6 - CALL ME ANTHONY

Sa wakas ay nakarating na sila Analyn at Anthony sa ospital. Bumaba si Athony para may kuhain sa likod na compartment ng sasakyan niya. 

Nang isara na niya ito ay saka lang niya napansin na nakatayo si Analyn sa tabi niya. 

“Nervous?” seryosong tanong niya sa dalaga.

Pinaikot ni Analyn ang mga mata niya, sabay sabing, “sus! Bakit naman ako kakabahan? Sisiw na sisiw lang ‘to.” 

Nagkibit-balikat si Anthony. “Sisiw pala, eh. Eh di, tara na,” pagkatapos ay nauna na itong naglakad kay Analyn. 

Agad namang sumunod sa kanya si Analyn, pero sa totoo lang ay kinakabahan talaga siya. 

Habang nag-aabang sila sa pagdating ng elevator, hindi napigilan ni Analyn na magtanong kay Anthony. 

“Sir Anthony, masungit ba ang Lolo mo?”

“Nope.” 

“Okay,” sabi ni Analyn at saka palihim na nagbuga ng hangin. 

“Just call me simply Anthony. Or Ton.”

“Ha?” naguguluhang tanong ni Analyn. 

“I told you before, alam ni Lolo na may girlfriend na ako ng two years, di ba?”

“Ow.” 

Naintindihan na ni Analyn. Meron nga ba namang magkasintahan ng dalawang taon na ang tawag ng girlfriend niya sa boyfriend niya ay Sir Anthony?

“Okay, Anthony.” Exaggerated na bigkas ni Analyn sa pangalan ng boss niya, sabay paikot ng mga mata.

Matiim na tiningnan ni Anthony si Analyn, nagpapaalala na siya pa rin ang boss. 

“Ah, Anthony…” pagbibigay-diin ni Analyn sa pangalan ng boss niya, “bigla kong naalala. Mas matanda ka nga pala sa akin ng apat na taon. Dapat siguro, Kuya Anthony ang itawag ko sa ‘yo?” 

Tumiim ang bagang ni Anthony habang nakatingin kay Analyn. 

“Very funny,” seryosong sabi ni Anthony kay Analyn. Napansin ni Analyn na may diin ang pagkakasabi nun ni Anthony, kaya alam niyang inis na ito. 

Mabuti na lang at saktong dumating na ang elevator. 

“Up.” Anunsiyo ng elevator girl. 

Hindi na kinibo ni Analyn ang binata hanggang sa nakalabas na sila ng elevator. Nauuna itong maglakad sa kanya. Sumusunod lang si Analyn dahil hindi naman niya alam kung saan ang kuwarto ng Lolo nito.

Hanggang sa muntik pang mabangga si Analyn sa likod ni Anthony dahil sa biglang paghinto nito. 

“Ano ba naman?” Reklamo pa ni Analyn. 

Pero nabalewala ang pagrereklamo niya nang hawakan ni Anthony ang kamay niya at pagsalikupin ang mga kamay nila. Nagulat si Analyn sa ginawa na ito ni Anthony at hindi niya alam kung ano ang ire-react niya.

Habang nakatulala pa rin, namalayan na lang niya na binuksan na ni Anthony ang pintuan ng kuwartong nasa tapat ng kinatatayuan nila. Pumasok ito sa loob ng kuwarto. At dahil hawak ni Anthony ang kamay niya, kaya naman napahakbang na rin siya.

“Oh, nandito na si Tonton!” sabi ng matandang lalaki na kalaro ng chess ng isang may edad na ring lalaki, na sa hula ni Analyn ay ang lolo ni Anthony. 

Sa halip na kay Anthony tumingin, ang mga mata ng lolo niya ay kay Analyn napako. Nabanggit na ni Anthony sa Lolo niya na nagpakasal na sila ni Analyn kahapon. Kaya naman dinala niya rito ang dalaga.

“Ikaw ba si Ana?” 

Ngumiti si Analyn sa matanda. “Analyn po, ‘Lo.” 

“Ana o Analyn. Pareho lang ‘yun. Maupo ka rito.” Iminuwestra pa ng Lolo ni Anthony ang sofa na malapit sa kinauupuan niya. 

Bago makahakbang si Analyn ay pasimple itong pinigilan ni Anthony. Nagtaka si Analyn nang ipilit ni Anthony sa kamay niya ang maliit na paper bag na bitbit nito. 

“‘Naatraso kami ng pagdating dito, ‘Lo. Hindi kasi ako tinigilan nitong asawa ko hanggang hindi kami dumaan sa mall para bumili nitong supplements mo.” 

Naramdaman ni Analyn ang bahagyang pagtulak sa kanya ni Anthony sa kanyang likod, kaya naman humakbang na siya para lapitan ang Lolo ni Anthony. 

“Napaka-thoughtful naman ng batang ito.” 

Iniabot ni Analyn ang paper bag sa lolo ni Anthony, at saka nahihiyang naupo sa sofa. Naramdaman niyang umupo sa tabi niya si Anthony.

“Mabuti naman at sa wakas ay nadalaw mo ang Lolo Greg mo. Dalawang taon ka ring itinago sa akin ni Anthony,” sabi ng matanda kay Analyn. 

Mabuti na lang at habang nasa sasakyan ay na-brief na ni Anthony si Analyn kung ano ang mga dapat isagot sa lolo niya. 

“Actually po, matagal na po akong niyayaya ni Anthony na dalawin kayo, pero nahihiya po ako. Baka po kasi hindi kayo sang-ayon sa relasyon namin. Isa lang po akong hamak na designer sa kumpanya ninyo.” 

“Oh…” hinawakan ng lolo ni Anthony ang kamay ni Analyn, at saka bahagyang pinisil iyon, “walang matapobre sa mga De La Merced, iha. As long as nagmamahalan kayo ni Anthony, walang hahadlang sa inyo.”

“Iyan nga rin po ang sinasabi sa akin ni Anthony,” sinulyapan muna ni Analyn si Anthony sa tabi niya at saka ngumiti dito. Tapos ay muli siyang tumingin sa lolo nito, “pero nahihiya po talaga ako sa inyo.”

Hindi alam ni Anthony kung anong meron sa ngiti ni Analyn pero kusang umangat ang isang kamay niya at masuyong hinaplos ang buhok ng dalaga na para bang may namamagitan talaga sa kanilang dalawa. 

Nang makita naman ni Lolo Greg ang inakto ng apo ay natuwa siya para sa dalawa. Hindi niya napigilan ang mapangiti. 

Marami pang tinanong si Lolo Greg kay Analyn. Hanggang sa magyaya ito kay Analyn na maglaro sila ng chess. 

“Okay, ‘Lo. No problem.”

“Talaga? Marunong kang mag-chess?”

“Oo, ‘Lo! Pero hindi ako magaling, ha? Pang-kanto lang sa lugar namin ang level ko, ” natatawang sagot ni Analyn. 

“Sige nga. Let me see ‘yang level mo na ‘yan kung uubra sa akin…”.

“Game, ‘Lo. 

Nangangalahati na ang laro ng mag-lolo nang tumunog ang telepono ni Analyn.

“Lolo, sasagutin ko lang po ito. Babalik ako agad.”

“Okay.”

 “Si Anthony na po muna ang lalaban sa inyo.”,

Nang umalis si Analyn at lumabas ng kuwarto ay umupo si Anthony sa binakanteng upuan ng dalaga. Agad namang nakakita ng pagkakataon si Greg para tanungin ang apo.

“Anthony, niligawan at pinakasalan mo ba si Analyn ng dahil kay Ailyn? Aba eh, kamukhang-kamukha niya talaga si Ailyn natin.”

Nabitin sa ere ang hawak na chess piece ni Anthony. Nag-angat siya ng tingin at saka hinabol ng tingin ang bulto ni Analyn na papalabas ng pintuan. 

~CJ