MATAMAN KONG pinagmamasdan ang asawa ko. Isang linggo na mula nang makalabas kami sa ospital. Lyn is in her usual self, or rather, she is trying to be herself.
Hindi niya ako magagawang lokohin sa mga pilit na ngiti niya pero hindi na lang ako nagsalita. Hindi ako nagkomento, dahil ayaw ko rin na madagdagan pa ang isipin niya. Kung sinusubukan niyang maging matatag, makalimot, maging masaya kahit papaano, o hindi pa siya handang magsalita, ayos lang sa akin.
Nasabi sa akin ni Mom ang nangyari, ayon sa mga naikuwento ni Mia.
Lyn has been through a lot. She baited herself and faced Brian—the one who disturbed her life from the beginning. I can imagine she wasn’t in her right mind. I know because I witnessed it once. Hindi ko masisisi kung biglang maging ibang tao si Lyn sa harap ni Brian. Protecting herself is her forte.
Hindi na rin naman dinetalye ni Mia kung ano ang nangyari.
Ang alam ko lang, kinaya niya tulad noong una nilang magbang
MAINGAY si Raizel habang kumakain kami ng hapunan. Marami siyang kwento tungkol sa paglabas nila ng Mommy Lola niya kaninang hapon. Pumunta rin sila sa bahay ni Tita Linda at tuwang-tuwa siya dahil naroon si Brix. Mula nang magkakilala ang dalawa, kahit hindi naging maganda ang una nilang pagkikita, naging malapit sila sa isa’t isa.“Tito Brix promised na dadalhin niya raw ako sa amusement park, mas malaki pa sa pinuntahan natin,” sabi niya.“Hmm? Isasama mo ba si Mommy?”“Kayo po ni Daddy!”Napansin ko ang pagngiwi ni Lyn na agad napalitan ng ngiti.Are we seriously fighting over it? Para din naman sa kapakanan niya ang iniisip ko—her mental, emotional, and physical health matters to me. Mahirap bang intindihin iyon? O sadyang hindi niya iniisip na pareho kaming nawalan?Napailing na lang ako sa inaasal niya.Come to think of it, she never cries about the loss.Naramdaman ko na l
AGAD NA umayos ng upo si Lyn at tinanggal ang suot niyang damit. Wala siyang tinira kahit isa. When she’s done, she lay down with her legs spread wide open in front of me, making me hungry with her soaking wet bud.Nang akma ko siyang hahawakan, tinabig niya lang ang kamay ko at siya ang naglaro sa maselang bahagi niya. She let out soft moans with her eyes closed. She’s arching her body as she purposely make sweet sounds with her juices.Fuvk!Hindi ko akalaing ganito ang magiging epekto sa akin ng ginagawa niya. Bumibigat na ang paghinga ko. I want it to be my hands feeling her hotness.Hinawakan ko ang mga binti niya at binuka lalo. Inilapit ko rin ang sarili na hanggang ngayon ay balot na balot pa rin. Bahagyang tumatama sa dulo nito ang daliri niya.“Wife…” paanas na tawag ko.“H-Hands off, jerk.”Hindi ko kakayanin ito. I took out my proud member and grabbed her hand to touch it.
ANO KAYANG pinakain ni Mia sa anak ko at palagi siyang hanap-hanap? Mula nang mag-date kami kasama si Raizel after a month of not seeing each other, palagi na lang bukang-bibig ng anak ko na gusto niyang makita si Tita Ganda niya.Kahit noong sabihin ni Ja na pupunta kami ng Griffinview para sa birthday niya, he demanded na kailangan naroon si Mia.Ja on the other hand was tongue-tied when I promised our son na iimbitahan ko si Mia.Alam ko na hanggang ngayon, iniisip niya pa rin na magiging awkward sila ni Mia.“Ja, guilty ka ba?”“Lyn…” He has this exasperated expression on his face.Natawa na lang ako. “Don’t worry. Mia will never look your way, duh? Asa ka pa. At isa pa, kung wala kang ginawang mali, huwag kang ma-guilty diyan na animo pasan mo ang mundo. Baka mamaya, isipin ko na gusto mo rin iyong tao,” pabirong sabi ko.“I hate you.”At hindi nga nagtagal ay tu
NANG MAGPAALAM si Lyn na may pupuntahan siya, agad akong pumunta sa opisina ni Brix. Nang matapos ang birthday celebration ni Raizel kapahon ay hindi sinasadyang may nadiskubre ako.Pagbukas ko ng pinto sa opisina niya, hindi na ako nag-atubili pa at sinabi ko ang pakay.“Brix, lend me that place. The pavilion behind the wall.”“Pųtang ina! Ikaw pa ang Buena mano? Ako muna.”“Wala ka pa namang dadalhin doon. Ako munang gagamit.”Hindi niya na ako nasagot pa nang tumunog ang telepono niya.“Sir Brix, Mrs. Ellyna Cruz is looking for you.”Nagkatinginan kami ni Brix.“Magtago ka muna. Tingnan ko lang kung anong gagawin ng asawa mo,” sabi niya at kumindat pa.Kahit ayaw ko, nagtago na lang din ako sa makapal at gray na kurtina na nasa likod lang din ng lamesa ni Brix.Bakit makikipagkita si Lyn kay Brix nang mag-isa? Makikipagbati ba siya? Pero wala
DUMIRETSO AKO sa tabi ng lawa at naupo sa ilalim ng puno. Kahit pa nagmumukhang wala sa lugar ang pagmamataas ko sa harap ni Kuya Brix, I felt satisfied.Alam ko na mayaman sila at hindi ako nakikipagkumpitensya. I don’t even need to show off just to fit their lifestyle. And out of nowhere, these memories from the past about how miserable I was, keep coming.When I graduated high school, I was forced to work. Sakto na dinapuan ng sakit si Mama at naparalisa. Wala akong ibang choice kung hindi ang tumulong sa pagpapagamot. I even faked my age para lang matanggap sa trabaho.In almost three years, I worked nonstop. I worked as a service crew, barista, saleslady, at nag-parttime pa ako sa fastfood chains at convenience store. Pinagsabay-sabay ko pa ang ilang trabaho. When I learned how to manage money, that’s when I decided to go to college.Natawa pa ako sa sarili ko noon dahil si Tito Ferdi ang sinabihan ko. Sinabi niya rin na siya ang mag-i-sp
IS DOUBTING HER the right thing to do at this moment? Just because of money, I will question my wife. What kind of husband am I?Humigpit ang yakap ko sa kanya at inamoy ang leeg niya. Her scent became my comfort and is now calming my confused thoughts.“Ja, may tanong ako. Is it possible na makalimot ng specific memory?”“Yeah,” tipid na sagot ko.“Then pwede ba siyang forced na nilimot? Like for example sa sobrang stressed at makatakas sachaotic reality?”“Yeah.”Matapos kong sagutin ang tanong niya ay wala nang nagsalita. Naaalala niya na ba ang nakaraan niya? Bukod sa pangako na hindi ko na alam kung siya nga ba talaga ang batang iyon, ano pa ang kailangan kong malaman tungkol sa kanya? Paano ako magtatanong na hindi niya mahahalata na pinagdududahan ko ang buong pagkatao niya?I want to hear more.I want to know her more.Hindi nagtagal ay naupo siya pat
LUMIPAS PA ANG mga araw, bumalik sa normal ang araw-araw namin na tila walang maling nangyari.Hindi.Sinusubukan naming hindi ipahalata kay Raizel na may isang pader ang unti-unti nang lumalaki sa pagitan namin ng mommy niya.Alam ko sa sarili ko na kung magpapatuloy pa ito, wala kaming maisasalba. Natatakot lang ako na magtanong at alamin ang totoo, at kung hindi ko kayanin ay bitawan ko na lang bigla ang kamay niya.I need time.We need time.For now, we tried to be as happy as we were before.Kinaumagahan noong gabi na hindi natuloy ang sorpresa ni Lyn, hindi ako humingi ng tawad. Hinintay ko lang na mag-umaga at palihim siyang sinamahan sa pag-iisa niya sa magdamag. Nang unti-unti nang lumiwanag, umalis na ako.I am a coward.I even fooled myself by thinking that she never said anything about it, that I was clueless and not guilty.Palagi pa rin kaming nagpapansinan ni Lyn. Iyon nga lang, kapag nasa paligid l
“DADDY, UMIIYAK na naman si Mommy…”Nagpapahangin ako sa tree house kasama ni Blue nang umakyat ang anak ko. Namumula na naman ang mukha at tila ba palagi na lang umiiyak ang mata.I sighed.I am a failure of a father and a husband.“Magbati na kayo, please?”Naupo si Raizel sa hita ko at kinulong ang mukha ko sa maliliit niyang kamay.“Napanood ko po sa TV, ‘pag nag-aaway, maylumalayas. Iiwan niyo po kami ni Mommy?”Halos dalawang buwan na rin ang lumipas nang mapag-usapan namin iyon ni Lyn.I said that we just needed to be parents to Raizel for a while, but I didn’t notice it was our son, who was adjusting with us.I hugged my son with his teary eyes.“Mahal ko ang Mommy mo. Mahal ko kayo kaya hindi ko kayo iiwan.”“Bakit po kayo nag-aaway?” Nagsisimula nang lumakas ang hagulgol niya.“Raizel, hindi
Ginising si RC ng amoy na nakasanayan niya nang amuy-amuyin sa paggising at bago matulog. It was Ritchelle’s soothing scent. Niyakap niya nang sobrang higpit ang unan. It’s soft, squishy, and huggable, but still…it would be better if it was his wife he would woke up to.Nagpalipas muna siya nang ilan pang sandali bago bumangon. Mabilisan lang siyang naligo at bumaba na sa sala. Sumaglit muna siya kung saan ang mga porselana nina Ritchelle at ng mga magulang nito.Inalis niya ang cabinet kung saan dati nakalagay ang mga abo ng in-laws niya, at pinagawan ng altar sa sala. Hindi naman sila tumatanggap ng bisita kaya parang naging pahingahan na iyon ng yumao nilang mahal sa buhay.Naka-display din doon ang mga picture ni Ritchelle kasama ang parents nito. Mayroon din itong hiwalay na photo
Nasa kalagitnaan ng pagpapakalango sa espiritu ng alak sina RC nang lumapit sa kanila si Ellyna. Tumakbo pa ito na tila ba nagmamadali. Hinihingal pa nga ito. Akala niya ay may emergency sa mga anak nito. Nagulat pa siya nang sa kanya ito lumapit at hindi sa asawa nito."K-Kuya RC, si Ranier, tumatawag."Agad nitong inabot sa kanya ang phone nito.Napatitig na lang siya sa hawak na phone.Nagtataka siya. Bakit hindi sa phone niya tumawag ang anak? At bakit ito tatawag?Bigla siyang kinabahan. Tila ba nawala na parang bula ang epekto ng alak sa sistema niya. Naging alerto siya at hinanda ang sarili sa maririnig.Kung si Ranier na ang tumatawag, tapos hindi pa s
“Brain tumors are hard to detect lalo pa’t ang tingin ng pasyente ay simpleng pananakit lang ng ulo ang nangyayari hanggang sa isipin nila na normal lang iyon, dumagdag pa ang pabago-bago ng panahon. They would say that it was a seasonal occurrence, and refused to see a doctor. It was advised to see a doctor lalo kung may history sa family o ng head trauma. Isa pa sa nakakapigil sa mga tao na magpatingin sa doctor kahit pa alam niyang may trauma siya ay hindi agad nag-manifest ang symptoms. And in your case, it’s already more than two decades at sinabi mo rin na ngayon ka lang nagpatingin kaya…”Yumuko si Oliver sa magkasalikop nitong mga kamay, tla tinitimbang ang mga sasabihin na hindi siya mabibigla o matatakot.Pero ano pang silbi no’n? It was scary enough, knowing that she has a brain tumo
FEW DAYS AGO…Naibagsak ni Ritchelle ang likod sa malambot na sandalan ng sofa at tumingala sa puting kisame. Nagi-guilty siya sa sinabi niya na photo shopped ang ni-send sa kanya na pictures ni RC. Alam niya na ito ang kumuha ng mga larawan pero dineny niya pa rin.RC had enough of his past, maging ng mga away at problema na hindi naman para rito. Ayaw niyang maging ang current situation niya ay ito na naman ang sasalo. Kahit mag-asawa sila at lahat ay gagawin nito para sa kanya, hindi niya pwedeng hayaan na palagi na lang siyang nasa receiving side.This time, she will do everything to make RC happy. At lahat ng ikasasama nito, problema niya o ano pa man, she will try her best to eliminate those.This
KINABUKASAN, NAGISING na wala sa tabi niya ang asawa. Kung dati ay hahanapin niya ito, ngayon ay wala siyang gana. Alam niya naman na kung ano na ang ibang pinagkakaabalahan nito kapag wala na ito sa tabi niya.Walang ganang tinungo niya ang paliguan, at nag-asikaso na sa pagpasok sa trabaho. Lulunurin niya na lang siguro sa gabundok na papeles ang sarili. Basta ba sa kanya pa rin umuuwi si Ritchelle, wala na siyang pakialam kung anong gawin nito sa maghapon.Martyr, tangα, marupok? Kahit ano pang itawag sa kanya ng mga nakakaalam ng sitwasyon niya, wala siyang pakialam. Alam niya kasi na kapag kinumpronta niya ang asawa at ilaban ang karapatan niya gamit ang pirma nila sa legal na dokumento tulad ng marriage certificate ay babalik iyon sa kanya sa legal din na paraan—ang divorce.Ayaw niyang
NAIBAGSAK NIYA ang katawan sa upuan. Hanggang ngayon, hindi pa rin siya makapaniwala na sa isang iglap ay bigla na lang nagbago ang lahat sa kanila ni Ritchelle. Kung noon matatanggap niya pa kung nakipaghiwalay ito sa kanya, pero ngayon na naririnig niya na sa mga labi nito na mahal din siya nito, at nararamdaman niya naman iyon—hindi niya makakayang tanggapin nang gano’n-gano’n na lang.And when she said that the photos he took himself was edited, the words came out so casually. Hindi niya na rin maiwasang isipin na baka matagal na siyang niloloko ni Ritchelle sa mga pag-sugarcoat nito ng mga sinasabi nito.Baka nga, noong sinabi nito na mahal siya nito ay may kinakalantari naman itong iba. At baka matagal na itong pumupunta sa bahay ng lalaki bago umuwi sa bahay nila.He had been so
HE JUST GOT OUT of the shower with only a small towel wrapped around his waist. Diretso ang tingin niya kay Ritchelle na ngayon ay nakahiga na sa kama. She already had her eyes closed.Lumapit siya rito at naupo sa gilid ng kama. Tinanggal niya rin ang kumot na tumatakip sa katawan nito. Nagulat pa siya nang makita na nakasuot ito ng pajama. Hindi ito sanay na balot na balot ang katawan kapag natutulog kahit gaano pa kalamig ang kwarto. Palagi itong nakasuot ng silky and sexy lingerie with no undies at all.Bigla ay naalala niya ang pagsisinungaling nito kanina, maging ang amoy ng lalaki na kumapit sa buhok at katawan nito.Walang ano-anong tinanggal niya ang butones ng suot ni Ritchelle dahilan para magising ito.“RC!” Nayayamot na umangal ito
MATAMAN na pinagmamasdan ni Ritchelle ang draft ng wedding gown. Dahil wala na rin namang mababago kahit pa pagalitan niya nang pagalitan ang anak ay nagpresenta na lang siya na siya ang personal na gagawa ng wedding gown ng girlfriend nito.Hindi pa rin nito pinapakilala sa kanila ang girlfriend nito dahil may problema sa side ng babae. Mukhang hindi pa rin nasasabi sa family nito na nagdadalang-tao na ito. Sabi rin ni Ranier na busy sila sa school.Pinayuhan na lang nila ang anak na huwag masyadong i-expose sa mga nakaka-stress na bagay ang girlfriend nito, at palaging alalayan. Kung pwede lang ba na sa kanila na muna mag-stay ang babae lalo kung hindi ito ok sa family nito. Ayaw niyang matulad sa kanya ang nararanasan na pagdadalang-tao ng girlfriend ni Ranier—puno ng stress at galit sa puso.&l
MULA NANG MAAYOS NA ang lahat ng problema at misunderstanding sa pagitan nila ni RC, mas lalo niyang na-enjoy na walang guilt ang buhay nilang mag-asawa. Malaya niya na ring naipapadama sa asawa ang pagmamahal na pinagkait niya rito nang kay tagal. She was free from all the insecurities, because RC never failed to make her feel that she was the one and only, and that he loved her the most.Hindi na rin nawawala sa schedule nila ang date in fancy restaurants after work, gym or different clubs kapag weekend just like old times, roadtrip at out of town kapag naisipan kahit working days pa.It was like they were just starting a family. She was the happiest having her men around her, giving and receiving love and care. Wala na siyang mahihiling pa kung 'di ang kumpletong pamilya. Wala na sigurong makakapawi ng saya na nararamdaman niya.