Kabanata 2 "Kaya mo to Kia! Hooooo!" Nababaliw na ata ako? Kinakausap ko ang sarili ko sa harap ng salamin. "Tss,.. kapag..... n-nasa ano na kayo ... hindi ka na mahihiya! At.... kaya ko to. After this! Mamumuhay na kami ni bunso ng normal, wala ng araw-araw na pupuntahan sa hospital, makakapag aral na sya, at mabubuhay sya ng... walang limitasyon.." bulong ko sa sarili ko. Ramdam ko ang panunubig ng mga mata ko ng maalala si bunso na nakaratay sa ospital. Naghihirap at hindi man lang maranasan ang sarap ng buhay, at pagiging bata. Muli kong tiningnan ang sarili ko sa salamin. Nakasuot ako ng isang simpleng red strapless dress na above the knee. V-neck ito kung kaya naman a
Last Updated : 2021-09-02 Read more