NAGSIALISAN na sila dito sa meeting room. "Are you not going with me, Blair?" Tanong ni Mr. Rodriguez kay Blair. Lumapit naman sa kaniya ang anak niya at yumakap. "Yes, dad. I want to spend my time with Magnus and I also want to talk to him." Naglalambing na sabi ni Blair. Ngumiti naman sa kaniya ang Daddy niya. Napaiwas na lang ako ng tingin dahil sa senaryo na 'yan. Naaalala ko lang si Papa, kung paano kami maglambingan kasama si Mama. Hindi na ba mauulit 'yun? Kung pwedi ko lang balikan ang panahon na 'yun ay ginawa ko na. "Okay, sweatheart. Enjoy, hahanapin ko lang kapatid mo." Narinig kong sabi ni Mr. Rodriguez kay Blair. "Are you okay?" Napatingin ako kay Magnus na nasa tabi ko na pala. Tumango naman ako sa tanong niya at ngumiti ng pilit. Kita ko naman sa mga mata niya na nag-aalala siya sa'kin. Teka nga, kailan pa 'to naging concern sa'kin? "Are you sure?" "Oo, okay lang ako. Masama lang pakiramdam ko." Pagdadahilan ko sa kaniya. Nagulat ako nang hinawakan niya ang
AKALA ko sila talaga. Kasi di ba nagconfess na sa'kin si Magnus pero tinatawag pa rin siya ni Blair ng beb. Kung hindi sila, totoo kaya lahat ng sinabi ni Magnus na mahal niya ako? Halos maibigay ko na ang lahat sa kaniya pati ang sarili ko. Nakita na niya ang lahat sa'kin. Swerte pa rin siguro ako dahil hindi niya kinukuha ang pagkavirginity ko. Hindi ko alam kung bakit ganun lang kadali niya akong makuha. I mean, hindi ako ganito na klaseng babae na bibigay agad. Sa kaniya ko lang talaga nagawa ang mga bagay na 'yun, para bang isa siyang alak na nakakalasing at agad kang tatamaan. Marami ng nagconfess sa'kin simula high school pero never akong nag-entertain at pinatulan ang mga lalaking 'yun. Hard to get ako alam ko yun at kilala ko ang sarili ko pero nang dumating si Magnus sa buhay ko para bang hindi ko na kilala ang sarili ko. Nagagawa ko ang bagay na hindi pa dapat gawin ng isang katulad kong hindi pa ikinasal. "Aray!" Nagulat ako nang may kamay humawak sa braso ko at hini
PATULOY akong lumabas at hindi ko alam kung saan ako pupunta dahil hindi ko naman alam gamitin ang elevator. Lumalabo na rin ang paningin ko dahil sa mga luhang patuloy na dumadaloy sa'king pisngi. Bakit ganun siya? Wala naman akong ginawang mali na pwedi niya ikagagalit. Ano bang masama na sumabay ako kay Ethan na kumain? Gutom na rin naman na ako that time at saka ayoko naman ipagsiksikan ang sarili ko sa kanilang dalawa ni Blair. Alam ko kasing sila ang sabay kumain pagkatapos ng pag-uusap nila. Ayoko naman maging third wheel sa kanila kaya pumayag na rin ako kay Ethan na sumabay. "Sophia!" Napatingin ako kay Ethan na palabas ng elevator. Tumatakbo ito papunta sa kinaroroonan ko kaya agad kong pinunasan ang mga luha sa mukha ko. At ngumiti sa kaniya na parang walang nangyari. Malinaw kong nakita ang pag-aalala niya na nakaguhit sa kaniyang mukha nang makalapit siya sa'kin. "Are you okay? Sinaktan ka ba ni Magnus?" Pilit akong ngumiti sa kaniya at umiling. "Hindi naman niya
PABALIK na kami ni Ethan sa restohotel. Tahimik lang kami sa loob ng sasakyan niya. Hindi ko rin naman kasi alam kung ano sasabihin ko sa kaniya. Natatakot akong masaktan ko siya kapag hindi ko maibalik ang pagmamahal na binibigay niya sa'kin. Kaibigan ko si Ethan at ayaw ko siyang masaktan lalo na't ako ang dahilan. Bakit pa kasi ako pa? Hindi ko deserve ang binibigay nila sa'kin na pagmamahal lalo na si Ethan. Hindi naman kasi ako bagay sa kanila. Mapa Magnus man o kay Ethan, hindi ako ang babaeng babagay sa kanila. "It's okay if you can't love me back but let me love you, Sophia." Ngumiti na lang ako sa kaniya. Pero alam ko na pilit lang ang pagngiti ko. Huminto na ang sasakyan at nandito na kami sa restohotel. "We're here." Lumabas na ako sa sasakyan niya at pumasok na sa loob. Hindi ko na siya hinintay pang lumabas dahil alam ko namang may pupuntahan pa siya. Hinatid lang talaga niya ako. Papasok na sana ako sa restohotel nang mapansin kong ang mga bodyguard ni Magnus nag
AMOY na amoy ko ang kaniyang panlalaking pabango. Hindi siya nakakasawang amoyin, na para bang hinahanap-hanap mo pa rin ang amoy niya, nakakaadik! Tulala pa rin ako dahil sa kagwapuhan niyang taglay hanggang sa namalayan ko na lang na lumapat na ang labi namin sa isa't isa at kusang nakipagsabayan na ang labi ko sa kaniyang mga halik kahit na ang utak ko ay tutol pero parang may sariling buhay ang katawan ko. Hindi sumasang-ayon sa utak ko. Sophia ayan ka na naman! Masyado kang marupok! "My breakfast is so delicious." Bulong sa'kin ni Magnus na nakapanindig balahibo sa'kin dahil parang nakukuryente ako kapag lumalapit siya masyado sa'kin tapos bubulungan pa ako. Bigla siyang lumayo at tumawa. Alam ko na naramdaman niyang bigla akong nanginig kanina. Kaya binato ko sa kaniya ang unan pero agad naman niya itong nasalo. Argh! Kaasar. "Get up, Isabella and change. We will now going home, may pasok ka pa bukas." -------------------------------------------------------------- "Wahhhh
BIGLA siyang napahinto sa paghalik niya sa'kin at nagtataka kung tama ba ang pagkakarinig niya sa sinabi ko. "What did you say?" Umiwas na lang ako ng tingin dahil ang awkward ng posisyon namin. Nakapatong kaya siya sa'kin. "W-wala..sabi ko umalis ka na, magbabasa pa ako." "Ow, sorry." Umalis na siya sa pagkakapatong sa'kin at tuloy-tuloy na lumabas. Doon na lang ako nakahinga ng maluwag. Umayos na ako ng upo at kinuha ko ang libro.Pero kahit anong pilit kong ifocus ang sarili ko sa binabasa ko, wala pa rin akong naiintindihan sa binabasa ko dahil sumasagi sa isip ko si Magnus. Argh!! Magnus na naman. Nakakaumay na Sophia. *Kringgg!!*Napatingin ako sa tumunog na cellphone. Hindi ko 'to cellphone, I think kay Magnus 'to. Nakalimutan niya ata. Hindi ko alam pero tinutulak ako ng kuryusidad ko na buksan ang phone niya at tignan kung sino ang nagtext sa kaniya. Pero nagdecide na lang akong buksan at walang password? Grabe naman yun, hindi ata uso sa kaniya maglagay ng password sa
PUMAYAG ako sa favor ni Magnus noong nakaraang araw na alagaan ang garden ng mommy niyang namatay na. Gusto ko rin ang lugar na 'yon kaya ayos na ayos sa'kin ang pinapagawa niya. Tutal mahilig naman talaga ako sa bulaklak ay pumayag na agad ako, saka kahit anong oras ko gustuhin na pumunta dun ay pwedi. Huwag lang daw ako magpapasok ng iba kundi ako lang at si Manang ang pwedi pumasok sa garden na 'yon.Napahinto ako sa pagkain ko nang biglang pumasok ang napakaingay kong kaibigan. Bungad pa lang ng Canteen, sobrang nagtitili na."WAHHHHH! Bell, omg! Invited ako sa birthday party ni Xander my loves!" Napangiwi na lang ako at napatakip ako ng tenga ko dahil sa sobrang tinis ng boses ni Nanna. Pinapakita pa sa'kin ang hawak niyang invitation card. Habang ang mga nandito sa Canteen ay nagtakip rin ng tenga at tignan si Nanna ng masama. Sino ba namang hindi magagalit sa tinis ng boses niya?Nagpeace sign na lang siya at pumunta sa may pwesto ko. "Grabe ka sobrang sakit sa tenga boses mo.
NAPATAAS ang kilay ko because of he said. He pushing me again like I have a disease girl. "What?! Are you pushing me again?!" I shouted to him. But still, pinakalma ko ang sarili ko. Hindi pweding magalit ako sa kaniya baka ma-turn off pa siya sa'kin. Ang hirap pa naman niyang mafall sa'kin. I don't know why, is it because of her stepsister? Halata namang may gusto ang malanding 'yon sa soon to be boyfriend ko. Siya lang ang babaeng binigyan niya ng atensyon at oras and I hate it. I hate that girl, kumukulo ang dugo ko sa kaniya."Don't show again your spoiled attitude here, Blair." He said with authority. "Leave or else gusto mo pang kaladkarin kita palabas?" May pagbabanta na sabi niya and I rolled my eyes. "Argh! Okay, fine! I will leave but I will never leave your life, my babe." Sabi ko at naglakad na ako palabas. But before pa ako makapasok sa elevator tumawag sa'kin si dad. When I answered it that's the time the elevator open, so pumasok na ako and good thing that I am just