Lumayo siya sa akin at ngumisi. "Let me know when you're free. You have my number." he said and left me.
Natulala ako matapos noon. I can't believe him.
Nagising ang diwa ko nang may pumasok sa meeting room. Agad kong tinignan kung sino yo'n and it was Mr. Cloud Agoncillo.
"Tara?"
Inayos ko agad 'yung mga gamit ko. After that, we left the meeting room. Habang nasa labas na kami papunta sa elevator ay natanaw ko si Lucian.
Sumabay siya sa paglakad namin pero hindi niya 'ko pinansin. That's good, I thought.
Nang makapasok kami sa elevator ay naunahan akong pindutin ni Lucian ang floor number ng opisina ng kapatid niya. Because of that, I stepped back at pumunta sa likod..
"I'll handle it, Cloud. Trust me."
Matapos niyang magsalita ay sumandal siya sa railing ng elevator. He was now beside me.. Hindi ko kayang tignan ang lalaking 'to. He's giving me too much tension.
Nabigla ako nang hawakan niya ang kamay ko. Napatingin ako kay Mr. Cloud, thinking that maybe he'll caught us.
Umayos siya ng tayo at lumapit sa akin.. Hindi ko siya hinarap kahit pa hawak niya ang kamay ko. But then, he pulled me close to him and his hands started running up my back, my neck and then my face..
Tinabig ko ang kamay niya. I hated it but for some reason, I liked it. Yet, it was wrong.
Hinarap ko siya nang seryoso. "Stop it." I mouthed, then the elevator doors opened.
Sinabayan ko ng lakad si Mr. Cloud. I can feel Lucian's presence behind me kaya nang makarating ako sa desk ko ay umupo agad ako.
Naglakas loob akong tignan siya.. I saw a playful smirk on his face and that irritated me. Parehas silang pumasok sa office habang ako naman ay naiwan dito.
Inayos ko agad 'yung mga files na nasa tabi ko. Ngayon ko na 'to dadalhin sa loob para mapirmahan niya agad at para rin magawa na niya ang gusto niya since he's free already.
I knocked on the door and entered with the files.
"Sir, I'll drop the files here. Pa-sign nalang po ng mga 'to then you can have the whole day po. Babalikan ko nalang po 'yan mamaya." panimula ko. He nodded without looking at me, just focused on fhe folder he was reading.
Nilapag ko sa corner ng desk niya ang mga files at umalis agad doon. I went back to my desk and checked my laptop.
There were pending meeting requests pero hindi ko pa maaring galawin 'yon since Mr. Agoncillo will still see kung ico-confirm niya ang requests. Meaning, it's his choice if he wants a meeting about a certain thing.
I was startled by the telephone when it rang. Sinagot ko agad 'yon.
"This is Mr. Cloud Agoncillo's secretary, how can I help you?
"Hi, this is Sunniva Agoncillo. Can you please connect me to my brother?"
"Yes, ma'am. Sandali lang po."
I immediately connected her to Mr. Agoncillo.. And did I just talk with Sunniva? Gosh, so ganito pala ang pakiramdam na maging sekretarya ng isang Agoncillo.
Tapos no'n ay tinuloy ko na ang ginagawa ko. I organized some files and documents, but then lumabas ang magkapatid mula sa office.
"Ms. Maxine, please come with Lucian. You're going to my sister."
Hindi ko alam ang mararamdaman ko dahil sa sinabi ni Mr. Agoncillo..
"Let's go, we're in a hurry." aya ni Lucian.
Agad akong tumayo at sumunod sa kanya papunta sa elevator. Cellphone at purse lang ang dala ko dahil sa pagmamadali niya at hindi ko alam kung saan kami papunta.
"Saan tayo pupunta?" tanong ko sa kanya nang makapasok kami sa elevator.
"Sa bahay namin then to Sunniva's school." sagot nito. "It will take an hour papunta sa bahay namin and I don't even know what to do." aniya pa.
"Huh? Teka, ano bang problema?" natatarantang tanong ko..
"May dalaw 'yung kapatid ko at naabutan siya sa school. She said hindi niya alam na ngayon siya.. You know. Ang sabi niya mayroon daw siyang dala na pangloob kaso sobra-sobra daw 'yung.. Basta!" he explained..
I scoffed.. "And you're going back to your house para lang kumuha ng gamit niya? Lucian, it's an hour on the way to your house. You'll waste a lot of time."
"So what do you want me to do?" he asked in frustration.
"Papahiramin ko nalang siya ng damit at sanitary pads. My condo is 10 minutes away from here." I offered.
"Then let's go there." he said.
Nang bumukas ang elevator doors ay tumambad sa akin ang underground parking lot at sinundan ko lamang siya. Maya-maya pa ay nilapitan niya ang isang mamahaling kotse at binuksan ang passenger seat.
Sumakay ako doon habang siya naman ay sumakay sa driver's seat.
"Saan ang condo mo?" tanong nito habang binubuksan ang makina ng kotse.
"New Quinn Condominium." sagot ko sa kanya.
Agad niyang pinaandar ang kotse niya. While we're on the car, silence was also present. Neither of us were talking and I think it's better for us to be like this. I hoped for a longer time of silence but he started a conversation.
"Why are you staying at a condo?" he asked breaking the silence.
"It's just me.. I'm all alone. So, why buy a house?" I said.
He stayed silent after that..
Hindi na niya ulit ako kinausap hanggang sa makarating kami sa labas ng condo.. He parked his car there at pinatay ang makina.
"No, stay here. Ako nalang para mabilis." giit ko.
"What? No, I'll go with you." aniya at naunang lumabas ng kotse.
Wala na akong nagawa kaya naman lumabas na rin agad ako ng kotse. Tumuloy ako sa paglalakad habang nasa likod ko siya.
Mabilis na bumukas ang elevator dahil wala namang tao doon. The both of us entered there then I pushed the 7th floor button.
"Paano mo nalaman na magkapatid kami ni Cloud? Did he told you?" he asked..
What kind of question is that?
"You have the same surname at medyo may hawig kayo. It was just a guess of mine not until you asked." I answered.
"They're my half siblings."
Napatingin ako sa kanya. That was an unexpected response.
"Si Sunniva at Cloud 'yung magkapareho ng nanay, ako naman 'yung anak sa labas ng tatay namin. But it's fine. They treat me like their own." he explained.
Hindi ko alam ang isasagot sa kanya. Baka 'yon ang dahilan kung bakit hindi gaanong kilala si Lucian bilang Agoncillo.
"At least they treat you as their own." sabi ko at lumabas na ng elevator nang bumukas ang pintuan no'n.
Naglakad ako papunta sa condo ko at binuksan ang pintuan gamit ang 6 key password.. "Pasok." aya ko nang makalagpas ako sa pintuan.
Dumiretso ako sa kwarto ko and Lucian stayed outside. He was left alone in my living room.
Agad akong kumuha ng isang pang-itaas, jogging pants, plastic at ilang ibuprofen. She's in school and I know how strict it is kapag college ka na. Sinamahan ko 'yon ng isang buong sanitary pads at nilagay lahat 'yon sa bag na hindi ko naman na ginagamit.
I went out of my room after that.. I saw Lucian using his phone while sitting on my couch.
I remembered the night I met him. He was also busy doing his thing that time and he looks attractive when he's busy, I admit that.
"Enjoying the view, Maxine?" he said then looked up on me.
Bahagya akong natawa sa sinabi nito. "Feelingero."
Naglakad ako papunta sa kusina para kumuha ng tubig. Agad kong ininom 'yon pero nang makarating ako sa lababo para hugasan 'yon, I felt a presence.. His presence.
Hindi ko na dapat 'yon papansinin pero naramdaman kong lumapit siya sa akin. Ibinalik ko agad 'yung baso pagkatapos at humarap.. Only to find out that he's in front of me.
My eyes were locked on his. Inilagay niya ang kamay niya sa baywang ko at lalong lumapit.. I took a step back pero nahinto ako nang maramdaman kong wala na 'kong aatrasan.
"Feelingero ako?"
I didn't answer him..
And again, I could already feel his breath.. I couldn't resist any longer. I want his lips on mine for the second time.
Pero inunahan niya 'ko. His lips was on mine before I could even move. He made me sit on the kitchen counter while the kiss goes deeper. I wrapped my arms on his neck while he caressed my face with his other hand..
The both of us pulled away.. We were both catching our breath as we looked at each other. "I'm sorry. I can't withstand you, Maxine. Kagabi pa."
"Tara na, your sister must be waiting.." I said, changing the topic.
Tinulungan niya 'kong bumaba sa countertop matapos no'n.. Kinuha ko ang mga kailangan kong dalhin at lumabas ng condo ko.
The both of us went inside the elevator and waited. Ni isa sa amin ay walang imik. That was the second time..
Mabilis kaming nakababa mula sa 7th floor at dumiretso patungo sa kotse niya. Just like before, he opened the passenger seat's door for me and hopped on the other side.
Pinaandar niya agad ang kotse tapos niya itong buksan. "Para sa'n 'yon?" tanong ko sa kanya..
"I told you, Maxine. I couldn't resist." sagot nito.
"So you liked what happened last night, huh?" asar ko sa kanya.
He didn't answer me.. And that's a yes for me.
Saktong-sakto may stop light. This is a good chance to tease him since he's been teasing me too earlier.
Nang huminto ang kotse ay lumapit ako sa kanya.. "Look at me."
Pero hindi siya sumunod.
"Lucian, I said look at me."
Pero hindi parin siya tumingin..
I made him look at me this time. "What?" he asked.
I moved closer to his face, enough for him to feel my lips a little bit.
"Fuck, Maxine. Nagmamaneho ako." he said and closing his eyes. "And you're driving me crazy." he added.
I kissed him passionately, enough for him to need another.
"How am I driving you crazy, Mr. Lucian Agoncillo?" I asked and went back to my seat.
I can feel his anger for teasing him. Sigurado akong alam niya na hindi ko ginawa 'yon para makipagseryoso sa kanya.
"Stop the teasing and what's with the change of mood?" wika nito.. "Parang kanina lang ay ang sungit ng pakikitungo mo sa akin." aniya pa.
I smirked. It's easy to know when a person is confused.
"Trip ko lang." sagot ko..
"Well, nagkakamali ka ng pinaglalaruan."
Itinabi niya ang kotse sa sumunod na eskinita nang lumagpas kami sa stop light. He pulled me and started kissing me roughly. I kissed him back, I knew that he wanted this.. And so did I.
He stopped the kiss and adjusted his seat. I knew what he wanted me to do. I sat on his lap and continued the kissing.
"We're in your car. May makakakita sa atin." pigil ko..
"No, it's tinted. You don't have to worry."
I chuckled because of what he said..
Again, he kissed me roughly.. Umabot 'yon sa leeg ko. Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. He was confusing me. Hindi ko alam kung gusto niya ba talaga ako o baka naman ginagawa niya lang ito dahil sa ikinikilos ko.
"I can't believe I'm doing this with someone I met last night because of a stupid dare." sambit nito.
Dahan-dahan nitong tinanggal ang botones ng polo ko at bumalik sa mga labi ko.. "Everything about you is driving me crazy, Maxine. What have you done to me?" aniya..
I made him lean on his headrest while my other hand travel throughout his abdomen until it reached it's lower part.
I gave him once last kiss.. "Kailangan natin puntahan 'yung kapatid mo." I said and carefully went back to my seat.
Inayos niya 'yung upuan niya habang ako naman ay ibinalik ko sa pagkakabotones ang polo ko. "Kung wala lang sanang kailangan si Sunniva." he said with disappointment.
"Why? If it wasn't for Sunniva, I wouldn't be here in your car." tanggol ko sa kapatid niya.
He looked at me and gave a small smile. There's the angelic smile.
"Mas bagay sa'yo 'yang nakangiti." I said.
"Mas bagay rin sa'yo kung hindi mo 'ko susungitan." sagot nito pabalik.
That made me laugh. Marunong din naman pala siyang makisama. Pinaandar niya na ang kotse matapos noon at nanatiling nakangiti.
Ano ba 'tong nararamdaman ko? I almost surrendered myself to him just after I met him last night. Things are moving too fast.
Lucian parked the car when we got inside the university. Lumabas kami mula sa kotse niya at sabay na naglakad papunta sa hallway.."Wait, I'll call her." pigil nito sa akin at inilabas ang cellphone niya."Sunny, nasaan ka?" tanong nito sa kapatid niyang nasa kabilang linya."Okay, wait there. We're almost there." aniya at binaba ang tawag.Binalik niya sa bulsa niya ang cellphone.. "Follow me." sabay hawak nito sa kamay ko.Magkahawak ang kamay namin habang naglalakad patungo sa kinaroroonan ng kaptid niya. He's being clingy despite of the fact that we just met last night. Things are really going too fast.Tinanggal ko sa mula sa pagkakahawak niya ang kamay ko. That made him stop.. Then he looked at me."Why?" he asked."Pasmado ako.. Don't worry, susundan naman kita." palusot ko rito.He nodded and continued walking. Sumunod ako sa kanya hanggang sa makarating kami sa isang lugar na kaunti nalang ang mga estudyante.Ilang minuto lang ay huminto kami sa harap ng isang CR. "Sunniva s
Lucian and I started eating. The steak in here is excellent. Bukod sa ibang restaurant na nakainan ko, isa 'to sa mga nagustuhan ko. Plus, the view makes it even better. "Any thoughts?" he asked while eating. "It's great. Dumagdag pa 'tong magandang view." tugon ko. He nodded and continued eating. "I've eaten other Salisbury Steak before but this one? Kakaiba 'to for me." I said complimenting the food. Ngumiti ito at tinapos ang huling pagkain na isinubo niya. "I loved that when I was a kid. Iyan ang madalas na niluluto ng mommy ko sa akin noon." aniya. "No wonder it's in the menu.." I said. We finished our food immediately para makasakay pa kami ng kabayo. I wanted to do that so bad. Paalis na sana kami nang may maalala ako.. Paano ako sasakay sa kabayo kung skirt ang suot ko? I looked at Lucian who's talking to someone.. "Lucian, skirt ang suot ko.." "Silly, of course we'll change. You can use Sunniva's clothes here." paliwanag nito sabay pakita sa akin ng susi. My face lig
Maxine's Point Of View Nang matapos akong mag-ayos ng sarili ko, sunod ko namang binalak na ayusin ang mga gamit ko. Humarap ako ay Lucian at nagsalita. "Una na 'ko sa labas, mag-aayos muna ako ng gamit ko." Tumango ito bilang sagot. "Susunod ako, hatid na kita." I smiled at him and went out. Agad kong inayos ang mga gamit ko. I made sure na wala akong naiwan. Napatingin ako sa office door nang lumabas doon si Lucian. He was smiling. Halos abot tenga ang ngiti niya. "Let's go?" he asked. "Tara." Sabay kaming naglakad papunta sa elevator. He was holding my waist and he kept me close to him. Siya na mismo ang pumindot ng floor level. It was comfortable next to him. I felt warm with him. Napatingin ako sa floor number nang huminto ang elevator. Agad akong humiwalay sa pagkakahawak ni Lucian nang makita na nasa 5th floor kami. He looked at me confused pero hindi na niya 'ko pinilit na bumalik sa tabi niya. The doors opened and it revealed Jed and Therese. I was relieved. Buti n
I woke up feeling good today. Kumpleto ang tulog ko dahil maaga akong nakatulog kahapon. When I checked the clock, it was still 4 in the morning. I decided to get up and fix myself. I was able to take a bath and do my hair without any pressure dahil maaga pa at siguradong makakarating pa rin ako nang maaga sa opisina. After that, I checked the time again at saktong alas singko na. I looked at the mirror and checked myself. Mukha na 'kong sekretarya. With my long straight hair, short skirt, long sleeves rolled up to my elbow and of course the heels, I really do look like a secretary.. Lumabas na 'ko ng unit ko at pumasok sa elevator. I pushed the last floor number. Every morning, puwede ro'n na magpaluto ng breakfast and I thought, why not have a breakfast there since sakto ang sunrise. Nang makarating ako roon ay nakita ko na mayroong mga mas nauna sa akin, there were eight people there. Agad akong umupo sa dulo kung saan kitang-kita ang kailaliman ng building. A waiter approach
Mr. Agoncillo's bodyguard opened the car's door for us. Naunang sumakay si Mr. Agoncillo at sumunod naman ako. Nasa left side siya ng kotse habang ako naman ang nasa right side. I thanked his bodyguard at siya naman ang umupo sa harap ng sasakyan kasama ang driver. Hindi ko alam kung saan kami papunta ngayon basta't dala ko lang ang wallet ko pati na rin ang cellphone ko. I didn't bother asking Mr. Agoncillo dahil panatag naman ang loob ko na magiging ligtas ako kapag kasama ko siya. "Anong oras ka nga pala umuwi kahapon?" biglang tanong ni Mr. Agoncillo. I decided to tell the truth kaysa naman magsinungaling ako. "Halos alas kwatro na po." He nodded. "You finished your work yesterday?" he asked again. "Yes, sir." then I lied. Ang totoo niyan ay kahapon ko pa talaga dapat tapusin 'yung mga trabahong ginawa ko kanina. He nodded again as an answer. Hindi ko alam kung dapat ba 'kong kabahan dahil mukhang hindi ito naniniwala sa akin.. Maya-maya lang ay pumasok ang kotse na sinasa
"Why don't we take a walk? Para bumaba 'yung kinain natin." aya nito sa akin.Tumango naman ako. "Sige po." pagsang-ayon ko sa kanya.Tumayo kami mula sa kinauupuan namin at sinundan ko siya. Natatandaan ko itong dinaanan namin, ito 'yung daan papunta sa race course kung saan kami nangabayo ni Lucian.Maya-maya lang ay natanaw na namin ang race course. Saglit na huminto si Mr. Agoncillo at sinabayan ako sa paglalakad."Marunong ka bang mangabayo?" tanong nito.Umiling ako. "Isang beses pa lang po akong nakakasubok ng ganiyan."Sinulyapan ako nito.. "Seryoso ka ba?" tanong ulit nito.Tumango naman ako. Hindi naman kasi mahilig na umalis ang pamilya namin noon at simula naman noong kinuha sa amin si mama, sa iba na nag-focus si papa."Gusto mo bang subukan ulit?" tanong nito.I was speechless. Katulad ni Lucian, mabait rin ito. Pero masyado nang nakakahiya sa kaniya. Sa kanila ng kapatid niya."Nako, huwag na po.. Hindi rin naman po ako marunong mangabayo." I said, declining his offer.
Nabulabog kami ni Mr. Agoncillo nang marahas na bumukas ang pintuan. There he is, staring blankly at us.Sumulyap ako kay Mr. Agoncillo.. He's currently wearing his serious face."Anong nangyari?" tanong ni Lucian at lumapit hanggang sa makarating siya sa harap namin.Nagkatinginan kami nang sumulyap ito sa akin. He was worried, also tired according to his face."You have an explaining to do, Lucian." usap ni Mr. Agoncillo sa kanya.Naguguluhan itong tumingin kay Mr. Agoncillo."Anong explaining?"Sumulyap sa akin si Mr. Agoncillo.. "For God's sake, Lucian.. Bakit sa opisina ko?"Mr. Agoncillo laughed. Ramdam ko ang hiya sa buong pagkatao ko tuwing tumatawa ito."Cloud!" inis na sambit ni Lucian sa pangalan ng kapatid niya. "I'm sorry if we did that here. So what? What do you want me to do?" aniya pa.I stayed silent. Para bang audience lang ako sa bangayan nila."Buy me a new sofa, that's what I want. Dinumihan mo ang sofa ko." tugon ni Mr. Agoncillo.Hindi ako makapaniwalang pinapun
Inalalayan ako ni Lucian sa pagbaba mula sa sinakyan naming aircraft. I thanked him as soon as I got out of there. Sunod na bumaba mula roon sina Mr. Velasco at Erin."Do you guys want to have dinner with us?" alok ni Lucian sa kanila."Why not? Para rin makilala namin itong si Maxine." sagot ni Mr. Velasco sa kanya.Nang-aasar itong tumingin sa akin. Halos itago ko ang mukha ko sa hiya. Bakit parang may alam sila tungkol sa amin ni Lucian? As if I am his girlfriend."Unfortunately, I will not be able to joing you guys. May kikitain pa kasi ako." pagtanggi ni Erin.She looked sorry. Mukhang importante ang taong kikitain nito."Ah, gano'n ba?" malungkot na tugon ni Mr. Velasco rito.Mapait itong ngumiti. "Next time." sabi nito. "I hope you had fun, Lucian and Maxine. Don't worry, I'll be at the party." dagdag pa nito.Sa tingin ko ay ang party na tinutukoy nito ay ang party sa isang araw, 'yung sinabi ni Mr. Agoncillo kanina sa akin.Erin waved goodbye and left us there with Mr. Velasc
Lucian's Point Of View"Tito Lucian, can you please buy me toys next time? Papa won't buy me one."Nagtataka akong tumingin kay Terrence. Ang dami-dami niyang pera pero ayaw niyang ibili ng laruan ang naka niya, ang kuripot lang."Sure, Tristan. Mukhang nagtitipid ang papa mo," biro ko.Terrence scoffed. "Huwag mo ngang i-spoil 'yang anak ko, masasanay 'yan nang ganiyan!"Tinawanan ko lang ang reklamo niya. Tristan is smart, alam niya na hindi dapat abusuhin ang mga ganitong bagay."I love Tito Lucian! He gives me many gifts," ani Tristan at yumakap sa akin.Yumakap ako pabalik para asarin si Terrence dahil mukhang napapalapit na sa akin ang anak niya.Napalingon kaming tatlong lalaki nang bumukas ang pinto."Hey! Why are you hugging my daddy?"Tumakbo papalapit sa akin si Lara at nagmamadaling umakyat sa sofa para paalisin si Tristan sa tabi ko.Agad kong inilayo si Tristan mula kay Lara bago pa niya masaktan ito."Don't you love me anymore? Why are you choosing him over me!?" angal
3 Years AfterI started catching my breath when Therese came inside my room. Hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako, this is my special day."Maxine, ikaw na lang..."I looked at the mirror and calmed myself. When I was good enough to come outside, I lifted my dress where I couldn't step on it.Tinungo ko ang labas ng cottage at saka kami naglakad ni Therese papunta sa ocean front area.I saw my father standing before the arc. Kinuha niya ang kamay ko at ngumiti sa akin. Ganoon din ang ginawa ko. Finally we are fine now, I thought.Before walking towards the priest, I wandered my eyes around and saw everyone — including my family and some of our friends from the bratva.Then I saw him.Nakangiti siya pero kita ko pa rin ang pagluluha ng mga mata niya. I smiled at him and then we started walking.I could feel everyone's attention, yet my attention was on him.The whole walk took long for me, but when I was already in front of him, kitang-kita ko ang kinabukasan naming dalawa, the pur
Maxine's Point Of ViewDahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko. Halos masilaw ako sa ilaw na magmumula sa itaas. I whole body felt sore.Sinubukan kong gumalaw pero hindi ko rin naituloy dahil sa sakit na naramdaman ko sa ibabang parte ng katawan ko."Maxine?"Inilipat ko ang tingin ko sa kanan nang marinig ko ang boses ni Lucian... Mukhang kagigising lang niya."May masakit ba sa'yo? Ayos ka lang ba?" natatarangtang tanong nito sa akin.Umiling ako. "Ayos lang ako.""Teka lang, tatawagin ko si doktora." Dere-deretso siyang lumabas ng silid.Naalala ko si Xed.His throat was slit open because of Sunny. Naalala ko kung paano siya tumumba nang mangyari iyon.I sighed in frustration.Nabaling ang tingin ko sa isang doktora na pumasok kasama si Lucian, Cloud at Sunny.Bahagya akong nginitian ni Cloud at Sunny, so I did the same. I have to apologize right after this."Ms. Maxine, kamusta ang pakiramdam mo?" tanong ng doktora sa akin."Maayos naman po... medyo masakit lang ang ibabang par
Maxine's Point Of ViewPumasok kami ni Xed sa isang malawak na silid, agad akong naupo sa isang upuan habang siya naman ay may inaasikasong gamit. Ang sabi niya ay pupunta ngayon si Lucian para ibigay ang pera niya, at tapos no'n ay tutulungan niya 'kong makalayo sa kanila.Dalawang araw na ang nakalipas simula nang magising ako at ni isang beses ay hindi ako sinaktan ni Xed o kahit ginalaw man lang. He even played board games with me."Ayos ka na ba?" tanong niya sa akin.Tumango lang ako bilang sagot.The large room made me feel anxious. Hindi ako napakali at tumayo. Lumabas ako patungo sa balcony at saglit na nagpahangin.Madilim na sa labas. Tulad sa bahay nina Lucian ay may mga bantay na umaaligid sa labas. Maliwanag ang buwan at kitang-kita ang mga bituin sa kalangitan.I heard footsteps near me, and I immediately suspected that it was Xed."Oh, if I could only know what you are thinking."He leaned on the balcony. Hawak niya ang isang baril pero nakatutok lang 'yon sa ibaba."W
Lumipas na ang halos apat na araw pero hindi pa rin nagpaparamdam si Maxine. Hindi ko alam kung nasaan siya at kung may balak pa ba siyang makipag-usap sa amin.Si Xed naman ay pa rin namin mahanap. Puro pekeng leads lang ang nahahanap namin at distraction, pero sigurado akong malapit lang siya sa amin.Lumabas ako mula sa kuwarto ko nang matapos ako sa pag-aayos ng sarili ko. Sa sala ay nakita ko sina Cloud at Arazela na may kausap sa sarili nilang mga telepono."Wala pa rin tayong lead na maayos," ani Daniel nang makalapiy siya sa akin."Witness? Kahit sinong kasama ni Xed?" tanong ko.Umiling lang siya bilang sagot.Sa totoo lang ay hindi ko na alam kung paano ko mahahanap si Xed. It's like he spent a big amount just to escape from us. Sigurado akong hindi lang siya mag-isa sa plano niyang ito, someone is helping him escape.Napatingin kaming lahat nang sa pinto nang bumukas 'yon at nagulat sa taong dumating."Ma, Pa!"Lumapit si Cloud at Sunny sa kanila habang ako naman ay nanatil
Bumaba agad ako sa taxi na sinasakyan ko nang makarating ako sa bahay nina Lucian. Awtomatikong bumukas ang malaking gate na nagsisilbing harang at binati ako ng mga bantay.Nagpatuloy lang ako sa paglalakad kahit pa galit at halos sumikip ang dibdib ko.Bago ko pa mabuksan ang pintuan ng bahay ay bumukas na 'yon at tumambad sa akin si Terrence at Cheska."Maxine! Akala ko ba—"Napatigil si Cheska sa pagsasalita nang bahagya ko siyang itulak para makapasok ako sa loob ng bahay. Dali-dali akong umakyat pero bago ko pa maabot ang ikalawang palapag ng bahay ay nahawakan ni Terrence ang kamay ko."Maxine, anong problema mo?" Nakita ko sa mata niya ang pag-aalala, ngunit hindi ko 'yon pinagtuunan ng pansin."Anong problema ko?" ulit ko sa tanong niya. "Kayo ang problema ko!" Sinubukan kong kumalma pero masyadong mahirap para sa akin ang sitwasyon ko ngayon.I saw how confused they were when I said that. Hindi sila makapagsalita dahil alam nilang hindi ako ayos — alam may mali."All of you
I looked at myself in the mirror, I have to be calm before leaving the house. Kailangan magmukhang natural ang lahat dahil kung hindi, baka mahalata ni Cheska ang balak ko.Kinuha ko ang isang backpack pati na rin ang sling bag ko. It was heavy, but I managed to handle them both.Paglabas ko sa kuwarto ay agad akong bumaba sa sala, doon ay nakita ko si Cheska habang kausap ang asawa niya."Umuwi ka pala?" usap ko kay Terrence. "Si Lucian?" tanong ko pa.Umiling siya. "Hindi siya umiwi, eh."Napakagat ako sa labi ko at tumango na lang. I should've expected that."Mauna na 'ko, baka ma-traffic pa kami papunta sa condo ng tita ko." Iyon na ang huling paalam ko sa kanila at deretsong lumabas ng bahay.Naghihintay na roon ang kotse na palagi kong sinasakyan kaya tinulungan na rin ako ng driver na isakay ang backpack ko na punong-puno.Naramdaman ko ang presensya nina Terrence at Cheska sa likod ko kaya naman hinarap ko sila para magpaalam muli."See you tomorrow?"They both nodded. "Babali
Sabay kaming naupo ni Tita Malou sa sofa pagtapos naming kumain. I missed this, kung minsan talaga ay naiisip ko kung ano kaya ang puwedeng mangyari kung hindi ko pinutol ang koneksiyon naming dalawa pag-alis ko sa probinsya."Nasaan nga pala si Tito Luis?" kuryosong tanong ko sa kanya."Dalawang araw sa Makati ang Tito Luis mo. Doon na siya tutuloy, pupuntahan niya na lang kami rito sa Martes."Tumango ako bilang sagot. So, they're just here for Tito Luis' work."Iyong nobyo mo? Hindi mo isinama, nasaan ba siya?"Napangiti ako sa tanong niya. Lucian is someone that I would love to brag about, not because he's rich, but because he's the best man for me... kahit pa nagagawa niyang magsinungaling at palaging nasa trabaho."Nasa trabaho siya, tita."Hindi na siya nagulat sa sinabi ko, bagkus ay natuwa pa siya. Alam ko na magugustuhan niya si Lucian dahil noon pa man, gusto na niyang mahanap ko ang lalaking magpapasaya sa akin. Akala niya nga noon ay babae rin ang gusto ko dahil ni isang
Limang na araw na ang nakalilipas simula noong tawag ako ni Lucian. Pagtapos no'n ay puro text na lang ang ginagawa niya, mas madalas pa nga kung tumawag si Cloud.Hindi ko maiwasang mag-alala sa kanya, pero kahit ganoon ay tiniis ko dahil sa tuwing tumatawag sa amin ni Sunny si Cloud, itinatanong ko naman kung kamusta na si Lucian.Hindi rin naman kami nagkikita ni Lucian sa bahay nila dahil kadalasan ay ala-una o alas-dos na siyang umuuwi para lang kumuha ng gamit. Sinubukan ko na intindihin ang sitwasyon niya dahil mukhang aligaga silang dalawa ni Cloud sa trabaho.Kung si Lucian ay umuuwi pa rito tuwing madaling-araw, si Cloud naman ay nananatili lang sa headquarters. Pati nga ang graduation ni Sunny ay hindi nila napuntahan — kami lang nina Cheska at Terrence ang pumunta at naghanda para sa graduation niya.Pero kahit ganoon ay hindi ako nakakita ng pagkadismaya sa mukha ni Sunny noong araw na 'yon dahil pinadalhan siya ng regalo ng mga kapatid niya. Panandalian siyang pumunta sa