Althea~ "Althea, it's nice to see you here!" Dinig kong bati ni Giorgianna nang marating ko ang pasilyo patungo sa classroom ni Raven. Ako ang nagpasyang sumundo sa kanya dahil lilipat kami ng bahay. "Same here. Kamusta?"Ganti ko sabay ipit ng buhok sa tainga. Abot-tenga ang ngiti niya. "Nakikisabay pa rin sa ikot ng mundo. Halatang di ka abala ngayong araw,huh." "Lilipat kasi kami ng bahay kaya ako ang magsusundo kay Raven,"turan ko sabay pamulsa. Ngumiwi siya. "Kung hindi ako nagkakamali may unang sumundo sa kanya." Nagulanta ako kaya nagtatanong akong inirapan siya. "S-Sino? B-Bakit niyo hinayaang—" "Kalma. Sinabi niyang ama siya ni Raven,"putol niya. Nakahinga ako ng maluwang. Humakbang siya palapit sa'kin at mahina akong siniko sa braso. "Siguro hindi pa sila nakakaalis kasi nakita kong dumeretso sila sa playground. Si Mikhael Henderson pala ang ama ng anak mo, nahuli ako sa tsismis,"natatawa niyang dagdag. "Pasensiya kung tinago ko. Medyo komplikado kasi ang sitwasyon n
Althea~ Kinagabihan, pagod akong pinupunasan ang pawis sa noo matapos kong ilagak sa gilid ng hagdan ang malaking luggage. Paupo ako sa hagdan nang nanaog sina Mikhael at Raven, naningkit ako nang makita silang magkahawak kamay. Pinaseselos uli ako ni Mikhael. Then, he approached me with a sly smile. Nanaka akong kumibit balikat kasi makakaiba sa kislap ng mga mata niya. Ilang segundo nasa harap ko na sila.Pinatong ko sa balustre ng hagdan ang kamay. "What?" Nilangkpan ko siya ng pagtataray ng tinig para pagtakpan ang pagkalula sa kanya. Aminado akong naakit ako sa simpatikong kagwapuhan niya ngayon. Pinakita niya ang dalawang ticket. "I'm giving you a reward for pulling that two luggages,"pasikot-sikot niyang saad. "Manonood ba ng sine?" "No, it's theather play." I arched my brow, "Busy ako ngayon, saka hindi ako fan ng mga ganito. Pinapatulog lang nila ako sa mga kanta nila." Humakbang siya para lalong lumapit sa akin. "But this isn't a just any play, dear. It's le m
Mikhael~"Na-enjoy ka ba?" Agaw-pansin ko na tanong kay Althea nang naglalakad kami palabas ng theater. Ngumiwi siya na may mabibigat ang mga mata. Buong oras namin sa panonood ay naitulog niya. Wala 'yon sa akin, saka una pa lamang ay sinabi niyang mababagot siya sa mga ganito."Na-enjoy akong natulog,"aniya.Inakbayan ko siya. "In fact, napuno nga ng laway mo ang balikat mo eh,"pigil ang tawa kong biro."Di nga! Hindi ako ganyan noh,"giit niya sabay kurot sa tagiliran ko.Umungol ako kaya di ko mapigilang matawa. Kinurot ko ang pisngi niya saka tinadtad siya ng halik. Kinikiliti siyang nilalayo ang sarili."Get a grip! Lumalalim na ang gabi oh. Kailangan na nating umuwi,"sabi niya. Namungay ang mga mata ko, bumilis ang tibok ng puso nang madarama ang pagkasabik na may halong pagnanasa at bumaba ang masuyo kong boses. "Can I see you in my bed tonight?"Hinampas niya ang kamay sa mukha ko. "It's prohibited!" Pakli niya."Mag-asawa na tayo ngayon. Walang sinumang ang magtitsimis sa'
Mikhael~Merkules ng umaga. Hindi pa nakakasimula ang araw at heto ako nalulunod sa tambak na paperwork. Dismayado pa rin ako sa nangyari kagabi. Binigyan ko ng masamang tingin ang desk ko na binabaha ng contract at reports, bawat isa nagsisigawang mapansin ko. My head throbbed, the endless signatures and emails taking their toll. Mas dumami ang kliyente matapos ang isyu ng pamilyang ito. Sa sobrang abala ko ay di ko napuna ang katok sa pinto."Come in,"usal ko na di nag-aksaya ng oras na angat ang ulo. Sumusulat ako sa papel.Then I heard it–a voice I hadn't heard in a long time. The one I really disdain."Hello, Mikhael."Nanigas ang kamay ko na hawak ang gelpen sa smoky niyang boses. Awtomatiko kong inangat ang ulo, at tinagpo ang pagmumukha ni Milena.Ngising-ngising lumalapit sa harapan ko. "It's been a long time,"dugtong niya.I shot to my feet, my chair scraping the floor loudly. Bumangon ang inis ko na parang tidal wave. "What the hell are doing here?"Kumibit-balikat siya, k
Althea~ Hindi ko na mabiling ko ilang buntong hininga ang pinakawalan ko habang tinatahak ko ang sidewalk na walang patutunguhan. Kumikirot at masikip ang dibdib ko. Namumugto ang aking mga mata sa walang humpay na pag-daloy ng mga luha. Nanghihina ang mga paa ko at lumalabo ang paningin ko. Di ko alam kung makatatagal ako rito. Sariwa pa sa aking isipan kung paano kinabig ni Milena si Mikhael at hinalikan ito sa bibig. Pinilit kong maging matatag noon kahit nakabitin sa ere ang paghinga ko. Tinakasan ko sil pero di mapapawi ang sakit na dinulot 'non. Masakit sa loob kong makita muli silang ganoon ka-intimate. Inaakala kong naghiwalay sila, iyon pala sila pa rin. Nagdududa ako ngayon sa totoong nararamdaman ni Mikhael lalo na sa intensyon niya. Marahil ang kompanya lang ang gusto niya, hindi ako. Napilitan lamang siya dahil kay Raven. Tumunog uli ang cellphone ko. Maraming beses akong tinatawag ni Mikhael pero mabilis kong namang pinapatay. Hinayaan ko. Pinalipas ang matagal na
Althea~Sukat sa nangyari kahapon, iniwasan ko si Mikhael, di ko siya kinausap at dumretso ako sa kwarto para matulog. Kasalukuyan kong nililigpit ang mga gamit namin, nagmadali akong umuwi kanina para gawin ito. Nakalimutan ko tuloy sunduin si Raven. Napagdesisyonan kong umalis ng mansyon upang iwasan si Mikhael. Nangagalaiti pa rin ako sa galit sa kanya. Baka mataga ko siya nang di oras 'pag makita ko.Hirap na hirap akong nanaog sa hagdan na tangan ang malaking maleta. Pawisan akong dumating sa labasan. Humuhugot ako nang malalim na hininga nang matanaw ang van na paparating. Ako'y namangha na parang tuta. Kapagkuwan ay bumaba ang pamilyar na babae. Elegante at mayabang na nakataas noo."What the hell are you doing here?" Bungad niya na tinatanggal ang shades.Sinundot ako ng galit kay Aurelia. Nawala ito ng tatlong linggo para hanapin ang sarili at babalik para guluhin ako. Mataray akong kumibit-balikat. "Nakalimutan niyo pong bahay ko na ito.""Pati ang bahay ko ay inaangkin mo n
Mikhael~"Tama ba itong desisyon mo?"Sinamaan ko ng tingin si Kendrix. Nakiusap ako sa kanya na hiramin ang private jet n'ya para dalhin ang pamilya ko sa Samal Island, doon sa Davao. Nakataon na pupunta s'ya roon para sa business meeting kaya heto sumabay kami. Natakot pa ako kanina na baka matakasan ako ni Althea, salamat binigyan ako ng oras ni Mom. Kinidnap ko siya para wala ng satsat."May isang salita ako, Drix. Kailangan ko lang turuan ng leksyon itong asawa ko at malayo-layo kami sa magulong metropolis. Nanakit na rin ang ulo ko sa ex ko. Muling nagbalik para sirain ako,"pahayag ko.Sumandal siya sabay patong ng paa. Kasalukuyang nasa byahe kami. "Pasalamat ka nabili mo ang loob ko kahit di na tayo magpinsan. Sa ngayon, pagbibigyan kita saka bilib din ako sa ex mo ha, may pagka-psychpopath ata. Magpakasal ba sa matanda? Ito si Althea, ingat mo 'yan baka biglang pa-kidnap-in ni Milena.""She's so desperate to me that's why she done it. I'll make sure Althea won't get hurt by
Mikhael~Dumampi sa pisngi ko ang maalat na hangin ng dagat nang nag-dock ang yate sa pier ng Samal Island. Sumasabog ang gintong liwanag ng papalubog na araw sa kumikinang na umaalong tubig. Maingay na nagdadaldal si Raven habang kumakapit sa balustre ng yate. Sinundan ko ng tingin ang tinuturo niya."Doon ba ang beach house natin, Dad?" Usisa niya. Hindi mapunan ang sabik niya."Yeah, pagmamay-ari ni Tito Kendrix mo 'yan. Excited ka na bang maligo sa beach?" "Yes, Daddy. I want to scuba diving also,"sagot niya."Maybe next time. You're too young to do that. Mag-banana boat na muna tayo."Tumango-tango siya.Sinulyapan ko si Althea. Nakatayo sampung metro ang layo sa amin. Hindi maipinta ang mukha habang nakahalukipkip. Iniwan niyang magulo ang buhok, milya-milya ang layo ng isipan niya. Nainis ako kasi buong byahe ay wala kaming imikan.Kapagkuwan ay nasa harap na kami ng pribadong beach house ni Kendrix."Maayong hapon, Sir. Maligayang pagdating sa Samal Island. Nakahanda na po an
MIKHAELI gently cradle my newborn son in my arms, my heart swelling with an overwhelming mix of joy and love. Kumikislap ang malambot na liwanag sa kanyang mukha na pinatitingkad ang kanyang mala-anghel na mukha. Pinupog ko siya ng halik sa pisngi. Tila matutunaw ako nang binuksan ni Rael ang kanyang mga mata. Kuhang-kuha niya ang kulay ng mga mata ko. Walang duda na anak ko siya. Magkahawig kami sa lahat ng angolo ng kanyang hitsura."Love, matutunaw na 'yan si Rael,"sabad ni Althea. Kakalabas niya galing sa banyo."Ako yata ang tinutunaw nito,"natatawa kong sabi na hinalikan ulit ang anak ko.Ngumingising umiling-iling ang asawa ko. Uuwi kami ngayong araw matapos ang tatlong araw na nanatili siya sila sa hospital. Sa wakas makakasama ko na rin ang anak ko. "Dad, patingin po kay Rael,"sumulpot si Raven. Napa-tiptoe siya para makita ang kapatid. Pabiro kong nilayo ito sa kanya."Dad! Ako kaya ang nagpangalan sa little brother ko kaya wala kang karapatan na pagkain siya sa akin!" Naw
MikhaelNakatirik na ang araw nang magising ako sa bench ng hospital. Dinilat ko ang mga mata nang may kumalibit sa akin."Son, how are you?" Bungad ni Dad.Parang gusto kong humikbi, imbes bumunting hininga ako. "I don't know if I'm okay or not, but Althea..."Umupo sa ko si Amelia. Hinagod niya ang likod ko. "Magiging maayos din ang lahat anak. Kilala ko si Althea, matapang siya at kaya niyang ilagtas ang sarili at ang anak niya.""S-Salamat, Ma. Parang ako mababaliw ngayon." Napahilamos ako ng mukha."Manalig ka. Hindi tayo bibiguin ng Diyos,"punong-puno ng pag-asang pahayag niya. Napansin ko ang hawak niyang rosaryo.Eksasperadong napameywang si Dad. "I still can't believe that Milena is capable of doing this. Nakilala ko siyang mabuting bata.""She turned insane because of me,"konklusyon ko.Umiling-iling siya. Sandali kaming nag-uusap pero mayamaya'y dumating ang doctor. Tumayo kami, matitigas ang ekspresyon na tinuun ang atensyon sa kanya."Mr. Henderson, I know you're worried,
MikhaelPasado ala una ng umaga. Madilim ang mansion ni Milena nang dumating kami. Malakas ang kabog ng puso ko dahil sa magkahalong poot at desperasyon. Dumadalantay ang malamig na simoy ng hangin sa aking balat habang tinatahak namin ang hardin kasama si Nicola at ang SWAT team. Kanya-kanya silang pumwesto–maingat na nagmamatyag, alerto at tinitiyak na makakahanap ng pwedeng mapasukan na hindi mapapansin ng ilang tauhan ni Milena na abala sa pagmamatyag dito sa labas.I clenched my fists at my side. Hindi ko sukat akalain na naging ganito ka baliw si Milena para makuha ako. Titiyakin kong magsisisi siya sa pananakit ng mga taong mahal ko. Tutuldukan ko ang lahat sa araw na 'to."Stay sharp," bulong ni Nicola. I could feel the tension in the air– the danger, the anticipation.Dumako ang mga mata ko nang may bumuhay ng ilay sa isang kwarto sa ikalawang palapag. May ilang anino na naglakad-lakad saka agad na nawala. Malamang nanroon ang mag-ina ko.Kumaway si Nicola upang ipagbigay ala
Mikhael Binungad kami ng nagkikislapang kulay pula at asul na liwanag na nagmumula sa ilaw ng sasakyan ng mga pulis. Natapos din ang kaguluhan, ang isang problema ko sa tunay kong ama pero may naiwan pang mas matindi.My chest heaving as I stood amidst the aftermath, and the metallic taste of fear is still lingering on my tongue. Sinundan ko ng tingin ang mga puli habang inaalalayan nila si Georffrey—ang sugatan kong ama,papunta sa armed ambulance. Namamasa ng dugo ang balikat niya, maputla ang hitsura, masalimuot ang hitsura dahil sa kirot ng sugat pero nanatiling maangas. Nakasunod sa kanyang likuran si Mom na nakahiga sa stretch. Kumirot ang dibdib ko sa sitwasyon niya ngayon. Mukha siyang marupok, nangingisay at nilalaban na idilat ang mga mata. Ibang-iba ang mukha niya ngayon, nawala ang kaangasan niya bilang dignified at maawtoridad na babae.My mind spun for a second, barely able to process the whirlwind around him. Mayamaya ay nakita ko sa isang angolo ng akong mata si Giorg
AltheaDumantal ang malamig na bagay sa aking pisngi sanhi ng pagkagising ko. Nalaman kong nakahiga ako sa matigas at basang sahig. Pumitik ang kirot sa sentido ko nang ako'y pumiglas, at namalayang nakatali ang dalawang kamay ko na nasa aking likuran. Naka-plaster ang aking bibig, ramdam ko ang malagkit na adhesive na humihila sa aking labi. I blinked, trying to adjust to the dim, suffocating darkness around me. Mabigat at namamasa ang hangin, naamoy ko ang moulds na bumabara sa aking ilong. Narinig ko ang mahinang patak ng tubig sa di kalayuan, at tila sinisipsip ng lamig ang mga buto ko. Pakiramdam ko nilibing ako sa ilalim ng mansyon, huli nang mabatid kong nasa underground prison ako ng mansiyon. Hindi ko lubos akalain na may ganitong lugar sa pamamahay ni Milena. Sadyang pinanganak siyang masamang tao.Then, I heard it—a soft, pitiful sound that made my blood run cold. May isang batang umiiyak. Kilala ko ito. Bumilis ang pintig ng puso ko nang hinanap ko ito.Raven! Nais kong i
Althea~Umaapaw ang paghihinagpis ko matapos malaman na kinidnap din si Mikhael. Dinala ako ni Nicola sa mansyon. Sinubukan niyang pakalmahin pero hindi ako huminto sa pag-iyak. Kapagkuwan ay dumating si Mama. Lalo akong umiyak nang makita ko siya."Ma, pinaparusahan ba ako ng Diyos? Hindi lang si Raven ang nawala pati na rin si Mikhael. Nawalan ako ng dalawa,Ma. Ano nang gagawin ko ngayon?" Durog na durog ang puso kong hiyaw.Kasalukuyan kaming nakaupo sa sofa dito sa sala. Niyapos niya ako, lumuluha habang hinahagod ang likod ko. "'Wag kang mawalan ng pag-asa. Mababalik din natin sila.""Para akong mababaliw. Takot na takot ako na baka may mangyaring masama sa kanila,"daing ko.Bumuntong hininga si Nicola. "Althea, nahanap na namin ang lokasyon ni Milena. Lulusubin namin siya ngayong gabi mismo,"imporma ni Nicola. Marahil napagod itago sa akin ang totoo.Umalis sila kanina ni Mikhael na di nagpapaalam.Tumahan ako. Dinig ko ang malakas na kabog ng aking puso nang tumingin sa kanya.
Mikhael~Nagpakapal ako ng mukha. Pinakita kong hindi ako natinag sa pananakot niya."Ibibigay mo ang 100 million o papatayin ko ang nanay mo?"I gritted my teeth. "Patayin mo, wala akong pakialam. Tutal malaki rin ang atraso niya sa'kin."Nandilat siya. Binaba niya ang baril. "Pareho talaga kayo ng kapatid mo. Paminsan-minsan lang gumagana ang utak. Hayun, muntik ko pang napatay. Salamat sa'yo, nadala mo siya hospital.""At ano namang pinagsasabi mo?" Tuluyan kong nakalagan ang mga kamay. Kung sakali mang may manggugulo sa'min, siguradong makakatakas ako."Mahal na mahal ka ng kapatid mong si Giorgianna, Mikhael. Handang-handa siyang ibuwis ang buhay para sa'yo,"tila nangigil niyang sambit.Mistulang binuhusan ako ng malamig na tubig nang madiskubre na kapatid ko si Giorgianna. Sa haba ng panahon, matagal na palang alam ni Giorgianna at tinago niya para sa kaligtasan ko."Nagtagumpay nga siyang maging magkalapit kayo pero hindi naman nagawang perahan ka. Sobrang duwag! Sana pinangana
Mikhael Bago ko maligtas ang anak ko ay parang ako ang unang napahamak. Nasa kasagsagan ako sa pagpaplano para mahanap ang lokasyon ni Milena. Pababa ako sa huling baitang ng hagdan ng bukana ng company building nang may itim na van ang huminto sa harap ko. Patungo ako sa kotse ko at sumusunod si Nicola kasama ang mga alalay niya nang hinatak ako ng napakaraming lalaki na naka-itim na bonnet saka sinilid sa van. Huli na para iligtas ako ni Nicola sa sobrang bilis ng pangyayari. Hindi ako makaakto nang pinasinghot nila ako ng pampatulog.Nagising ako sa isang sala ng marangyang mansion. Kinurap-kurap ko ang humahapdi kong mga mata. Malabo ang mga 'yon nang inikot ko ang paningin sa paligid. Hindi pamilyar sa akin ang lugar.Ano naman ba ang iniisip ng hinayupak? Hindi ba sapat si Raven?Natuklasan kong nakagapos ang kamay at paa ko sa silya. Wala akong ideya kung ilang oras na ako rito. Kahit ano ang pamimiglas ko ay di ako makakawala. "Putang inamo, Milena! Nasaan ang anak ko? Pakaw
AltheaMuntik akong mawindang, mabuti'y agad akong hinawakan sa braso ni Mikhael."Ano'ng ginawa mo kay Raven? Milena sagutin mo ko!" Pigil ang mga luha kong sabi, niyayanig na rin ang buong kalaman ko.Tumigas ng panga ni Mikhael sa pag-alala."Wala. Gusto niya lang makipaglaro kaya sinama ko. Ang cute ni Raven pero kawawa naman. Alam mo kung bakit? Ikaw kasi ang nanay niya eh,"paarte niyang saad na may tawa sa dulo."Ano'ng pinagsasabi mo? Nasaan ang anak ko? Sagutin mo ko, ano'ng ginawa mo sa kanya?""Relax, Althea. He's safe for now. But I have a condition if you want you son.""What is it?""Iwan mo si Mikhael. Lumayo ka sa lugar na ito at hindi ka na magpapakita sa amin habambuhay!"I gritted my teeth, nanginginig na ako sa galit. "Ang lakas ng loob mong idamay ang anak ko sa kabaliwan mo! Napakababa mo, Milena! I warn you never ever touch my son!""I'll never hurt him if you follow. Pero kung magmatigas ka... hmmm, hindi ko masisigurado ang kaligtasan niya,"she snarled."Subuka