Kabanata 22 Teddy Bear "Alright, actors be ready! We will start in 5 minutes!" sigaw ng direktor nila. Nandito kami ngayon sa isa sa mga sikat na Farm. Ang sarap ng simoy ng hangin at ang gaan sa pakiramdam ang ganitong lugar. Halos kulay berde ang mga nakikita ko dahil sa mga puno't halaman. Nakakapukaw pa ng tingin dahil sa sobrang ganda talaga ng palagid. Hindi maipagkakaila na itong lugar ay isa rin sa mga best tourist spot. Dito pala ginaganap ngayon ang music video ni Chadrick. Sa pagkakaalam ko ay magkakaroon siya ng new single album. "Chadrick, I love you!" Halos sigawan din ang naririnig ko sa paligid dahil nandito rin ang ilang mga fans niya inaabangan ang bawat eksena niya. Hindi pa sila nagsisimula dahil hindi pa bumabalik ang on-screen partner niyang si Honey dahil umalis ito saglit. Hindi ko alam kung anong scene nila ang kukunin ngayon dahil wala naman akong pakialam. Nandito ako para gawing tama ang trabaho ko hindi para abangan ang bawat eksena nila. Ang swe
Kabanata 23 Blood Kumunot ang noo ko nang hindi ko maintindihan ang sinabi niya. "Anong ibig mong-" napahinto lamang ako sa pagsasalita nang marinig ko ang boses ni Chadrick. "Bitiwan mo siya," baling ni Chadrick sa amin. Nasa harapan namin siya ngayon. Tatlong hakbang ang pagitan sa amin. "Umalis ka na rito! Iligtas mo ang sarili mo!" sigaw ko sa kaniya. Pagkakataon niya na ito para makaalis habang nasa akin ang atensyon ng lalaking ito. Kumunot ang noo niya. "Gusto mong umalis ako rito? At iwan ka?" Nagpakawala pa siya ng mga maliliit na tawa. "Oo! Umalis ka na rito!" sigaw ko sa kaniya. Ang kaligtasan niya ang priority ko ngayon. "Ayaw mong iligtas kita sa ugok na iyan?" turo niya sa lalaking nasa likod ko habang hawak pa rin nito ang magkabilang braso ko mula sa likod. "Tang ina! Manahimik kayong dalawa!" Napapikit pa ako ng mariin nang sumigaw nang malakas ang h*******k sa likod ko. "Fine," si Chadrick at mukhang aalis talaga siya. Napalunok ako ng laway nang humakb
Kabanata 24 Past Tulala ako habang pinagmamasdan si Lola na lumalabas ngayon. Parang natunaw ang puso ko sa sinabi niya. Gusto ko siyang yakapin dahil namiss ko na rin siya pero hindi puwede baka mahalata pa ni Lola ang totoong pagkatao ko. Kasalukuyang tatlo nalang kami ang naiwan sa loob. Si Chadrick, Georgia at ako. Napabaling lang ako kay Georgia nang lumapit siya sa akin. Pinagkrus pa nito ang magkabilang braso nang magkaharap kami. "Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ni CD para tanggapin ka bilang bodyguard niya. Hindi ba ito delikado sa'yo? Sa inyong dalawa? Tingnan mo nang dahil sa kapabayaan mo napahamak siya," dismiyado niyang sinabi. "The fact na male bodyguard ang hinahanap namin ay nagpanggap ka pa talaga bilang isang lalaki para lang sa trabahong ito?" dugtong niya at napailing pa. May point si Georgia. Pero sa panahon ngayon ay minsan hindi puwedeng walang kapalit. At isa pa ay wala akong ibang maisip na paraan para makakuha ng malaking halagang pera para sa
Kabanata 25 Missing Napatigil lamang ako sa pag-iisip nang mapansing gumalaw ang isang daliri ni Chadrick. Lumapit ako sa kaniya. "Chadrick… Sir." Dahan-dahan nitong minumulat ang mga mata. Napatingin siya sa gawi ko. Napangiti ako nang makitang gising na rin siya. "Teka, tatawagin ko lang ang doktor." Pahakbang na sana ako ngunit napatigil ako nang maramdaman ko ang kaniyang kamay sa pulsuhan ko. Napabaling ako sa kaniya. "Bakit? Masakit pa rin ba ang sugat mo?" Hindi siya kumibo kaya nagsalita ulit ako. "Nagugutom ka-" "Dito ka lang," napapaos niyang sinabi at dahan-dahan siyang umuupo sa higaan. Nang makitang pumipikit-pikit pa siya at parang nahihirapan umupo ay inalalayan ko na siyang makaupo ng maayos. Sa hindi sinasadya ay nahawakan ko pa tuloy ang sugat niya sa tagiliran kaya rinig ko ang pag-aray niya. "Sorry! Sorry! Hindi ko sinasadya!" Dahil sa pagkataranta ay tinaas ko pa ng bahagya ang kaniyang puting t-shirt sa bandang tagiliran niya para silipin kung dumugo ba
Kabanata 26 Picture Hindi agad ako nakakilos sa narinig. Ramdam ko pa ang panginginig ng buong katawan ko. Hindi rin nakawala ang mga luha sa aking mga mata. Nang maputol ang linya sa kabila ay nanlambot bigla ang magkabilang tuhod ko. Handa na sana ako mapaupo sa sahig nang may biglang humawak sa magkabilang braso ko. "Hey, are you okay? Bakit ka umiiyak?" Inalalayan niya ako makatayo ng maayos. Naramdaman ko pa ang magkabilang palad niya sa pisngi ko. Nang magtama ang mga mata namin ay naramdaman ko ang pag-aalala niya sa akin. "Si S-Sky. Nawawala si Sky. Nawawala ang kapatid ko, Chadrick!" sigaw ko sa gitna nang pagkataranta. Walang pag-aatubiling hinigit niya ang pulsuhan ko. Dahil sa paghigit niya ay tumama pa ang mukha ko sa dibdib niya para pakalmahin ako. "Hahanapin ko si Sky." Kumalas ako sa pagkakayakap niya. Handa na ako humakbang paalis nang hinawakan niya ulit ang kamay ko. "Hindi na kailangan. Mga pulis na ang kumikilos ngayon para mahanap ang kapatid mo." Gulat n
Kabanata 27 Intention Napansin niyang may hawak akong litrato kaya kinuha niya ito sa kamay ko. Narinig ko pang napamura siya nang mabasa ang nakasulat sa likod ng litrato. "Umalis na tayo rito," usal niya sabay hinawakan ang braso ko para itayo ng maayos. Nasa labas na rin kami at hawak niya ang isang kamay ko ngayon. "Pumunta muna tayo sa ospital kailangan kong makausap ang mga magulang ko," madiin kong sinabi sa kaniya. Hindi siya nagsasalita. Nakita ko pang nagpakawala niya ng malalim na hininga bago hinawakan ang magkabilang braso ko. Nang magkaharap kami ay napansin ko ang pagtitig niya sa akin na parang siya pa ang mas nahihirapan sa sitwasyon ko ngayon. Pumikit siya ng mariin bago iminulat ang mga mata. "Aalis tayo.” Nasa loob na rin kami ng sasakyan at sabay binuhay niya ang makina. Hindi na ako makapaghintay makausap si Papa. Ngunit habang nasa byahe kami ay napapansin kong ibang daan ang tinatahak namin. Hindi ito ang daan papunta sa osptial! Tumingin ako sa kaniya.
Kabanata 28 Cold "Change your clothes." Napaangat ako ng tingin sa kaniya. May inaabot siyang damit sa akin. Medyo basa pala ang suot ko ngayon dahil maulan kanina. Kinuha ko sa kaniya ang damit. Isang puting longsleeve na polo. Nang lumabas siya ng kuwarto ay nagpalit ako ng damit. Malaki ang polo niya kaya hanggang tuhod ito sa akin. Gusto ko siyang tanungin kung bakit magkakilala sila ni Papa pero sobrang okupado ang isip ko sa mga nangyayari sa pamilya ko para dagdagan pa. Hanggang sa sumapit ang hatinggabi ay hindi pa rin ako makatulog dito sa loob ng kuwarto. At paano ako makakatulog ng maayos kung nasa piligro ang buhay ng kapatid ko. Ang pinaka ayaw ko sa lahat ay iyong nandito ako sa isang abandonadong bahay na parang nakakulong at walang nagagawa para iligtas si Sky kaya kailangan kong gumawa ng paraan. Ngunit napabangon lamang ako mula sa pagkakahiga nang may pumasok sa isip ko. Teka, kung hindi alam ng mga pulis ang tungkol sa kayamanan ng pamilyang Villafuerte. Bakit
Kabanata 29 It's Showtime "Kung ayaw niyo akong tulungan. Aalis ako mag-isa." Sisiraduhin ko na sana ang pinto ng sasakyan nang mapansin ko ang pagbuntonghininga ni Bianca. Nagkatinginan pa sila ni Gabriel bago siya bumaling sa akin. "Sasama kami sa'yo." "Tutulungan ka namin," si Gabriel. Gumaan ng bahagya ang pakiramdam ko sa narinig mula sa kanila. Agad ko naman pinaandar ang sasakyan nang pumasok sila sa loob. Nakakasigurado akong papunta si Chadrick sa police station ngayon. Kailangan kong alamin kung ano ang pinaplano nila. Baka mabaliw ako sa kakaisip kung mananatili ako rito. Pagkalipas ng ilang oras sa byahe ay nasa tapat na rin kami ng police station. Tinanggal ko ang seatbelt bago lumabas ng sasakyan. Papasok na sana ako sa loob ng biglang hinawakan ni Bianca ang isang braso ko. "Mia, magagalit ang Papa mo kapag nakita ka niyang nandito ka," madiin ang pagkakasabi niya. Tinanggal ko ang kamay niya sa aking braso. "Alam ko. Kaya hinanda ko na ang sarili ko para rito,"
Epilogo"Huwag kang mag-alala, hijo. Ginagawa namin ang lahat upang mabigyan ng hustisya ang pagkamatay ng pamilyang Villafuerte," sabi ni Mr. Rosales, ang pulis na humahawak sa kaso. Tinapik niya pa ang balikat ko. I know him for almost fifteen years."Kung kailangan niyo po ng tulong nandito lang ako," saad ko."Maraming salamat, hijo."Labinlimang taon na ang lumipas pero hanggang ngayon hindi pa rin nahuhuli ang mga suspect sa pagpatay sa mag-asawang Villafuerte. Ganoon din ang sinapit sa adopted daughter nilang si Ophelia. Ophelia Villafuerte is a childhood friend of mine. She's like a sister to me. Ngunit hindi ko inaasahan na maaga siyang mawawala. Hindi ko alam na hanggang doon nalang pala ang pagsasama namin. Sabay pa sana namin tutuparin ang mga pangarap namin. At nangako ako sa kaniya na hindi ako titigil hangga't hindi ko nahahanap ang nakababatang kapatid niya. Nangako ako sa kaniya kaya tutuparin ko iyon. Darating din ang panahon na iyon. Darating din."Wow! What a gre
Kabanata 34FeelingsNalalapit na rin ang CLE board exam namin kaya abala ako ngayon sa pag-re-review ulit dito sa isang library center. Ilang sandali lamang ay tumunog bigla ang cellphone ko. Ang bumungad sa akin ay text galing kay Bianca. Sabi niya ay puntahan ko raw siya ngayon. Nasa isang coffee shop siya at hihintayin niya raw ako roon. Bakit kaya? May problema ba siya? Nang nasa tapat na ako ng coffee shop na kaniyang tinutukoy ay pumasok na rin ako sa loob. Pagpasok ko ay agad nakita ko siya sa unahan nakaupo sa pandalawahang mesa. Nang makalapit ako sa table niya ay umupo ako sa harapan."M-Mia..." nauutal niyang tawag sa akin.Napatingin ako sa kaniyang mga matang namamaga. "Anong nangyari? May problema ka ba?" pag-aalala ko."Nakita ko si Jayson kahapon may kasamang ibang babae."Nagulat ako sa narinig. Nanlaki pa ang mga mata ko. Hindi ko inaasahan na ito ang maririnig ko mula sa kanya. Hindi ko kailanman naisip na gagawin ito ni Jayson sa kaniya. Alam kong minsan hindi n
Kabanata 33ProbinsiyaHalos isang buwan na ang lumipas pero laman pa rin ito sa mga balita hanggang ngayon. Gulat ang lahat nang malaman na si Mang Gardo pala ang puno’t dulo ng krimen. Siya ay isa palang tauhan ng pamilyang Villafuerte noon. At walang kaalam-alam ang Lola ni Chadrick na isa palang mastermind ng krimen ang pinagkakatiwalaan niya. Nasa kulungan na rin ang mga sangkot sa krimen. Kailangan nilang pagbayaran ang pinagagawa nila na labag sa ating lipunan. At ang pagpaslang nila sa pamilyang Villafuerte. Nailigtas din ang mga batang nabiktima nila. Sa loob ng isang buwan ay marami rin ang nangyari. Graduate na rin ako ngayon sa kursong BSCrim. Matutupad na rin ang pangarap ko na maging isang ganap na pulis. At may isa pa akong gustong gawin.“Sigurado ka na ba sa pinaplano mo?” tanong ni Bianca sa akin.“Oo, Bianca. Pupunta ako sa probinsiya.”“Gusto mo bang samahan pa kita? Wala naman akong gagawin sa susunod na Linggo kaya-”“Hindi na. Ayos lang, Bianca. Hindi naman ako
Kabanata 32 Handcuff Sa paraan ng pagtitig niya ay parang sinasabi pa niyang huwag akong mag-alala. “Mia, wala na tayong oras-” naputol ang sasabihin niya nang may biglang nagsalita sa itaas. “Tang ina! Tingnan niyo sa ibaba!” “Mia, umalis na kayo.” Nailipat ang tingin ko sa mga bata na ngayon ay takot na takot sa mga nangyayari. Ang ilan ay napapaiyak na nga. Sumikip ang dibdib ko sa nakita. Huminga ako ng malalim bago nagsalita. “Hihintayin namin kayo,” iyan ang huling sinabi ko kay Chadrick bago ako tuluyang lumabas kasama ang mga bata. Madilim ng lumabas kami. Ang tanging buwan lamang ang nagbibigay liwanag. Halos napapalibutan kami ng mga malalaking puno. Huni ng mga ibon at yapak ng aming mga paa Lamang ang aking naririnig. Hindi ko alam kung malapit na ba kami sa kalsada dahil iba ang dinaanan namin kung saan walang nagbabantay. “Mga bata mag-iingat kayo sa paglalakad baka matapilok kayo,” sabi ko nang mapansing may muntik ng matapilok. Ngunit mabuti nalang nahawa
Kabanata 31 Danger “P-Paano nangyari ito? Bakit may mga pulis?!” sigaw ng lider nila. Binalingan pa nito ang dalawang kasamahan pero umiling lang ito sa kaniya. Wala ring ideya sa mga nangyayari ngayon. “Paano nangyari? Nalagyan ko ng tracking device sa ilalalim ng sasakyan niyo kaya nandito ang mga pulis,” paliwanag ko sa kanila. At nagkibit-balikat lamang. Pansin ko agad ang pagliyab ng galit sa mukha ng lider nila. “Bakit hindi niyo siya binantayan ng maayos?! Mga bobo ba kayo?! Mga walang kuwenta!” Bago pa magtalo ang tatlo ay mabilis silang hinuli ng mga pulis. At pinusasan pa ang mga kamay. Narecover din ang mga alahas at pera ng pamilyang Villafuerte. This time, babalik ako kasama ang ilang mga pulis sa lumang bodega upang iligtas ang mga bata roon at si Chadrick. “Anak, mag-iingat ka. Susunod kami sa inyo,” iyan ang huling habilin ni Papa bago kami umalis ng tatlong kasamahan kong pulis gamit ang sasakyan ng mga suspect. At ang suot din ng tatlong pulis ay ang suot ng
Kabanata 30 Mission "Sakto ba ang dala niyong pera?" unang tanong ng lalaki. May dalawa pa siyang kasama. May kaniya-kaniya itong hawak na baril. Tumingin ako sa batang babae na sa tingin ko ay anim na taong gulang pa lamang. Hawak pa ng dalawang lalaki ang magkabilang kamay ng bata. "Oo. Walang labis at walang kulang," si Chadrick na mismo ang sumagot. "Pre, tingnan mo kung sakto ba ang dala nilang pera," sambit nito sa isang kasamahan niya. Bago pa siya makalapit ay nagsalita ako. "Sandali! Pakawalan niyo muna ang anak namin," seryoso kong sinabi sa kanila. Napahinto ang lalaki at napalingon sa kasama niya. Tumango ito pero bago pa pakawalan nila ang bata ay nagsalita ito. "Hindi sila ang Mommy at Daddy ko!" Nagulat kaming lahat sa sinigaw ng bata. Agad tinutok sa amin ang mga baril nila. Shit. Babarilin yata kami nito. Ito na yata ang sinasabi ng karamihan na hindi marunong magsinungaling ang bata. Nagkatinginan kami ni Chadrick. Umaayon din ang plano namin. "Hulihin sila!”
Kabanata 29 It's Showtime "Kung ayaw niyo akong tulungan. Aalis ako mag-isa." Sisiraduhin ko na sana ang pinto ng sasakyan nang mapansin ko ang pagbuntonghininga ni Bianca. Nagkatinginan pa sila ni Gabriel bago siya bumaling sa akin. "Sasama kami sa'yo." "Tutulungan ka namin," si Gabriel. Gumaan ng bahagya ang pakiramdam ko sa narinig mula sa kanila. Agad ko naman pinaandar ang sasakyan nang pumasok sila sa loob. Nakakasigurado akong papunta si Chadrick sa police station ngayon. Kailangan kong alamin kung ano ang pinaplano nila. Baka mabaliw ako sa kakaisip kung mananatili ako rito. Pagkalipas ng ilang oras sa byahe ay nasa tapat na rin kami ng police station. Tinanggal ko ang seatbelt bago lumabas ng sasakyan. Papasok na sana ako sa loob ng biglang hinawakan ni Bianca ang isang braso ko. "Mia, magagalit ang Papa mo kapag nakita ka niyang nandito ka," madiin ang pagkakasabi niya. Tinanggal ko ang kamay niya sa aking braso. "Alam ko. Kaya hinanda ko na ang sarili ko para rito,"
Kabanata 28 Cold "Change your clothes." Napaangat ako ng tingin sa kaniya. May inaabot siyang damit sa akin. Medyo basa pala ang suot ko ngayon dahil maulan kanina. Kinuha ko sa kaniya ang damit. Isang puting longsleeve na polo. Nang lumabas siya ng kuwarto ay nagpalit ako ng damit. Malaki ang polo niya kaya hanggang tuhod ito sa akin. Gusto ko siyang tanungin kung bakit magkakilala sila ni Papa pero sobrang okupado ang isip ko sa mga nangyayari sa pamilya ko para dagdagan pa. Hanggang sa sumapit ang hatinggabi ay hindi pa rin ako makatulog dito sa loob ng kuwarto. At paano ako makakatulog ng maayos kung nasa piligro ang buhay ng kapatid ko. Ang pinaka ayaw ko sa lahat ay iyong nandito ako sa isang abandonadong bahay na parang nakakulong at walang nagagawa para iligtas si Sky kaya kailangan kong gumawa ng paraan. Ngunit napabangon lamang ako mula sa pagkakahiga nang may pumasok sa isip ko. Teka, kung hindi alam ng mga pulis ang tungkol sa kayamanan ng pamilyang Villafuerte. Bakit
Kabanata 27 Intention Napansin niyang may hawak akong litrato kaya kinuha niya ito sa kamay ko. Narinig ko pang napamura siya nang mabasa ang nakasulat sa likod ng litrato. "Umalis na tayo rito," usal niya sabay hinawakan ang braso ko para itayo ng maayos. Nasa labas na rin kami at hawak niya ang isang kamay ko ngayon. "Pumunta muna tayo sa ospital kailangan kong makausap ang mga magulang ko," madiin kong sinabi sa kaniya. Hindi siya nagsasalita. Nakita ko pang nagpakawala niya ng malalim na hininga bago hinawakan ang magkabilang braso ko. Nang magkaharap kami ay napansin ko ang pagtitig niya sa akin na parang siya pa ang mas nahihirapan sa sitwasyon ko ngayon. Pumikit siya ng mariin bago iminulat ang mga mata. "Aalis tayo.” Nasa loob na rin kami ng sasakyan at sabay binuhay niya ang makina. Hindi na ako makapaghintay makausap si Papa. Ngunit habang nasa byahe kami ay napapansin kong ibang daan ang tinatahak namin. Hindi ito ang daan papunta sa osptial! Tumingin ako sa kaniya.