Wala sa loob na pinagmasdan ni Anthony ang dalaga. Siya ang kauna-unahang babae na nakapasok dito sa kuwarto niya sa opisina. At ang unang tao na nagmulat sa kanya sa totoong estado niya ngayon na pilit niyang itinatago sa loob ng maraming taon. Pero noon, may isang tao rin na ganito ang epekto sa kanya.
Hindi! Hindi maaaring siya rin iyon.
“Ano naman ang alam mo sa pagiging malungkot sa itaas? May naiisip ka bang paraan para mawala ang kalungkutan na ‘yon?”
Nang tila biglang may naalala si Analyn.
“Ay, Sir Anthony! Male-late na ko! Baka mapag-initan ako ni Fatima, I mean, boss Fatima. Unang araw niya bilang boss at siyempre, magpapa-impress ‘yun sa departamento namin.”
“May
Sa pagkainip ni Analyn na makalabas sa kuwarto ni Anthony ay hindi sinasadyang nakaidlip ito. Lalo na at halos wala siyang tulog kagabi sa kakabantay sa mga taong dumarating at umaalis sa labas ng hotel na tinutuluyan ni Frances.Nagmamadaling bumalik si Anthony sa kuwarto sa loob ng opisina niya. Gusto niyang mainis kay Analyn nang mabungaran niya ito na natutulog sa sofa. Nag-effort siya na paalisin ang mga tauhan niya para makalabas dito si Analyn tapos ay tutulugan lang pala siya.Pero nawala ang inis ni Anthony nang maalala na halos wala pa palang matinong tulog ang dalaga. Kaya siguro hindi nito napigilan ang makatulog habang naghihintay sa lanya.Gigisingin na sana ni Anthony ang dalaga pero tila may mahikang nag-uutos sa kanya na huwag muna. Kaaya-ayang pagmasdan ang natutulog na mukha nito. Ngayon lan
As usual, pagpatak ng alas-singko ay eksaktong nag-time out na si Analyn at dumiretso na sa sakayan ng bus. Habang naghihintay ng parating na bus, nag-vibrate ang telepono niya sa bulsa.From: FrancesAte Analyn, nandito na ako sa bahay ngparents ko.Napabuga ng hangin si Analyn, at saka sinagot ang mensahe ni Frances ng maikling mensahe lang din. Ingat.Ilang minuto na ang nakakaraan, pero wala pa ring dumarating na bus. Sa tingin ni Analyn ay lampas na sa treinta minto siyang nakatayo roon. Inuwi pa naman niya ang laptop niya ngayon at bigat na bigat siya habang nakasukbit ito sa balikat niya. Isa pa, wala pa siyang matinong tulog mula kagabi kaya antok na antok na rin siya at halos hinihila na ng
“Ano’ng gagawin ko, Sir Anthony? Hindi ko naman alam na alam pala ni Jiro ang password ni Frances sa chat. Hindi ko in-expect na itse-check niya ang account ni Frances,” natatarantang sabi ni Analyn, pagkababa niya sa tawag ni Jiro.Kalmadong isinara ni Anthony ang laptop niya, sabay baling kay Analyn. “Bakit ba ang ligalig mo?”“Bakit nga hindi? Na-discover ni Jiro ang chat namin ni Frances. May idea na siya kung ano’ng nangyari. Ayaw niyang maniwala na hindi kami nagkita ni Frances. Paano kung mahanap niya si Frances? O, ang mga magulang ni Frances? Ay wait, tatawag pala ako sa police hotline.”Nag-dial si Analyn sa telepono niya habang nanginginig ang mga kamay. Sa sobrang taranta niya, dumulas ang teleponong hawak at nahulog.
Katulad ng ipinangako ni Anthony, araw-araw na nga niyang isinasabay sa pagpasok at pag-uwi si Analyn. Pero dahil sa sobrang busy ng lalaki, minsan ay hindi nagtatagpo ang mga oras nila. May mga araw na kailangan niyang manatili sa opisina ng Design para hintaying matapos si Anthony sa mga trabaho niya. Wala siyang choice kung hindi ang maghintay kaysa naman mabulaga siya na nag-aabang na pala sa labas si Jiro sa kanya.Hindi rin akalain ni Analyn na maagang nagigising si Anthony. Kinailangan pa tuloy gumising ng mas maaga ni Analyn kaysa sa nakasanayan niya. Sinisiguro ni Analyn na dalawang oras bago gumising si Anthony ay nagising at nakapag-ayos na siya.Madalas kasi na nakasakay na si Anthony sa sasakyan niya at doon na lang siya nito hihintayin habang abala ito sa laptop niya. Kaya naman laging nagmamadali ang dalaga na bumaba at sumakay sa naghihint
“Ayaw mo?” tila nanghahamon na tanong nni Fatima kay Analyn.“Wala akong sinabing ayaw ko. Ang tinatanong ko lang kung bakit parang biglang nagbago ang isip mo. Ano ang dahilan mo? For sure, may dahilan ka kung bakit bigla mong ibinibigay sa akin ngayon iyang project na ‘yan,” sinulyapan pa ni Analyn ang folder na nasa ibabaw ng mesa niya ngayon.Tumuwid ng pagkakatayo si Fatima, at saka humalukipkip. Nakuha na rin nila ang atensyon ng ilang mga tao roon sa departamento. Tahimik na nagmamasid sa kanila ang mga nasa paligid nila.Nagpa-revise ang client sa design. At base sa gusto nilang outcome, lumitaw doon ang style mo. Kaya… sa iyo ko na ibinibigay ang project.”Pinalabas ni Fatima sa paraan ng pagsasalita niya na utang na lo
Itinulak ni Anthony ang pintuan ng kuwarto niya para lang magulat sa nakita.“Himala. Hindi ka yata natutulog ngayon.”Nakaupo si Analyn sa sofa habang tila nag-iisip na nakatitig sa screen ng laptop niya. Alas diyes na ng gabi, at ngayon lang natapos si Anthony sa mga gawain niya. Bago rin sa paningin ni Anthong ang nakataling buhok ni Analyn. Tila mas na-emphasize ang magandang facial feature nito. Maganda rin pala ang babaeng ito kahit paano.Nag-angat ng tingin si Analyn at saka seryosong tiningnan si Anthony.“Huwag kang magulo. Nagbi-brainstorming kami ng sarili ko.”Hindi napigilan ni Anthony ang matawa sa isinagot sa kanya ng dalaga
Sa isang tahimik na coffee shop malapit sa tabi ng dagat, maraming tao ngayong gabi. Palibhasa ay araw ng Biyernes, kaya siguro maraming gustong magliwaliw at magtanggal ng pagod pagkatapos ng isang linggong trabaho.Karamihan sa mga customer na naroroon ay mga magbabarkada o mga pares na mag-asawa o magkasintahan. Nang wala ano-ano ay may biglang sumigaw sa ibabaw ng mga nagkakasayahang mga boses.“Seven years! Seven years na tayong may relasyon. Sa tinagal-tagal natin, nakuha mo pa akong lokohin?!”Biglang natahimik ang buong coffee shop. Pati ang mga staff ay biglang natigil sa kanilang mga ginagawa. Kandahaba ang leeg ng lahat ng tao para hanapin kung sino sa mga customer ang nagsalita nun.Natigilan si Anthony. Maski siya ay nabigla sa lakas ng bos
Muling pinindot ni Anthony ang MUTE na buton para ma-UNMUTE ang mikropono, at saka nagsalita.“Well, yes… I want to know the absorption rate. Do you have the figures?”Tinakpan ni Analyn ang bibig niya ng kamay niya. Pinipigilan niyang makagawa ng ingay habang naka-UNMUTE ang mikropono ng laptop ni Anthony. Ultimo paghinga nga ay pinipigilan niya rin.Nang natapos magsalita ang taga Finance Department, muling nagsalita si Anthony. Hindi alam ni Analyn kung dahil ba sa kaba kaya tila wala siyang maintindihan sa mga sinasabi ni Anthony.O dahil habang nagsasalita si Anthony ay sa kanya ito nakatingin at hindi sa screen ng laptop niya, kung saan naroroon ang mga ka-meeting niya. Hindi alam ni Analyn kung nanunukso ba o nang-aasar ang klase ng tingin ni Anthony sa kanya.Sa tantiya ni Analyn, hinihimay ni Anthony ang ini-report nung taga Finance, pero wala talaga siyang naiintindihan sa mga sinasabi at binabanggit n
Matamang tiningnan ni Analyn si Elle, habang iniisip niya ang isasagot sa tanong nito.“Alam mo, I should hate you. I must hate you. But sad to say… I do not hate you all. Sa totoo lang,” sa wakas ay sagot ni Analyn.Nagsalubong ang mga kilay ni Elle, naguguyluhan sa isinagot ni Ansalyn. “Bakit hindi?”“Oo nga at isa kang spoiled-brat, parang prinsesamaka-asta, minsan mayabang at unreasonable… pero mabait ka naman,”Ikiniling ni Elle ang ulo niya. “Paano mo nasabi?”“Kasi hindi ka mapupunta sa ospital kung hindi ka naglakas-loob na iligtas ako nung nakaraan. Maganda ka pero kadalasan, hindi ka nag-iisip. Ano bang pwedeng itawag dun? Brainless beauty?” Pagkatapos ay bahagyang natawa si Analyn sa naisip niyang salita. Umirap naman si Elle sa kanya. Hindi niya alam kung pinupuri ba siya ni Analyn o inaalipusta siya. “Ikaw ang brainless beauty! Excuse me lang…” Pagkatapos ay sumandok na si Elle ng pagkain mula sa plato ng pagkain na ibinigay sa kanya ni Analyn. Sunod-sunod ang ginawa
“Sa tingin mo, bakit nga ba?” Nauubos na ang pasensiya ni Analyn sa babae. Unang una, pinuntahan niya ito para komprontahin sa pagnanakaw nito sa disenyo niya.“Alam mo, Analyn… wala akong panahong makipaglaro ng guessing game sa ‘yo. Sabihin mo na ang gusto mong sabihin.”Matamang tinitigan ni Analyn si Elle. Ganun dun ito. Direkta itong nakatingin sa mga mata ni Analyn na parang wala itong ginawang masama sa kanya.Nalilito si Elle sa ikinikilos ni Analyn. Idagdag pa na may kasalukuyan siyang pinagdadaanan.“Ano ba, Analyn? Nagpunta ka ba rito para pagtawanan ako?”Humugot ng malalim na hininga si Analyn. Bakit parang pakiramdam niya ay may hindi tama sa mga
Apat na araw na ang lumipas pero wala pa ring balita si Analyn mula kay Edward. Minabuti niyang pumasok na rin sa trabaho. Binabayaran pa rin naman siya ng kumpanya kahit ilang araw na siyang hindi pumapasok. Ayaw niyang maging issue na naman sa kanila ni Anthony ang bagay na iyon. Pagkarating ni Analyn sa Design department, agad siyang nagpa-meeting dahil matagal siyang nawala. Nasa kalahatian sila ng diskusyon ng may tumawag sa telepono niya. Nakita niya na Unknown Number ang tumatawag kaya binalewala lang ni Analyn iyon. Ipinagpatuloy na niya ang pagsasalita. Pero hindi nagtagal ay muling tumunog ang telepono niya at ang kaparehong numero pa rin ang tumatawag. “Bakit hindi mo muna sagutin, Mam? Baka importante,” suhestiyon ng staff niya na malapit sa kinauupuan ni Analyn. “Excuse me.” “Hello?” kunot-noong tanong ni Analyn sa tumatawag. [“Is this Ms. Analyn Ferrer?”]“Speaking.”[“Hello, Ms. Analyn. I hope that you are having a good day. I am Renz from the Philippine Designer
Ilang minuto na sila nagbibiyahe pero hindi sila nag-uusap. Nang malapit na sila sa destinasyong lugar, nagsalita na si Jan.“Analyn, okay ka na ba pagkatapos n’yong mag-bonding ni Elisa? Sabihan mo lang ako kapag kailangan mo pa ng karamay. Alam ko, very short lang ang naging bakasyon dito ni Elisa. Pero ako, any time, pwede ako magpaalam sa ospital.”Humugot ng malalim na hininga si Analyn. Ayaw man niyang sabihin kay Jan ang mga nabuong salita sa isip niya, pero sa tingin niya ay dapat na niyang tapatin ang binata. Magiging unfair siya sa binata kung hindi pa niya sasabihin ang totoo. “Doc Jan, thank you for trying your best to help me. Pero hindi maso-solve ng ganun-ganun lang ang mga problema ko. Hindi ang pag-aliw lang sa akin ang makakatapos sa mga problema ko.”Hindi sumagot si Jan. Tahimik lang siyang nag-drive. “Doc Jan, huwag na ako. Iyong mga taong nagmamahal sa akin, hindi nagiging maganda ang buhay. Kaya, Doc Jan–”“Naalala mo pa ba nung una tayong nagkakilala?” tanon
“Doc Jan.”[“Analyn, let’s have dinner. Pumunta ka sa JB Building along C Circle. There is a revolving restaurant at the top floor. Nagpa-reserve na ko and I am on my way there. I don’t take no as an answer.”]Walang nagawa si Analyn kung hindi ang magpunta. Inasikaso siya kanina ni Jan sa ospital, at maliit na bagay lang ang sabayan niya itong kumain ng hapunan.Mabuti na lang din at malapit lang sa hotel na kinaroroonan niya ang nasabing lugar. Nagdesisyon si Analyn na lakarin na lang ang papunta sa sinabing building ni Jan. Na-enjoy niya ang paghampas ng hangin sa kanyang mukha habang naglalakad siya.Nang ihatid si Analyn ng staff sa mesang naka-reserba kayJan, napahinto si Analyn bago pa makarating sa mesang okupado ng binata.&nbs
Nagising si Analyn sa amoy ng disinfectant. Saka lang niya naalala na nasa ospital nga pala siya. Mabigat ang katawan na bumangon mula sa sofa si Analyn at saka naglakad papunta sa kama ng Papa niya. Hinila niya ang isang upuan at saka soya naupo sa tabi nito.“Papa… hindi masaya ang pakiramdam ko.” Tila isang batang nagsusumbong na sabi ni Analyn sa ama-amahan.Peto ang tanging sagot na narinig niya ay tunog. ng mga aparato. Masyado pang maaga kaya hindi pa dumadating si Jan. Hindi pa oras ng shift nito. Pero siyempre ang mga nurse, beinte kuwatro oras ang shift nila. Kaya ng may pumasok na nurse sa kuwarto ay nagulat pa ito. “Ang aga mo, Mam!”Tipid na ngiti lang ang isinagot ni Analyn dito. Pagkaraan ng ilang oras, saka lang dumating si Jan. Agad niyang nakita ang itsura ni Analyn at nakutuban niyang may problema. “Analyn, ano’ng nangyari sa ‘yo?”Nagmadali siyang lumapit sa dalaga at saka hinipo ang noo nito, pero okay naman ang temperatura niya.“Analyn?” ungkat ni Jan sa ba
Pinigil ni Analyn na tumulo ang mga luha niya na kanina pa nagbabadya. Huminga siya ng malalim para paluwagin ang dibdib niya. Pakiramdam niya ay hindi na siya makahinga. Aktong lalabas na ng sasakyan si Anthony, kaya agad na nagsalita si Analyn dito.“Ayusin na natin ang hiwalayan natin.”Huminto si Anthony sa gagawing pagbaba. Sinagot niya si Analyn ng hindi lumilingon dito. “Bahala ka. Kung gusto mong ihinto ang gamutan at bayad sa ospital ng Papa mo, gawin mo.”Pagkasabi nun ay agad na lumabas na si Anthony sa sasakyan at saka pabalibag na isinara ang pintuan. Naiwan sa sasakyan si Analyn na naguguluhan. Hindi nagtagal, sumakay sa driver’s seat si Karl. “Nakipagpalit siya ng sasakyan. Iuwi na raw kita,” sabi ng lalaki habang pinapaandar na ang sasakyan.“Ayokong umuwi.”Napahinto si Karl sa pag-atras sa sasakyan. Sa halip ay nilingon niya si Analyn. “Alam ko hindi tayo close. At sandali pa lang tayong nagkakasama. Pero sa unang pagkakataon, ngayon pa lang ako magbibigay ng pay
Muli silang naglabanan ng tingin. “Bakit ka ba ganyan? Ano ba’ng problema mo? Naayos ko naman na iyong issue mo sa contest, ah? Everything has been settled.”Dahil sa muling pagkaka-alala sa topic na iyon, muling bumalik ang lungkot na naramdaman ni Analyn ilang araw na ang nakalipas. Ang kakaibang lungkot na iyon.“Sa tingin mo, pagagalitan kaya ako ng Papa ko dahil nagdesisyon akong mag-isa na magpakasal sa iyo kapalit ng pambayad sa ospital niya pero malungkot naman ako sa buhay ko ngayon?” Pakiramdam ni Anthony ay para siyang sinuntok sa mga binitiwang salita ni Analyn. Masakit para sa kanya na malungkot pala ito sa piling niya. Pero sabi nga ni Analyn, Presidente siya ng isang grupo ng mga kumpanya. Hindi siya pwedeng magbaba ng lebel. “Malinaw naman ang sinabi ko sa iyo noon. Contractual lang ang relasyon natin. Tinulungan mo ako kay Lolo Greg. Tinulungan din naman kita sa pagpapagamot ng Papa mo. Fair deal, di ba? Ano pang ikinagagalit mo ngayon? Tumupad naman ako sa usapan
Pinilit ni Analyn na kalmahin ang sarili niya. Nagpakahinahon siya. Ayaw niyang ipakita sa mga taong kaharap na apektado siya. Sa totoo lang, kanina pa kumakabog ang dibdib ni Analyn. Pilit niyang nilalabanan ang halo-halong emosyon na nararamdaman niya ngayon. Gusto niyang sapakin si Anthony. Gusto niyang sampalin ang babaeng nasa tabi niya. Sa halip ay ngumisi si Analyn sa babae. Kinontrol niya ang emosyon niya at saka naglakad palapit sa dalawa. Inayos niya ang manipis na tirante ng damit ng babae na nakalaylay sa balikat nito. “Girl, nasaan ang delikadesa mo? Hindi dapat ginagawa ang ganyang bagay sa lugar na pwedeng may makakita sa ‘yo.” Pagkatapos ay hinila naman ni Analyn ang laylayan ng damit ng babae. “Hindi ko alam kung tanga ka lang, o sadyang lib*g na lib*g ka na. Alin sa dalawa?” Nakatitig lang sa kanya ang babae, aninaw ang pagkalito sa mukha niya.“So, makakalabas ka ba? O kailangan pa kitang samahang–” Hindi pa tapos ni Analyn ang sinasabi niya ng tumakbo na pal