After a month, nagsimula na ng ang formal classes nina Karina. Mula nang mag-send siya ng mensahe kay Winston, iyon na rin ang huling beses at hanggang ngayon ay hindi na rin ito nagparamdam sa kanya. Nalungkot siya ng sobra. Pero inalala niya na lang ang pinaka-purpose niya sa pagpunta dito. Iyon ay para maging successful na make-up artist. Inaamin niya, may mga gabi pa rin na umiiyak siya lalo na kapag naaalala niya ang mga magulang niya at si Winston, pero ginagawa na lang niya itong motivation para mag-move forward. There are more opportunities that lies beyond the horizon at nag-uumpisa pa lang siya.
Napatigil si Karina sa pagkakatulala nang makarinig siya ng sunod sunod na katok mula sa kanyang pintuan."Ms. de Joseph, are you ready?" It is Mr. Tao.
Ngayon kasi ang nakatakdang araw nila para ipakilala siya nito sa kanyang grand father na napag-alaman din ni Karina na bibilangin na lang din ang buhay sa mundo kaya pala nito minamadali si Mr. Tao na mag-girlfrieTumingkayad si Karina para bumulong kay Mr. Tao. "Huy, ano na ang sinasabi ng Lolo mo? Ano'ng kasal-kasal?" nakangiwing tanong ni Karina ng pabulong."Hindi ko rin alam dito kay Lolo, saglit lang," pabulong rin nitong sagot pabalik.Bahagyang kumalma si Karina nang lumapit si Mr. Tao sa kanyang lolo. Mr. Tao cleared his throat dahil tila may bumara yata sa kanyang lalamunan. "Ah Kong, I still have no plans of getting married," he answered and sighed. "And why?! You are on your legal age! Karina, please, marry my grand son immediately. I want to see my great grand sons and daughters sooner," anito kay Karina.Kagat-kagat ni Karina ang labi niya at sabay na pinagdikit ang kanyang palad. Diyos ko, ano ba itong pinasok kong gusot? Aniya sa kanyang isipan."M-Maybe l-later, Ah Kong. After I finished my course." Sa wakas, naitawid niya rin at may naisip siyang rason. "Hmmm. Okay, I can't force you now. But please, do it as soon as possible
Months had passed, Karina has been doing good in her studies.Kung ikukumpara niya ang version n sarili niya sa noon at ngayon, she is n a whoe new level today. Hindi na siya iyong simple manamit at mag-ayos because it is a requirement in her field. Hanggang sa nasanay na nga siya at natuto. She called it as self improvement and self love, umuusad siya pero hindi tulad ng gusto niya, because inside her heart, there is still one person that holds her back. Wala na siyang balita rito.Hindi niya alam kung ano ang pumasok sa kokote niya at nagbukas siya ng facebook. After minutes of scrolling, she saw two familiar faces that broke her heart months ago. . . Tiffany and Winston. At ang caption? Engagement of the sole Heir and Heiress. Inulit ulit niya pa iyon kung talaga bang tama ang pagkakabasa iya sa caption. She even blinked her eyes several times at kinusot kusot pa iyon to check if she really isn't dreaming. Until she realized that her tears started rolling down her cheeks.
"Sis, sigurado ka bang maipapanalo ka ng mukha ko? E, kung tingnan ko ang ibang mga models ng kaklase mo, talbog agad! Para lang nila akong sakong sa paa!" reklamo ni Dorothy habang mine-make-up-an siya ni Karina. Mahina siyang hinampas ng dalaga ng make-up brush. "'Wag ka nga! Maganda ka, okay? At mananalo tayo." Napa-pout agad si Dorothy. Hindi pa rin ito convinced. "Huhu, Karina naman, e. Mas lalo akong kinabahan tuloy!"Karina just tsked. "May tiwala ka ba sa 'kin, o wala?"Bumusangot si Dorothy. "Sa 'yo, syempre meron. Peri sa mukha ko? Wala!""Basta, huwag kang mag-alala, Sis. Maganda ka na agad, pero mas pagagandahin kita." Pampalubag-loob ni Karina.Maganda naman talaga si Dorothy. She is cute and really adorable, iyon lang, pakiramdam niya, wala siyang panama sa ibang mga babae dito. Mga tisay, makikinis at maliliit ang hugis ng mukha. The session continued. Mag-iisang oras na rin silang nagmi-make-up, any moment soon, pipindutin na ni
Hindi maipaliwanag ni Karina pero halos lumuwa na ang puso niya sa kaba nang lumapit sa kanya si Ms. Bumrit. Kahit na nakangiti ito sa kanya, tense na tense pa rin siya. Pinagpapawisan ng malamig. Tagaktagak ang gabutil na pawis mula sa noo niya. She wiped it off quickly. "Good morning, Ms. Bumrit!" she greeted her. "Congratulations, Ms. de Joseph. Since day one, I was watching you. And your improvements are really superb. I can see how you were so eager to improve your style. Very impressive. And I guess, you really are deserving to be chosen from out of the whole cosmetology students.", Bungad ni Ms. Bumrit sa kanya.Her worries faded away. Parang tinangay ng hangin dahil sa mga sinabi ng guro niya. Grabe, hindi niya akalain. Hindi siya makapaniwala na maririnig niya 'yon sa mismong instructor nila ngayon. Puring-puri siya nito. Hindi pa rin mag-sink in sa isip niya na nagawa niya 'to. That she come this far. Parang panaginip. Parang kailan lang, pinapanga
Pinatawag ni Ms. Bumrit ang tatlong students na napili niya dahil may urgent daw itong sasabihin. Si Karina naman, kanina pa balisa at kinakanahan. Kinakabahan siya na marinig ang importanteng sasabihin na 'yon ni Ms. Bumrit. Ano naman kaya ito this time? Bakit kapag si Ms. Bumrit na ang nagsasabi, natatakot na siya? Is it because of her disciplinary aura? "Class. . ." Bungad ni Ms. Bumrit, tumigil muna ito saglit para lumunok ng laway. "Our flight has been adjusted to tomorrow."Napanganga silang tatlo.Nabingi si Karina. Ano daw?? Bukas na?? Seryoso?! Napakagat-labi na lang siya sa narinig niya. Hindi siya emotionally prepared."Why? What's with all your reactions? I told you to prepare as early as possible, right? Did you do as I say?" nag-aalalang tanong ni Ms. Bumrit. "Y-Yes, Ma'am. I just did prepare yesterday. I am physically ready, but not emotionally," maagap na sagot ni Karina. "That's good to hear, Ms. de Joseph. You really are impress
"Come with me. There are people waiting for you in the dining area, Karina." Utos ni Mr. Tao.Kahit nag-aalangan ay sumunod siya.Sino naman kaya ang naghihintay sa 'kin?And when they reached the dining area, then she realized who was waiting for her. There is a smile in all of their faces. Welcoming her—Mr. Tao's family. Her Mom, Dad, and Grand father.Gustong maluha ni Karina. It's a perfect family. Pakiramdam niya, nakumpleto siyang bigla. Hindi niya naiwasang maalala ang ama't ina niya. Ganito rin sana ang bungad ng mga ito sa kanya bago siya umalis. "O, bakit ka umiiyak, hija?" tanong ng Mommy ni Mr. Tao.Napakapa si Karina sa kanyang pisngi. Umiiyak na nga siyang talaga. "A-Ah, sorry po! Wala po 'to. Huwag po ninyong isipin.""Take a seat," utos ng Daddy ni Mr. Tao.Inalalayan siya ni Mr. Tao para makaupo.Sa mahabang mesa na 'yon, lima silang magkakaharap. "You see? Your son's girl friend is really pretty." Papuri ng lolo ni Mr. Ta
Hanggang ngayon, hindi pa rin makakurap si Karina sa ginawang paghalik sa kanya ni Mr. Tao sa roof top nito. Hindi niya iyon inasahan na manggagaling kay Mr. Tao. Hindi sa gabing iyon. Ang gabing magiging maganda sana na pamamaalam, naging awkward na tuloy para kay Karina. Nakatakip ngayon ang unan sa kanyang mukha. Kanina pa siyang pagulong gulong sa kama niya at hindi mapakali. Hindi siya makapaniwala. Hanggang ngayon ay ramdam niya pa rin ang pagdampi ng mga labi ni Mr. Tao sa labi niya. Mabilis lang iyon pero binabagabag siyang talaga nito. “Kyaaaaahhh! Mr. Tao naman kasi, e! Kapag ako, hindi nakatulog at ma-late bukas sa flight ko, kukurutin talaga kita sa singit! Huhuhuh,” wika niya sa kanyang sarili. It is already midnight pero hindi pa rin siya dinadalaw ng antok. Napagpasyahan niyang bumangon muna at magbukas ng kanyang messenger. There, kulang na lang ay sumabog ang messenger niya sa sunod sunod na notifi
Malungkot na nakangiti si Karina na humarap kay Mr. Tao. Nakangiti rin ang binata sa kanya pero halatang malungkot ang mga mata nito. “Mr. Tao. . .” she uttered. “Don’t think of me, Karina. Masaya akong naging parte ako ng pag-abot mo sa mga pangarap mo. I wish you good luck on your journey,” nakangiti nitong sagot. “Salamat, Mr. Tao. Ang dami mong naitulong sa akin. Kahit kailan, hindi ko naramdaman na nag-iisa ako. Babalik ako, Mr. Tao. Magkikita pa tayo after a month. See you, pero sa ngayon, good bye na muna.” This is maybe another sad story for both Karina and Mr. Tao, pero ano pa nga ba ang magagawa nila? Labanan na ito ng mga pangarap. Dreams come first. Tutal, wala naman ding saysay kapag managinip pa rin siya hanggang ngayon na babalik si Winston sa kanya. Isa na iyong malabong pangarap. Blurry, and out of sight. Karina finally turned her back. . . . “Can I hug you fo