Tahimik ang buong silid at tanging tunong lamang ng air conditioner ang maririnig sa buong paligid. Pasulyap-sulyap ako sa pwesto ni Fox dahil hindi ako mapakali sa katahimikan nito.“Why didn’t you tell me?” mahinang tanong nito.“For what?” I chuckled nonchalantly. “You’re getting married that time. Alam mo, hindi ko naman talaga sinadyang sirain ang kasal niyo, e. Kung alam ko lang na ikaw ang groom ang kasal na ‘yon, hindi ako tutuloy. I won’t ruin the wedding.”“Pero tinuloy mo pa rin,” he said and his jaw clenched.“Kasi wala na akong ibang choice,” I replied. “Nasira ko na ang kasal. I made the wedding stopped. It’s was too late for me to back out. Mahirap itigil ang mga bagay na nasimulan na, Fox. Mahirap.”He clenched his jaw. “I know.”Napalunok ako at mariing kinagat ang aking ibabang labi. “So please… Hindi ko ipagdadamot si F-Finn. Kung gusto mo, ipapakilala ko kayo sa isa’t isa.”“You should.”“But don’t take him away from me. Ayokong… ayokong mawalan ulit ng anak, Fox.
“Love, are you crying?” Wala sa sarili akong napaangat ng tingin. Saka ko lamang napansin ang anak kong gising na pala. Agad kong pinunasan ang mga natuyong luha sa ‘king pisngi. I cleared my throat before forcing myself to smile. Tumayo ako at nilapitan siya. “You’re awake. Kamusta pakiramdam mo? May masakit ba sa ‘yo? Ano?” Sa halip na sagutin ang tanong ko ay bigla nitong kinapa ang pisngi ko. “You’re crying. Who made you cry, Love?” Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at umiling. “No. I’m just… I’m so worried about you.” “I’m fine,” he said. “I’m just worried about you. I heard someone crying in my sleep. I thought that it was you.” Napipilan ako sa naging sagot nito. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong sabihin. Laking pasalamat ko na lang na nauuna nang umalis si Fox sa hindi ko malamang dahilan ngunit nag-iwan siya ng dalawang gwardiya sa labas at isang driver na maghahatid sa amin pauwi. “Love?” Muling hinawakan ni Finn ang pisngi ko dahilan para maala ako sa ‘ki
Tinitigan ko si Finn at mariing kinagat ang aking ibabang labi. Abala ito sa paglalaro ng kung anong mobile game na hindi ko maintidihan pero hindi ko pa naman narinig ang pagmumura nito habang naglalaro kaya hindi ko alam kung mahaba ba ang pasensya niya o sadyang magaling lang siyang makipaglaro.“Love?” I asked. “Maaari ba kitang makausap?”Nag-angat ito ng tingin sa ‘kin at binaba ang kanyang phone. Napangiti naman ako rito at bumuntong hininga. Lumapit siya sa ‘kin kaya hinawakan ko ang kanyang kamay. Ngumiti ako rito.“Anong pag-uusapan natin, Love?” he asked.“Di ba’t sinabi mo sa ‘king na gusto mong makita ang D-daddy mo?” mahinang tanong ko.Nangunot ang noo nito at nagtanong, “Why, Love? Alam niyo na po ba kung nasaan ang Daddy ko?”Bahagya akong tumango at pilit na ngumiti. “Yes, Love. Alam ko na kung nasaan ang… kung nasaan ang Daddy mo.”Sa sinabi kong iyon ay parang naging interesado siya sa narinig. Umayos ito ng upo at tinitigan ako. “Who is he? Are we gonna see each o
“Fox, you can’t sleep here.”Umiling ito. “I want to sleep here.”Huh? “Fox, hindi pwede. Baka sugurin ako ng asawa mo rito. Ayoko ng gulo. Kung gusto mong makita si Finn, pwedeng bukas na lang. Ayokong mag-away na naman kami ng asawa mo.”Umiling ito. “Can we talk?”Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at inilibot ang paningin sa buong paligid. Hindi ko alam kung papayagan ko siya dahil malaki ang tiyansang magkita sila ni Finn sa gabing ito at hindi ko pa nahahanda ang speech ko para sa pagkikita nilang dalawa!“Uhm, can we talk it over tomorrow? Please, Fox. Umalis ka muna ngayon. Let’s just talk tomorrow…”Before I could even continue my sentence, I felt his weight on me and I took a step back. Hindi ko alam kung inaasa niya ba ang kanyang kabigatan sa ‘kin o ano. Tinapik ko ang kanyang balikat ngunit mas lalo lang nitong pinabigatan ang sarili.“I want to rest here. Please?”Hindi ko alam kung ano na ang kasunod na nangyari. Basta ay natagpuan ko na lamang ang sarili kong g
Hindi ako makatulog. Kanina pa ako pabaling-baling sa kama. Bumangon na ako’t lahat lahat ay hindi ko pa rin magawang magpalamon sa antok. Kanina pa nakaalis si Fox ngunit ang mga salitang binitiwan nito ay hindi pa rin mawala-wala sa utak ko kahit anong gawin ko. Ewan ko ba. Inis kong ginulo ang aking buhok at sinulyapan ang orasan. Napairap ako sa hangin nang makitang malapit na mag-alas kwatro ng umaga. Muli akong nahiga sa kama t tumingala sa kisame. Paano kaya ako makakatulog? Should I search it on the internet? Pero ang mga instructions lang naman doon e relax yourself. How the hell can I relax myself if Fox’s voice keeps repeating inside my head? Lalo na ‘yung… ‘yung halik. That damn unholy kiss! Kahit anong gawin ko ay hindi maalis sa isip ko! “Ugh!” I groaned and dropped myself on the bed once again. Pinikit ko ang aking mga mata at pinilit ang aking sarili na matulog. I need to sleep. I have to sleep. Dahil malaking problema ang kakaharapin ko bukas. I’m pretty sure Fox w
“Finn, I didn’t teach you to be rude to your father,” pangangaral ko rito habang na sa loob kami ng aking silid. “Don’t be so disrespectful.” “I’m not,” he replied. “I’m just asking him the questions I want answers.” Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi. “But those questions are offensive, Finn.” Ang mga inosente nitong mga mata ay tumingin sa ‘kin. “What’s so offensive about asking why he never appear all my life, Love?” Sandali akong natahimik sa naging tanong ni Finn. I stared at him and found him looking at me. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at bumuntong hininga. “Love, it wasn’t your father who left us. Hindi ka dapat sa kanya galit. You should be mad at me for taking you away from your father.” “Why would I? If you’re only doing it for my sake?” mahinang tanong nito. “Love, I may be a kid but I can pretty understand some things. And that includes why you have to take me away from him. Why you had to raise me alone. I kind of understand that, Love.” Sumikip
Sobrang tahimik at niisa sa amin ay walang may balak na magsalita. Fox is just staring at his empty glass like it matter the most. Habang ako ay hindi mapakali sa ‘king kinauupuan. I want him to say something to ease my nervousness. Pero hindi. Nakatunganga lamang ito at mukhang na sa malalim na pag-iisip at walang balak na magpa-istorbo.Inilibot ko ang paningin sa buong paligid at pasimpleng ngumiwi. Finn is inside his room, sleeping. While I am here, dealing with his dad. Hindi ko alam kung sino sa ‘ming dalawa ang mauunang magsalita. Ngunit sa palagay ko ay ako dahil mukhang wala naman itong balak na magsalita, e.“Fox…” I called him, trying to break the silence between us. “M-magsalita ka naman. Akala ko ba may gusto kang itanong sa ‘kin?”He lifted his gaze at me before he speak, “If I didn’t find out about Finn, how long will you hide him from me?”I stilled. I wasn’t ready for that question. Hindi ko inaasahan iyon ang unang tanong na ibabato niya sa ‘kin. Buong akala ko kasi
“I love this dress! Ang bilis talaga ng mga mata mo when it comes to choosing dresses.” Crizel giggled. “Can I get this?”Napangiti ako. It was the dress that Mr. Farris told me. Sa katunayan ay sinukatan na si Ms. Crizel at ang mga dress na nandito ngayon at pagpipilian ay ang mga dress na sinadyang tahini para sa kanya. And it was all because of her husband.“Sure, Mrs. Farris.” Nakangiting tumango ang may-ari ng store.Lumingon-lingon ako sa paligid at naghanap ng magandang wedding veil na babagay sa kanyang suot na wedding gown. Habang namimili ay nakita ko si Fox na seryosong nakatingin sa ‘kin.“Bakit?” Wala sa sarili kong tanong habang nakatingin sa kanya.“I wonder how will you look like when wearing a wedding gown?”Kahit wala akong iniinom ay nasamid ako sa sinabi nito. Mahina akong umubo. Napailing ako sa kanya at muling inilibot ang paningin. “I look awful when I’m wearing one.”“How will we know if you won’t try?”Wala sa sarili akong napatingin sa kanya at napakunot noo.