Aurora's Point of ViewHindi ko maalala ang sarili na dumaan sa ganitong kaba. May mga pinagdaanan ako noon, kung saan inilaban ko ang sarili ko, pero ngayon... buhay na ang pinaglalaban ko.Kapag makita nila ako at maabutan, paniguradong p*p*t*y*n nila ako.Tunay ngang d*m*ny* si Candice. Kaya niyang pumatay para lang sa sariling interes. Kaya niyang ipahamak ang iba para lang makuha ang gusto niya.Hindi pwedeng bumalik siya, hindi pwede, dahil mas delikado na ngayon ang buhay ni Alted at ng mga bata.Sa gitna ng pagtakbo at pakikipagsapalaran ay nagagawa ko pa silang isipin. Nagagawa ko pang isingit ang kapakanan nila, samantalang hinahabol na ako ng kamatayan."AAAHHHH!"Malakas akong napatili nang matisod ang paa ko ng isang bato. Tumilapon ang baril sa mga tuyong dahon kaya kaagad akong gumapang para hanapin iyon."Ayon!" Sigaw ng isang galit na boses.I quickly grabbed the gun when I found it. Hindi ako marunong sa paggamit ng baril pero itinutok ko iyon sa direksyon ng dalawan
Candice’s Point of ViewThings could have been easy. Kung sana sumunod lamang si Aurora sa hinihiling ko. Hindi sana kami nahihirapan pareho."Stop the car." Utos ko sa driver.Tumingin siya sa akin sa rearview mirror. Alam ko na magsusumbong siya kay Alted sa nangyari, kaya ngayon pa lang dapat na siyang balaan."Naaalala kita. Hindi ba baguhan ka pa lang na driver?" Tanong ko sa kaniya.Parang dalawa o tatlong taon pa lang siya sa amin.Nakita ko ang pamumutla niya. Napipilitan siyang tumango."O-opo.""May pamilya ka naman siguro?"Nagtaas ako ng kilay.Hindi siya agad nakasagot."M-ma'am, huwag niyo po idamay ang pamilya ko." Mahina ang kaniyang boses pero rinig ko.Tumango ako. Noon ko pa naunawaan kung gaano kahalaga ang pamilya sa mga mahihinang tao. Para sa kanila, iyon ang kanilang lakas, pero ang totoo, iyon ang kanilang malaking kahinaan.I've never been friends with our maids. Hindi ko sila personal na kilala, pamilyar lang sila sa akin pero hindi ko inaalam ang personal
Candice's Point of View I've seen him already naked. Nakita ko na ang buo niyang katawan noon. Kumalabog ang dibdib ko nang mapagtanto na mukhang may nangyari sa kanila ni Aurora kagabi. Umawang ang bibig ko nang makita ang mga mantsa ng dugo sa puting kubre kama. Sh*t! Something really happened to them. Agad akong nataranta at napaahon. The bloodstain is obviously an evidence of Aurora's first time! Hindi pwede na makita iyon ni Alted. Parang may hamog sa utak ko. Hindi agad ako nakapag-isip. I immediately stripped off my clothes. Nang wala na akong saplot ay saka pa lang ako nahiga sa kaniyang tabi. Lumundo ang kama, kaya naalimpungatan siya. Mabilis na tumibok ang puso ko nang pumihit siya paharap sa akin. Dahan-dahan na binuksan niya ang kaniyang mga mata at kumurap-kurap nang makita ako. "G-good morning." Utal kong bati. Nagsalubong ang kaniyang kilay. Mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko. Aurora and I are identical twin. Wala kami halos pagkakaiba. Maliban lamang s
Aurora's Point of View I HEARD small chattering from somewhere. Hindi lang ako sigurado kung sila sino ang nag-uusap. Masyadong mabigat ang talukap ng mga mata ko para mabuksan iyon nang tuluyan kaya kinailangan ko pang igalaw ang mga daliri ko sa kamay para masiguradong hindi ako na-paralyze. Nang maramdaman kong gumalaw kahit paano ang ilan kong daliri ay sinubukan kong imulat muli ang mga mata sa mabagal na paraan dahil wala akong lakas para biglain ang katawan ko. "She's awake!" Hindi ko pinansin ang sumigaw, nagpokus ako sa liwanag na unti-unti ko nang nasisilayan. Purong liwanag na masakit sa mga mata kaya bumagsak muli ang talukap ng mga mata ko pagkaraan. Pagod na pagod iyon kaya mukhang hihilahin na naman ako ng dilim. "Don't touch her. She needs to rest." Iyon ang huli kong narinig bago tuluyang sumama sa madilim na dimensyon. Hindi ko alam kung bakit pero dumaan ang pag-asa sa puso ko bago pa man ako tuluyang mawalan ng malay. "Mommy." I saw Snow. Mas
Aurora's Point of View Naramdaman ko ang paglapat ng stethoscope sa dibdib ko. Kasunod ay ang pagcheck sa pulsuhan ko at may ilan pang ginawa ang doktora na hinayaan ko na lamang. "She's fine. I could stay here, Mr. Dela Fuente so I could watch her for the whole day. Mamaya lang ay gigising siya ulit kaya kailangan ma-check natin kung may naaalala ba siya o wala. She needs to rest for awhile. Binabawi niya pa ang lakas niya." Imporma ng doktor. Dahil sa narinig, hinayaan ko muna ang sarili na muling makaidlip. Kung bakit sobrang hina ng katawan ko, hindi ko na rin alam. Basta magpapahinga na lamang muna ako. I could feel myself half-sleeping only. Hindi gaanong makatulog, kaya nang magawa kong imulat ulit ang mga mata ay hinanap ko agad ang doktora. Wala na sila Elizabeth at ang kapatid niya, tanging ang babaeng doktor na lamang ang naroon na ngayon ay may binabasang files. Nang mapatingin siya sa akin at makitang gising na ako, agad siyang tumayo mula sa couch. Lumapit siy
Aurora's Point of View Alam kong naiintindihan niya ako. Alam kong kilala niya kung sino ang tinutukoy ko. Ako itong naguguluhan sa kaniya. Tumigil siya sa pagbabalat ng mansanas. Ibinaba niya ang kutsilyo sa tray at gano’n din ang mansanas na hawak. Tumitig siya sa akin nang matiim at nakita kong pilit niyang pinagtatakpan ang emosyon sa mga mata. "How did you know my real name? Liza ang tawag sa akin ni Dra. De Guzman at ni Kuya Nexon." Puna niya. Napipilan ako. Hindi ko na alam kung paanong sasagutin ang tanong niya. Dahil sa oras na simulan kong magsabi sa kaniya ng isang salita ay uulanin na ako ng tanong. "Ligtas ba sila?" Wala sa sariling naitanong ko nang sumagi sa isip ko ang mga bata. Biglaan lang din ang paglabas no’n sa labi ko, pero hindi ko na binawi. Kumunot ang kaniyang noo at nagsalubong ang kilay. "Sino ka ba talaga? Imposibleng ikaw si Candice dahil nakita ko siya sa bahay nila Kuya Alted habang nakahimlay ka sa higaan at nag-aagaw buhay." Aniya sa n
Aurora's Point of View"DON'T move!" Malakas na sigaw ni Elizabeth nang maramdaman kong kumirot ang likod ko. Nagmamadaling lumapit siya sa akin at hindi lang isang beses na nagmura nang masilip ang bandage sa balikat ko. "Dumudugo na naman!" Aniya na iginaya ako paupo sa mahabang sofa sa salas. Mula rito ay diretsong matatanaw ang dalampasigan sa harap namin. Nakatayo malapit sa dagat ang rest house ni Nexon. Wala rito ang lalaki dahil may inaayos itong problema sa isang negosyo. Kaming dalawa lang ni Elizabeth ang narito. "Bakit kasi naglilinis ka ng mga muwebles!" Pasigaw na naman niyang sabi. "Ang tigas din ng ulo mo, Aurora. Look what you've done to yourself. Dumudugo na naman ang sugat mo! Minsan kasi pinapairal mo 'yang katangahan na meron ka." Siguro kung noon niya ito sinabi baka na-offend na ako, pero nasasanay na ako sa mga salitang binibitawan niya. Ganoon pala talaga siya, masyadong pranka at matalas ang dila. Noong una, hindi ko matanggap na ang isang Elizabeth
Aurora's Point of ViewNagsinungaling din ako sa kanilang lahat. Lalo na kay Alted. Sinubukan ko noon kumbinsihin siya na hindi ako si Candice, pero nang hindi niya ako binigyan ng pagkakataon na magpaliwanag, tuluyan ko rin na inangkin ang pagkatao ng asawa niya dahil sa pagiging makasarali ko. Naiinggit rin ako kay Candice, dahil lahat ng bagay na meron siya ay mga bagay na wala ako. Pamilya, mga anak, marangyang buhay at kalayaan. Iyon ang nagtulak sa akin na magpanggap. Matatanggap pa ba nila ako kung malaman nilang kagaya ni Candice ginamit ko rin sila sa ibang paraan? Hinawakan ni Elizabeth ang kamay ko at marahan iyong pinisil. "You've been good to them. Nakita ko iyon, nasaksihan ko at naramdaman kong wala kang masamang interes sa kanila kaya matatanggap ka nila. Aurora, hindi ka naging si Candice nang nasa puder ka ni Kuya Alted. Ikaw pa rin si Aurora noon dahil kung ikaw si Candice, hindi ka magiging mabuti sa kanila. You learned to love them, you cared for them, and you
Elizabeth's Point of View"Thank you." I said to Gerald.Muling naghiyawan ang mga tao. Nagtawanan ang kalalakihan na siyang ikinakunot-noo ko, but I didn't feel offended. Naguguluhan lang ako sa kanila."Hoy, tumigil na kayo. Baka matakot si Liza, sa sunod hindi na siya magpakita sa atin." Saway ng isang dating kaklase.I guess her name was Eda?I couldn't remember clearly. But it sounds like that."Ililipat ko na lang sa ibang table si Liza, pinagkakaguluhan niyo agad. Baka maculture shock sa atin." Saad ni Juliet saka lumapit sa akin.Ngunit umiling ako.Nakakahiya kung ililipat niya pa ako ng ibang upuan."No, it's okay, Juliet. I will stay here na lang." I said.Siguro naman okay lang na makasalamuha ko sila? They're loud and nosy, but they're not a threat. They won't trigger anything inside me, I guess."Sigurado ka? May dadating pang iba. Baka maingayan ka lang sa kanila." Mahinang sabi ni Juliet sapat para ako lamang ang makarinig.Ngumiti ako sa kaniya at pilit na pinakitang
Elizabeth's Point of View As I drove down the road, i'm starting to feel agitated. Kinakabahan ako nang husto habang palapit na ang sasakyan sa pusod ng bayan. Why am I feeling nervous? this isn't the first time I attended a birthday party. May mga naging kaibigan din naman ako noong college at may mga pagkakataon na sumasama ako sa mga party. Those were just few instances but at least I tried to socialize. Wala naman pagkakaiba ang birthday na pupuntahan ko ngayon sa mga napuntahan ko noon, 'di ba? Well, the difference is that, this time the birthday party is probably composed of people I knew from San Gabriel. I sighed, feeling defeated from my own thoughts. Nang matanaw ko na ang mga pamilyar na establismento ay mas lalo lamang akong kinabahan. Nakita ko na ang ilan kong mga naging kaklase noong high school. Nakausap ko na ang ilan, kaya dapat hindi na big deal sa akin kung makikita ko silang lahat ngayong gabi. I parked my car at the parking lot of Hillside Bistro.
Elizabeth's Point of ViewSince Kuya Nexon was off to go to La Trinidad, I settled myself on the couch for the past six hours. Watching mystery and sci-fic movies on my television and just enjoying my own company.It was four in the afternoon when I received a call from Juliet.Noong una, nag-aalangan pa akong sagutin iyon dahil alam ko ang mga posibleng dahilan kung bakit siya tumatawag. But then, I remembered that I promised to catch up with them when I'm just free.Juliet is my classmate from high school. Maayos naman ang naging relasyon namin noon at wala akong maalala na may nagawa siyang matinding kasalanan sa akin, kaya nang hingin niya ang number ko ay ibinigay ko naman.Nagkita kami sa birthday party ng isa rin sa naging kaklase ko noong highschool. That's where and when she asked my number.So now, why am I hesitating again? It's just a simple call, it won't hurt."Hi." I said as I answered her call."Liza!" Masaya niyang bati mula sa kabilang linya.Kahit na hindi ko naman
Elizabeth's Point of View Every weekdays ay nasa bahay ako ni Kuya Alted para asikasuhin ang kasal nila ni Aurora, kapag weekend naman ay umuuwi ako sa San Gabriel para makapagpahinga at para asikasuhin naman ang ibang bagay. Since last week, nakauwi na si Kuya Nexon kaya may kasama na rin ako sa villa, pero madalas pa rin siyang wala dahil inaasikaso naman niya ang mga negosyo ni Papa. "Do you really need to go to La Trinidad, Kuya?" Tanong ko habang sumusunod sa kaniya papunta sa kusina. Kagigising niya lang at mukhang maghahanda ng almusal para sa kaniyang sarili. "Yes. Si Mama ang nagsuggest sa Mayor na kunin akong judge sa pageant. Nakakahiya na hindi ko sila sisiputin kung si Mama mismo ang nagsabi kay Mayor. Besides, I have to help them to look for the best town's muse. Malapit na rin kasi ang pyesta sa La Trinidad." Ngumisi siya sa akin. I wrinkled my nose in return. Palusot ka pa. Ang sabihin mo, gusto mo lang makakita ng magagandang babae. Pinaikot ko ang mga
Elizabeth's Point of ViewMy parents are product of successful arrange marriage.Dati pa man, parte na ng tradisyon ng mga mayayamang tao sa San Gabriel ang ipagkasundo ang kanilang mga anak o apo sa ibang pamilya na may maayos na pinagmulan. Rich families marry rich families in order to continue the generational wealth they want to protect and pass down.Wala akong problema sa bagay na iyon dahil simula pagkabata, namulat na ako sa ganoong tradisyon. At isa pa, kung hindi ipinagkasundo si Mama at si Papa, hindi sana kami mabubuo ni Kuya Nexon.I smiled bitterly to myself.Everytime I think about my parents love story, I felt fascinated before. Now, I felt like... uncomfortable.Paano kung sila lamang ang exception sa maayos at matagumpay na arrange marriage? Paano kung hindi lahat ng ipinagkakasundo ay nagkakasundo?I didn't intend to think about Cassy and Zychi, but suddenly their image came in to my mind. Dahan-dahan naman akong umiling para makalimutan sila."I don't want to marry
Elizabeth's Point of ViewNang malaman ko na pakakasal na si Kuya Alted at Aurora, totoong naging masaya ako. Gusto kong maikasal si Kuya Alted sa babaeng kagaya ni Aurora— mabait, may mabuting puso, at mapagpatawad.Yes, she can easily forgive.Which feels unsettling to me. But I couldn't say it loud.Siguro hindi lang ako sanay na ganoon kadali magpatawad ang tao.How could she forgive Kuya Alted so fast? I mean, when I learned about Kuya Alted trying to find Aurora, I didn't tell him that she's living with me.Kahit na magpinsan kami at mahal ko siya, hindi ko nagustuhan na pinagtabuyan niya si Aurora nang ganoon lang kadali dahil sa pride niya. Alam ko na nahirapan siyang tanggapin ang katotohanan, lalo na kung bulag siya sa bagay na iyon, pero hindi ko kayang kalimutan na lang ang mga sakripisyo ni Aurora para sa kanila— para sa kaniya at sa mga bata.Pero sa kabila ng kabutihan at sakripisyo ni Aurora, walang puso niyang pinagtabuyan ang babae na animo’y hindi niya pagsisisihan
Elizabeth's Point of ViewSiguro dahil na rin sa kahihiyan kaya hindi ko na ginustong bumalik sa baba. Pansamantala na lang muna akong nagkulong sa kuwarto hanggang sa pakiramdam ko’y tapos na silang mag-almusal sa baba. Hindi ko na kayang bumalik at magkunwari na parang hindi ko sila tinakbuhan paalis.Now, I all want is to be at the comfort of my bed. Gusto ko nang umuwi, magpahinga at matulog. Gusto ko nang bigyaan ng kapayapaan ang sarili ko, pero hindi ko rin kayang umalis na lang nang hindi nagpapaalam ng maayos kay Nicole.Argh! This is all my fault anyway.Dahil sa gulat ay napatalon nang marinig ang sunod-sunod na katok mula sa pinto."Liza?" Ang pamilyar na boses ni Cassy ang tumawag mula sa labas.Now I don't know if that's a relief.Hindi ko gustong humarap sa kaninuman, pero mas mabuti na rin na si Cassy ang kumatok at hindi si Nicole o Zychi. Mas lalong hindi si Primo.Binuksan ko ang pinto at sinilip siya, nang makita na mag-isa lang siya at walang ibang kasama ay tinit
Elizabeth's Point of View Nang mag-umaga, iritang-irita ako kay Nicole at Zychi. They're sending me weird looks like they always did when they want to say something, but couldn't. And in exchange for that, I give them the worst death glares I could muster, so they will understand that I don't appreciate them glancing at me like that. Effected naman iyon kahit paano dahil nag-iiwas sila ng tingin pero maya't maya ay ibabalik na naman ang tingin sa akin. Nakakairita. Sa hapag-kainan ay tahimik kaming lahat. Magkatabing nakaupo si Nicole at Zychie at kami naman ni Cassy ang magkatabi. Sa harap ko ay si Nicole, at katapat naman ni Cassy ang kaniyang fiancé. Nang hindi na makayanan ang ginagawa nila, ibinaba ko ang kubyertos sa pinggan at tinitigan silang mag-pinsan. Tumingin din sila sa akin, ngayon ay biglang naging tensyunado si Nicole. "What's wrong? Ayaw mo nang kumain? O gusto mo ng ibang—" "Ano ba’ng problema niyo?" Putol ko sa kaniya. Her eyes widened a fraction,
Elizabeth'sI didn't wait for Primo to come back. I know myself better than wait for him.Muli kong binuksan ang shower at mabilis na nilinis ang katawan bago naglakad pabalik sa cottage.I was dripping wet, but I don't give a d*mn. Tulog na rin naman ang mga kasama ko kaya walang magrereklamo kung umakyat ako sa cottage nang basang-basa.Bago makaakyat sa hagdan ay naalala ko ang tuwalyang naiwan sa may dalampasigan. Binalikan ko ng tingin ang parte kung saan ko iniwan ang tuwalya, nang maispatan iyon ay dali-dali akong naglakad pabalik doon para kunin iyon.May mga buhangin na kumapit sa tuwalya kaya kailangan muna iyong ipagpag.Umihip ang malamig na nahangin. Nanginig naman ang katawan ko nang hinaplos nito ang balat ko. It was eerily weird to be out here at this hour.Siguro nga ay nababaliw na ako para isipin na lumangoy sa dagat nang ganitong oras. Pero kung hindi nangialam si Primo ay baka saglit lang din naman akong lumangoy at bumalik din agad sa cottage.I just want to clea