Bumukas na ang elevator, pasakay na sana si Anthony ng may tumawag sa pangalan niya mula sa likuran. “Sir Anthony!” Nilingon ni Anthony ang boses, at nakita niya si Ailyn na halos takbuhin ang kinatatayuan niya. May dala itong folder. “Pinapabigay ni Sir Edward,” sabi ni Ailyn nang makalapit na kay Anthony. Isang tango lang ang isinagot ni Anthony sa kanya at saka nagpatuloy na sa pagsakay. PAGKASAKAY ni Anthony sa sasakyan niya, agad niyang ibinigay ang folder na dala kay Karl. “Dalhin mo ito sa Business Inquirer, iabot mo kay Brittany.” Tumango lang si Karl at saka pinaandar na ang sasakyan. “Saan kita ihahatid, boss? Sa DLM o sa Grace Village?” “To where is my home.” Tumango lang si Karl. Iisang direksyon lang naman ang opisina ng Business Inquirer at ang Grace Village. Malapit na lang ang tinitirhan ng amo sa pupuntahang gusali ng kumpanya. Nang nakarating na sila sa harap ng gusali ng Business Inquirer, si Karl na lang ang bumaba sa sasakyan. Naiwan si Anthony sa loob
“Saan ka namin ihahatid?” tanong ni Anthony kay Brittany nang tumatakbo na ang sasakyan. “Uhm… under renovation pa kasi ‘yung tinitirhan ko rito…” “Hindi ka na ba umuuwi sa bahay n’yo?” Nag-iwas ng tingin si Brittany. “Medyo malayo din kasi. Mas komportable kung malapit lang din sa Business Inquirer ang uuwian ko.”“Karl, idiretso mo sa Green Valley.” “Yes, boss.”Pagkadating sa bahay ni Anthony sa Green Valley, binuksan ng lalaki ang pintuan at pinatuloy si Brittany. “May mabilis lang akong idi-discuss sa ‘yo,” sabi ni Anthony sa babae. Nasa sala sila ng bahay nun.“Okay.” Ipinatong ni Anthony ang laptop niya sa center table. “By the way, eto ang mga susi dito sa bahay,” sabay abot ni Anthony ng bungkos ng susi kay Brittany. Pilit na initago ni Brittany ang sayang nararamdaman habang inaabot mula kay Anthony ang nakabungkos na susi. Gustong-gusto niya talaga ang bahay na ito ni Anthony, at ngayon ay sa kanya na muna ang bahay na ito.“Here…” May binuksang file si Anthony s
Nag-ring ang telepono ni Anthony. [“Ang tagal mo namang umuwi.”]“Miss me already?” nakangiting tanong ni Anthony sa kausap. Umirap si Analyn sa hangin. [“Hindi kaya. May itinuro kasing bagong putahe sa akin si Manang Edna. Gusto kong ipatikim sa ‘yo.”]“Ayoko. Iba ang gusto kong tikman.”[“Huy!”]Tumawa si Anthony. Parang nai-imagine na niya ang itsura ng mukha ni Analyn ngayon. Paniguradong pulang-pula ang mukha nito ngayon dahil sa panunukso niya rito. [“Ano na? Uuwi ka na ba o hindi pa?”]Muling natawa si Anthony sa tono ng boses ni Analyn, mukhang inis na ang asawa. "Ayaw mong tikman ko 'yun?" ["Ha? Ano 'yun?"]"In denial."["Pauwi ka na ba kasi o hindi pa?"]Muling narinig ni Anthony ang inis sa boses ng asawa. Napangiti siya. Nagtagumpay siya sa pang-aasar dito.“Pauwi na. Malapit na ko.”[“Yehey!”]NANG dumating si Anthony sa bahay, agad siyang sinalubong ni Analyn. “Ang tagal mo namang dumating!” nakasimangot na sabi nito, “tara na, bilis!”Ni hindi na nakuhang sumagot
Araw ng contract signing sa pagitan ng Business Inquirer at DLM Group. Nagtataka si Brittany kung bakit wala sa eksena si Anthony. Sa halip, ang sekretarya nito ang ipinadala niyang representante ng DLM.Nasa labas lang si Anthony. Nasa loob ng sasakyan niya at naghihintay na matapos ang contract signing. Nasa isang tabi lang si Brittany, nakamasid sa contract signing. Hindi siya makapagsalita para sa mga taga-Business Inquirer. Siya ang dahilan kung bakit napasok ng DLM ang kumpanya. Hindi naman kasi niya akalain na magiging dehado ang B.I. Akala niya ay mahahawakan niya sa leeg si Anthony at masusunod ang gusto niyang mga kundisyon. Dahil dito, napatunayan ni Brittany na si Anthony ay si Anthony. Isang negosyante.Natapos na ang contract signing at lumabas na ang sekretarya ni Anthony sa naghihintay nitong sasakyan. Mabilis na pinaandar na ni Karl ang sasakyan, at habang nasa biyahe, inireport ng sekretarya kay Anthony ang mga nangyari sa contract signing. Tapos na ang pagre-r
Nang umuwi si Anthony, tulog na si Analyn. Pinagmasdan niya ang natutulog na mukha nito. Naiisip pa lang niya na may minahal siyang iba ay nag-iinit na ang ulo niya. Maingat ang naging mga pagkilos ni Anthony. Ayaw niyang magising pa ang asawa. Malalim na ang gabi at ayaw niyang mapuyat ito. Kilala niya ang asawa, kahit mapuyat ito, gigising pa rin ito ng maaga para pumasok sa opisina niya. KINABUKASAN, nagising si Anthony na wala na si Analyn sa tabi niya. Agad siyang bumangon para hanapin ito. Natagpuan niya ito na nag-almusal na. Pero ng lapitan niya ito para sana saluhan sa pag-aalmusal, bigla itong tumayo at binitbit na ang bag. “Hey! Galit ka ba?” tanong ni Anthony. Nakasimangot na nilingon siya ni Analyn.“Hindi ka tumupad sa pangako mo kahapon na susunduin mo ako sa bahay ni Lolo Greg.” Biglang lumambot ang mukha ni Anthony. “Sorry, bigla kasing nag-imbita si Raymond. Birthday niya. Naparami ang inom ko.” Hindi na siya sinagot ni Analyn at tinalikutan na siya. “Analyn!
Lumapit si Damian sa tatlong bagong dating, pero na kay Jiro ang atensyon niya. Nang nasa harapan na siya nung tatlo, sinabihan niya si Jiro. “Sumama ka sa akin sa kuwarto.” Pagkatapos nun ay tumalikod na si Damian.Nagkatinginan iyong tatlo. Pero agad ding sinenyasan ni Anthony si Jiro na sumunod na kay Damian sa kuwarto. Kinuha niya mula kay Jiro ang mga bitbit na pinamili. “At bakit ka nandito, Tonton?” tanong ni Greg sa apo. Ngumiti si Anthony sa lolo. “Bakit? Ikaw lang ba ang pwedeng magpunta rito? Bakit ayaw mo akong pumunta rito eh Papa ni Analyn ang nakatira rito sa bahay na ‘to?” Nagkibit-balikat si Greg. “Sabagay, ganyan naman talaga dapat ang ginagawa ng isang mabuting son-in-law.” Pagkatapos ay nilingon niya si Analyn. “Tinuruan mo sigurong magsipsip sa Papa mo ang mokong na ito, ano?”Namula ang pisngi ni Analyn. “Ha? Hindi po, ‘Lo. Nagulat na nga lang ako na kasabay ko siyang dumating sa labas.” “Ayaw mo ba talaga ako rito, ‘Lo? Ipagluluto ko pa naman kayo.” Itinul
Maghapong hindi makapagtrabaho si Analyn. Wala siyang ginawa kung hindi tingnan at sundan ng tingin si Elle sa opisina. Napansin naman iyon ni Elle ng lumaon. “Ano ba, Analyn? Ano ba’ng iniisip mo? Parang ako na lang ng ako ang binabantayan mo maghapon. Okay lang ako. See? Look. Eto, oh. Nakatayo lang ako rito, oh,” reklamo ni Elle.Naihilamos ni Analyn ang palad niya sa mukha niya. “Haist, Elle! Hindi ko alam kung paano’ng gagawin ko sa ‘yo? Kanina pa ako nag-iisip ng paraan para mabawi kita sa asawa mo. Aba, Elle…. Kapag may nangyari sa ‘yo, hindi ko alam kung paano ko patatakbuhin itong Blank mag-isa.”“Ang advance mo namang mag-isip.” Naglakad si Elle palapit sa mesa ni Analyn. “May pa-dinner ang officials ng North City Business project natin. Kailangan nating magpadala ng representative. Alam ko, originally, trabaho ko iyon. Pero alam mo namang hindi ako pwedeng–” “Oo na, ako na,” sambot ni Analyn. “Uy… galit ka ba?” Napabuntong-hininga si Analyn. “Naiintindihan ko naman, E
Pupungas-pungas na bumangon si Edward. Tila naman naramdaman ng sekretarya na gising na ang amo kaya pumasok siya sa kuwarto nito. “Boss, tamang-tama ang gising mo.” “Dumating na ba si Anthony?” “Kadarating lang niya, boss. Nandun na siya sa kuwartong pina-reserve mo. Kaya lang, boss…” Nagsalubong ang mga kilay ni Edward. “Kaya lang ano?” “Palihim na dumating si Miss Brittany. Sabi ng tao natin sa labas, nakasunod daw siya sa sasakyan ni Sir Anthony, pero parang hindi naman alam ni Sir Anthony.” Tumango lang si Edward. Pero hindi pa rin kumilos ang sekretarya niya, kaya alam niyang may gusto pa itong sabihin sa kanya. “May sasabihin ka pa ba?” “Boss?” “Kung may sasabihin ka pa, sabihin mo na. Kailangan ko pang mag-shower ng mabilisan.” “Eh, boss. May nakarating din sa aking balita na nandito rin sa lugar si Miss Analyn.” Napahinto si Edward sa pagbaba sa kama. “Ano’ng ginagawa niya rito?” “Something to do with her business. May ka-meet up siya sa second floor.” “Nasa al
Pagkatapos ng hindi pagkikita ng ilang araw, naging napakainit ng naging pagniniig ng mag-asawa. Himbing na himbing ang tulog ni Anthony ng nagising si Analyn. Dahan-dahan siyang bumangon. Nang bigla niyang naalala si Elle, baka sumagot na ang kaibigan sa mga text niya.Agad niyang dinampot ang telepono at saka binuksan iyon. Meron na ngang sagot si Elle. Hindi lang isa, kung hindi marami. Agad niyang binuksan ang mga mensahe nito. Nakalagay doon na nagpunta siya ng San Clemente para may asikasuhin tungkol sa negosyo nila. Sinabi rin niya na huwag siyang mag-alala dahil hindi pa sila nagpapanagpo ulit ni Alfie at okay lang siya. Huling mensahe ni Elle na huwag siyang mag-alala para sa kanya. Napa-isip si Analyn. May mali sa mga mensahe ni Elle. Masyado iyong pormal. Parang malayo sa Elle na kilala niya na laging may halong biro o sarkasmo ang pagsasalita nito kahit pa sa text lang. Parang hindi niya ma-imagine na ganun magsalita si Elle katulad ng nabasa niya.Sandali. Kailan pa kam
Humalakhak ng malakas si Eric.Tila naaliw ito sa sinabi ni Elle. “Joke ba ‘yan, Elle?” Pagkatapos ay muling tumawa ito.Natigilan si Elle, saka umiling. “Hindi. Totoo ang sinasabi ko.”Huminto sa pagtawa si Eric at saka itinulak si Elle. “Tapos na ang pagiging doktor at pasyente natin. Tapos na ang pagiging doktor ko sa ‘yo.”“Aw, come on, Doc Eric. Ang sabi mo noon ako lang ang gusto mong maging pasyente mo bilang isang psychologist. Actually, naguguluhan nga ako. Babalik ka pala rito sa San Clemente para pamahalaan ang mga negosyo ng pamilya n’yo, pero bakit ka pumunta sa Tierra Nueva para maging doktor ko?” Sumilay ang nakakalokong ngiti sa mga labi ni Eric at saka napailing. Bakit ba kasi halos lahat ng mga babae, tingin agad nila sa sarili nila ay espesyal sila sa mata ng isang lalaki? “Sa tingin mo, bakit?” mapanghamong tanong ni Eric kay Elle.Nagsalubong ang mga kilay ni Elle. “Hindi dahil sa akin?” Hinawakan ni Eric ang baba ni Elle, “masyado kang careless, Elle. Ano’ng n
“Sino ang batang ‘yan? Kamag-anak ba ni Anthony ‘yan?” “Hindi… bakit? Bakit parang apektado ka dun sa bata?”Nakahinga ng maluwag si Damian ng marinig niya ang sagot ni Analyn. “Pero bakit may mga litrato siya rito? At kasama pa lagi si Anthony?”“Kababata siya ni Anthony.”Tumango si Damian at saka sunod-sunod na lumunok. Ibinalik niya ang hawak na larawan. “Wala naman. Nagtaka lang ako kasi kamukhang-kamukha mo talaga.”Nagkibit-balikat si Analyn. “Ewan ko lang kung ano ang itsura niya ngayon na malaki na siya.”Piping naidasal na lang din ni Analyn na sana ay buhay pa si Ailyn na kababata ni Anthony.“Sa tingin ko, mas maganda ka sa kanya ngayon,” nakangiting komento ni Damian na may kasama pang pagtapik sa balikat ng anak. SAN CLEMENTE. Huling araw na ni Anthony ngayon sa nasabing lugar. Bukas ay babalik na siya sa Tierra Nueva. Bilang huling gabi, tinipon niya ang mga matataas na opisyal ng DLM, para magsalo silang lahat sa isang hapunan at para na rin magbigay si Anthony n
Kinabukasan ng umaga, nadatnan ni Analyn ang ama na nagpapa-araw sa bakuran. “Papa, ang aga mo namang magising?”“Nako… ganitong oras talaga ako magising. Palibhasa, ang natatandaan mo lang sa akin eh noong tulog lang ako ng tulog sa ospital.”Tumawa si Analyn.“Bakit wala pa siya?” tanong ni Damian. Kumunot ang noo ni Analyn. “Sino'ng siya?” Sumama ang tingin ni Damian sa anak. “Sino pa? Eh, di si Anthony! Sino pa ba?” Muling tumawa si Analyn. Gusto lang naman talaga niyang biruin ang ama.“Bakit kasi hindi mo tawagin sa pangalan niya? Dati naman ang tawag mo kay Eric, ang kaibigan kuno. Hindi rin sa pangalan niya,” natatawa pa ring sabi ni Analyn. Lihim na napangiti si Damian. Napansin niyang kaswal na lang na nababanggit ng anak si Eric. Ibig sabihin ay naka-move on na ito sa relasyon niya dati sa lalaki.“Siyempre! Pinalaki kita, dinamitan, tapos kukunin ka lang sa akin ng kung sinong poncio pilato?” galit-galitan na sagot ni Damian.“Okay, fine,” nakangiting sagot ni Analyn
Nang dumating sila Analyn at Damian sa bahay nila Analyn ay naayos at nalinis na ng mga kasambahay ang tutuluyang kuwarto ng ama. Naiilang si Damian magkikilos sa bahay ni Analyn. Hindi siya nasanay na may mga katulong na umaaligid sa kanya. Simple lang ang buhay niya noong bago siya magkasakit. Isa pa, nalalakihan siya sa bahay na iyon. Sobrang laki, at sobrang tahimik. Pero nagustuhan niya ang hardin. Doon lang siya nakatagpo ng kapayapaan. Pagkatapos kumain ng hapunan, hinanap ni Analyn ang ama pagkatapos niyang mag-shower. Nakita niya ito sa balkonahe at nakatingin sa malayo. Base sa mukha nito, hindi siya mukhang masaya.“Papa, bakit ka nakatulala riyan?” Parang biglang nagising si Damian at saka nilingon ang anak. “Wala lang… naninibago lang. Para kasing ibang-iba na ang paligid ngayon, kumpara nung bago ako nakatulog ng mahaba.” “Sa tingin mo ba nagbago na ko?” “Hindi ikaw ang sinasabi ko. Ang pananaw ko ang nagbago. Maupo ka.” Agad namang naupo si Analyn. “Nasaan naman
Nakahinga ng maluwag si Analyn ng nakita niya ang Papa niya at si Jan na magka-usap sa labas ng clinic nito. Naramdaman siguro ng dalawang lalaki ang presensiya niya dahil sabay itong lumingon sa direksyon niya. Agad na ngumiti si Damian kay Analyn. “Etong si Analyn, masyadong nag-aalala sa akin. Hindi naman ako mawawala,” sabi ni Damian habang papalapit na si Analyn.Akmang tatayo si Damian kaya agad itong inalalayan ni Jan. “Ganun lang talaga ang mga anak. Gusto lang nila masiguro na okay ang magulang nila,” sabi ni Jan habang nakaalalay kay Damian. Nahihiyang hinarap ni Analyn si Jan. “Thank you, Doc Jan. Pasensiya na sa abala. Sobrang nag-alala lang talaga ako kay Papa.”Naiilang naman si Jan kay Analyn kaya hindi niya ito direktang matingnan sa mga mata nito.“Wala ‘yun. Pasyente ko rin naman si Tito, at natural na magmalasakit pa rin ako sa kanya.” Pagkasabi nun ay inabot ni Jan kay Analyn ang resulta ng mga test ni Damian.“Okay naman ang mga result niya. Everything is g
Malayo-layo na ang nalakad ni Analyn pero ramdam na ramdam pa rin niya ang galit sa dibdib niya. “Ibang klase talaga!” inis na sabi ni Analyn.Pumara siya ng taxi at saka nagpahatid sa opisina. Nanginginig pa rin ang katawan ni Analyn kahit nung dumating na siya sa opisina ng Blank. “Oh, sister? Ano'ng nangyari sa ‘yo?” nagtatakang tanong ni Michelle. “Wala lang,” tipid na sagot ni Analyn, at saka dumiretso sa CR.Nakatitig si Analyn sa salamin habang nasa isip niya ang imahe ng mukha kanina ni Edward. Kilala niya si Edward bilang isang matino at matuwid na tao. Kung hindi lang sila magkaaway ni Anthony, baka sakaling naging magkaibigan pa sila. Pero malabo na ngayon ang maging magkaibigan pa sila dahil sa salitang sinabi ni Edward kanina. “Lover… hah! Paano niya nagawang sabihin ”yun?”Tinitigan ni Analyn ang repleksyon niya sa salamin. Iniisip niya na baka mali ang pagkakakilala niya kay Edward. Baka ganun na talaga ang ugali nito sa simula pa lamg at nagpapanggap lang na mat
Naguguluhan si Analyn. Marami siyang tanong sa isip niya. Kinuha niya ang telepono sa bag niya at saka tumipa ng tumipa roon. Mahaba na ang nata-type niya at saka niya pinindot ang SEND na buton. Palaisipan sa kanya kung ano ba ang naging kasalanan ng ama ni Edward at nakulong ito. At alam niyang si Anthony ang tamang tao na tanungin tungkol dito.Medyo naiinip na si Analyn sa paghihintay sa sagot ni Anthony. Inisip niyang baka naka-alis na ang eroplanong sasakyan ng asawa kaya hindi na ito nakasagot sa kanya. Kaya naman ng tumunog ang telepono niya ay nagulat siya. From: AnthonyAng mga pamilya ng Zamora at De la Merced ay may magkasalungat na relasyon. Nang pa-mahalaan ng Papa ko ang mga negosyo ng De la Merced, marami siyang binagong mga policy.Sinuyo niya ang mga Zamora para maging ka-alyado sila ng De la Merced. From: AnthonyNang nagtagumpay na si Papa at nakuha naniya ang loob ng matandang Zamora, agad na Silang nagpirmahan ng kontrata. Pagkatapos nun, tumaas na an
“Hindi na kami magtatagal, baka mahuli ako sa flight ko,” anunsyo ni Anthony, “sumaglit lang talaga kami ng asawa ko rito.”“Salamat,” sagot ni Mercy. Nasa lobby na ng ospital sina Anthony at Analyn. “Kailangan ko ng umalis, misis ko. Ipahatid na lang kita sa driver?” “Okay.”Samantala, kasunod na bumaba nila Anthony at Analyn si Edward, kaya nakita pa sila ng huli roon sa lobby ng ospital. Naabutan niya na hawak ni Anthony sa mga balikat niya si Analyn at binigyan ito ng halik sa kanyang noo. Sakto rin na pumarada ang sasakyan ni Anthony sa tapat ng dalawa at saka sumakay na roon si Anthony. Ibinaba ni Anthony ang salaming bintana.“Naalala ko pala. Iyong bahay na tinitirhan ngayon ng Papa mo, si Vhance ang naghanap nun, di ba?” “Oo.”“I don’t have the time. Kunin mo muna ang Papa mo roon at patirahin mo muna sa bahay natin. Nag-away kami ni Vhance. Mabuti na ‘yung nag-iingat tayo. Hindi natin alam ang takbo ng isip niya. Pwedeng gamitin niya ang Papa mo laban sa akin.”Alam