Her worries faded away. Parang tinangay ng hangin dahil sa mga sinabi ng guro niya. Grabe, hindi niya akalain. Hindi siya makapaniwala na maririnig niya 'yon sa mismong instructor nila ngayon. Puring-puri siya nito. Hindi pa rin mag-sink in sa isip niya na nagawa niya 'to. That she come this far. Parang panaginip. Parang kailan lang, pinapanga
Pinatawag ni Ms. Bumrit ang tatlong students na napili niya dahil may urgent daw itong sasabihin. Si Karina naman, kanina pa balisa at kinakanahan. Kinakabahan siya na marinig ang importanteng sasabihin na 'yon ni Ms. Bumrit. Ano naman kaya ito this time? Bakit kapag si Ms. Bumrit na ang nagsasabi, natatakot na siya? Is it because of her disciplinary aura? "Class. . ." Bungad ni Ms. Bumrit, tumigil muna ito saglit para lumunok ng laway. "Our flight has been adjusted to tomorrow."Napanganga silang tatlo.Nabingi si Karina. Ano daw?? Bukas na?? Seryoso?! Napakagat-labi na lang siya sa narinig niya. Hindi siya emotionally prepared."Why? What's with all your reactions? I told you to prepare as early as possible, right? Did you do as I say?" nag-aalalang tanong ni Ms. Bumrit. "Y-Yes, Ma'am. I just did prepare yesterday. I am physically ready, but not emotionally," maagap na sagot ni Karina. "That's good to hear, Ms. de Joseph. You really are impress
"Come with me. There are people waiting for you in the dining area, Karina." Utos ni Mr. Tao.Kahit nag-aalangan ay sumunod siya.Sino naman kaya ang naghihintay sa 'kin?And when they reached the dining area, then she realized who was waiting for her. There is a smile in all of their faces. Welcoming her—Mr. Tao's family. Her Mom, Dad, and Grand father.Gustong maluha ni Karina. It's a perfect family. Pakiramdam niya, nakumpleto siyang bigla. Hindi niya naiwasang maalala ang ama't ina niya. Ganito rin sana ang bungad ng mga ito sa kanya bago siya umalis. "O, bakit ka umiiyak, hija?" tanong ng Mommy ni Mr. Tao.Napakapa si Karina sa kanyang pisngi. Umiiyak na nga siyang talaga. "A-Ah, sorry po! Wala po 'to. Huwag po ninyong isipin.""Take a seat," utos ng Daddy ni Mr. Tao.Inalalayan siya ni Mr. Tao para makaupo.Sa mahabang mesa na 'yon, lima silang magkakaharap. "You see? Your son's girl friend is really pretty." Papuri ng lolo ni Mr. Ta
Hanggang ngayon, hindi pa rin makakurap si Karina sa ginawang paghalik sa kanya ni Mr. Tao sa roof top nito. Hindi niya iyon inasahan na manggagaling kay Mr. Tao. Hindi sa gabing iyon. Ang gabing magiging maganda sana na pamamaalam, naging awkward na tuloy para kay Karina. Nakatakip ngayon ang unan sa kanyang mukha. Kanina pa siyang pagulong gulong sa kama niya at hindi mapakali. Hindi siya makapaniwala. Hanggang ngayon ay ramdam niya pa rin ang pagdampi ng mga labi ni Mr. Tao sa labi niya. Mabilis lang iyon pero binabagabag siyang talaga nito. “Kyaaaaahhh! Mr. Tao naman kasi, e! Kapag ako, hindi nakatulog at ma-late bukas sa flight ko, kukurutin talaga kita sa singit! Huhuhuh,” wika niya sa kanyang sarili. It is already midnight pero hindi pa rin siya dinadalaw ng antok. Napagpasyahan niyang bumangon muna at magbukas ng kanyang messenger. There, kulang na lang ay sumabog ang messenger niya sa sunod sunod na notifi
Malungkot na nakangiti si Karina na humarap kay Mr. Tao. Nakangiti rin ang binata sa kanya pero halatang malungkot ang mga mata nito. “Mr. Tao. . .” she uttered. “Don’t think of me, Karina. Masaya akong naging parte ako ng pag-abot mo sa mga pangarap mo. I wish you good luck on your journey,” nakangiti nitong sagot. “Salamat, Mr. Tao. Ang dami mong naitulong sa akin. Kahit kailan, hindi ko naramdaman na nag-iisa ako. Babalik ako, Mr. Tao. Magkikita pa tayo after a month. See you, pero sa ngayon, good bye na muna.” This is maybe another sad story for both Karina and Mr. Tao, pero ano pa nga ba ang magagawa nila? Labanan na ito ng mga pangarap. Dreams come first. Tutal, wala naman ding saysay kapag managinip pa rin siya hanggang ngayon na babalik si Winston sa kanya. Isa na iyong malabong pangarap. Blurry, and out of sight. Karina finally turned her back. . . . “Can I hug you fo
Kagat-kagat ni Karina ang kanyang labi habang nagsa-snack silang tatlo ng mga kaklase niya ngayon.Mag-aalangan pa sana siya pero, it is now or never. Kaysa naman maging stranger sila sa isa’t isa lalo na at sila lang naman tatlo ang magsasama-sama sa loob ng isang buwan.“H-Hello, I a-am Karina de Joseph. How about you two?”Napabuga siya ng hangin nang sa wakas ay nakapagsalita rin siya. Pinagpawisan siya do’n, ah?Nagkatinginan ang dalawang Taiwanese na kaklase niya saka tumango sa isa’t isa.“I am Shu-Ching, and this my friend is Su Wei,” nakangiting sagot ng isang kaklase niya.Tumango-tango si Karina. “Wow, your names really are nice! It is as beasutiful as you both.”“Geez, don’t mention it. Heheh,” sagot ni Su Wei.“You know what, this is my first time to ever make friends with foreigners. And I am really glad that you two are ni
Nag-roll call pa muna si Ms. Elisse ang founder ng Elisse and Company na siyang unang nagtayo ng kompanya nila. This started a sole proprietor kind of company, until she dreamed big to make it a bigger enterprise. “You know, guys, before I have stood right here in your front as a successful person, who founded Elisse and Company elite organization of make up artist, my life was like a cinderella. That time, I thought life is a bit unfair, I thought, the world is only kind for the rich people and cruel for the poor. But you know, as I grew up, I started to realize that life isn’t the way I was thinking. Because, the world will never be kind to you if you will not learn to survive and go along in its challenges. Oh, my gosh, I shouldn’t be so dramatic. This is supposed to be an introductory speech, but it turned out to be something inspirational. Haha! Kidding aside, I want to welcome everyone from rich and poor universities around the world I want to give you a free wor
Puspusan ang bawat pag-apply nila ng make-up sa kanilang mukha. Kailangan, hindi sila masyadong magkamali dahil kapag nagkataon at madaming mali, magmumukha silang dugyot at isa pa, kapag contest proper na, for sure may oras iyon kaya hindi puwede na masayang ang oras sa kakaayos ng pagkakamali. Everything must be done smoothly and fine. “Good job, good job! You learn easily,” malandi na pagkakasabi ni Kevin, tunog bading talaga ito at pumapalakpak pa. Napangiti naman ang tatlo dahil hindi pa naman sila natatapos sa pagmi-make-up ng kanilang sarili ay napuri agad sila ni Kevin, mas lalo pa silang ginanahan na pagandahin ang make-up nila. “This time, you are told to follow the kind of make-up that was taught to you during the seminar, right? And since you will be doing the same make up on your face, the only way to identify the winner would bee based on her looks and the quality of make-up that she did.” Paalala ni Kevin. “But later, the
“Sorry to interrupt, everyone.” Bungad ni Ms. Elisse.Maya-maya pa ay lumapit na si Ms Bumrit sa lounge nina Karina para kamustahin ang mga ito.“Ms. Bumrit!” anilang tatlo.“Su-Wei, Karina, prepare please. Your scores were tied. Ms. Elisse needs to break it by judging the two of you again and I think, the reason why she went up on the stage is to announce it.”Shock na napatingin sina Su-Wei at Karina sa isa’t isa. Parehas silang kabado, at parehas pa sila ng score! Nanlamig lalo ang kamay ni Karina na napahawak sa kamay ni Su-Wei.“I am proud of you, Su-Wei. No matter what the results will be, we are one.” Ani Karina.“I would like to call on these two ladies from Kaohsiung University who garnered the same average on their work shop. As told awhile ago, if ever there are tied scores, I will be the one to break it and choose one.” Anunsyo nito.“Come on, girls. S