Hunter 5: Getting Ready

Hunter 5: Getting Ready

Ilang araw na akong tambay sa library at sa ilang araw na ‘yon ay hindi pa rin umuuwi ang mga pinsan ko na nasa misyon. Nang tanungin ko naman si Lolo patungkol dito ay sinabi niya lang na maayos sila at wala dapat ipag-alala. May tiwala naman ako kay Lolo kaya kumalma rin naman ako.

Pinag-aralan ko rin ang mga pangalan ng mga packs at clans. Ang kanilang mga pangalan at ang mga pinuno. Hindi ko nga lang masyadong napag-aralan ang background ng pamilya ng lahat ng packs at clans dahil hindi ko na kaya. Ang mga mahahalagang bagay lang ang inalam ko at hindi na masyadong nag-explore pa.

My grandfather told me to learn about those packs and clans because it is a must. Para kahit papaano naman daw ay hindi ako maging clueless. Kahit naman sabihin nating mababait sila at hindi mananakit ng tao ay mayroon pa rin daw mga ruthless na mga namumuno.

There are five biggest and strongest packs and also five biggest and strongest clans and some of the rulers are ruthless. Nag-aalala nga ako dahil baka ang ‘yon pa ang maaari kong makasalubong sa daan. Ngunit sana naman ay hindi at balak kong oras na malaman ko ang katotohanan ay uuwi ako kaagad ng sa gano’n ay si Lolo naman ang kauusapin ko.

Ngayon naman ang araw na napagpasyahan kong kausapin si Lolo. Isang Linggo na ang nakalilipas at madami akong natutunan patungkol sa kanila. Hindi ko nga lang alam kung sapat na ba ang kaalaman ko ngunit mas mabuti na ito kaysa sa wala.

Ngayon ang araw na kailangan ko ng puntahan si Lolo upang umpisahan na ang paglalakbay ko. I don’t know if I am ready but I should be ready and know everything that I deserve to know. Buong akala ko ay normal ako ngunit hindi naman pala at hindi ko inisip kailan man na mangyayari sa akin ito.

But it’s already happening. What’s more, if I already started my journey? 

I knocked twice at ng marinig ko ang boses ni Lolo ay pumasok na ako. Nakita ko naman siyang mayroonh binabasa pero ng makita niya akong nakaupo na sa visitor’s chair ay ginilid niya ‘yon at hinarap ako habang mayroong masuyong ngiti.

“Umm… Lo?” Nahihiya kong wika na ikinangiti niya naman lalo.

But… I noticed that he looks younger than before. I mean, his wrinkles are gone and his skin is different… parang tila bumabata ang itsura ng aking Lolo o baka namamalik-mata lang ako? Maybe not…

“What is it, apo?” Malumanay niyang tanong.

Napailing-iling na lamang ako at hindi na lamang pinansin ang kaniyang itsura. Nilakasan ko na lang ang loob ko para itanong ang lugar na ‘yon. Ramdam ko ring siya lang ang makatutulong sa akin at wala ng iba sa mga oras na ito. Siya lamang ang maaasahan ko sa ngayon.

“Lolo, alam mo po ba kung saan ang Primrose City?” Tanong ko ngunit napatigil naman ako ng mayroon akong mapagtanto. “Or you really know where it is?” Tulad ng inaasahan ko ay napatango-tango ito habang may masayang ngiti sa labi.

“It’s early than I expected, huh?” Mayroon pa siyang binulong ngunit hindi nakaabot sa pandinig ko. Hindi naman ako nagsalita at nanatiling nakatingin lamang sa kaniyang hanggang sa tumayo siya. “Of course, young lady. I know that city very well…” tumayo ito kaya sinundan ko ito ng tingin. Nakita ko namang lumapit siya sa isa sa mga drawers niya.

Now I wonder… is my grandfather is just a hunter?

“I knew that your mother will order you to go to that city where you can only find the truth—well, half of the truth…” napakunot ang nuo ko dahil sa narinig mula sa kaniya.

What… does he mean?

What he said sounds interesting but I kept my mouth shut until he gets back to his seat. Napansin ko naman ang hawak niyang wooden box na medyo may kalakihan at nilapag niya ‘yon sa harapan ko bago tumingin sa akin.

“I’m thankful that you join your cousins from learning self-defense and handling weapons,” wika niya na tila inaasahan na niyang mangyayari ito. “I know that in your journey, if ever that you’ll be in danger, you can defend yourself since you are one of the best warriors of this family—one of the deadliest hunters if you just joined them hunting,” saad ni Lolo bago nagkibit-balikat.

I just gave him a tight smile bago niya binuksan ang box na nakalapag sa lamesa niya. Hinarap niya naman sa akin ito na siyang ikinagulat ko naman ng bahagya. Because what am I seeing right now is a gun. A pink gun. I’m not familiar when it comes to this thing but I only know it is a revolver.

“A-Ano pong gagawin ko diyan?” Takang tanong ko at tumingin kay Lolo. Napansin ko naman ang pagkakangiti nito at tila nahulaan ko na ang ibig niyang iparating.

I am used to seeing guns or any weapons, I can also wield them perfectly yet what’s going on right now is beyond my expectations. I just never imagined my grandfather giving me a gun and me, owning a deadly weapon. I just know how to use them, but owning one isn’t in my vocabulary.

“That’s your father’s gift for you when you turned 18. Bukod sa kwintas na binigay niya sa ‘yo na galing naman talaga sa Mama mo,” dahil sa sinabi ni Lolo ay wala sa sariling napahawak ako sa kwintas ko. “He gave you this because he saw how good you are when it comes to combat and handling weapons. He even expected you to join hunting even he doesn’t want to because it’s too dangerous ngunit nagkamali siya,” hindi ko naman maiwasang mapangiti dahil sa sinabi ni Lolo.

Naalala ko lang no’ng panahong tinanong niya ako no’ng mismong debut ko kung gusto ko daw ba maging hunter and he even told me that he will support me even he is against it. Pero wala naman dapat siyang ipag-alala dahil hindi ko rin naman ginustong maging isang hunter. Although, I tried hunting before ngunit hindi mga rogues at night vampires ‘yon.

I miss them really bad…

“But your father knows that even though you won’t be one of the hunters, he still gave this to you. ‘Yon ay dahil dadating ang panahon na magagamit mo rin ito at kaiilanganin and I think, this is the right time to give you this gift from your father because you will need this when you start your journey,” itinulak niya papalapit sa akin ang box na may lamang baril kaya napatingin ako ulit dito.

A gift from my father…

“You can use that in case of emergency and can carry that all the time. I know you like archery and crossbow more than guns but in your journey, you needed that the most,” bumuntong-hininga na lang ako at kinuha sa lalagyan nito ang baril.

Hindi naman siguro illegal ‘to, ‘no?

Hindi siya mabigat at ang ganda niyang hawakan. Bagay lang din sa babaeng kagaya ko lalo na ang kulay nito. Babaeng-babae. It perfectly fits on my hand then I aim it to the bookshelf and focus on my chosen target. Somehow, I can feel that I miss training with my cousins. Ang tagal naman kasi nila sa misyon nila.

“Here, that’s your bullets. Basta kapag nawalan ka na ng bala, tumakbo ka na lang,” wika ni Lolo sabay tawa na ikinailing ko na lang bago ibinaba ang baril. “But don’t worry, madami akong ipadadala sa ‘yong mga bala o kaya naman ay padadalhan na lang kita,” muli niyang wika bago ako napatingin sa mga bala nito at napansing marami-rami rin ito. Kumuha ako ng isa at napansing ito ang bala ng aming angkan.

Silver bullet at nakaukit dito ang apelyido namin. Cadwell. Pinagmasdan ko ito ng mabuti and realized that this single bullet can make a vampire or werewolf weak. Ibinalik ko naman ito sa lalagyan nito bago tumingin kay Lolo. I never like using guns because it’s too loud. Pwede namang lagyan ng silencer ngunit bahala na.

“Apo, ipaaalala ko lang sa ‘yo, once you reach that city, you should not use our family name and as long as you can, do not tell that you are one of the members of the strongest hunter. Instead, use your mother’s surname for your protection. And don’t trust anyone aside from your mother’s friend while you are there, are we clear?” Napatango ako at hindi na nagtanong pa bago binalik sa wooden box ang baril.

Sa totoo lang ay napakarami kong gustong tanungin kay Lolo ngunit hinayaan ko na lamang. Alam ko namang malalaman ko rin ‘yon ngunit hindi pa sa ngayon and Lolo won’t tell me either—halata naman sa kaniya. Dahil kung gusto niyang sabihin ang mga nalalaman niya sa akin ay sasabihin niya.

Hindi ko alam kung ano ang naghihintay sa akin sa lugar na ‘yon ngunit kailangan kong harapin ‘yon. Ito ang kapalaran ko at dapat kong tanggapin. Ngunit hindi ko hahayaan na masayang ang lahat ng sakripisyo ng mga magulang ko—ng pamilya ko kaya kung kaya kong labanan ang hindi magandang tadhana na naghihintay sa akin ay gagawin ko.

“Now, let me discuss the place where you should go…” mayroon naman siyang nilabas na isang mata kaya napatingin ako do’n ng mayroon siyang itinuro. “This is place is the old town where the portal of their world can be found. But it’s not that easy to enter their world, apo, dahil ang mga kagaya lamang nila ang maaaring makapasok dito o kaya naman ay kung nakatadhanan kang makilala ang mundo nila…” paliwanag ni Lolo na ikinaisip ko naman.

Kung gano’n… paano sila nakakapasok? O nakakapasok nga ba sila sa mundong ito?

“This is an old town yet if you are lucky to get inside of their world then you will find a beautiful city. In our case, binabantayan natin ang lugar na ito dahil madaming mga rogues at night vampires ang nakakapuslit at maaaring mapanakit ng mga inosenteng tao. We can also get in their world since the moon goddess blessed the good hunters to get inside of the world that she created,” napatango-tango naman ako dahil sa narinig mula kay Lolo.

We are one of the good hunters yet I can’t even use my surname—Cadwell once I’m already in this place.

“I know you can get inside and I am confident of that. The only thing is, I want you to be careful and don’t tell anybody what you just learned about yourself and why you are even in that place. Just pretend that you are lost. If you are seen by one of the packs and clans, you don’t have anything to worry about because they are good and harmless as long as they know that you completely lost. You won’t be in danger too because they have the rule that can’t harm humans. Tanging ang mga masasamang rogues at night vampires lang ang lumalabag sa batas na ‘yon,” muli akong napatango dahil sa sinabi ni Lolo at itinatak ‘yon sa aking isipan.

“Now, let’s talk about the city where you should go…” mayroon na naman siyang inilabas na mapa at tila kakaiba ‘yon ngunit kaagad ko namang naintindihan. “The first city is the Crestwood city—the former place where all werewolves are living but hundred years had passed, it changed. Dito na rin matatagpuan ang ilang mga angkan ng mga bampira habang ang Crimrose city naman ay ang dating tirahan ng mga bampira na tulad din ng sa Crestwood city ay nahaluan na rin ng mga taong-lobo,” tinuturo niya ang mga lugar na kaagad ko namang sinusundan ng tingin. “And lastly, Primrose city. Is the city where you should go and this is the city where you can find the white witches,” napatitig ako kung saan nakaturo si Lolo at hindi inalis ang tingin dito.

Ngayon ay habang nakatitig sa lugar na pakay ko ay nararamdaman kong handa na ako kahit na ano man ang malaman ko. Sana lamang ay makarating ako do’n ng maayos. But upon hearing those three cities, I just realized something…

Crimrose city is where Raine and her brothers are already living!

***