KINAGABIHAN, nag-hire si Gian ng nurse para magbantay sa inang wala pa ring malay. Ayon sa sumuring doktor ay wala naman itong malubhang pinsala, marahil ay sa gamot na itinurok kaya wala pa itong malay. Saglit siyang lumabas ng hospital, uuwi muna siya para maligo. Habang nasa biyahe ay tinatawagan niya si Francis, makikibalita sa asawa niya, pero hindi ito sumasagot. Sa pagdating niya sa mansiyon, isang balita ang naratnan niya. Sinalubong siya ni Tina. Iniabot ang isang sobre. Agad niyang binuksan at binasa ang nakasaad. "Alam ko kung nasaan ang 'yong asawa. Huwag kang mag-alala, maililigtas mo rin siya. Hindi ako makapapayag na may mangyari sa kaniya, mauuna muna akong mamatay bago siya. Huwag ka ring magtitiwala sa taong nasa paligid mo." Dumagundong ang dibdib niya. Nagpaikot-ikot siya sa kinatatayuan. Halos magbuhol-buhol ang hinga niya. Ilang beses siyang napamura sa isipan. Kinuha niya ang cellphone na ipinatong niya sa mesa, muling tinawagan ang kaibigan. "Buti nama't s
TAAS-KILAY na pumasok si Sylvia sa inuukupang silid ni Zabrina na halos magpalaglag sa panga ng mag-ama. Ang mga pulis ay nakatayo sa gilid ng dalawa at si Francis ay nasa tabi ni Gian. Nagulat din ang kaniyang anak sa biglaan niyang pagpasok at ngiti lang ang iginawad dito. Kaninang-kanina pa siya kating-kati na masampal ang dalaga. Ang lahat ng sinabi nito magmula noong nasa E.R. pa sila ay dinig na dinig niya. Nagkunwari lang siyang walang malay para malaman kung ano ba ang sasabihin nito sa anak. Pero, sa kasamaang palad, nagsinungaling na naman ito. Ipinahamak na naman nito ang kaniyang manugang, ang best friend nito. At nang huminto siya sa tapat nito ay mag-asawang sampal ang ipinatikim niya rito."Best actress ka talaga!" "Sylvia?" gulat na sambit ni Mr. De Castro. "Why did you do that to my daughter?" Napangisi siya rito. "At paano niya nagawang saktan ang anak ko nang paulit-ulit and even Gwen?" balik niyang tanong dito. "Tita--" "Don't you ever call me 'tita'!" hiyaw ni
DINIG na dinig ni Gian ang record na usapan ni Mr. De Castro at Zabrina. Sa bawat katagang naririnig ay lalong nadaragdagan ang galit niya para sa mag-ama. Lalo na nang marinig na ang dalawa ay may pakana kung bakit ito naaksidente. Nagngangalit ang ngipin niya. Umaapoy din ang mata sa sobrang galit.Napipilan ang mag-ama habang nagpi-play ang record voice. Naagaw lang ang pansin ng lahat nang tumunog ang cellphone ni Mr. De Castro. Doon na lumapit si Francis. "Give me your mobile, Mr. De Castro." "What if I don't?" Ngumisi ito. "Wala ka sa posisyon para magmataas pa. Much better na makipag-cooperate ka na lang sa akin, baka sakaling bumaba pa ang ihahatol ko sa iyo." Sapilitan nitong kinuha ang cellphone na patuloy ang pagtunog. At nang makuha ay... "Larry," basa nito sa pangalang lumalabas sa screen. "Kausapin mo, Mr. De Castro!" Pinindot nito ang answer at in-loudspeaker pa. "Hello, Bossing! Nasaan ka na ba? Kaninang-kanina pa kami naiinip sa pagbabantay dito. Akala ko ba'y
HALOS inisang hakbang lamang ni Gian ang paglapit kay Erwin. Agad niyang kinuwelyuhan ang ginoo. "Hay*p ka, Mr. De Castro! Napakaitim ng budhi mo! I'll asure you na mabubulok kayong mag-ama sa bilangguan!" Nagngalit ang kaniyang mga ngipin sa sobrang galit sa mag-ama. "Easy, dude." Agad naman siyang inawat ni Francis. Kasalukuyan silang nasa presinto upang sampahan ng kaso ang mag-amang De Castro. Halos sumabog sa galit ang dibdib niya nang muling makaharap muli ang dalawa. Ang masama, hindi pa sinasabi kung saan ng mga ito dinala si Gwen. Hanggang ngayon ay hindi pa rin tumatawag ang nagngangalang Larry. "Mr. De Castro, we know na hindi ka makikipag-cooperate sa amin, but I can track them." Ngumisi si Francis dito. Napabaling siya ng tingin sa dalagang nakayuko lamang ang ulo sa tabi ni Mr. De Castro. Napailing na lamang siya. Paano ba siya na-inlove sa babaing ito? Napakawalang puso! Patay na patay siya dito. Naalala niya kung paano siya naging baliw sa pag-ibig dito, pero n
Napanganga si Gian sa pamilyar na tinig na nagsalita sa kabilang linya. Hinding-hindi siya maaaring magkamali. "R-Rachel? Is that you?" "Mabuti naman at kilala mo pa ako. Do you miss me, babe?" maarteng sabi ng nasa kabilang linya. "Ha**p ka!" Hindi niya napigilan ang mapasigaw sa galit. Umalingawngaw pa ang boses niya sa buong silid. "Huwag na huwag kang magkakamaling saktan kahit dulo ng kuko ng asawa ko, Rachel--" Naputol ang iba pa niyang sasabihin nang humalakhak ito. "Why, Gian? Hindi ba dati ay gustong-gusto mong pinapasakitan si Gwen, bakit ngayo'y parang nag-iba ang ihip ng hangin? Mahal mo ba siya? Are you sure of that?" Muli itong humalakhak. Muling nagkiskisan ang mga ngipin niya. Nagsalubong din ang kilay niya at tumalim ang titig sa kawalan. Alam niyang inaasar lang siya nito. "Ibibigay ko ang hinihingi niyo, just promise me na hinding-hindi niyo sasaktan ang aking asawa at ang aming anak." Wala na siyang pakialam sa pera, ang kailangan niya ay ang kaligtasan n
HINDI mapakali sa loob ng selda si Zabrina. Iniisip niya ang posibilidad na mangyari kay Gian, ang ex-boyfriend niyang walang ginawa kundi ang mahalin siya noon pero ginago lang niya. Bakit nga ba humantong sa ganito ang pag-iibigan nilang dalawa? It's her fault. Walang ibang dapat sisihin kundi siya. She was so stupid. Pinakawalan niya ang isang lalaking wagas na nagmamahal sa kaniya. Sobrang maalaga ang binata, napakamapagmahal, lahat ng gusto niya'y ibinibigay nito, mayaman at bunos na ang guwapong mukha. Pero, naghanap pa rin siya ng iba. Bakit nga ba niya nagawa iyon? Bakit nga ba niya ipinagpalit ang binata? Napailing siya. Alam niyang hindi siya nakuntento sa pagmamahal ni Gian. Mahal naman niya ito noon pero biglang nagbago ang kaniyang pagtingin dito o mas tamang sabihing nasakal siya. Nagsimula lang iyon nang aksidenteng nakabunggo siya ng lalaki sa bar, tumapon ang hawak niyang inumin sa damit nito, kahit humingi siya ng pasensiya ay galit pa rin ito. Sapilitan siya niton
WALANG tigil sa pagtulo ang luha ni Gwen. Katatapos lamang nilang mag-usap ni Gian at ayon sa asawa, hindi nito ipa-aannul ang kanilang kasal. Ibig sabihin, nagsisinungaling si Zabrina. Pero bakit? Hanggang ngayon ay hindi pa rin niya lubos-maisip na kayang gawin ito sa kaniya ng dalaga. Ang dating matalik na kaibigan, dating hinahangaan at kinainggitan niya. "Tama kaya ang sinabi niya nang mag-dinner kami sa kanila?" Napahinga siya ng malalim kasabay ang pagtaas ng mukha. Ilang araw na siya sa lugar na iyon. Ilang araw na siyang nakagapos. Ilang araw nang hindi niya nasisilayan ang mukha ng asawa. Ilang araw nang hindi nakakatulog ng maayos. At miss na niya ang 'ensaymada'. "Baby ko..." Para siyang batang umiiyak.Saglit pa ay may pumasok, si Vic, may dala itong plastic, patungo ito sa kaniya. Inilapag sa harapan niya ang dala nito at maingat siyang kinalagan. "Pinabibigay ng asawa mo." Iniabot nito ang dala sa kaniya."Nagpunta si Gian dito?""Hindi. Inutos lang niya nang tum
HALOS sabay-sabay silang napabaling sa pinanggalingan ng tinig. Nakita niyang nakatayo ang isang lalaki na may hawak na baril. Hindi niya ito kilala, pero nakasisigurado siya, ililigtas siya nito. Sana lang ay umayon sa kanila ang tadhana. "Ibaba niyo mga baril niyo!" sigaw ng lalaki. Pansin niya ang pagngisi ni Larry. "Tinatakot mo ba kami?" Kahit may kalayuan ang lalaki ay pansin niya ang pagtalim ng mata nito. Mula sa gilid ng ay lumabas ang isa pang lalaki... si Gian. "Baby..." "Gian..." Hindi niya napigilan ang paghikbi nang makita ang asawa. Nababanaag niya ang matinding takot at galit nito. And she missed him. "Shit ka, Gian! Hindi ba't ang sabi ko ay sa kotse ka lamang. Ang tigas talaga ng ulo mo!" Narinig niyang sambit ng lalaking may hawak na baril, nilingon pa nito ang kaniyang asawa. Nagpapalit-palit ang tingin niya sa dalawa hanggang sa naramdaman niya ang paghawak ng sinuman sa kaniyang leeg. Kasabay ng pagdait ng braso sa leeg, ang pagtutok ng baril sa ulo
SA gitna ng dilim ay magkayakap si Celly at Adrix. Ang sinabi ng binatang pupunta sa US ang nagpalakas ng loob niya na yakapin ito. Isinantabi muna niya ang pride, sa pagkakataong 'yon ay hahayaan niyang gumana ang kaniyang puso. Sa isang iglap ay nasa loob na sila ng bahay at kapwa nangungusap ang mga mata. Walang pasubaling tinawid niya ang pagitan para mailapat ang labi rito. Hindi ito makahuma sa ginawa niya, halatang gulat na gulat. Siyempre, sino ba naman ang hindi magugulat sa ginawa niya? Siya na palaging nakasinghal sa binata, hahalikan ito? Nang bumitaw siya'y idinikit ang noo sa mukha nito. Amoy niya ang alcohol na ibinubuga ng hininga nito, pero alintana 'yon. Nakaliliyo man pero masarap pa rin sa pakiramdam."What happened? Is it a dream?"Bahagya siyang napangiti sa huling sinabi nito. Nang mag-angat siya ng paningin ay nasa mukha pa rin nito ang gulat. "OA mo na ha!" Tinapik niya ito sa balikat, saka'y bahagyang lumayo rito, dahil baka'y ipagkanulo na naman siya ng ka
NAKATUNGHAY si Adrix sa babaing pumapasok, kasama ang lalaking may dalang helmet. Parang tinutusok ng milyong karayom ang dibdib niya sa nakikitang kasiyahan sa mukha ni Celly. Ang pagbuka ng bibig nito kasabay ang paniningkit ng mata, alam niyang masayang-masaya ito, pero kapag siya ang kasama, galit na galit ito. Kahit wala siyang ginagawang masama lagi itong nakasinghal sa kaniya. Kinuha niya ang phone. Tinawagan niya si Gian. Nakapagdesisyon na siya, pupunta siya sa US para hanapin si Zabrina. Matapos kausapin ang kaibigan ay inilapag niya ang cellphone. Nasa loob na si Celly, kasama ang lalaking naghatid dito. Ngayong nasa loob na ang dalawa, samo't sari ang pumapasok sa isipan niya. Pumitik ng malakas ang puso niya. Ayaw man niyang aminin, pero kinakain siya ng selos. Kaya ba ayaw nito sa kaniya, kaya ba palagi itong nakasinghal sa kaniya, dahil may ibang nagpapasaya rito? Kunsabagay, matagal na siya nitong pinatitigil, pero siya lang ang makulit. Ngayon ay sinasampal na sa
SIMULA nang ihatid ni Adrix ay hindi na niya kinulit si Celly, pero kahit ganoon ay palagi pa rin siyang nakatunghay sa malayo rito. Palihim siyang nakabantay kahit sa pagpasok at paglabas ng dalaga. Nagkasya na lang siya sa pagtingin-tingin dito. Tulad ngayon, nakamasid na naman siya rito. Kung may makapapansin lang tiyak na iba ang iisipin sa kaniya.He sighed. Sinasabi nito na babaero siya, kahit ang ex-girlfriend niya, but that's not true. Ang totoo, ang mga babae ang lumalapit sa kaniya, pero hindi ibig sabihin na nakikipag-flirt siya. Si Hannah, ang ex-girlfriend niya, minahal niya ito ng sobra, dito na umikot ang kaniyang mundo. Ibinigay niya ang lahat, pero sa isang iglap ay nawala ito sa kaniya. Sa pag-aakalang may iba siya ay sumama ito sa mayamang lalaki. Akala niya'y ipinagpalit lang siya, pero matagal na pala nitong karelasyon ang lalaking 'yon. Wala siyang nagawa kundi ang tanggapin ang katotohanan. Pareho silang niloko ng dating kasintahan ni Gian, ang kaibahan nga la
INIS na inis si Celly, pero kahit ganoon ang naramdaman ay wala siyang ibang choice kundi ang pakisamahan si Adrix. Napahiya rin siya kay Gian nang magtalo sila sa harapan ng mag-asawa habang kumakain ang mga ito."Kundi ba naman isang tanga at kalahati!" pabulong niyang sabi, umiikot pa ang dalawang itim ng mata. Tinapunan nito ng pagkain ang waiter na nag-serve sa kanila sa restaurant. Pero ang mokong na 'to, siya ang sinisisi kung bakit nito nagawa 'yon. Nakikipagtitigan daw siya sa waiter."As if namang nakikipagtitigan ngang talaga ako, duh!" Muling umikot ang itim ng mata niya. Tumingin siya sa labas, nagbabaka-sakaling mawala ang inis niya sa binata.Ngayon ay nasa sasakyan siya nito. Ihahatid na raw siya, pero daraan muna sila sa mansyon ng McCollins dahil sa naiwang gamit doon. Hindi rin niya maipaliwanag ang sarili kung bakit inis na inis siya sa tuwing magkakamali ito. Para sa kaniya'y wala itong alam kundi ang uminom sa bar, lustayin ang pera sa walang kabuluhang bagay at
ANG sama ng tingin ni Gian sa asawa, nasa labas na sila ng room, pero bahagyang nakaawang ang pinto ng silid dahil sa natutulog na anak. Umi-echo ang boses nito, mabuti na lamang dahil soundproof ang office niya, kung hindi ay nagtaka na ang mga empleyafo niya sa labas. Ang asawa niya, pinagtitripan lang pala siya. Hindi pala ito galit sa nagawa niyanh pagsigaw dito. Oo, nainis ito pero nang makita ang reaksyon niya na halos umiyak na sa paghingi ng tawad dito at ngayon ay humagalpak ng tawa. Gayunpaman ay nawala ang anumang nasa isipan niya. Ang sarap lang pakinggan ng tawa nito. Nakahahalina. Namimilipit na ito sa pagtawa, may kasama pang hampas pa sa bangko. Ang mukha'y nammumula na. Sa ilang taon nilang magkasama, ngayon lang niya ito nakita kung paano tumawa nang walang pag-aalinlangan. Parang nakalaya ito sa madilim niyang anino. "Sweetheart, ang sakit na ng tiyan ko," sabi nitong nakahawak sa tiyan. Napangiti siya. Tumayo siya't lumapit dito. "Silly girl!" Tuluyan na siyang
NAISABUNOT ni Gian ang mga daliri sa sariling buhok. Nang dahil sa takot ay hindi sinasadyang nasigawan niya ang asawa. Ngayon ay hindi niya alam kung paano ito susuyuin. Bumalik ang alaala ng pagmamalupit niya rito, ang mga panahong palagi niya itong sinisigawan at sinasaktan. Tulad noon, wala pa rin itong imik. O baka'y kinimkim lang nito ang galit sa kaniya. Shit! Nahihiya siya sa asawa. Naihilamos niya ang dalawang palad sa mukha, saka'y tumingin sa asawang katabi ng anak. Hindi niya alam kung tulog ba ito at hindi rin niya alam kung paano ito pakikitunguhan. Namalayan na lang niyang tinatangay siya ng mga paa patungo rito. Maingat siyang umupo sa gilid ng kama at ginawa ang pagkakahiga ng asawa. Ipinatong ang braso sa baywang nito. "I'm sorry..." Nagkaroon ng bikig sa kaniyang lalamunan. Paano kung magtampo ito nang husto sa ginawa niya? Kung bakit naman kasi pinairal niya ang init ng ulo. "A-are you m-mad!" Tinamaan siya ng lintik dahil bahagya siyang pumiyok. Kapag g
HINDI mapigilan ni Gwen ang tuwa habang nasa clinic sila ni Celly. Nagkandahaba ang nguso nito at halos hindi maipinta ang hitsura, daig pa ang nalugi sa negosyo. Tumawag sa kaniya si Gian, nagtatanong kung natuloy ba ang appointment niya sa doktor ni Andrei. Alibi lang pala 'yon ng asawa, dahil ang totoo'y sinisigurado nito kung magkasama sila ng kaibigan. Nasa tabi nito si Adrix na naghuhurumintado dahil sa pagtakas ng kaibigan. "Hoy! Wala tayong relasyon para ipaalam ko pa sa iyo ang lahat ng aking gagawin!" bulyaw ni Celly sa kabilang linya. "Lower your voice," aniya rito, inihele pa niya ang natutulog na anak. Pinagbigyan niya ang hiling ni Adrix na makausap si Celly, kaya ngayo'y inis na inis ang kaniyang kaibigan. Masamang tingin ang itinugon nito sa kaniya na lalo niyang ikinatuwa. Kung nasa sariling pamamahay lang siguro siya ay humagalpak na siya ng tawa. Kaagad din nitong tinapos ang makikipag-usap sa nasa kabilang linya at padaskol na iniabot sa kaniya ang cellphone.
"SAAN ka pupunta?" Sumalimpat ang tingin ni Celly kay Adrix. Nakatayo ito sa harapan niya. Salubong ang kilay, mukhang aburido. Hindi na lang niya ito pinansin at akmang lalabas ng pinto ngunit maagap nitong iniharang ang katawan. Umikot ang kaniyang mata. Sa halip na lumabas ay malakas niyang isinarado ang pinto. Narinig pa niya ang hiyaw ng binata ngunit hindi niya pinakinggan, bagkus ay ini-lock pa. "Agang-aga nakakabwisit!" angil pa niya, kasabay ng marahas na paglalakad patungo sa likurang bahagi ng tinutuluyan.Simula nang dumating sila galing Isla Paradise ay palagi siyang binibisita nito. Tuwing umaga ay lagi niyang nakikitang nag-aabang sa labasan, kung hindi naman ay nasa harap ng pinto. Naiirita na siya rito. Sinabi na niyang tumigil na dahil hindi ito ang tipo niyang lalaki, pero napakakulit talaga. Hindi raw ito naniniwala sa kaniya."Nakakainis!" Binuksan niya ang bintana, siinuri ang paligid. Hindi 'yon kataasan, hanggang baywang lang niya at kaya niyang dumaan, ang
HINDI maalis-alis ang lagkit ng tingin ni Gian sa asawa. Gandang-ganda siya rito. She's so gorgeous with her looks. Para itong beauty queen na kahit simple lang ang kasuota'y nagiging kaakit-akit sa paningin niya. The way she walked, even her smile, lahat ng 'yon ay parang diyamante sa kaniyang paningin at kung sinuman ang magtangkang humawak o kahit tumingin dito'y dudurugin niya. A delicate smile drew on his lips when they stopped walking. His eyes also showed a lot of admiration. Kasalukuyan silang nasa veranda sa second floor, naliligiran ng iba't ibang uri ng halaman at sa kalangitan ay nandoon ang nagkikislapang mga bituin. "Ang ganda, sweetheart!" buong paghangang sambit nito. Umikot pa habang nakatingala at nakamasid sa mga bituin. Naisip niyang palagyan extension ng tulad nito ang kanilang room. May veranda rin ang silid nila pero maliit ang espasyo at hindi rin napagtutuonan ng pansin ang paligid. Bahagyang kumislot ang puso niya nang lumapit ito sa pinakadulo at kumapit