KINAGABIHAN, nag-hire si Gian ng nurse para magbantay sa inang wala pa ring malay. Ayon sa sumuring doktor ay wala naman itong malubhang pinsala, marahil ay sa gamot na itinurok kaya wala pa itong malay. Saglit siyang lumabas ng hospital, uuwi muna siya para maligo. Habang nasa biyahe ay tinatawagan niya si Francis, makikibalita sa asawa niya, pero hindi ito sumasagot. Sa pagdating niya sa mansiyon, isang balita ang naratnan niya. Sinalubong siya ni Tina. Iniabot ang isang sobre. Agad niyang binuksan at binasa ang nakasaad. "Alam ko kung nasaan ang 'yong asawa. Huwag kang mag-alala, maililigtas mo rin siya. Hindi ako makapapayag na may mangyari sa kaniya, mauuna muna akong mamatay bago siya. Huwag ka ring magtitiwala sa taong nasa paligid mo." Dumagundong ang dibdib niya. Nagpaikot-ikot siya sa kinatatayuan. Halos magbuhol-buhol ang hinga niya. Ilang beses siyang napamura sa isipan. Kinuha niya ang cellphone na ipinatong niya sa mesa, muling tinawagan ang kaibigan. "Buti nama't s
TAAS-KILAY na pumasok si Sylvia sa inuukupang silid ni Zabrina na halos magpalaglag sa panga ng mag-ama. Ang mga pulis ay nakatayo sa gilid ng dalawa at si Francis ay nasa tabi ni Gian. Nagulat din ang kaniyang anak sa biglaan niyang pagpasok at ngiti lang ang iginawad dito. Kaninang-kanina pa siya kating-kati na masampal ang dalaga. Ang lahat ng sinabi nito magmula noong nasa E.R. pa sila ay dinig na dinig niya. Nagkunwari lang siyang walang malay para malaman kung ano ba ang sasabihin nito sa anak. Pero, sa kasamaang palad, nagsinungaling na naman ito. Ipinahamak na naman nito ang kaniyang manugang, ang best friend nito. At nang huminto siya sa tapat nito ay mag-asawang sampal ang ipinatikim niya rito."Best actress ka talaga!" "Sylvia?" gulat na sambit ni Mr. De Castro. "Why did you do that to my daughter?" Napangisi siya rito. "At paano niya nagawang saktan ang anak ko nang paulit-ulit and even Gwen?" balik niyang tanong dito. "Tita--" "Don't you ever call me 'tita'!" hiyaw ni
DINIG na dinig ni Gian ang record na usapan ni Mr. De Castro at Zabrina. Sa bawat katagang naririnig ay lalong nadaragdagan ang galit niya para sa mag-ama. Lalo na nang marinig na ang dalawa ay may pakana kung bakit ito naaksidente. Nagngangalit ang ngipin niya. Umaapoy din ang mata sa sobrang galit.Napipilan ang mag-ama habang nagpi-play ang record voice. Naagaw lang ang pansin ng lahat nang tumunog ang cellphone ni Mr. De Castro. Doon na lumapit si Francis. "Give me your mobile, Mr. De Castro." "What if I don't?" Ngumisi ito. "Wala ka sa posisyon para magmataas pa. Much better na makipag-cooperate ka na lang sa akin, baka sakaling bumaba pa ang ihahatol ko sa iyo." Sapilitan nitong kinuha ang cellphone na patuloy ang pagtunog. At nang makuha ay... "Larry," basa nito sa pangalang lumalabas sa screen. "Kausapin mo, Mr. De Castro!" Pinindot nito ang answer at in-loudspeaker pa. "Hello, Bossing! Nasaan ka na ba? Kaninang-kanina pa kami naiinip sa pagbabantay dito. Akala ko ba'y
HALOS inisang hakbang lamang ni Gian ang paglapit kay Erwin. Agad niyang kinuwelyuhan ang ginoo. "Hay*p ka, Mr. De Castro! Napakaitim ng budhi mo! I'll asure you na mabubulok kayong mag-ama sa bilangguan!" Nagngalit ang kaniyang mga ngipin sa sobrang galit sa mag-ama. "Easy, dude." Agad naman siyang inawat ni Francis. Kasalukuyan silang nasa presinto upang sampahan ng kaso ang mag-amang De Castro. Halos sumabog sa galit ang dibdib niya nang muling makaharap muli ang dalawa. Ang masama, hindi pa sinasabi kung saan ng mga ito dinala si Gwen. Hanggang ngayon ay hindi pa rin tumatawag ang nagngangalang Larry. "Mr. De Castro, we know na hindi ka makikipag-cooperate sa amin, but I can track them." Ngumisi si Francis dito. Napabaling siya ng tingin sa dalagang nakayuko lamang ang ulo sa tabi ni Mr. De Castro. Napailing na lamang siya. Paano ba siya na-inlove sa babaing ito? Napakawalang puso! Patay na patay siya dito. Naalala niya kung paano siya naging baliw sa pag-ibig dito, pero n
Napanganga si Gian sa pamilyar na tinig na nagsalita sa kabilang linya. Hinding-hindi siya maaaring magkamali. "R-Rachel? Is that you?" "Mabuti naman at kilala mo pa ako. Do you miss me, babe?" maarteng sabi ng nasa kabilang linya. "Ha**p ka!" Hindi niya napigilan ang mapasigaw sa galit. Umalingawngaw pa ang boses niya sa buong silid. "Huwag na huwag kang magkakamaling saktan kahit dulo ng kuko ng asawa ko, Rachel--" Naputol ang iba pa niyang sasabihin nang humalakhak ito. "Why, Gian? Hindi ba dati ay gustong-gusto mong pinapasakitan si Gwen, bakit ngayo'y parang nag-iba ang ihip ng hangin? Mahal mo ba siya? Are you sure of that?" Muli itong humalakhak. Muling nagkiskisan ang mga ngipin niya. Nagsalubong din ang kilay niya at tumalim ang titig sa kawalan. Alam niyang inaasar lang siya nito. "Ibibigay ko ang hinihingi niyo, just promise me na hinding-hindi niyo sasaktan ang aking asawa at ang aming anak." Wala na siyang pakialam sa pera, ang kailangan niya ay ang kaligtasan n
NAALIMPUNGATAN si Gwen sa mainit na nakadantay sa kaniyang katawan. Sapo ang ulo nang unti-unti siyang magmulat. Inaninag ang paligid ngunit hindi niya matandaan ang lugar na kinaroroonan. Napabalikwas siya ng bangon nang marinig ang pag-ungol at naramdaman ang pagyakap sa kaniya ng kung sinuman. Napamulagat siya. Napagtanto niyang kapwa sila walang saplot sa katawan. Maingat niyang hinigit ang kumot at itinakip iyon sa kaniyang hubad na katawan. "Good morning, bab--" Lalong lumaki ang pagkakadilat ng dalawang bilugang mata niya. Her bestfriend Zabrina's standing in front of her. Girlfriend ito ng lalaking... unti-unti niyang ibinaling ang paningin sa umungol at ganoon na lamang ang pagkagulat niya nang mapagtantong si Gian ang katabi niya. Si Gian ang boyfriend ng bestfriend niya. "Uhm," muling ungol nito at niyakap siya na ang mga binti niya ang nahagilap nito. Napatitig siya kay Zabrina hanggang sa may bigla pang sumulpot sa likuran nito na lalo niyang ikinagulat. "What--" Hin
PABALING-BALING si Gwen sa kaniyang higaan. Laman pa rin ng isipan ang tagpo kaninang umaga. Napahinga siya ng malalim at napagpasiyang bumangon na lamang. Naupo siya sa gilid ng higaan at mataman na nag-isip. "Sana pala'y hindi na lang ako sumama sa bar, disinsana ay wala akong problema ngayon. Hayst! Gwen, ano na ang gagawin mo ngayon?" Tuluyan siyang tumayo, saka ay lumapit sa bintana. Maliit lamang ang espasyo ng kaniyang kinaroroonan niya at sa loob ng dalawang taon ay iyon na ang naging tahanan. Nasa probinsiya ang kaniyang magulang. Matapos niyang makapagtapos ng pag-aaral ay nagtungo na agad siya sa siyudad para magtrabaho. Sa isang supermarket siya kasalukuyang nagtatrabaho na kung saa'y pagmamay-ari ng ama ni Zabrina. Napahinga siya ng malalim. "Zabrina," mahinang sambit niya sa pangalan ng kaibigan. Naging magkaibigan sila noong elementary pa lang, bagong lipat ito sa school na pinapasukan niya. At tanging siya lamang ang nakipag-usap dito, dahil ang ibang bata ay ilag
PUMASOK na kinabukasan si Gwen, kahit pa nga halos lumuwa na ang eye bag niya dahil na rin sa halos magdamag na gising. Tila nakalutang siya habang naglalakad patungo sa kaniyang opisina. Isa siyang store manager roon. Sa ilang taong pagtatrabaho, unti-unti ay umangat siya. Hindi pa man siya tuluyang nakakapasok ay sumulpot si Celly, casher naman ito at nakapalagayang loob na niya. Nauna lang siya rito ng ilang buwan. Bago sila mag-umpisa sa trabaho ay magkukumustahan muna silang dalawa. Nakasanayan na nila ang ganoong gawain. Minsan ay dumadalaw roon si Zabrina, tumutulong din ito sa kaniya, ngunit ngayo'y hindi niya alam kung pupunta pa ito roon o kaya ay kakausapin siya. "Bakit ganiyan ang mukha mo? May sakit ka ba?" Napahinga siya't napailing. "Hindi ako nakatulog ng maayos." Pumasok siya sa kaniyang opisina. Ipinalagay iyon ni Zabrina para sa kaniya., para hindi raw siya mahirapan pa. "At bakit?" tanong nito ngunit maya't maya rin ay napitik nito ang daliri. "Ah, alam ko na.