanila ng dalaga.Nagising siya kaninang umaga dahil sa impit na pag-iyak ni Nathalie habang natutulog at nakayakap sa kanya. Mukhang napaginipan nito ang nangyari sa kanya kagabi.He tried his best to soothe her, softly murmuring comforting words to help her calm down. Once she finally stopped crying and went back to sleep again, he gave her a gentle kiss on the lips before getting up, careful not to disturb Nathalie.Kailangan pa nito nang mas mahabang pahinga kaya hinayaan niya lang muna itong matulog ulit."You're in the hospital," sagot niya at lumapit dito para alalayang umupo nang magtangka itong bumangon. Nilagyan niya ito ng unan sa likod para malambot ang sasandalan nito."Thank you," matipid na ngumiti ang dalaga at saka sumandal sa headboard.Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan
"Okay ka na ba, Nathalie?" tanong ni Andrea sa kanya kaya napilitan siyang tumingin dito. "Masakit pa ba ang mga sugat mo? Pwede tayong kumuha ng ibang doctor kung gusto mo.""Huwag kang mag-alala, Andeng. Hindi pa ako mamamatay," sagot niya dito nang may nakakalokong ngiti. "Malakas pa ako, oh. Tignan mo. Hinding-hindi niyo ako mapapabagsak. Sabihin mo 'yan sa tatay mo. Lalabanan ko kayo, kaya huwag ka munang magpakasaya."Nagulat ito sa sagot niya, at parang naiiyak na ikinurap-kurap nito ang mga mata na parang iiyak. Pinaikot niya ang mata dahil sa kaartehan nito."Ano bang sinasabi mo? Walang may gusto nitong nangyari sa'yo. Huwag mo namang isipin na masaya ako sa ginawa sa'yo ni daddy, at saka nagsisisi na siya sa pananakit niya sa'yo," sabi nito at umupo pa talaga sa tabi niya. Mabilis niyang itinago ang mga kamay sa ilalim ng kumot at baka hawakan nito ang mga iyon bilang pandagdag sa drama nito. "Sabi niya, mahal ka daw niya bilang isang anak kaya dinidisiplina ka niya. Ayaw k
"Hindi ka pa ba tapos diyan, Andrea? Parating na ang pamilya ni Caleb!" Sigaw nang medyo galit nang si Antonio sa kanyang anak dahil hindi pa ito tapos sa pagpipinta ng mukha nito sa harap ng salamin. Hindi siya mapakali habang palakad-lakad sa loob ng kwarto ng kanyang anak. He can't help feeling nervous about the outcome of their meeting with the Lopez family.Nakatakda nilang pag-usapan ang pag-aayos ng kasal ng kanyang anak na si Andrea, at nang nag-iisang anak naman na lalake ng mga Lopez na si Caleb. Kaya naman si Andrea ay ilang ulit ding nagretouch ng kanyang make-up para maimpress ang poging binata at pumayag itong magpakasal sa kanya."Just a minute, daddy!" Andrea exclaimed, rolling her eyes at her father. "Masyado ka namang excited. Hindi pa nga natin alam kung papayag si Caleb sa arrangement na 'to!"Andrea was indeed right. Alam na ni Caleb ang tungkol dito pero wala pa itong desisyon. Ngayon pa lang nila malalaman kung papayag ba ito na magpakasal sa kanya, alang-alang s
"I'm sorry, but your father needs to undergo coronary artery bypass grafting as soon as possible if you want him to live longer, Miss Mondragon." Iyon ang mga katagang binitiwan ng doctor bago nito iniwan si Nathalie. Nanlulumong napaupo na lamang ang dalaga habang nangingilid ang luha dahil sa kalagayan ng kanyang ama.Nagmamadali siyang umuwi upang sabihin sa kanyang tiyuhin ang nangyari, ngunit hindi man lang siya nito binigyang pansin. Mas mahalaga pa dito ang mga bisita kaysa sa sarili nitong kapatid.Kunsabagay, matagal niya nang napapansin na wala itong pagpapahalaga sa kanilang mag-ama. Si Roberto lamang ay palaging nag-aalala para sa nakababatang kapatid. Noong namatay ang unang asawa ni Antonio, si Roberto ang tumulong dito at nagpaaral kay Andrea. Ni hindi man lamang nakuhang magpasalamat nito sa kapatid. At ngayon na marami na itong pera dahil kay Daphne, hindi na nila ito halos makausap."Natnat..." napaigtad siya nang maramdaman ang mainit na palad na dumantay sa kanya
Caleb's musky cologne enveloped Nathalie's senses, blending with his natural masculine scent and a trace of the forest aroma following the rain. Ang init ng hininga nitong amoy menthol na candy ay dumadampi sa kanyang noo, na halos magpapikit ng kanyang mga mata.She felt her breath catch as she found herself pinned under his deep grey gaze, so she quickly looked down, reluctant to look into that scorching gaze again.As Blake stood in front of the woman, his lips curved into a smirk. Alam niyang nahihiya ito sa kanya, kaya naman nagbaba ito ng tingin, at nagpokus sa mga paa nito.He couldn’t help but feel amazed by her innocence and simple beauty. Her dark brown hair was tied up into a high ponytail, and he could see her gorgeous neck, her soft and silky hair reaching down her back perfectly.Her body was in perfect shape. And perfect for his bed. He controlled himself from pulling her by the small waist and caging her in his arms.Her flawless skin seemed so soft and smooth, and her
"Andrea, sweetheart. We were discussing the possibility of you working at Caleb's company once you graduated from college and after your wedding. Ano sa tingin mo, iha?" tanong ni Mrs. Lopez kay Andrea pagbalik ng mga ito sa dining room kung saan ay kumakain na sila.At sa mga katagang iyon ni Mrs. Lopez ay muntik nang mabilaukan si Daphne. Her stepdaughter was as dumb as a rock. She never wanted to work. Ni hindi nga nito sineseryoso ang pag-aaral. Paano nasabi ng ginang na makakagraduate ito ng college?"Eh balae, alam mo itong anak ko na ito ay nagsimula nang mag-invest sa iba't ibang kompanya, kaya naman kumikita na siya nang malaki. At saka sa palagay ko ay hindi siya magiging komportable na magtrabaho sa kumpanya ng magiging asawa niya, tama ba ako anak?" Pagtatanggol ni Antonio sa anak nito."Yes, dad...'' napapangiwing sagot ni Andrea dahil alam niyang walang katotohanan ang mga pinagsasabi nito. "Aalagaan ko na lamang si Caleb sa bahay."Invest? Anong alam niya dun? Ang alam
Napangiti ng makahulugan si Daphne sa katanungan ng kanyang mahal na asawa. Alam niyang interesado ito sa kanyang ideya, base sa tono ng kanyang boses. “Daphne, please! Wala akong panahon sa mga walang kwenta mong ideya!” Akala naman ni Anthony ay walang saysay ang namumuong plano sa isipan ni Daphne dahil sa makahulugang ngiting iyon. “Well, we can have Andrea undergo hymenoplasty...” suhestiyon ni Daphne, na ikalalim ng kunot ng noo ni Anthony. “Hyminoplastic? Ano? Ano bang pinagsasabi mo, Daphne? Wala akong maintindihan!” “Hymenoplasty! Isa itong surgical procedure para maibalik ang nasirang hymen ng isang babae. Maibabalik nito ang pagkabirhen ng anak mo. You will be virgin again, Andrea! Don't you like that, sweetheart?” Paliwanag nito habang nakatingin kay Andrea na biglang nagliwanag ang mukha dahil magkakaroon na ng solusyon ang problema nila. Pero biglang nawala ang ningning sa kanyang mga mata nang bigla niyang naisip ang magiging komplikasyon ng surgery na iyon. Hindi
"Ayoko po!" Matigas ang pagtanggi at pag-iling ng ulo ni Nathalie. Hindi siya makapaniwala na ang pagkopya ng mukha ni Andrea ang magiging kabayaran sa pagpapagamot sa tatay niya. "Hindi po ako papayag, pasensiya na!""Eh di hindi magagamot ang tatay mo. Hindi siya gagaling! At hindi madudugtungan ang buhay niya!" nang-uuyam na pahayag ni Andrea na umismid pa habang pinagsalikop ang mga braso sa dibdib nito.Napapaluhang napatitig si Nathalie kay Andrea. Hindi siya makapaniwalang masasabi nito ang ganoong mga salita para sa taong tumayong pangalawang ama nito. Gusto niyang murahin at saktan ito, pero hindi niya kaya. Hindi siya pinalaking masamang tao ng tatay niya.Palaging sinasabi ng kanyang ama na kamukhang-kamukha niya ang nanay niya. Ang nanay niyang iniwan sila dahil sa kahirapan. Ang nanay niyang ambisyosa at gusto ng marangyang buhay. Ang nanay niyang naghangad ng mayamang pamumuhay at ayaw tumira sa probinsiya at magtrabaho sa bukid.Mabuti na lamang at mabait ang kanyang tat
"Okay ka na ba, Nathalie?" tanong ni Andrea sa kanya kaya napilitan siyang tumingin dito. "Masakit pa ba ang mga sugat mo? Pwede tayong kumuha ng ibang doctor kung gusto mo.""Huwag kang mag-alala, Andeng. Hindi pa ako mamamatay," sagot niya dito nang may nakakalokong ngiti. "Malakas pa ako, oh. Tignan mo. Hinding-hindi niyo ako mapapabagsak. Sabihin mo 'yan sa tatay mo. Lalabanan ko kayo, kaya huwag ka munang magpakasaya."Nagulat ito sa sagot niya, at parang naiiyak na ikinurap-kurap nito ang mga mata na parang iiyak. Pinaikot niya ang mata dahil sa kaartehan nito."Ano bang sinasabi mo? Walang may gusto nitong nangyari sa'yo. Huwag mo namang isipin na masaya ako sa ginawa sa'yo ni daddy, at saka nagsisisi na siya sa pananakit niya sa'yo," sabi nito at umupo pa talaga sa tabi niya. Mabilis niyang itinago ang mga kamay sa ilalim ng kumot at baka hawakan nito ang mga iyon bilang pandagdag sa drama nito. "Sabi niya, mahal ka daw niya bilang isang anak kaya dinidisiplina ka niya. Ayaw k
"Nasaan ako?" narinig ni Caleb na sambit ni Nathalie habang nakaupo siya sa sofa at paulit-ulit na pinapanood ang surveillance video sa kanyang penthouse kung saan unang may nangyari sa kanila ng dalaga.Nagising siya kaninang umaga dahil sa impit na pag-iyak ni Nathalie habang natutulog at nakayakap sa kanya. Mukhang napaginipan nito ang nangyari sa kanya kagabi.He tried his best to soothe her, softly murmuring comforting words to help her calm down. Once she finally stopped crying and went back to sleep again, he gave her a gentle kiss on the lips before getting up, careful not to disturb Nathalie.Kailangan pa nito nang mas mahabang pahinga kaya hinayaan niya lang muna itong matulog ulit."You're in the hospital," sagot niya at lumapit dito para alalayang umupo nang magtangka itong bumangon. Nilagyan niya ito ng unan sa likod para malambot ang sasandalan nito."Thank you," matipid na ngumiti ang dalaga at saka sumandal sa headboard.Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan
Si Andrea.Iyon ang binanggit na pangalan ng lalake sa video na ang pangalan ay Travis. Andrea Mondragon daw ang pangalan ng babaeng nakaniig nito at kinuhanan niya ng video habang magkasiping sila. Pero matagal na daw nangyari iyon. Ipinost lang daw nito ang video dahil sa sobrang galit niya dito. Ayaw na daw makipagkita sa kanya ng dalaga dahil ikakasal na ito.Dahil sa nalaman ay lalong lumalim ang poot na nararamdaman ni Caleb sa pamilya ni Andrea. Ginagamit lamang siya ng mga ito. Ginawang tanga. Pinaniwala sa mga kasinungalingan na sila din ang may gawa.Lalo pang nagngitngit ang kanyang kalooban nang maisipan niyang icheck ang cctv sa hallway ng kanyang penthouse noong gabing may mangyari sa kanila ni Andrea. O si Andrea nga ba talaga ang nakasiping niya dahil sabi nga ni Travis ay matagal na ang videong iyon. So ibig sabihin lang nito na hindi na virgin si Andrea.At doon nga ay nakita niyang pumasok ang isang babaeng naka-yellow dress sa loob ng kanyang kuwarto, saktong alas-d
"What the fuck are you doing to her?" dumadagundong ang boses ni Caleb nang magsalita. Halos umuga ang kuwarto sa lakas ng boses nito."C-Caleb, iho," mabilis na nakalapit si Daphne dito na nawalan ng kulay ang mukha nang makitang dumating ang anak ng asawa at ang kasintahan nito. "Wala ito, problemang pampamilya lang ito. Wala kang dapat ipag-alala." Sinubukan nitong hawakan ang kamay ng binata,pero umiwas ito at tinignan lang siya ng masama. Parang namang isang papel na tumiklop ang ginang at napaatras palayo sa binata.Hindi naman malaman ni Nathalie kung paanong galaw ang gagawin niya dahil sa sobrang sakit na nararamdaman niya. Sa bawat latay ng latigo ng kanyang tiyuhin sa kanyang katawan ay halos hilingin na lamang niya na sana ay mawala na lang siya sa mundong ibabaw para makasama ang tatay niya kung saan man ito naroroon."Caleb, anak," narinig niya ang boses ng kanyang tiyuhin na parang isang maamong tupa na ikinaismid niya. Ang mukha nito ay singputi ng papel sa pagkaputla
"Anong nangyayari dito?" nagulat ang lahat sa biglang pagpasok ni Daphne kasabay ng malakas na pagsigaw nito. "Nathalie,anong ginagawa mo sa uncle mo? Hindi mo ba nakikita na may pinag-uusapan silang importante? Ganyan ka na ba kabastos ngayon? Igalang mo naman ang mga bisita namin! Wala ka talagng pinag-aralan!"Pairap na tinignan niya lamang ito. Ang mga bisita nito nagsimulang magbulungan sa kanyang likuran ay tinignan siya nang may pang-uuyam."Umalis ka muna, please. Importante itong pinag-uusapan nila. Tungkol ito sa eleksiyon! Kapag hindi nanalo si Anthony, ikaw ang may kasalanan!" mahigpit na hinawakan siya nito sa braso, at akmang hihilahin palabas ng study room, pero iwinaksi lamang niya ito."Huwag mo akong papalayasin dahil mas importante itong sinasabi ko sa asawa mo!" ganting sigaw din niya dito, bago muling hinarap ang kanyang tiyuhin, na namumula na ngayon sa pagkapahiya dahil sa inaasal niya."Pasensiya na kayo mga amigo at amiga," napapatawang saad ng kanyang tiyuhin
Mag-aalas kuwatro na nakarating si Nathalie sa Maynila, at mula sa terminal ng bus ay pumara siya ng taxi at agad na dumiretso sa St. Luke's Medical Center kung saan naka-confine si Jasmine, ayon na rin sa text sa kanya ni Minho. Wala na siyang time magpahinga. Kailangan na agad niyang makita ang kaibigan.Nanginginig ang kanyang mga kamay pagsakay niya ng taxi, at tahimik na nanalangin na sana ay nasa mabuting kalagayan si Jasmine. Pagkahinto ng taxi sa harap ng hospital agad niya itong binayaran at hindi na kinuha pa ang sukli. Nagmamadali siyang bumaba at halos patakbong tinungo ang information desk."Miss, itatanong ko lang sana kung anong room number ng kaibigan kong si Jasmine dela Cruz---""Nathalie?" may biglang tumawag sa pangalan niya at nang lumingon siya ay nakita niya ang isang singkit na lalaki na nakatayo sa may hallway at papunta sa direksiyon niya. "This is me, Minho." sabi nito na itinuro pa ang sarili."Minho?" mabilis siyang lumapit dito. "Where's Jasmine? How is s
"Mr. Gutierrez, please arrange the chopper for me. Babalik na ako sa Maynila."Pagkatapos nilang maglunch nang hindi kasama si Nathalie ay hindi na mapakali si Caleb. Pakiramdam niya ay may kulang kapag hindi niya nakikita ang dalaga.Nagpahinga muna sila saglit sa kani-kanilang kwarto at hindi kinalimutang ilock ni Caleb ang kanyang pinto, para masigurado na hindi makakapasok si Andrea. He pretended to have fallen asleep and didn't answer when she heard her knock on his door."Ngayon na po ba, Sir? Pero malapit nang gumabi," sagot ng manager ng resort. "Hindi po ba masyadong delikado?"He glanced down at his wristwatch and saw that it was almost six in the afternoon. But he really needed to go back to Manila. He was really worried about Nathalie."Just do as I say, Mr. Gutierrez. Give me a ring once it's ready," he said before he hung up the phone.Naglakad siya papunta sa kanyang closet at nagsimulang ayusin ang kanyang mga gamit. Lahat ng importanteng bagay ay nilagay niya sa kanya
"We're hungry and exhausted, and we almost died on the island, tapos ganyan pa ang iisipin mo sa amin?" mahina ngunit matigas ang pananalita niya habang kausap si Andrea. "Aren't you worried about your cousin? It looks like you're only worried about me, and I don't understand why.""Of course I do! I was worried about her as well! Hindi kami babalik sa islang iyon kung hindi ko siya inaalala. Besides, what would my parents think about me kung basta ko na lang siya papabayaan?" defensive na sagot nito. "At saka may boyfriend naman siya, at nangako si Adrian na aalagaan niya ang pinsan ko. So, we have nothing to worry about now."After hearing what Andrea said---na may boyfriend si Nathalie, which was his tito---napailing siya at saka huminga muna ng malalim bago lumabas ng elevator. Mabilis ang mga hakbang na tinungo niya ang kanyang kwarto at binuksan ito. Pumasok siya sa loob at huminto sa may paanan ng kama.Narinig na lamang niya ang pag-click ng lock ng kanyang pinto, at nakapamey
Paglabas ng elevator ay magkahawak-kamay sina Adrian at Nathalie na pumasok sa restaurant ng resort. At least ngayon, panatag na siya at hindi na mangingiming humawak dito dahil may mahal naman pala itong iba. Hindi siya mag-aalala na baka tinitake advantage siya nito. Mukhang kaibigan lang talaga ang tingin nito sa kanya, at ganun din naman siya."Wala pa sila," bulong niya habang patungo sila sa bakanteng mesa na ang tinutukoy nito ay sina Caleb at Andrea. "Baka may ginagawa pang milagro," nangingiting sabi nito bago siya ipinaghila siya ng upuan, at pagkatapos niyang umupo ay saka naman ito umupo sa tapat niya. "What do you want to order?" tanong nito habang kinakawayan ang waiter. Nagpalinga-linga muna siya, nagbabakasakaling makikita ang dalawa ngunit wala pa rin ang mga ito. "Pwede bang hintayin muna natin sila?" hindi niya alam kung bakit hindi siya mapakali dahil sa sinabi ni Adrian. Wala siyang karapatang magselos, pero bakit parang sasabog ang dibdib niya sa naisip na posi