Binuksan ni Anthony ang pintuan ng opisina ni Edward. Nagulat siya na sa halip na si Edward ang nakaupo sa silya niya ay isang babae ang naroroon. Napahinto sa pagpasok si Anthony nang hindi napansin ng babae ang pagbukas ng pintuan dahil hindi man lang ito nag-angat ng tingin mula sa librong binabasa niya na nakalapag sa ibabaw ng mesa. Dinig na dinig ni Anthony ang malakas na pagbabasa nito at linya per linya.Ngayon lang nakita ni Anthony ang babaeng ito. Hindi siya kagandahan, pero habang matagal mo na siyang tinitingnan parang may malakas siyang dating na aura na ayaw mo ng ihiwalay ang titig mo sa mukha niya. Pilit na binawi ni Anthony ang tingin niya sa babae at saka kinatok niya ang nakabukas ng pintuan, bakasakaling makuha niya ang atensyon ng babae. Huminto nga ang babae sa pagbabasa at nag-angat ng mukha. Bahagya pa siyang napatulala ng nakita niya si Anthony. Pero agad din siyang nakabawi. Mabilis siyang tumayo at saka tinanong si Anthony. “Sino sila? Sino ang hinahan
Bumukas na ang elevator, pasakay na sana si Anthony ng may tumawag sa pangalan niya mula sa likuran. “Sir Anthony!” Nilingon ni Anthony ang boses, at nakita niya si Ailyn na halos takbuhin ang kinatatayuan niya. May dala itong folder. “Pinapabigay ni Sir Edward,” sabi ni Ailyn nang makalapit na kay Anthony. Isang tango lang ang isinagot ni Anthony sa kanya at saka nagpatuloy na sa pagsakay. PAGKASAKAY ni Anthony sa sasakyan niya, agad niyang ibinigay ang folder na dala kay Karl. “Dalhin mo ito sa Business Inquirer, iabot mo kay Brittany.” Tumango lang si Karl at saka pinaandar na ang sasakyan. “Saan kita ihahatid, boss? Sa DLM o sa Grace Village?” “To where is my home.” Tumango lang si Karl. Iisang direksyon lang naman ang opisina ng Business Inquirer at ang Grace Village. Malapit na lang ang tinitirhan ng amo sa pupuntahang gusali ng kumpanya. Nang nakarating na sila sa harap ng gusali ng Business Inquirer, si Karl na lang ang bumaba sa sasakyan. Naiwan si Anthony sa loob
“Saan ka namin ihahatid?” tanong ni Anthony kay Brittany nang tumatakbo na ang sasakyan. “Uhm… under renovation pa kasi ‘yung tinitirhan ko rito…” “Hindi ka na ba umuuwi sa bahay n’yo?” Nag-iwas ng tingin si Brittany. “Medyo malayo din kasi. Mas komportable kung malapit lang din sa Business Inquirer ang uuwian ko.”“Karl, idiretso mo sa Green Valley.” “Yes, boss.”Pagkadating sa bahay ni Anthony sa Green Valley, binuksan ng lalaki ang pintuan at pinatuloy si Brittany. “May mabilis lang akong idi-discuss sa ‘yo,” sabi ni Anthony sa babae. Nasa sala sila ng bahay nun.“Okay.” Ipinatong ni Anthony ang laptop niya sa center table. “By the way, eto ang mga susi dito sa bahay,” sabay abot ni Anthony ng bungkos ng susi kay Brittany. Pilit na initago ni Brittany ang sayang nararamdaman habang inaabot mula kay Anthony ang nakabungkos na susi. Gustong-gusto niya talaga ang bahay na ito ni Anthony, at ngayon ay sa kanya na muna ang bahay na ito.“Here…” May binuksang file si Anthony s
Nag-ring ang telepono ni Anthony. [“Ang tagal mo namang umuwi.”]“Miss me already?” nakangiting tanong ni Anthony sa kausap. Umirap si Analyn sa hangin. [“Hindi kaya. May itinuro kasing bagong putahe sa akin si Manang Edna. Gusto kong ipatikim sa ‘yo.”]“Ayoko. Iba ang gusto kong tikman.”[“Huy!”]Tumawa si Anthony. Parang nai-imagine na niya ang itsura ng mukha ni Analyn ngayon. Paniguradong pulang-pula ang mukha nito ngayon dahil sa panunukso niya rito. [“Ano na? Uuwi ka na ba o hindi pa?”]Muling natawa si Anthony sa tono ng boses ni Analyn, mukhang inis na ang asawa. "Ayaw mong tikman ko 'yun?" ["Ha? Ano 'yun?"]"In denial."["Pauwi ka na ba kasi o hindi pa?"]Muling narinig ni Anthony ang inis sa boses ng asawa. Napangiti siya. Nagtagumpay siya sa pang-aasar dito.“Pauwi na. Malapit na ko.”[“Yehey!”]NANG dumating si Anthony sa bahay, agad siyang sinalubong ni Analyn. “Ang tagal mo namang dumating!” nakasimangot na sabi nito, “tara na, bilis!”Ni hindi na nakuhang sumagot
Araw ng contract signing sa pagitan ng Business Inquirer at DLM Group. Nagtataka si Brittany kung bakit wala sa eksena si Anthony. Sa halip, ang sekretarya nito ang ipinadala niyang representante ng DLM.Nasa labas lang si Anthony. Nasa loob ng sasakyan niya at naghihintay na matapos ang contract signing. Nasa isang tabi lang si Brittany, nakamasid sa contract signing. Hindi siya makapagsalita para sa mga taga-Business Inquirer. Siya ang dahilan kung bakit napasok ng DLM ang kumpanya. Hindi naman kasi niya akalain na magiging dehado ang B.I. Akala niya ay mahahawakan niya sa leeg si Anthony at masusunod ang gusto niyang mga kundisyon. Dahil dito, napatunayan ni Brittany na si Anthony ay si Anthony. Isang negosyante.Natapos na ang contract signing at lumabas na ang sekretarya ni Anthony sa naghihintay nitong sasakyan. Mabilis na pinaandar na ni Karl ang sasakyan, at habang nasa biyahe, inireport ng sekretarya kay Anthony ang mga nangyari sa contract signing. Tapos na ang pagre-r
Nang umuwi si Anthony, tulog na si Analyn. Pinagmasdan niya ang natutulog na mukha nito. Naiisip pa lang niya na may minahal siyang iba ay nag-iinit na ang ulo niya. Maingat ang naging mga pagkilos ni Anthony. Ayaw niyang magising pa ang asawa. Malalim na ang gabi at ayaw niyang mapuyat ito. Kilala niya ang asawa, kahit mapuyat ito, gigising pa rin ito ng maaga para pumasok sa opisina niya. KINABUKASAN, nagising si Anthony na wala na si Analyn sa tabi niya. Agad siyang bumangon para hanapin ito. Natagpuan niya ito na nag-almusal na. Pero ng lapitan niya ito para sana saluhan sa pag-aalmusal, bigla itong tumayo at binitbit na ang bag. “Hey! Galit ka ba?” tanong ni Anthony. Nakasimangot na nilingon siya ni Analyn.“Hindi ka tumupad sa pangako mo kahapon na susunduin mo ako sa bahay ni Lolo Greg.” Biglang lumambot ang mukha ni Anthony. “Sorry, bigla kasing nag-imbita si Raymond. Birthday niya. Naparami ang inom ko.” Hindi na siya sinagot ni Analyn at tinalikutan na siya. “Analyn!
Lumapit si Damian sa tatlong bagong dating, pero na kay Jiro ang atensyon niya. Nang nasa harapan na siya nung tatlo, sinabihan niya si Jiro. “Sumama ka sa akin sa kuwarto.” Pagkatapos nun ay tumalikod na si Damian.Nagkatinginan iyong tatlo. Pero agad ding sinenyasan ni Anthony si Jiro na sumunod na kay Damian sa kuwarto. Kinuha niya mula kay Jiro ang mga bitbit na pinamili. “At bakit ka nandito, Tonton?” tanong ni Greg sa apo. Ngumiti si Anthony sa lolo. “Bakit? Ikaw lang ba ang pwedeng magpunta rito? Bakit ayaw mo akong pumunta rito eh Papa ni Analyn ang nakatira rito sa bahay na ‘to?” Nagkibit-balikat si Greg. “Sabagay, ganyan naman talaga dapat ang ginagawa ng isang mabuting son-in-law.” Pagkatapos ay nilingon niya si Analyn. “Tinuruan mo sigurong magsipsip sa Papa mo ang mokong na ito, ano?”Namula ang pisngi ni Analyn. “Ha? Hindi po, ‘Lo. Nagulat na nga lang ako na kasabay ko siyang dumating sa labas.” “Ayaw mo ba talaga ako rito, ‘Lo? Ipagluluto ko pa naman kayo.” Itinul
Maghapong hindi makapagtrabaho si Analyn. Wala siyang ginawa kung hindi tingnan at sundan ng tingin si Elle sa opisina. Napansin naman iyon ni Elle ng lumaon. “Ano ba, Analyn? Ano ba’ng iniisip mo? Parang ako na lang ng ako ang binabantayan mo maghapon. Okay lang ako. See? Look. Eto, oh. Nakatayo lang ako rito, oh,” reklamo ni Elle.Naihilamos ni Analyn ang palad niya sa mukha niya. “Haist, Elle! Hindi ko alam kung paano’ng gagawin ko sa ‘yo? Kanina pa ako nag-iisip ng paraan para mabawi kita sa asawa mo. Aba, Elle…. Kapag may nangyari sa ‘yo, hindi ko alam kung paano ko patatakbuhin itong Blank mag-isa.”“Ang advance mo namang mag-isip.” Naglakad si Elle palapit sa mesa ni Analyn. “May pa-dinner ang officials ng North City Business project natin. Kailangan nating magpadala ng representative. Alam ko, originally, trabaho ko iyon. Pero alam mo namang hindi ako pwedeng–” “Oo na, ako na,” sambot ni Analyn. “Uy… galit ka ba?” Napabuntong-hininga si Analyn. “Naiintindihan ko naman, E
Malapit na ang Bagong Taon. Marami ng nagtitinda ng kung ano-ano sa mga kalsadang nadadaanan nila Anthony at Analyn. Galing sila sa Annual Year-End Party ng lahat ng investor ng DLM Group. Habang pinagmamasdan ni Analyn ang mga iba’t ibang paninda sa labas ng bintana, maraming tumatakbo sa isipan niya. Parang kailan lang nung huling bagong taon. Bago lang sila na naiksala ni Anthony noon. Sino ang mag-aakala na ang anim buwan ay aabot ng isang taon pala?Nilingon ni Analyn si Anthony. “Malapit na naman sa subdivision, gusto kong maglakad kasama ka.” Tumaas ang isang kilay ni Anthony at saka tiningnan ang mga paa ni Analyn. “Magpalit ka muna ng sapatos.”“Wala akong dala. Okay na ‘to. Eh di, kapag sumakit ang paa ko, kargahin mo ko,” tila naglalambing na sagot ni Analyn. Kinalabit ni Anthony ang balikat ng sekretarya niya na nakaupo satabi ni Karl. Agad namang yumuko ang sekretarya at may kinuha sa paanan niya.May kinuha pala itong paper bag at saka inabot iyon kay Anthony. Mula
Abala si Analyn sa laptop niya ng biglang may nagsalita sa gawi ng pintuan. Kinabukasan na ang araw ng pasahod sa mga empleyado nila ni Elle at ngayon pa lang niya nire-review ang attendance ng mga ito.“Bakit naman salubong ang mga kilay mo diyan?”Nag-angat ng tingin si Analyn mula sa laptop niya. Biglang nagliwanag ang mukha niya ng nakita niyang nakatayo si Elle sa may pintuan ng kuwarto niya. Agad siyang napatayo at saka nagmamadaling nilapitan ang kaibigan. Gusto sana niyang magtampo dahil wala itong sinagot sa mga text niya, pero ngayong nakita niya na okay ito ay kinalimutan na lang niya ang pagtatampo. “Elle! Mariosep, akala ko ipauubaya mo na sa akin ang buong Blank,” pagbibiro ni Analyn.Umirap si Elle sa kanya. “Asa ka, malaki ang inilabas kong pera rito,” ang tipikal na sagot ng isang Elle. Niyakap ni Analyn si Elle. “Saan ka ba kasi nagpunta? Bakit ka umalis ng Tierra Nueva?”Nag-alanganin si Elle. Gusto rin sana niyang yakapin pabalik si Analyn, pero meron sa loob n
Walang nagawa si Damian kung hindi ang gumawa ng listahan at ibigay iyon kay Analyn. “Itong nasa huli ng listahan, kulay pulang kahon ito. Nakapatong ito sa pinaka-itaas ng cabinet ko roon. Huwag na huwag mong kakalimutan ‘yan. Kailangang dala mo ‘yan pabalik dito,” pagbibilin ni Damian kay Analyn.“Ano’ng nasa loob nito, Papa? Kayamanan ba?” “Private matter ko ‘yan, Analyn. Huwag ng maraming tanong.”“Sige na, Papa… ano’ng sikreto ang meron ka dun sa kahon?” pangungulit pa ni Analyn.Tumaas ang isang kilay ni Damian. “Sikreto nga, di ba?”“Pera? Marami kang pera?” namimilog ang mga mata na tanong ni Analyn.“Tsk! Ang kulit nitong batang ‘to…”Ngumiti at nag-peace sign si Analyn sa ama. “Joke lang! Hindi na mabiro si Papa…”NANG naroroon na si Analyn sa dating tinutuluyan ni Damian, inobserbahan niya ang bahay. Mukhang wala namang bakas na may nakapasok. Baka hindi pa umaaksyon si Vhance, o nagbabalak pa lang ito ng pwede niyang gawin. Agad na kinuha ni Analyn ang mga nakalagay sa
Pagkatapos ng hindi pagkikita ng ilang araw, naging napakainit ng naging pagniniig ng mag-asawa. Himbing na himbing ang tulog ni Anthony ng nagising si Analyn. Dahan-dahan siyang bumangon. Nang bigla niyang naalala si Elle, baka sumagot na ang kaibigan sa mga text niya.Agad niyang dinampot ang telepono at saka binuksan iyon. Meron na ngang sagot si Elle. Hindi lang isa, kung hindi marami. Agad niyang binuksan ang mga mensahe nito. Nakalagay doon na nagpunta siya ng San Clemente para may asikasuhin tungkol sa negosyo nila. Sinabi rin niya na huwag siyang mag-alala dahil hindi pa sila nagpapanagpo ulit ni Alfie at okay lang siya. Huling mensahe ni Elle na huwag siyang mag-alala para sa kanya. Napa-isip si Analyn. May mali sa mga mensahe ni Elle. Masyado iyong pormal. Parang malayo sa Elle na kilala niya na laging may halong biro o sarkasmo ang pagsasalita nito kahit pa sa text lang. Parang hindi niya ma-imagine na ganun magsalita si Elle katulad ng nabasa niya.Sandali. Kailan pa kam
Humalakhak ng malakas si Eric.Tila naaliw ito sa sinabi ni Elle. “Joke ba ‘yan, Elle?” Pagkatapos ay muling tumawa ito.Natigilan si Elle, saka umiling. “Hindi. Totoo ang sinasabi ko.”Huminto sa pagtawa si Eric at saka itinulak si Elle. “Tapos na ang pagiging doktor at pasyente natin. Tapos na ang pagiging doktor ko sa ‘yo.”“Aw, come on, Doc Eric. Ang sabi mo noon ako lang ang gusto mong maging pasyente mo bilang isang psychologist. Actually, naguguluhan nga ako. Babalik ka pala rito sa San Clemente para pamahalaan ang mga negosyo ng pamilya n’yo, pero bakit ka pumunta sa Tierra Nueva para maging doktor ko?” Sumilay ang nakakalokong ngiti sa mga labi ni Eric at saka napailing. Bakit ba kasi halos lahat ng mga babae, tingin agad nila sa sarili nila ay espesyal sila sa mata ng isang lalaki? “Sa tingin mo, bakit?” mapanghamong tanong ni Eric kay Elle.Nagsalubong ang mga kilay ni Elle. “Hindi dahil sa akin?” Hinawakan ni Eric ang baba ni Elle, “masyado kang careless, Elle. Ano’ng n
“Sino ang batang ‘yan? Kamag-anak ba ni Anthony ‘yan?” “Hindi… bakit? Bakit parang apektado ka dun sa bata?”Nakahinga ng maluwag si Damian ng marinig niya ang sagot ni Analyn. “Pero bakit may mga litrato siya rito? At kasama pa lagi si Anthony?”“Kababata siya ni Anthony.”Tumango si Damian at saka sunod-sunod na lumunok. Ibinalik niya ang hawak na larawan. “Wala naman. Nagtaka lang ako kasi kamukhang-kamukha mo talaga.”Nagkibit-balikat si Analyn. “Ewan ko lang kung ano ang itsura niya ngayon na malaki na siya.”Piping naidasal na lang din ni Analyn na sana ay buhay pa si Ailyn na kababata ni Anthony.“Sa tingin ko, mas maganda ka sa kanya ngayon,” nakangiting komento ni Damian na may kasama pang pagtapik sa balikat ng anak. SAN CLEMENTE. Huling araw na ni Anthony ngayon sa nasabing lugar. Bukas ay babalik na siya sa Tierra Nueva. Bilang huling gabi, tinipon niya ang mga matataas na opisyal ng DLM, para magsalo silang lahat sa isang hapunan at para na rin magbigay si Anthony n
Kinabukasan ng umaga, nadatnan ni Analyn ang ama na nagpapa-araw sa bakuran. “Papa, ang aga mo namang magising?”“Nako… ganitong oras talaga ako magising. Palibhasa, ang natatandaan mo lang sa akin eh noong tulog lang ako ng tulog sa ospital.”Tumawa si Analyn.“Bakit wala pa siya?” tanong ni Damian. Kumunot ang noo ni Analyn. “Sino'ng siya?” Sumama ang tingin ni Damian sa anak. “Sino pa? Eh, di si Anthony! Sino pa ba?” Muling tumawa si Analyn. Gusto lang naman talaga niyang biruin ang ama.“Bakit kasi hindi mo tawagin sa pangalan niya? Dati naman ang tawag mo kay Eric, ang kaibigan kuno. Hindi rin sa pangalan niya,” natatawa pa ring sabi ni Analyn. Lihim na napangiti si Damian. Napansin niyang kaswal na lang na nababanggit ng anak si Eric. Ibig sabihin ay naka-move on na ito sa relasyon niya dati sa lalaki.“Siyempre! Pinalaki kita, dinamitan, tapos kukunin ka lang sa akin ng kung sinong poncio pilato?” galit-galitan na sagot ni Damian.“Okay, fine,” nakangiting sagot ni Analyn
Nang dumating sila Analyn at Damian sa bahay nila Analyn ay naayos at nalinis na ng mga kasambahay ang tutuluyang kuwarto ng ama. Naiilang si Damian magkikilos sa bahay ni Analyn. Hindi siya nasanay na may mga katulong na umaaligid sa kanya. Simple lang ang buhay niya noong bago siya magkasakit. Isa pa, nalalakihan siya sa bahay na iyon. Sobrang laki, at sobrang tahimik. Pero nagustuhan niya ang hardin. Doon lang siya nakatagpo ng kapayapaan. Pagkatapos kumain ng hapunan, hinanap ni Analyn ang ama pagkatapos niyang mag-shower. Nakita niya ito sa balkonahe at nakatingin sa malayo. Base sa mukha nito, hindi siya mukhang masaya.“Papa, bakit ka nakatulala riyan?” Parang biglang nagising si Damian at saka nilingon ang anak. “Wala lang… naninibago lang. Para kasing ibang-iba na ang paligid ngayon, kumpara nung bago ako nakatulog ng mahaba.” “Sa tingin mo ba nagbago na ko?” “Hindi ikaw ang sinasabi ko. Ang pananaw ko ang nagbago. Maupo ka.” Agad namang naupo si Analyn. “Nasaan naman
Nakahinga ng maluwag si Analyn ng nakita niya ang Papa niya at si Jan na magka-usap sa labas ng clinic nito. Naramdaman siguro ng dalawang lalaki ang presensiya niya dahil sabay itong lumingon sa direksyon niya. Agad na ngumiti si Damian kay Analyn. “Etong si Analyn, masyadong nag-aalala sa akin. Hindi naman ako mawawala,” sabi ni Damian habang papalapit na si Analyn.Akmang tatayo si Damian kaya agad itong inalalayan ni Jan. “Ganun lang talaga ang mga anak. Gusto lang nila masiguro na okay ang magulang nila,” sabi ni Jan habang nakaalalay kay Damian. Nahihiyang hinarap ni Analyn si Jan. “Thank you, Doc Jan. Pasensiya na sa abala. Sobrang nag-alala lang talaga ako kay Papa.”Naiilang naman si Jan kay Analyn kaya hindi niya ito direktang matingnan sa mga mata nito.“Wala ‘yun. Pasyente ko rin naman si Tito, at natural na magmalasakit pa rin ako sa kanya.” Pagkasabi nun ay inabot ni Jan kay Analyn ang resulta ng mga test ni Damian.“Okay naman ang mga result niya. Everything is g