Lucian parked the car when we got inside the university. Lumabas kami mula sa kotse niya at sabay na naglakad papunta sa hallway..
"Wait, I'll call her." pigil nito sa akin at inilabas ang cellphone niya.
"Sunny, nasaan ka?" tanong nito sa kapatid niyang nasa kabilang linya.
"Okay, wait there. We're almost there." aniya at binaba ang tawag.
Binalik niya sa bulsa niya ang cellphone.. "Follow me." sabay hawak nito sa kamay ko.
Magkahawak ang kamay namin habang naglalakad patungo sa kinaroroonan ng kaptid niya. He's being clingy despite of the fact that we just met last night. Things are really going too fast.
Tinanggal ko sa mula sa pagkakahawak niya ang kamay ko. That made him stop.. Then he looked at me.
"Why?" he asked.
"Pasmado ako.. Don't worry, susundan naman kita." palusot ko rito.
He nodded and continued walking. Sumunod ako sa kanya hanggang sa makarating kami sa isang lugar na kaunti nalang ang mga estudyante.
Ilang minuto lang ay huminto kami sa harap ng isang CR. "Sunniva said she's in there. Ikaw nalang ang magbigay at baka may makakita kung ako ang papasok diyan."
Tumango ako bilang sagot..
Agad akong pumasok sa CR at tinawag siya.. "Sunniva? Nasaan ka? I'm your brother's secretary. I have your things."
"Sixth cubicle." she answered.
Agad akong pumunta sa harap no'n. "Ito oh." sabi ko habang inaabot sa kanya ang bag ko mula sa itaas ng pinto.
Kinuha niya naman 'yon but she asked.. "Kanino 'to? These aren't mine."
"Sa akin 'yan at malinis naman 'yan. Mas matatagalan kasi kami kung uuwi pa kami ng kuya mo sa inyo. Mas magtatagal ka rito. So there you go, sana ayos na 'yan." paliwanag ko rito.
"Okay, thank you." she said.. "Lalabas na muna ako. Hihintayin ka nalang namin." sabi ko at lumabas na.
Nakasalubong ko si Lucian na nakasandal sa pader.. When he saw me, he immediately came to me.
"Ano? Is she fine?" tanong nito.
Tumango ako.. "She will need time to fix herself."
Tulad ng pwesto niya kanina, sumandal din ako. He followed me and copied me.
"Swerte kayong mga lalaki at hindi niyo nararanasan 'to." natatawang sabi ko.
Ramdam kong tumingin siya sa akin.. "Sobrang sakit ba?" tanong nito.
"Yup, it's a hassle too. Imagine having menstrual cramps, mood swings and weird cravings for a whole week." then I sighed.. Paano pa kaya kung panganganak na? Sobrang sakit siguro no'n.
He didn't reply back. Maybe he was tired of talking already.
I checked my phone and saw a text message from his brother, Mr. Cloud Agoncillo..
Fr: Mr. Agoncillo
Any updates?Agad akong nag-type ng message..
Me:
Hindi na po kami pumunta sa bahay niyo. Pinahiram ko nalang po siya ng mga gamit ko since it's much faster and I don't mind naman po. She's already taking care of herself right now."Sinong kausap mo?"
I was distracted when Lucian asked..
"Kapatid mo.. He asked for an update." sagot ko sa tanong nito.
He nodded and looked around. We're currently in a big and famous school. Hindi ko akalain na makakapasok pala ako sa ganitong klase ng paaralan kahit saglit lang.
"I graduated here." ani Lucian..
Napatingin ako sa kanya nang sinabi niya 'yon. "No wonder you're smart." puri ko sa kanya.
He just smiled..
Maya-maya lang ay may babaeng lumabas. It was Sunniva.
"Kuya.." she said, calling her brother.
Agad na humarap sa kanya si Lucian.. "Ano? Are you good? How do you feel?" sunod-sunod na tanong nito.
Sunniva chuckled. It was clearly because of how much he asked.
"I'm fine. I like the clothes.. Thank you, Ms.. Ano ngang pangalan mo?" naguguluhang tanong niya.
"Maxine Valencia, secretary ni Mr. Cloud.." pagpapakilala ko.
"Oh, I thought you're Kuya Lucian's secretary."
Ngumiti lang ako at umiling.. "Thank you rin pala kuya. I saw the Ibuprofen na nasa pocket."
"Thank her, siya ang nag-ayos niyan." turo ni Lucian sa akin..
He could've just took the credit.
"Really? Thank you, Ms. Maxine. Sadly, I have to go now. Isang class na ang hindi ko napasukan at malalagot ako kung hindi ako papasok sa susunod. Salamat sa inyo. See you next time." paalam nito at kumaripas ng takbo matapos magpaalam.
"We should go." aya ko.
He just nodded.. Just like before, sinundan ko siya. Tuloy-tuloy lang ang paglalakad namin at walang nagsasalita..
Kung kanina ay may mga estudyante na nasa hallway, ngayon naman ay napupuno ito ng katahimikan. Tinignan ko ang wrist watch ko at nakitang 10:58 A.M palang..
When we got out of the hallway, agad rin kaming pumunta sa parking lot at sumakay sa kotse ni Lucian.. Just like before, he opened the passenger seat's door for me then he went to the other side.
Nang makapasok siya ay bumungad sa akin ang tanong niya.. "Where do you want to eat? I'll tell Cloud we'll have lunch together."
"Huwag na. Doon nalang ako kakain sa cafeteria pagbalik natin." tanggi ko.
He started the car and drove.. "I don't mind, Maxine."
Inilabas nito ang cellphone niya sa bulsa habang nagmamaneho.. Kinuha ko 'yon sa kanya.
"Don't use your phone while driving. Jeez."
Sinulyapan niya ang cellphone niya na siyang nagpasulyap rin sa akin doon. Mr. Agoncillo was on the other line.. I immediately put it on loud speaker para makausap niya ang kapatid niya. Nabalot rin ako ng hiya dahil sigurado akong narinig 'yon ni Mr. Agoncillo sa kabilang linya.
"Cloud, I'll take Maxine out for lunch. Is that fine with you?" tanong nito..
Sumama ang mukha ko nang sabihin niya 'yon.
"Basta't siguraduhin mo na makakabalik ang secretary ko ng ala una." sagot nito sa kapatid sabay putol sa linya ng tawag.
Ibinaba ko ang cellphone niya sa arm rest at sumandal sa upuan ko.. I guess I have no choice.
"So.. Saan tayo?" he asked with a playful smile.
"Kahit saan." I answered.
"Fine."
Nag-iba ang direksiyon nito. Hindi ko alam kung saan kami papunta ngayon.
"Where are you taking me?"
"Sa hacienda ko. Bakit? Ang sabi mo kahit saan eh." aniya at nginitian ako.
I was confused.. "Hacienda? Meron bang hacienda sa mga city?"
"Hindi naman hacienda tulad sa mga probinsiya, but it is big enough to be called a hacienda." paliwanag nito.
I closed my eyes to rest.. Maya-maya ay naramdaman kong huminto 'yung kotse. I thought it's red light kaya siya huminto but I felt him lean on my seat.
I opened my eyes and I found him adjusting my seat.. Kusang bumaba 'yung sandalan ng inuupuan ko which made me much comfortable.
"Thank you.." I said while looking at him.
He gave me a peck of kiss in my lips then went back to his seat.
"Nakakarami ka na ah." suway ko sa kanya.
He just laughed at me and continued driving.. Muli kong isinara ang mata ko.
Instead of taking a rest, I was thinking of things. I just met him.. Kanina lang ay itinataboy ko siya sa tuwing hahawakan niya 'ko. Maxine, what happend to you?
Are we playing a game? Is this him making me confused? I just met this guy last night, yet we're exchanging kisses. That's not what I usually do.
It felt wrong, but in some unexplained reasons.. I liked it.
Lucian's Point Of View
After an hour of driving, nakatulog na rin si Maxine. I looked at her and stared for a while habang hindi pa umaandar.
The way we kissed last night was new to me. Sa ilang babae na n*******n ko ay sa kanya lang ako nakaramdam ng pagkaakit.
The way she teased me earlier made me mad. She's also driving me crazy just by the way she look and talk to me.
This feeling is unusual.. I want her mine kahit na kagabi ko lang nakita ang babaeng 'to.
Nang maging berde ang kulay ng traffic light ay pinaandar ko agad ang kotse ko.
Tanaw ko na ang mataas na pinto mula sa pinaroroonan namin. Agad na bumukas ang gate na nakaharang at sumaludo ang guard na nakabantay.
Ipinarada ko ang kotse ko malapit sa restaurant ng hacienda. This is one of my investments. This place is good for a vacation.
Tinignan ko si Maxine to see if she's already awake.
"Maxine.." I said.
Hindi man lang siya nagising o kahit gumalaw man lang.
I shook her hand lightly but she was still asleep. Pagod siguro.
Inilapit ko ang mukha ko sa kanya.. I saw her long lashes resting peacefully. I'm feeling it again. I want her so bad that I can't even handle myself with her.
I slowly planted kisses on her cheeks until I reached her ears and she moved.
"Max, gising na."
Lumayo ako nang kaunti sa kanya, only to find her deep brown eyes looking at me.
"Sorry, pagod lang ako." aniya at humingi ng paumanhin.
I just smiled at her. Agad akong bumaba ng kotse at pumunta sa side niya. I opened the door for her and helped her get out of my car.
I fixed her hair by putting it on her back. That made her neck and whole face visible.
"There. Much better." nakangiting sabi ko.
The both of us walked inside the restaurant.. I made her hold on my bicep while the workers looked at us.
"Good day, Mr. Agoncillo. Hindi niyo naman po kami na-inform na darating ka nang may kasama." bati ni Dency, she handles the restaurant.
"Biglaan eh. Table for two outside, please." saad ko.
"This way, sir." aniya at naglakad.
Sumunod kami ni Maxine sa kanya papunta sa veranda ng restaurant. We sat at the front where we could see the view.
Dency gave us both a menu book.
"Order anything you want, my treat." usap ko sa kanya..
Tumango lang siya. She seemed quiet.
"I'll have the Salisbury Steak." ani Maxine.
I looked at her for a while. She looks more beautiful kapag bagong gising lang.
"Steak Au Poivre and a bottle of white wine." I ordered..
After that, she left the both of us.
Nakita kong huminga nang malalim si Maxine.. Seeing her is very calming.
"Oh? Bakit?" natatawang tanong nito sa akin.
I pulled myself together to answer her. "Wala.. So, did you like the view?" I asked.
"Ang galing mag-iba ng topic." she said while smirking.
I chuckled with her reply.
"But, yes.. Ang ganda rito." she answered to my question.
"This is my first business. I built more than ten hacienda around the country." I said to her.
She smiled. "Nabasa ko nga 'yan sa files mo.. May ipinabasa na files yung kapatid mo sa akin at puro mga partners in business niya ang nakalagay doon. Including your sister." she said in amusement. "I can't believe how made such money at such young age." aniya pa.
She knows something about me.. That made me smile, even though I know that what she knows isn't enough.
"It's all hardwork.." simpleng sagot ko sa kanya. "Where's your family by the way? May kasama ka ba sa condo mo?" I asked curiously..
Umiling siya. "My mom died. My dad's in Chicago with his new partner. Wala rin akong kapatid.." paliwanag niya. "But it's fine. I'm fine." dagdag pa nito.
Hindi ko alam kung maniniwala ako sa huling sinabi niya.
"That shows how tough you are."
Tumingin ito sa akin nang sinabi ko 'yon. Nahihiyang ngumiti ito sa akin. There, it's better when she's smiling.
"Hindi kaya, you're tougher. You managed to live with your half-siblings." bawi nito.
"No, we're both tough for accepting things." I said.
Saktong dumating ang in-order ko na white wine. Sinalinan ko siya ng wine sa baso niya bago unahin ang sarili ko. She thanked me after that.
"So, where are we? Imposibleng sa Maynila pa rin ito." tanong nito.
"We're in Bulacan.." tugon ko. "Actually, pwede kang mangabayo rito. Gusto mo ba?" aya ko sa kanya.
She sipped on her wine before answering. "Marunong ka ba?"
I know where this is going.. Yet, I still asked. "Yes and what about it?"
Here it comes.. The teasing. It's easy to predict her and it was also for her to attract me.
She leaned forward resting her arms on the table. "Teach me how to ride." she said looking directly at me.
She's such a big flirt pero pag ako na ang kikilos, halos maramdaman ko rin ang dala-dala niyang kaba.
Katulad niya ay umabante ako. I also rested my arms at the table staring depper in her eyes. "Fine, I'll teach you how to ride.."
Bumilog ang mata nito nang marinig ang sinabi ko at lumayo.. I laughed at how she reacted. So that was unintentional?
"That.. I wasn't talking abou-"
"I wasn't talking about it either." putol ko sa kanya..
Wala sa sariling tinungga niya ang laman ng wine glass at umiwas ng tingin.. She really can't handle me.
Lucian and I started eating. The steak in here is excellent. Bukod sa ibang restaurant na nakainan ko, isa 'to sa mga nagustuhan ko. Plus, the view makes it even better. "Any thoughts?" he asked while eating. "It's great. Dumagdag pa 'tong magandang view." tugon ko. He nodded and continued eating. "I've eaten other Salisbury Steak before but this one? Kakaiba 'to for me." I said complimenting the food. Ngumiti ito at tinapos ang huling pagkain na isinubo niya. "I loved that when I was a kid. Iyan ang madalas na niluluto ng mommy ko sa akin noon." aniya. "No wonder it's in the menu.." I said. We finished our food immediately para makasakay pa kami ng kabayo. I wanted to do that so bad. Paalis na sana kami nang may maalala ako.. Paano ako sasakay sa kabayo kung skirt ang suot ko? I looked at Lucian who's talking to someone.. "Lucian, skirt ang suot ko.." "Silly, of course we'll change. You can use Sunniva's clothes here." paliwanag nito sabay pakita sa akin ng susi. My face lig
Maxine's Point Of View Nang matapos akong mag-ayos ng sarili ko, sunod ko namang binalak na ayusin ang mga gamit ko. Humarap ako ay Lucian at nagsalita. "Una na 'ko sa labas, mag-aayos muna ako ng gamit ko." Tumango ito bilang sagot. "Susunod ako, hatid na kita." I smiled at him and went out. Agad kong inayos ang mga gamit ko. I made sure na wala akong naiwan. Napatingin ako sa office door nang lumabas doon si Lucian. He was smiling. Halos abot tenga ang ngiti niya. "Let's go?" he asked. "Tara." Sabay kaming naglakad papunta sa elevator. He was holding my waist and he kept me close to him. Siya na mismo ang pumindot ng floor level. It was comfortable next to him. I felt warm with him. Napatingin ako sa floor number nang huminto ang elevator. Agad akong humiwalay sa pagkakahawak ni Lucian nang makita na nasa 5th floor kami. He looked at me confused pero hindi na niya 'ko pinilit na bumalik sa tabi niya. The doors opened and it revealed Jed and Therese. I was relieved. Buti n
I woke up feeling good today. Kumpleto ang tulog ko dahil maaga akong nakatulog kahapon. When I checked the clock, it was still 4 in the morning. I decided to get up and fix myself. I was able to take a bath and do my hair without any pressure dahil maaga pa at siguradong makakarating pa rin ako nang maaga sa opisina. After that, I checked the time again at saktong alas singko na. I looked at the mirror and checked myself. Mukha na 'kong sekretarya. With my long straight hair, short skirt, long sleeves rolled up to my elbow and of course the heels, I really do look like a secretary.. Lumabas na 'ko ng unit ko at pumasok sa elevator. I pushed the last floor number. Every morning, puwede ro'n na magpaluto ng breakfast and I thought, why not have a breakfast there since sakto ang sunrise. Nang makarating ako roon ay nakita ko na mayroong mga mas nauna sa akin, there were eight people there. Agad akong umupo sa dulo kung saan kitang-kita ang kailaliman ng building. A waiter approach
Mr. Agoncillo's bodyguard opened the car's door for us. Naunang sumakay si Mr. Agoncillo at sumunod naman ako. Nasa left side siya ng kotse habang ako naman ang nasa right side. I thanked his bodyguard at siya naman ang umupo sa harap ng sasakyan kasama ang driver. Hindi ko alam kung saan kami papunta ngayon basta't dala ko lang ang wallet ko pati na rin ang cellphone ko. I didn't bother asking Mr. Agoncillo dahil panatag naman ang loob ko na magiging ligtas ako kapag kasama ko siya. "Anong oras ka nga pala umuwi kahapon?" biglang tanong ni Mr. Agoncillo. I decided to tell the truth kaysa naman magsinungaling ako. "Halos alas kwatro na po." He nodded. "You finished your work yesterday?" he asked again. "Yes, sir." then I lied. Ang totoo niyan ay kahapon ko pa talaga dapat tapusin 'yung mga trabahong ginawa ko kanina. He nodded again as an answer. Hindi ko alam kung dapat ba 'kong kabahan dahil mukhang hindi ito naniniwala sa akin.. Maya-maya lang ay pumasok ang kotse na sinasa
"Why don't we take a walk? Para bumaba 'yung kinain natin." aya nito sa akin.Tumango naman ako. "Sige po." pagsang-ayon ko sa kanya.Tumayo kami mula sa kinauupuan namin at sinundan ko siya. Natatandaan ko itong dinaanan namin, ito 'yung daan papunta sa race course kung saan kami nangabayo ni Lucian.Maya-maya lang ay natanaw na namin ang race course. Saglit na huminto si Mr. Agoncillo at sinabayan ako sa paglalakad."Marunong ka bang mangabayo?" tanong nito.Umiling ako. "Isang beses pa lang po akong nakakasubok ng ganiyan."Sinulyapan ako nito.. "Seryoso ka ba?" tanong ulit nito.Tumango naman ako. Hindi naman kasi mahilig na umalis ang pamilya namin noon at simula naman noong kinuha sa amin si mama, sa iba na nag-focus si papa."Gusto mo bang subukan ulit?" tanong nito.I was speechless. Katulad ni Lucian, mabait rin ito. Pero masyado nang nakakahiya sa kaniya. Sa kanila ng kapatid niya."Nako, huwag na po.. Hindi rin naman po ako marunong mangabayo." I said, declining his offer.
Nabulabog kami ni Mr. Agoncillo nang marahas na bumukas ang pintuan. There he is, staring blankly at us.Sumulyap ako kay Mr. Agoncillo.. He's currently wearing his serious face."Anong nangyari?" tanong ni Lucian at lumapit hanggang sa makarating siya sa harap namin.Nagkatinginan kami nang sumulyap ito sa akin. He was worried, also tired according to his face."You have an explaining to do, Lucian." usap ni Mr. Agoncillo sa kanya.Naguguluhan itong tumingin kay Mr. Agoncillo."Anong explaining?"Sumulyap sa akin si Mr. Agoncillo.. "For God's sake, Lucian.. Bakit sa opisina ko?"Mr. Agoncillo laughed. Ramdam ko ang hiya sa buong pagkatao ko tuwing tumatawa ito."Cloud!" inis na sambit ni Lucian sa pangalan ng kapatid niya. "I'm sorry if we did that here. So what? What do you want me to do?" aniya pa.I stayed silent. Para bang audience lang ako sa bangayan nila."Buy me a new sofa, that's what I want. Dinumihan mo ang sofa ko." tugon ni Mr. Agoncillo.Hindi ako makapaniwalang pinapun
Inalalayan ako ni Lucian sa pagbaba mula sa sinakyan naming aircraft. I thanked him as soon as I got out of there. Sunod na bumaba mula roon sina Mr. Velasco at Erin."Do you guys want to have dinner with us?" alok ni Lucian sa kanila."Why not? Para rin makilala namin itong si Maxine." sagot ni Mr. Velasco sa kanya.Nang-aasar itong tumingin sa akin. Halos itago ko ang mukha ko sa hiya. Bakit parang may alam sila tungkol sa amin ni Lucian? As if I am his girlfriend."Unfortunately, I will not be able to joing you guys. May kikitain pa kasi ako." pagtanggi ni Erin.She looked sorry. Mukhang importante ang taong kikitain nito."Ah, gano'n ba?" malungkot na tugon ni Mr. Velasco rito.Mapait itong ngumiti. "Next time." sabi nito. "I hope you had fun, Lucian and Maxine. Don't worry, I'll be at the party." dagdag pa nito.Sa tingin ko ay ang party na tinutukoy nito ay ang party sa isang araw, 'yung sinabi ni Mr. Agoncillo kanina sa akin.Erin waved goodbye and left us there with Mr. Velasc
"Oh, una na 'ko." paalam ni Terrence. "Baka hinahanap na 'ko ng misis ko." halatang pang-aasar nito kay Daniel."Kami rin, iuuwi ko pa si Maxine." paalam ni Lucian.Nandidiring tumingin sa amin si Daniel. "Patuklaw ko kayo sa Belgian Malinois ko eh, tamis n'yo!"Tumawa na lang kami sa sinabi nito. Hindi ko alam kung bitter ba siya o sadyang gano'n lang talaga siya makitungo tuwing iniinggit siya."Ingat kayo!" ani Terrence at umalis din agad nang sumampa ito sa motor niya.Hindi lang basta motor.. Mamahaling motor.The three of us waved goodbye at him. Sumakay na kami ni Lucian sa kotse niya habang si Daniel naman ay inuubos pa ang sigarilyong sinindihan niya kanina.Ibinaba ko ang bintana at sumigaw para magpasalamat kay Daniel."Thank you nga pala ulit, ingat!" sigaw ko bago pa kami tuluyang makaalis.He just waved at me and he threw the cigarette that he was holding.Muli kong isinara ang bintana ng sasakyan at huminga nang malalim.Lucian held my hand. He's now at ease.."Had fun
Lucian's Point Of View"Tito Lucian, can you please buy me toys next time? Papa won't buy me one."Nagtataka akong tumingin kay Terrence. Ang dami-dami niyang pera pero ayaw niyang ibili ng laruan ang naka niya, ang kuripot lang."Sure, Tristan. Mukhang nagtitipid ang papa mo," biro ko.Terrence scoffed. "Huwag mo ngang i-spoil 'yang anak ko, masasanay 'yan nang ganiyan!"Tinawanan ko lang ang reklamo niya. Tristan is smart, alam niya na hindi dapat abusuhin ang mga ganitong bagay."I love Tito Lucian! He gives me many gifts," ani Tristan at yumakap sa akin.Yumakap ako pabalik para asarin si Terrence dahil mukhang napapalapit na sa akin ang anak niya.Napalingon kaming tatlong lalaki nang bumukas ang pinto."Hey! Why are you hugging my daddy?"Tumakbo papalapit sa akin si Lara at nagmamadaling umakyat sa sofa para paalisin si Tristan sa tabi ko.Agad kong inilayo si Tristan mula kay Lara bago pa niya masaktan ito."Don't you love me anymore? Why are you choosing him over me!?" angal
3 Years AfterI started catching my breath when Therese came inside my room. Hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako, this is my special day."Maxine, ikaw na lang..."I looked at the mirror and calmed myself. When I was good enough to come outside, I lifted my dress where I couldn't step on it.Tinungo ko ang labas ng cottage at saka kami naglakad ni Therese papunta sa ocean front area.I saw my father standing before the arc. Kinuha niya ang kamay ko at ngumiti sa akin. Ganoon din ang ginawa ko. Finally we are fine now, I thought.Before walking towards the priest, I wandered my eyes around and saw everyone — including my family and some of our friends from the bratva.Then I saw him.Nakangiti siya pero kita ko pa rin ang pagluluha ng mga mata niya. I smiled at him and then we started walking.I could feel everyone's attention, yet my attention was on him.The whole walk took long for me, but when I was already in front of him, kitang-kita ko ang kinabukasan naming dalawa, the pur
Maxine's Point Of ViewDahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko. Halos masilaw ako sa ilaw na magmumula sa itaas. I whole body felt sore.Sinubukan kong gumalaw pero hindi ko rin naituloy dahil sa sakit na naramdaman ko sa ibabang parte ng katawan ko."Maxine?"Inilipat ko ang tingin ko sa kanan nang marinig ko ang boses ni Lucian... Mukhang kagigising lang niya."May masakit ba sa'yo? Ayos ka lang ba?" natatarangtang tanong nito sa akin.Umiling ako. "Ayos lang ako.""Teka lang, tatawagin ko si doktora." Dere-deretso siyang lumabas ng silid.Naalala ko si Xed.His throat was slit open because of Sunny. Naalala ko kung paano siya tumumba nang mangyari iyon.I sighed in frustration.Nabaling ang tingin ko sa isang doktora na pumasok kasama si Lucian, Cloud at Sunny.Bahagya akong nginitian ni Cloud at Sunny, so I did the same. I have to apologize right after this."Ms. Maxine, kamusta ang pakiramdam mo?" tanong ng doktora sa akin."Maayos naman po... medyo masakit lang ang ibabang par
Maxine's Point Of ViewPumasok kami ni Xed sa isang malawak na silid, agad akong naupo sa isang upuan habang siya naman ay may inaasikasong gamit. Ang sabi niya ay pupunta ngayon si Lucian para ibigay ang pera niya, at tapos no'n ay tutulungan niya 'kong makalayo sa kanila.Dalawang araw na ang nakalipas simula nang magising ako at ni isang beses ay hindi ako sinaktan ni Xed o kahit ginalaw man lang. He even played board games with me."Ayos ka na ba?" tanong niya sa akin.Tumango lang ako bilang sagot.The large room made me feel anxious. Hindi ako napakali at tumayo. Lumabas ako patungo sa balcony at saglit na nagpahangin.Madilim na sa labas. Tulad sa bahay nina Lucian ay may mga bantay na umaaligid sa labas. Maliwanag ang buwan at kitang-kita ang mga bituin sa kalangitan.I heard footsteps near me, and I immediately suspected that it was Xed."Oh, if I could only know what you are thinking."He leaned on the balcony. Hawak niya ang isang baril pero nakatutok lang 'yon sa ibaba."W
Lumipas na ang halos apat na araw pero hindi pa rin nagpaparamdam si Maxine. Hindi ko alam kung nasaan siya at kung may balak pa ba siyang makipag-usap sa amin.Si Xed naman ay pa rin namin mahanap. Puro pekeng leads lang ang nahahanap namin at distraction, pero sigurado akong malapit lang siya sa amin.Lumabas ako mula sa kuwarto ko nang matapos ako sa pag-aayos ng sarili ko. Sa sala ay nakita ko sina Cloud at Arazela na may kausap sa sarili nilang mga telepono."Wala pa rin tayong lead na maayos," ani Daniel nang makalapiy siya sa akin."Witness? Kahit sinong kasama ni Xed?" tanong ko.Umiling lang siya bilang sagot.Sa totoo lang ay hindi ko na alam kung paano ko mahahanap si Xed. It's like he spent a big amount just to escape from us. Sigurado akong hindi lang siya mag-isa sa plano niyang ito, someone is helping him escape.Napatingin kaming lahat nang sa pinto nang bumukas 'yon at nagulat sa taong dumating."Ma, Pa!"Lumapit si Cloud at Sunny sa kanila habang ako naman ay nanatil
Bumaba agad ako sa taxi na sinasakyan ko nang makarating ako sa bahay nina Lucian. Awtomatikong bumukas ang malaking gate na nagsisilbing harang at binati ako ng mga bantay.Nagpatuloy lang ako sa paglalakad kahit pa galit at halos sumikip ang dibdib ko.Bago ko pa mabuksan ang pintuan ng bahay ay bumukas na 'yon at tumambad sa akin si Terrence at Cheska."Maxine! Akala ko ba—"Napatigil si Cheska sa pagsasalita nang bahagya ko siyang itulak para makapasok ako sa loob ng bahay. Dali-dali akong umakyat pero bago ko pa maabot ang ikalawang palapag ng bahay ay nahawakan ni Terrence ang kamay ko."Maxine, anong problema mo?" Nakita ko sa mata niya ang pag-aalala, ngunit hindi ko 'yon pinagtuunan ng pansin."Anong problema ko?" ulit ko sa tanong niya. "Kayo ang problema ko!" Sinubukan kong kumalma pero masyadong mahirap para sa akin ang sitwasyon ko ngayon.I saw how confused they were when I said that. Hindi sila makapagsalita dahil alam nilang hindi ako ayos — alam may mali."All of you
I looked at myself in the mirror, I have to be calm before leaving the house. Kailangan magmukhang natural ang lahat dahil kung hindi, baka mahalata ni Cheska ang balak ko.Kinuha ko ang isang backpack pati na rin ang sling bag ko. It was heavy, but I managed to handle them both.Paglabas ko sa kuwarto ay agad akong bumaba sa sala, doon ay nakita ko si Cheska habang kausap ang asawa niya."Umuwi ka pala?" usap ko kay Terrence. "Si Lucian?" tanong ko pa.Umiling siya. "Hindi siya umiwi, eh."Napakagat ako sa labi ko at tumango na lang. I should've expected that."Mauna na 'ko, baka ma-traffic pa kami papunta sa condo ng tita ko." Iyon na ang huling paalam ko sa kanila at deretsong lumabas ng bahay.Naghihintay na roon ang kotse na palagi kong sinasakyan kaya tinulungan na rin ako ng driver na isakay ang backpack ko na punong-puno.Naramdaman ko ang presensya nina Terrence at Cheska sa likod ko kaya naman hinarap ko sila para magpaalam muli."See you tomorrow?"They both nodded. "Babali
Sabay kaming naupo ni Tita Malou sa sofa pagtapos naming kumain. I missed this, kung minsan talaga ay naiisip ko kung ano kaya ang puwedeng mangyari kung hindi ko pinutol ang koneksiyon naming dalawa pag-alis ko sa probinsya."Nasaan nga pala si Tito Luis?" kuryosong tanong ko sa kanya."Dalawang araw sa Makati ang Tito Luis mo. Doon na siya tutuloy, pupuntahan niya na lang kami rito sa Martes."Tumango ako bilang sagot. So, they're just here for Tito Luis' work."Iyong nobyo mo? Hindi mo isinama, nasaan ba siya?"Napangiti ako sa tanong niya. Lucian is someone that I would love to brag about, not because he's rich, but because he's the best man for me... kahit pa nagagawa niyang magsinungaling at palaging nasa trabaho."Nasa trabaho siya, tita."Hindi na siya nagulat sa sinabi ko, bagkus ay natuwa pa siya. Alam ko na magugustuhan niya si Lucian dahil noon pa man, gusto na niyang mahanap ko ang lalaking magpapasaya sa akin. Akala niya nga noon ay babae rin ang gusto ko dahil ni isang
Limang na araw na ang nakalilipas simula noong tawag ako ni Lucian. Pagtapos no'n ay puro text na lang ang ginagawa niya, mas madalas pa nga kung tumawag si Cloud.Hindi ko maiwasang mag-alala sa kanya, pero kahit ganoon ay tiniis ko dahil sa tuwing tumatawag sa amin ni Sunny si Cloud, itinatanong ko naman kung kamusta na si Lucian.Hindi rin naman kami nagkikita ni Lucian sa bahay nila dahil kadalasan ay ala-una o alas-dos na siyang umuuwi para lang kumuha ng gamit. Sinubukan ko na intindihin ang sitwasyon niya dahil mukhang aligaga silang dalawa ni Cloud sa trabaho.Kung si Lucian ay umuuwi pa rito tuwing madaling-araw, si Cloud naman ay nananatili lang sa headquarters. Pati nga ang graduation ni Sunny ay hindi nila napuntahan — kami lang nina Cheska at Terrence ang pumunta at naghanda para sa graduation niya.Pero kahit ganoon ay hindi ako nakakita ng pagkadismaya sa mukha ni Sunny noong araw na 'yon dahil pinadalhan siya ng regalo ng mga kapatid niya. Panandalian siyang pumunta sa