Kabanata 5

Kabanata 5 

"Magandang umaga hija," bati ng isang matandang babae pagmulat ko ng mga mata. Marahan akong bumangon at tiningnan ang paligid. '

Hindi ito ang kwartong pinagdalhan sakin ni Master' .

Napalingon ako sa bintanang bukas. Maliwanag at nakaaksilaw ang sikat ng araw mula roon.

"Umaga na?" Wala sa wisyong tanong ko sa matandang babae .

Ngumiti ito bago sumagot sa akin na kinangiti ko rin. Mukha siyang mabait at talagang ang gaan ng awra niya.

"Oo hija, Maglinis ka na ng katawan. Ikukuha lang kita ng makakain. Ang damit mo ay nakahanda na sa shower room." Sabi nito at lumabas na.

Bumangon ako mula sa  malambot na kama. Naalala ko pa kagabi na nawalan ako ng malay habang nakaposas pa din sa bintana at nakapatong ang paa sa dalawang upuan. Ngunit ang silid na ito  ay ibang iba. Kulay pula ang kama at ganon din ang paligid. Tiningnan ko ang sarili kong suot. Nakapanjama ako na terno.

Pumasok ako sa shower room na tinutukoy ng babaeng. Pagpasok ko ay nakakamangha ang ganda nito. Napatingin ako sa malaking salamin. May nakadikit ditong sticky note.

'Good morning, take a shower and get dressed.' - Master

"Galing ito sa kaniya?"

Parang hindi makapaniwalang tanong ko sa sarili. Dumaan ang galit sa dibdib ko nang maalala ang ginawa niya sa akin kagabi. Pero may karapatan ba akong magalit? I was paid by him and that gave him the permission to do that to me. My anger don't have place in here.

Napabuntong hininga ako at panandaliang isinantabi ang nararamdaman. Dalawang araw  lang naman ang bayad niya sa akin at makakawala na ako sa kaniya.

Tinungo ko ang shower room at naghubad roon. Doon ko lang din napansin ang nakabendang palapulsuhan ko. Tinanggal ko iyon at hinakawan ang paligid nitong puro pasa , at sugat. Maginhawa na din ang pakiramdam ko. Hindi na katulad kagabi na namamanhid na dahil sa sakit.

Napadako ang tingin ko sa paper bag. May laman itong dress at isang sandals. Ang isqng paper bag ay laman na undies and bra's. Nang suotin ko ang mga ito ay sakto lang talaga sa katawan ko.

Akalain mo iyon isang buong araw lang kami nagchurvahan, alam na niya ang size ko. Amazing! Naalala ko ang nangyare at sinabi niya kagabi.

Bakit hindi niya alam ang tungkol sa kapatid ko? Akala ko ba... siya ang may pakana ng transfer ng kapatid ko sa ospital na iyon.

Maling akala lang siguro..Napatingin ako sa salamin at ngumiti. Tapos na ako maligo at magbihis. Kahit namumutla ay maganda pa rin ako.

Sariling puri hihi!

"Mukhang dyosa ka na ulit!" biro ko sa sarili ko.

Dahil hindi pa bumabalik si Manang sa kwarto ay napagdesisyonan ko na lang lumabas mag isa. Napatanga ako paglabas dahil sobrang lawak ng hall sa palapag na ito. Tahimik at walang kaingay ingay. Tinunton ko na lamang ang tahimik na hall at namangha ako sa naggwagwapuhang mga lalaki na nakaframe ang mga picture at nakasabit sa wall.

Gwapo naman nila..

Nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang sa narating ko ang hagdan. Hindi lamang ito basta hagdan, engrande ito at may red carpet pa na nakalatag sa bawat baitang. Ang railing ng handa na gawa sa kahoy ay nanginginang at detelyado ang desenyo.

Napaangat ang tingin ko sa nanginginang na chandelier sa gitna ng kabahayan. Mataas at malaki ito. Napakaganda! First time ko makakita ng ganito! Masyon yata ito!

"Baka maligaw ako rito.." bulong ko pa at naglakad na pababa.

Pumasok ako sa isang bakuna at nakita ang malawak na dinig area. May mahabang lamesa roon at elegante ang pagkakaayos ng lamesa. May mga bowl of fruits nakadisplay at may mga nakahain na mga pagkain parang pyesta sa rami!

"Why you didn't told me that it's her?!" Rinig kong sigaw mula sa entrada ng dining area.

Narinig ko ang yabag ng mga paa ng kung sino pero paniguradong si master iyon. Sa baritonong boses pa lamang niya ay alam ko na.

"S-sir, i'm sorry.. I didn't thought that you will not recognize her.." rinig kong sagot pa ng kausap niya at babae ito.

Teka.. kilala ko ang boses na iyon at sino ba ang pinag uusapan nila?

"The damage is done. I already hurt her.." matamlay na boses ni master.

"Ms. Madrigal?"

Para akong nanigas sa kintatayuan ko at hinarap sila. Doon ko nga nakumpirma na si Ms. Secretary iyon at si Master. Kiming ngumiti ako at napadako ang tingin kay Master na ewan kung anong tingin iyon. Parang namamangha.

Namamangha saan? Namangha rin ba siya rito sa lamesa? Dami kasi pagkain!

"M-master" mahinang usal ko.

Natigilan ako ng ngumiti ito sa akin. Parang nakalimutan kong demonyo itong kaharap ko dahil sa matamis niyang ngiti na umaabot sa mga mata niya. Nasabi ko bang gwapo siya? Kung oo, ulitin ko na lang. Ang gwapo niya at ang gwapo niya..

Hays..

"Good morning, I'm glad you're awake. Come here, eat your breakfast with me.." He said and went to me.

Am I dreaming? Baka naman nakasabit pa ako sa bintana at nagkukumbulsyon na ako?!

Mabilis kong sinampal ang sarili. "Aray! Gising ako?!" Inda ko.

"What the fuck are you doing?! Are you crazy?! Why are you hurting yourself?" Sunod sunod nitong tanong na parang galit at lumapi sa akin.

Sa gulat ay di ko namalayan ang lapit ng mukha niya. His scent is overwhelming. Napakabango niya at ang gwapo niya sa malapitan. I flinched when he touch my face that I slapped.

"Are you okay?" He asked, still checking my cheek that now, I'm sure that reddish because of my slap.

"O-opo master.. O-okay lang ako.." Namginginig na boses na sagot ko. He looked on my eyes.

Kumalabog ang puso ko ng bumagsak ang mga mata niya sa akin. Ngunit nawala rin ang bilis ng tibok ng puso ko nang mag iwas ito ng tingin sa akin.

He cleared his throat and space his self to me. "Uhm, let's eat.." he said.

Napatingin ako sa secretary niya na nag-interview sa akin no'n. She looked so surprise with what happened.

Beh kahit ako na-surprise!

"Please take a sit.." Master said and I immediately obey.

Dapat i-grab ko na ito dahil mabait siya ngayon. Tsk. Siguro ay kagabi sinapian siya ng demonyo. Kumuha ako ng pagkain, yung madami kasi minsan lang to! Hindi tuyo ulam ko!

"By the way, you'll come with me for 3 days." He said. Kaya napatingin ako sa kanya habang kumakain.

3 days?

"T-tatlong araw master? Pero ang usapan ay dalawang araw lang at ngayon na ang pangalawang araw" sagot ko sa kanya.

"I know, but I'll pay you again for those days"

"P-pero mas----"

"I already talk to your Boss to give you a leave at kung iniisip mo ang kapatid mo. Nasa exclusive hospital sya na kung saan meron syang dalawang personal nurse na mag-aalaga. So, nothing to worry about." He said with finality

"Pero master.."

"Ayaw mo ba?" Tanong niya at nagsalubong naman ang kilay niya. "Ayaw mong makasama ako?"

Ano raw?

"P-po? H-hindi s-sa ganon–"

"Ayaw mo talaga." Saad niya at biglang nagbago ang maaliwalas niyang mukha.

Patay!  Gusto ko naman ih! Gustong-gusto! Pero! Kese beke ene menyere ee.

Nagdilim ang mukha niya. "Just leave." Utos niya at tumayo siya.Napatayo din ako.

"NO!" nabigla siya sa sigaw ko. Wow, english! "A-ahh... Este, it's a yes for me!"

"You mean, you'll be with me for 3 days?" And I saw a glimpse of excitement in his eyes.

"Epe hihi.." I answered. Ano bang dila to talandi!

Remember trabaho lang to at pera ang gusto mo hindi sya! May Khen ka na!

"What?" nagtatakang tanong niya.

"Este opo,yes po, sasama me,master hehe." Ano ba kasi tong dila ko! Susme.

"Kean, My name is Kean Montecillo"

Natulala ako sa mga salita nya. Ano bang nagyayare? Kay sarap– este kay bait niya?

"Bilisan mo, paalis na tayo" pagkasabi nyang yon ay tumayo siya at iniwan ako sa dining area.

"Hindi kaya? Namaligno si master! At naging ganon sya sakin!?"

"Miss? Hinihintay na po kayo ni Young master sa kotse" sabi ng isang babaeng nakasuot ng pang-maid, cute na pang maid costume!

Naks! Ganda ah, parang pangarap ko na din tuloy maging katulong hehe.

Itinuro nya sakin ang daan papunta sa kung nasaan si Master. Akal ko pa maliligaw kami e' paikot-ikot kami e'. Nang marating namin ang lugar kung nasaan si master, para akong nasa parking lot ng isang mall! Ang daming kotse!

"Hop in" nagulat ako sa biglang nagsalita.

Nilingon ko ang likod ko. Doon ko nakita ang isang kotseng nanginginang pa dahil mukhang bago. Pinagbuksan ako ng maid at sumakay naman ako. Agad akong ni-welcome ng pabango ni mister este master.

"S-sayo to?" Manghang tanong ko.

Nagkibit balikat lang sya at pinaharurot na lang kotse pagkasakay ko. Hindi pa ko ready!

"Saan tayo pupunta master?" Tanong ko sa kanya.

"Starting today you will  call me Kean.." He said between his smile.

"Oh? O-okay." Takang sagot ko. " So, saan ang punta natin ma--Kean?" Ulit ko.

"Sa Palawan, may bussiness meeting ako" sagot nya habang busy pa din sa pagmamaneho.

"Eh, bakit kasama pa ako?" Tanong ko dahil obviously wala akong kwenta sa ganon. Kasi naman maganda lang ako at hindi matalino.

"I want my  happiness be with me..." mahinang usal nya.

"Ha?" Sagot ko dahil hindi ko maintindihan .

Anong happiness? Namaligno na talaga sya.Hindi na sya sumagot at lumipas ang ilang oras ay nakarating kami sa airline.

"Hey bro!" Bati ng isang naka business suit at nag-apir sila.

"Is my plane ready?" Kean asked.

"Of course, my crew took care of it and Gabriel will be your Captain." The man said.

"What? Seriously, Lance? Bakit sa Gabriel pa? That lunatic. Did you forget our last flight together? I really thought my plane are ahout to clash but it's just a prank."

Okay.. out of place ako rito mga papi.

"Oh, you're with someone.." Ani ng lalaki at tumingin sa akin sabay ngiti.

"Hi, I'm Lance Dawnson, the owner of Dawn Airline.." mayabang na pakilala nito.

"Ah I'm–" Naputol ang sasabihin ko ng sumabat si Kean.

"You don't have to know her, Lance. Let's go?" Aya niya at hinila ako paalis sa harap nug Lance.

"Fuck you Montecillo ! Kelan ka pa naging madamot!" Sigaw nito at narinig ko ang pagtawa nito.

"Asshole." Bulong naman ni Kean.

Parang nawala ang excitement ko kanina nang malaman na makakapunta ako ng Palawan. Dahil lang sa hindi niya ako pinakilala? Anong sabi nya kay Lance? He don't need to know me? Sabagay, sino nga ba ako? Binayaran niya lang naman ako para sa tatlong araw at itatapon niya ako pagkatapos.

Bakit niya pa nga ba ako ipapakilala?

Sexy In Black