CHAPTER 22

CHAPTER 22

ZHEN GUI REN

"Pagbati po, Tai Hou." Tumungo ako.

"Masaya akong makita ka uli. Umupo ka." Masayang niyang tugon.

"Salamat po." Sagot ko at umupo sa tabi ng empress dowager.

"Kamusta na ang kalagayan mo?" Tanong niya sa akin at hinawakan ang kamay ko.

"Mabuti na po ako. Maraming salamat po sa pag-aalala, Tai Hou."

"Mabuti naman."

"Pasensya na po kung hindi ko nagawang dumalaw nitong mga nakaraan." Paghingi ko ng tawad.

Umiling siya. "Naiintindihan ko. Alam ko ang pakiraman ng mawalan ng anak."

"Nitong mga nakaraan rin po ay hindi ko nagawang paglingkuran ang emperor."

"Nauunawaan ko kung hindi mo pa siya kayang makita uli, at maaaring kaya ayaw niya pang magpakita sa'yo ay dahil gusto ka niyang bigyan ng oras para sa sarili mo at tanggapin ang nangyari."

Napangiti naman ako nang maisip na maaaring 'yon nga ang dahilan.

Iniisip niya lang ang mararamdaman ko.

"Si Long Jin, nakausap mo na ba?"

"Opo, Tai Hou." Sagot ko. "Nagkausap po kami at naging maayos naman ang lahat."

"Alam