"Goodnight, Maxine! See you tomorrow!" sigaw ni Therese habang kumakaway naman ang iba naming kasama sa akin.
Pumasok na 'ko sa loob at dumiretso sa elevator.. I pushed the 7th floor's button and since wala namang ibang tao, the doors automatically closed.
After a few minutes, nakarating ako sa 7th floor at lumabas na ng elevator. Konting lakad lang and here I am opening my condo's front door.
Nang makapasok ako ay nilapag ko 'yung bag ko sa sofa at dumiretso sa kwarto ko. Agad akong nag-ayos ng sarili ko at humiga sa kama..
I remembered what happend earlier and I wondered.. Lucian is his name but what could be his surname? Rare name ang Lucian and there are thousands of surnames that could fit his name.
Wala sa sariling hinawakan ko ang labi ko. I remembered what happened. I can't say that he took advantage of me dahil ako ang may kinailangan mula sa kanya.
Tumayo ako mula sa kama ko at dumiretso sa sala, may kailangan pa pala akong basahin na files..
Agad kong inintindi at binasa ang mga folder. 'Yung mga una kong nabasa ay tungkol sa kumpanya. How it was handled by Mr. Agoncillo and how everything started in this company.
Mas naintindihan ko na kung paano lumaki ang kumpanya. Marami ang share holders ng kumpanya and by the last 7 years, sumikat ang kumpanya hanggang sa lumaki ito. That was fast for a company this big.
There were 2 folders left. Sunod kong binasa at inalam kung sino-sino ang mga share holders ng kumpanya.
Una rito ay si Daniel Velasco. 34-year-old male and his share was 6 million pesos. That is big.. Sumunod ay si Terrence Manuel, 32-year-old male with the share of 9 million pesos.
Grabe, halos malula ako sa mga pera.
Third is Arazela Kuznetsov. 34-year-old female. Her share is 13 million pesos and counting. Wow, these people are rich. Literal na mayaman.
Tinuloy ko ang pagbabasa. Habang tumatagal ay pataas rin nang pataas ang mga bilang ng shares ng mga tao na nandito sa file. I feel so poor just by reading this file
It's already the last page at dalawang tao nalang ang natitira. It was Sunniva Agoncillo. 21
-year-old, female with the share of 89 million pesos.I was stunned. As far as I know, Sunniva Agoncillo is Mr. Cloud Agoncillo's younger sister at nag-aaral pa.
I've seen her one time sa office. She was a goddess. Maganda at matangkad ang babaeng 'yon.. Just like her brother, mabait at siguradong makakaakit rin ng kung sino man.
But then, lumaki ang mata ko nang makita ko ang huling share holder ng kumpanya.. Lucian Agoncillo, 29-year-old male at may 108 million na share. Wait, is this his brother? Ang alam namin ay isa lang ang kapatid niya at 'yon ay si Sunniva.
Because of curiosity, I opened my phone and searched his name online.. Lucian Agoncillo.
Wala pang ilang segundo ay may mga lumabas tungkol sa kanya. One of the richest businessman in Philippines, one of the youngest businessman in Philippines at iba pa.. Ngunit isa ang nakakuha ng pansin ko. There's a rumor that someone filed a case on him pero hindi sinabi kung anong kaso.
I saw his pictures.. Masungit ang mukha niya kapag hindi nakangiti pero nang tignan ko 'yung mga litrato niyang nakangiti, mala-anghel ang itsura nito.
Fit body, 6 feet guy, handsome face, has a big company and for sure matalino. Nasa kanya na ata ang lahat. Ano pa bang wala sa kanya? He's an ideal man.
I guess I'm lucky to kiss this guy.
But wait.. What if hindi talaga siya kapatid ng boss ko? Dahil kung kapatid siya ng boss ko, edi sana kilala rin namin siya tulad ni Sunniva.
Ipinagdasal ko nalang na sana ay wala siya bukas sa meeting, if ever. Ang alam ko pa naman ay mga business partners ni Mr. Agoncillo ang kasama bukas. I'm in big trouble kung pupunta siya bukas. Pero there's a chance na hindi niya naman ako makikilala. Maybe he'll just ignore me. There are numerous things that can happen.
Hindi ko na 'yon pinansin at binasa ang natitirang laman ng folder. Sinigurado kong naiintindihan ko ang lahat ng binasa ko kahit na medyo tipsy ako.
Nang matapos ay niligpit ko ang lahat at binalik sa bag ko para bukas ay deretso alis nalang.. I guess it's time for me to rest.
6:30 A.M
Nagising ako dahil sa alarm ko. Agad akong bumangon mula sa kama at nag-ayos ng sarili.. After that, hindi na 'ko kumain at dumiretso nalang sa pag-alis ng bahay.
Halos 8 minute walk lang naman ang layo ng office sa condo ko kaya hindi na 'ko nag-atubili pa na humanap ng masasakyan. Sayang lang ang pera at exercise rin 'to para sa 'kin.
When I entered the building, sumalubong sa akin ang tahimik na kapaligiran. I checked my watch at nakitang ilang minuto na lang bago mag alas siete. Sumakay na 'ko ng elevator at dumiretso sa 12th floor. First day of being Mr. Agoncillo's secretary..
Nang makalabas ako sa elevator ay tahimik pa ang paligid.. Dumiretso ako sa desk ko at nilabas ang mga gamit ko. After that, dumiretso ako sa kitchen room ng floor 12 para gumawa ng sarili kong kape pati na rin 'yung para kay Mr. Agoncillo.
I checked the time, it was 7:18 in the morning. Una kong ginawan ng kape ang sarili ko at sinunod 'yung kay Mr. Agoncillo.
Tapos noon ay pumasok na 'ko sa office ni Mr. Agoncillo at nilapag doon ang kape niya. Nang makalabas ako roon ay umupo ako sa desk ko at sinilip ang oras, 7:24 A.M..
I checked his schedules for the day. 8:30 to 10:00 A.M ay meeting, after no'n ay dapat mapapirmahan ko sa kanya ang mga natirang gawain ng dati niyang secretary then it's his free time. 12 to 1:30 is lunch.
I sighed and looked at all the papers beside me. Ganito ba talaga karami ang gagawin ko?
"Goodmorning, Ms. Maxine."
Napatingin agad ako kung saan nanggaling ang boses. It was Mr. Agoncillo.
"Goodmorning, sir." bati ko sa kanya. "Your coffee is already in your table. May meeting po kayo this 8:30 until 10 A.M then ipapipirma ko lang po 'yung naiwan na trabaho ni Ms. Cheska. After po no'n ay wala naman po kayong schedule." I explained.
He nodded.
Kumpara kagabi ay mukhang mas stressed siya ngayon. I wonder what happened.
"Thank you." he said and left.
Tanging ang pagsarado lang ng pinto ang ingay na narinig ko matapos itong magsalita. Bad mood siguro.
Inasikaso ko nalang ang trabaho ko.. Everyday I have to check these papers na ipinapadala, mga emails at mga schedule. Ang sabi ni Ms. Cheska, madalas daw ay binibigyan din siya ng iba pang trabaho ni Mr. Agoncillo kaya hindi malabong gawin niya rin sa akin 'yon.
Nang mag-alas otso ay tumayo ako sa desk ko.. I knocked at Mr. Agoncillo's office and entered.
I saw him taking a nap.. Nakapatong ang ulo nito sa braso niyang nasa desk. Lumapit ako para gisingin siya, but I hesitated. Paano kung magalit siya? Hindi naman siguro dahil malapit na ang simula ng meeting.
Dumiretso ako ng tayo nang bumukas ang mga mata nito.
"I.. I apologize, Mr. Agoncillo. I was about to wake you up. Titignan ko na po 'yung meeting room. Your aquintances should be there in a minute." I said and was about to rush out of the office, pero nagsalita siya.
"No, may umaasikaso no'n. Hindi ba sinabi sa'yo ni Ms. Cheska na convener ang nag-aayos ng bagay na 'yan? Kasabay kitang papasok ng meeting room, Ms. Maxine." aniya.
I was speechless, walang sinabi si Ms. Cheska na gano'n.
"She didn't mention that, sir." I answered as I face him again.
"Sit." he said, but my mind was occupied.
"I said sit, Ms. Maxine." salita nito sabay turo sa sofa na nasa loob ng opisina niya.
Agad akong umupo doon. Why am I even acting like this? This is not you, Maxine.
"Is there something bothering you?"
"No sir, siguro po kinakabahan lang ako."
He nodded. "So, did you read the files?"
"Opo." maikling sagot ko.
"Okay then.. Rest here for a while." aniya at tinuon ang pansin sa cellphone niya.
I did the same thing.. Nilabas ko 'yung cellphone ko at nag-check ng social media accounts ko. As usual, I scrolled through the newsfeed and read some news. It's already 8:13.. Pagpatak ng 8:20 ay aayain ko nang pumunta sa meeting room si Mr. Agoncillo. 10 minutes should be enough for us to reach the meeting room.
I searched for my dad's social media account.. It has been weeks since I last checked it.
I sighed. Of course, he's happy in Chicago. What should I expect?
He remarried.. From this girl who lives in Chicago 3 years after mom died. He's currently happy, but me? Nagluluksa pa ako sa pagkamatay ni mama. Dad barely asked how I am doing after leaving Philippines.. It felt like my dad died too.
I stared at their photo.. They're very happy that my dad made me realize that he doesn't need me anymore.
"Ms. Maxine, are you alright?" nabaling ang tingin ko kay Mr. Agoncillo dahil sa tanong nito. "You look like you've be tormented by someone." dagdag pa into..
I immediately calmed myself. I think I'm overreacting again.
"I'm alright, sir." sagot ko.
He nodded after I answered.
I looked at the time at nakitang 7:21 na pala.
"Mr. Agoncillo, we can go now. It's already 7:21." aya ko sa kanya.
He stood up and his height made me feel small. Matangkad siya at malaki ang katawan. That made him look so manly.
Afterwards, he went beside me and we walked side by side on the way to the elevator. I pressed the floor number and stayed quiet.
"Family problems?"
I looked up at him because of what he said. "I'm sorry?" tugon ko.
"You looked tormented earlier because of family problems, hindi ba?" aniya.
Nakita niya ba? How did he knew?
"Yes, but it's not that big naman po. Just a small.. understanding." sagot ko..
"I doubt that." he said and giggled.
Kasabay ng sinabi niya ay ang pagbukas ng elevator doors kaya lumabas na kami at hindi na 'ko nagkaroon ng tyansa na sumagot.
I was about to open the room's door pero inunahan niya 'ko. "Ladies first."
Nauna akong pumasok at dumapo sa akin ang tingin ng halos sampung tao sa loob. Sumunod sa akin si Mr. Agoncillo at binati niya ang mga nasa loob.
"Goodmorning, everyone. Before starting this meeting, I want you all to meet my new secretary. This is Ms. Maxine Valencia." pagpapakilala niya sa akin..
"Goodmorning." I said and flashed a smile at them.
Pumwesto si Mr. Agoncillo sa dulo ng meeting table kaya sumunod ako sa kanya at nanatiling nakatayo sa likod niya.
I was bothered when I felt eyes staring at me.. I looked at the right side of the meeting table and my eyes met with Lucian Agoncillo. The guy I kissed last night..
"Ms. Maxine, take a seat. You're not supposed to be standing there for an hour." Mr. Agoncillo said, Cloud Agoncillo.
I searched for an available seat and the only one available was beside Lucian.. Sa pagitan pa ng dalawang Mr. Agoncillo.
Wala na 'kong nagawa kung hindi ang umupo. I did not dare say a word, but he did..
"My brother's secretary, huh? What a coincidence." he whispered. I felt him smirk after that.
I grinned. Ngayon pa ba niya 'ko kakausapin?
I didn't answer him..
The meeting started with the guy named Agustin Lonzo. Of course, I took notes.
"Mr. Lonzo, paano mo masisigurado na mabibili 'yang product na 'yan sa mga bar? How are you so sure that your product will be eye-catching for customers?" tanong ni Mr. Agoncillo.
Tama siya.. How can he be so sure na mabibili ang isang klase ng unknown cigarette sa bar na kung saan binebenta rin ang mga mamahalin at kilalang cigarrets?
"Wala namang mawawala kung susubukan. Besides, this is like the another version of the current cigarettes we released.. People may be familiar with it. I think it's worth the risk." paliwanag nito kay Mr. Cloud.
"Well then, you risk too much. You're not even sure, Mr. Lonzo. I apologize but I can't put that on nightclubs.." sagot pabalik ni Mr. Cloud.
But then his brother spoke..
"Cloud, hindi lahat ng bar ay yayamanin. Sixty percent of the bars around here are occupied by commoners while forty percent sa mga high-class people. It will still make us money."
All of them waited for Mr. Cloud Agoncillo's reply.
"How are you so sure na bibili sila ng bago? Ng hindi pa gaano kilala?" laban ni Mr. Cloud.
"Sellers will recommend them new things, syempre. Besides, may mga taong mahilig sa mura at sumubok ng bago.. Right, Ms. Maxine?" he said.
Napatingin ako sa kanya nang marinig ko ang pangalan ko. I gulped before talking. He smiled at me pero iniwasan ko soya ng tingin.
"I agree with him, sir. Business is a big gamble at kung ang mga bar ay occupied nga ng mga commoners by sixty percent, malabong walang bumili no'n." sagot ko..
Hindi ko alam kung tama ba na pumanig ako kay Lucian dahil sa titig na ipinapakita niya ngayon.. He sighed out of frustration after a few seconds.
"Fine. I'll give you 3 months, Mr. Lonzo. Once na walang nabenta at nalugi 'yang produkto mo, I'll stop distributing that under my company at bahala ka nang mag-promote diyan." Mr. Agoncillo said.
I saw Mr. Lonzo's smile after that. He should thank Lucian for saving him there.
"Meeting dismissed." ani Mr. Agoncillo.
Hindi ako makapaniwala na halos isang oras na 'yon. Isang produkto lang ang pinag-usapan pero isang oras itong tinalakay kasama pa ang mga share holders ng kumpanya.
Mag-aayos na dapat ako ng gamit nang pigilan ako ni Mr. Agoncillo. "Ms. Maxine, wait for me here. I'll be back, kailangan ko lang pumunta sa banyo." bilin niya at umalis ng meeting room.
I stayed there while the others left after they organized their things.. Binasa ko ang mga notes ko at hindi pinansin ang mga lumalabas.
I know he's still here but I didn't bother talking.
"Maxine."
I ignored him, pretending that I didn't heard anything.
"So you're playing deaf now?"
Despite of that, hindi parin ako sumagot.
I heard his footsteps.. Papalapit siya sa akin.
I felt a hand touch my face.. Marahan niyang hinarap ang mukha ko sa gawi niya. I looked up on him and he looked tall from this angle.
"Answer when I'm talking to you."
"Yes, Mr. Agoncillo?" I asked.
Kumunot ang noo niya matapos kong sabihin 'yon.
"Why so formal? It's Lucian, remember?" giit niya.
Tinanggal ko ang kamay niya mula sa pagkakahawak sa mukha ko. I brushed my hair back with my hand at tinuloy ang pagbabasa.
But then, kinuha niya sa akin ang notebook ko.
"Kasasabi ko lang.. Don't ignore me, Maxine. You owe me one." wika niya.
Hindi ko na napigilan ang sarili kong kausapin siya.
"So what do you want from me?" tanong ko sa kanya.
He stared at me for some seconds..
"Let's hang out."
"I'm sorry, what?"
Hindi ko alam kung totoo ba ang narinig ko. Did he just asked me out on a date?
"For what?" I asked..
"Because you owe me one."
I sighed..
"I can't believe this.. It was just a dare, Lucian." laban ko rito.
Napasandal ako sa upuan ko nang ilapit niya ang mukha niya sa akin.. I could already feel his breath while his hands reached my neck.
"Yes, it was a dare. But I know you liked it."
I liked how he held me, even though it was wrong.
His nose touched mine. I wanted to resist but I couldn't.
Instead of putting his lips on mine, he planted a kiss on my cheek and whispered on my ear..
"You liked it again, didn't you?"
Lumayo siya sa akin at ngumisi. "Let me know when you're free. You have my number." he said and left me.Natulala ako matapos noon. I can't believe him.Nagising ang diwa ko nang may pumasok sa meeting room. Agad kong tinignan kung sino yo'n and it was Mr. Cloud Agoncillo."Tara?"Inayos ko agad 'yung mga gamit ko. After that, we left the meeting room. Habang nasa labas na kami papunta sa elevator ay natanaw ko si Lucian.Sumabay siya sa paglakad namin pero hindi niya 'ko pinansin. That's good, I thought.Nang makapasok kami sa elevator ay naunahan akong pindutin ni Lucian ang floor number ng opisina ng kapatid niya. Because of that, I stepped back at pumunta sa likod.."I'll handle it, Cloud. Trust me."Matapos niyang magsalita ay sumandal siya sa railing ng elevator. He was now beside me.. Hindi ko kayang tignan ang lalaking 'to. He's giving me too much tension.Nabigla ako nang hawakan niya ang kamay ko. Napatingin ako kay Mr. Cloud, thinking that maybe he'll caught us.Umayos siya
Lucian parked the car when we got inside the university. Lumabas kami mula sa kotse niya at sabay na naglakad papunta sa hallway.."Wait, I'll call her." pigil nito sa akin at inilabas ang cellphone niya."Sunny, nasaan ka?" tanong nito sa kapatid niyang nasa kabilang linya."Okay, wait there. We're almost there." aniya at binaba ang tawag.Binalik niya sa bulsa niya ang cellphone.. "Follow me." sabay hawak nito sa kamay ko.Magkahawak ang kamay namin habang naglalakad patungo sa kinaroroonan ng kaptid niya. He's being clingy despite of the fact that we just met last night. Things are really going too fast.Tinanggal ko sa mula sa pagkakahawak niya ang kamay ko. That made him stop.. Then he looked at me."Why?" he asked."Pasmado ako.. Don't worry, susundan naman kita." palusot ko rito.He nodded and continued walking. Sumunod ako sa kanya hanggang sa makarating kami sa isang lugar na kaunti nalang ang mga estudyante.Ilang minuto lang ay huminto kami sa harap ng isang CR. "Sunniva s
Lucian and I started eating. The steak in here is excellent. Bukod sa ibang restaurant na nakainan ko, isa 'to sa mga nagustuhan ko. Plus, the view makes it even better. "Any thoughts?" he asked while eating. "It's great. Dumagdag pa 'tong magandang view." tugon ko. He nodded and continued eating. "I've eaten other Salisbury Steak before but this one? Kakaiba 'to for me." I said complimenting the food. Ngumiti ito at tinapos ang huling pagkain na isinubo niya. "I loved that when I was a kid. Iyan ang madalas na niluluto ng mommy ko sa akin noon." aniya. "No wonder it's in the menu.." I said. We finished our food immediately para makasakay pa kami ng kabayo. I wanted to do that so bad. Paalis na sana kami nang may maalala ako.. Paano ako sasakay sa kabayo kung skirt ang suot ko? I looked at Lucian who's talking to someone.. "Lucian, skirt ang suot ko.." "Silly, of course we'll change. You can use Sunniva's clothes here." paliwanag nito sabay pakita sa akin ng susi. My face lig
Maxine's Point Of View Nang matapos akong mag-ayos ng sarili ko, sunod ko namang binalak na ayusin ang mga gamit ko. Humarap ako ay Lucian at nagsalita. "Una na 'ko sa labas, mag-aayos muna ako ng gamit ko." Tumango ito bilang sagot. "Susunod ako, hatid na kita." I smiled at him and went out. Agad kong inayos ang mga gamit ko. I made sure na wala akong naiwan. Napatingin ako sa office door nang lumabas doon si Lucian. He was smiling. Halos abot tenga ang ngiti niya. "Let's go?" he asked. "Tara." Sabay kaming naglakad papunta sa elevator. He was holding my waist and he kept me close to him. Siya na mismo ang pumindot ng floor level. It was comfortable next to him. I felt warm with him. Napatingin ako sa floor number nang huminto ang elevator. Agad akong humiwalay sa pagkakahawak ni Lucian nang makita na nasa 5th floor kami. He looked at me confused pero hindi na niya 'ko pinilit na bumalik sa tabi niya. The doors opened and it revealed Jed and Therese. I was relieved. Buti n
I woke up feeling good today. Kumpleto ang tulog ko dahil maaga akong nakatulog kahapon. When I checked the clock, it was still 4 in the morning. I decided to get up and fix myself. I was able to take a bath and do my hair without any pressure dahil maaga pa at siguradong makakarating pa rin ako nang maaga sa opisina. After that, I checked the time again at saktong alas singko na. I looked at the mirror and checked myself. Mukha na 'kong sekretarya. With my long straight hair, short skirt, long sleeves rolled up to my elbow and of course the heels, I really do look like a secretary.. Lumabas na 'ko ng unit ko at pumasok sa elevator. I pushed the last floor number. Every morning, puwede ro'n na magpaluto ng breakfast and I thought, why not have a breakfast there since sakto ang sunrise. Nang makarating ako roon ay nakita ko na mayroong mga mas nauna sa akin, there were eight people there. Agad akong umupo sa dulo kung saan kitang-kita ang kailaliman ng building. A waiter approach
Mr. Agoncillo's bodyguard opened the car's door for us. Naunang sumakay si Mr. Agoncillo at sumunod naman ako. Nasa left side siya ng kotse habang ako naman ang nasa right side. I thanked his bodyguard at siya naman ang umupo sa harap ng sasakyan kasama ang driver. Hindi ko alam kung saan kami papunta ngayon basta't dala ko lang ang wallet ko pati na rin ang cellphone ko. I didn't bother asking Mr. Agoncillo dahil panatag naman ang loob ko na magiging ligtas ako kapag kasama ko siya. "Anong oras ka nga pala umuwi kahapon?" biglang tanong ni Mr. Agoncillo. I decided to tell the truth kaysa naman magsinungaling ako. "Halos alas kwatro na po." He nodded. "You finished your work yesterday?" he asked again. "Yes, sir." then I lied. Ang totoo niyan ay kahapon ko pa talaga dapat tapusin 'yung mga trabahong ginawa ko kanina. He nodded again as an answer. Hindi ko alam kung dapat ba 'kong kabahan dahil mukhang hindi ito naniniwala sa akin.. Maya-maya lang ay pumasok ang kotse na sinasa
"Why don't we take a walk? Para bumaba 'yung kinain natin." aya nito sa akin.Tumango naman ako. "Sige po." pagsang-ayon ko sa kanya.Tumayo kami mula sa kinauupuan namin at sinundan ko siya. Natatandaan ko itong dinaanan namin, ito 'yung daan papunta sa race course kung saan kami nangabayo ni Lucian.Maya-maya lang ay natanaw na namin ang race course. Saglit na huminto si Mr. Agoncillo at sinabayan ako sa paglalakad."Marunong ka bang mangabayo?" tanong nito.Umiling ako. "Isang beses pa lang po akong nakakasubok ng ganiyan."Sinulyapan ako nito.. "Seryoso ka ba?" tanong ulit nito.Tumango naman ako. Hindi naman kasi mahilig na umalis ang pamilya namin noon at simula naman noong kinuha sa amin si mama, sa iba na nag-focus si papa."Gusto mo bang subukan ulit?" tanong nito.I was speechless. Katulad ni Lucian, mabait rin ito. Pero masyado nang nakakahiya sa kaniya. Sa kanila ng kapatid niya."Nako, huwag na po.. Hindi rin naman po ako marunong mangabayo." I said, declining his offer.
Nabulabog kami ni Mr. Agoncillo nang marahas na bumukas ang pintuan. There he is, staring blankly at us.Sumulyap ako kay Mr. Agoncillo.. He's currently wearing his serious face."Anong nangyari?" tanong ni Lucian at lumapit hanggang sa makarating siya sa harap namin.Nagkatinginan kami nang sumulyap ito sa akin. He was worried, also tired according to his face."You have an explaining to do, Lucian." usap ni Mr. Agoncillo sa kanya.Naguguluhan itong tumingin kay Mr. Agoncillo."Anong explaining?"Sumulyap sa akin si Mr. Agoncillo.. "For God's sake, Lucian.. Bakit sa opisina ko?"Mr. Agoncillo laughed. Ramdam ko ang hiya sa buong pagkatao ko tuwing tumatawa ito."Cloud!" inis na sambit ni Lucian sa pangalan ng kapatid niya. "I'm sorry if we did that here. So what? What do you want me to do?" aniya pa.I stayed silent. Para bang audience lang ako sa bangayan nila."Buy me a new sofa, that's what I want. Dinumihan mo ang sofa ko." tugon ni Mr. Agoncillo.Hindi ako makapaniwalang pinapun
Lucian's Point Of View"Tito Lucian, can you please buy me toys next time? Papa won't buy me one."Nagtataka akong tumingin kay Terrence. Ang dami-dami niyang pera pero ayaw niyang ibili ng laruan ang naka niya, ang kuripot lang."Sure, Tristan. Mukhang nagtitipid ang papa mo," biro ko.Terrence scoffed. "Huwag mo ngang i-spoil 'yang anak ko, masasanay 'yan nang ganiyan!"Tinawanan ko lang ang reklamo niya. Tristan is smart, alam niya na hindi dapat abusuhin ang mga ganitong bagay."I love Tito Lucian! He gives me many gifts," ani Tristan at yumakap sa akin.Yumakap ako pabalik para asarin si Terrence dahil mukhang napapalapit na sa akin ang anak niya.Napalingon kaming tatlong lalaki nang bumukas ang pinto."Hey! Why are you hugging my daddy?"Tumakbo papalapit sa akin si Lara at nagmamadaling umakyat sa sofa para paalisin si Tristan sa tabi ko.Agad kong inilayo si Tristan mula kay Lara bago pa niya masaktan ito."Don't you love me anymore? Why are you choosing him over me!?" angal
3 Years AfterI started catching my breath when Therese came inside my room. Hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako, this is my special day."Maxine, ikaw na lang..."I looked at the mirror and calmed myself. When I was good enough to come outside, I lifted my dress where I couldn't step on it.Tinungo ko ang labas ng cottage at saka kami naglakad ni Therese papunta sa ocean front area.I saw my father standing before the arc. Kinuha niya ang kamay ko at ngumiti sa akin. Ganoon din ang ginawa ko. Finally we are fine now, I thought.Before walking towards the priest, I wandered my eyes around and saw everyone — including my family and some of our friends from the bratva.Then I saw him.Nakangiti siya pero kita ko pa rin ang pagluluha ng mga mata niya. I smiled at him and then we started walking.I could feel everyone's attention, yet my attention was on him.The whole walk took long for me, but when I was already in front of him, kitang-kita ko ang kinabukasan naming dalawa, the pur
Maxine's Point Of ViewDahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko. Halos masilaw ako sa ilaw na magmumula sa itaas. I whole body felt sore.Sinubukan kong gumalaw pero hindi ko rin naituloy dahil sa sakit na naramdaman ko sa ibabang parte ng katawan ko."Maxine?"Inilipat ko ang tingin ko sa kanan nang marinig ko ang boses ni Lucian... Mukhang kagigising lang niya."May masakit ba sa'yo? Ayos ka lang ba?" natatarangtang tanong nito sa akin.Umiling ako. "Ayos lang ako.""Teka lang, tatawagin ko si doktora." Dere-deretso siyang lumabas ng silid.Naalala ko si Xed.His throat was slit open because of Sunny. Naalala ko kung paano siya tumumba nang mangyari iyon.I sighed in frustration.Nabaling ang tingin ko sa isang doktora na pumasok kasama si Lucian, Cloud at Sunny.Bahagya akong nginitian ni Cloud at Sunny, so I did the same. I have to apologize right after this."Ms. Maxine, kamusta ang pakiramdam mo?" tanong ng doktora sa akin."Maayos naman po... medyo masakit lang ang ibabang par
Maxine's Point Of ViewPumasok kami ni Xed sa isang malawak na silid, agad akong naupo sa isang upuan habang siya naman ay may inaasikasong gamit. Ang sabi niya ay pupunta ngayon si Lucian para ibigay ang pera niya, at tapos no'n ay tutulungan niya 'kong makalayo sa kanila.Dalawang araw na ang nakalipas simula nang magising ako at ni isang beses ay hindi ako sinaktan ni Xed o kahit ginalaw man lang. He even played board games with me."Ayos ka na ba?" tanong niya sa akin.Tumango lang ako bilang sagot.The large room made me feel anxious. Hindi ako napakali at tumayo. Lumabas ako patungo sa balcony at saglit na nagpahangin.Madilim na sa labas. Tulad sa bahay nina Lucian ay may mga bantay na umaaligid sa labas. Maliwanag ang buwan at kitang-kita ang mga bituin sa kalangitan.I heard footsteps near me, and I immediately suspected that it was Xed."Oh, if I could only know what you are thinking."He leaned on the balcony. Hawak niya ang isang baril pero nakatutok lang 'yon sa ibaba."W
Lumipas na ang halos apat na araw pero hindi pa rin nagpaparamdam si Maxine. Hindi ko alam kung nasaan siya at kung may balak pa ba siyang makipag-usap sa amin.Si Xed naman ay pa rin namin mahanap. Puro pekeng leads lang ang nahahanap namin at distraction, pero sigurado akong malapit lang siya sa amin.Lumabas ako mula sa kuwarto ko nang matapos ako sa pag-aayos ng sarili ko. Sa sala ay nakita ko sina Cloud at Arazela na may kausap sa sarili nilang mga telepono."Wala pa rin tayong lead na maayos," ani Daniel nang makalapiy siya sa akin."Witness? Kahit sinong kasama ni Xed?" tanong ko.Umiling lang siya bilang sagot.Sa totoo lang ay hindi ko na alam kung paano ko mahahanap si Xed. It's like he spent a big amount just to escape from us. Sigurado akong hindi lang siya mag-isa sa plano niyang ito, someone is helping him escape.Napatingin kaming lahat nang sa pinto nang bumukas 'yon at nagulat sa taong dumating."Ma, Pa!"Lumapit si Cloud at Sunny sa kanila habang ako naman ay nanatil
Bumaba agad ako sa taxi na sinasakyan ko nang makarating ako sa bahay nina Lucian. Awtomatikong bumukas ang malaking gate na nagsisilbing harang at binati ako ng mga bantay.Nagpatuloy lang ako sa paglalakad kahit pa galit at halos sumikip ang dibdib ko.Bago ko pa mabuksan ang pintuan ng bahay ay bumukas na 'yon at tumambad sa akin si Terrence at Cheska."Maxine! Akala ko ba—"Napatigil si Cheska sa pagsasalita nang bahagya ko siyang itulak para makapasok ako sa loob ng bahay. Dali-dali akong umakyat pero bago ko pa maabot ang ikalawang palapag ng bahay ay nahawakan ni Terrence ang kamay ko."Maxine, anong problema mo?" Nakita ko sa mata niya ang pag-aalala, ngunit hindi ko 'yon pinagtuunan ng pansin."Anong problema ko?" ulit ko sa tanong niya. "Kayo ang problema ko!" Sinubukan kong kumalma pero masyadong mahirap para sa akin ang sitwasyon ko ngayon.I saw how confused they were when I said that. Hindi sila makapagsalita dahil alam nilang hindi ako ayos — alam may mali."All of you
I looked at myself in the mirror, I have to be calm before leaving the house. Kailangan magmukhang natural ang lahat dahil kung hindi, baka mahalata ni Cheska ang balak ko.Kinuha ko ang isang backpack pati na rin ang sling bag ko. It was heavy, but I managed to handle them both.Paglabas ko sa kuwarto ay agad akong bumaba sa sala, doon ay nakita ko si Cheska habang kausap ang asawa niya."Umuwi ka pala?" usap ko kay Terrence. "Si Lucian?" tanong ko pa.Umiling siya. "Hindi siya umiwi, eh."Napakagat ako sa labi ko at tumango na lang. I should've expected that."Mauna na 'ko, baka ma-traffic pa kami papunta sa condo ng tita ko." Iyon na ang huling paalam ko sa kanila at deretsong lumabas ng bahay.Naghihintay na roon ang kotse na palagi kong sinasakyan kaya tinulungan na rin ako ng driver na isakay ang backpack ko na punong-puno.Naramdaman ko ang presensya nina Terrence at Cheska sa likod ko kaya naman hinarap ko sila para magpaalam muli."See you tomorrow?"They both nodded. "Babali
Sabay kaming naupo ni Tita Malou sa sofa pagtapos naming kumain. I missed this, kung minsan talaga ay naiisip ko kung ano kaya ang puwedeng mangyari kung hindi ko pinutol ang koneksiyon naming dalawa pag-alis ko sa probinsya."Nasaan nga pala si Tito Luis?" kuryosong tanong ko sa kanya."Dalawang araw sa Makati ang Tito Luis mo. Doon na siya tutuloy, pupuntahan niya na lang kami rito sa Martes."Tumango ako bilang sagot. So, they're just here for Tito Luis' work."Iyong nobyo mo? Hindi mo isinama, nasaan ba siya?"Napangiti ako sa tanong niya. Lucian is someone that I would love to brag about, not because he's rich, but because he's the best man for me... kahit pa nagagawa niyang magsinungaling at palaging nasa trabaho."Nasa trabaho siya, tita."Hindi na siya nagulat sa sinabi ko, bagkus ay natuwa pa siya. Alam ko na magugustuhan niya si Lucian dahil noon pa man, gusto na niyang mahanap ko ang lalaking magpapasaya sa akin. Akala niya nga noon ay babae rin ang gusto ko dahil ni isang
Limang na araw na ang nakalilipas simula noong tawag ako ni Lucian. Pagtapos no'n ay puro text na lang ang ginagawa niya, mas madalas pa nga kung tumawag si Cloud.Hindi ko maiwasang mag-alala sa kanya, pero kahit ganoon ay tiniis ko dahil sa tuwing tumatawag sa amin ni Sunny si Cloud, itinatanong ko naman kung kamusta na si Lucian.Hindi rin naman kami nagkikita ni Lucian sa bahay nila dahil kadalasan ay ala-una o alas-dos na siyang umuuwi para lang kumuha ng gamit. Sinubukan ko na intindihin ang sitwasyon niya dahil mukhang aligaga silang dalawa ni Cloud sa trabaho.Kung si Lucian ay umuuwi pa rito tuwing madaling-araw, si Cloud naman ay nananatili lang sa headquarters. Pati nga ang graduation ni Sunny ay hindi nila napuntahan — kami lang nina Cheska at Terrence ang pumunta at naghanda para sa graduation niya.Pero kahit ganoon ay hindi ako nakakita ng pagkadismaya sa mukha ni Sunny noong araw na 'yon dahil pinadalhan siya ng regalo ng mga kapatid niya. Panandalian siyang pumunta sa