Aurora's Point of View Alam kong naiintindihan niya ako. Alam kong kilala niya kung sino ang tinutukoy ko. Ako itong naguguluhan sa kaniya. Tumigil siya sa pagbabalat ng mansanas. Ibinaba niya ang kutsilyo sa tray at gano’n din ang mansanas na hawak. Tumitig siya sa akin nang matiim at nakita kong pilit niyang pinagtatakpan ang emosyon sa mga mata. "How did you know my real name? Liza ang tawag sa akin ni Dra. De Guzman at ni Kuya Nexon." Puna niya. Napipilan ako. Hindi ko na alam kung paanong sasagutin ang tanong niya. Dahil sa oras na simulan kong magsabi sa kaniya ng isang salita ay uulanin na ako ng tanong. "Ligtas ba sila?" Wala sa sariling naitanong ko nang sumagi sa isip ko ang mga bata. Biglaan lang din ang paglabas no’n sa labi ko, pero hindi ko na binawi. Kumunot ang kaniyang noo at nagsalubong ang kilay. "Sino ka ba talaga? Imposibleng ikaw si Candice dahil nakita ko siya sa bahay nila Kuya Alted habang nakahimlay ka sa higaan at nag-aagaw buhay." Aniya sa n
Aurora's Point of View"DON'T move!" Malakas na sigaw ni Elizabeth nang maramdaman kong kumirot ang likod ko. Nagmamadaling lumapit siya sa akin at hindi lang isang beses na nagmura nang masilip ang bandage sa balikat ko. "Dumudugo na naman!" Aniya na iginaya ako paupo sa mahabang sofa sa salas. Mula rito ay diretsong matatanaw ang dalampasigan sa harap namin. Nakatayo malapit sa dagat ang rest house ni Nexon. Wala rito ang lalaki dahil may inaayos itong problema sa isang negosyo. Kaming dalawa lang ni Elizabeth ang narito. "Bakit kasi naglilinis ka ng mga muwebles!" Pasigaw na naman niyang sabi. "Ang tigas din ng ulo mo, Aurora. Look what you've done to yourself. Dumudugo na naman ang sugat mo! Minsan kasi pinapairal mo 'yang katangahan na meron ka." Siguro kung noon niya ito sinabi baka na-offend na ako, pero nasasanay na ako sa mga salitang binibitawan niya. Ganoon pala talaga siya, masyadong pranka at matalas ang dila. Noong una, hindi ko matanggap na ang isang Elizabeth
Aurora's Point of ViewNagsinungaling din ako sa kanilang lahat. Lalo na kay Alted. Sinubukan ko noon kumbinsihin siya na hindi ako si Candice, pero nang hindi niya ako binigyan ng pagkakataon na magpaliwanag, tuluyan ko rin na inangkin ang pagkatao ng asawa niya dahil sa pagiging makasarali ko. Naiinggit rin ako kay Candice, dahil lahat ng bagay na meron siya ay mga bagay na wala ako. Pamilya, mga anak, marangyang buhay at kalayaan. Iyon ang nagtulak sa akin na magpanggap. Matatanggap pa ba nila ako kung malaman nilang kagaya ni Candice ginamit ko rin sila sa ibang paraan? Hinawakan ni Elizabeth ang kamay ko at marahan iyong pinisil. "You've been good to them. Nakita ko iyon, nasaksihan ko at naramdaman kong wala kang masamang interes sa kanila kaya matatanggap ka nila. Aurora, hindi ka naging si Candice nang nasa puder ka ni Kuya Alted. Ikaw pa rin si Aurora noon dahil kung ikaw si Candice, hindi ka magiging mabuti sa kanila. You learned to love them, you cared for them, and you
Aurora's Point of ViewTatlong linggo na ako rito sa kanila at nagtatago. Sila ang gumagalaw para sa akin. Si Nexon ang nagbabayad ng mga tauhan para bantayan sila Snow at Winter gano’n din ang mga kilos ni Candice. They have the evidence now, hindi na kami mahihirapan sa husgado kung dumating man sa pagkakataon na kailangan namin magharap doon. "Sigurado ka?" Nanantya niyang tanong at naglakad palapit sa study-table at kinuha roon ang kaniyang cellphone. "Ayaw kong patagalin ito, Elizabeth. Hindi ligtas ang mga bata kapag kasama nila si Candice. Hindi ako matatahimik hangga't hindi siya nawawala sa buhay nila Alted." Binuksan niya ang screen ng cellphone at tumipa roon. Umalingawngaw ang boses sa speaker at agad niyang itinapat sa akin ang screen para makita ang video doon. Naroon ang isa sa dalawang lalaking humabol sa akin noon. "Si Mrs. Candice Dela Fuente ang nag-utos sa amin! Si Ma'am Candice!" Sigaw ng lalaki habang malinaw ang mukha niyang takot na takot. "B-binayaran n-
Aurora's Point of View PARANG tumatambol ang puso ko sa loob at gusto na no’n lumabas. Chopper ni Nexon ang ginamit namin para agad makarating ng San Gabriel kung saan bumaba ang chopper sa helipad na pagmamay-ari ni Primitivo. Mas mabilis kung chopper ang gagamitin kaya kahit unang beses ko iyon, tinapangan ko na lamang ang loob ko. Hindi na rin ako masyadong naglikot sa takot na baka mahulog o kaya ay dumugo ang sugat ko sa likod. Pababa pa lang kami nakasimangot na si Elizabeth at mas lalo pang sumimangot nang salubungin kami ng isang lalaki na pamilyar na rin sa akin. Si Primitivo. Narinig ko ang sinabi ni Nexon kanina, paniguradong magbabangayan daw ang dalawa kaya kailangan kong intindihin sila. Tama nga naman si Nexon dahil pababa pa lang kami ng hotel nagbabangayan na silang dalawa. Hanggang sa makapasok kaming tatlo sa loob ng elevator hindi pa rin sila natigil. "Gusto ng kapatid mo na ako mismo ang maghatid sa inyo." Ani Primitivo na sinulyapan pa ako ng tingin
Aurora's Point of View Mauuna sa amin si Nexon para bisitahin sila Alted ngayong umaga at masiguradong nakahanda na ang lahat dahil ako lamang ang hinihintay nila para magsimula na ang lahat. Hindi ko alam ang buong plano pero nangako silang dalawa na magiging ligtas ang lahat sa pagdating ko. Kahit alam kong kaya niya iyong gawin, hindi pa rin mawala sa puso ko ang pangamba. I couldn't make my heart safe now. Dahil alam ko, hindi pa man nagsisimula ang lahat, durog na ang puso ko. The hardest slap comes from the reality. Pero hindi lang yata sampal ng reyalidad ang iginawad sa akin, suntok at tadyak na rin. Natatakot ako. Hindi kay Candice, kung hindi kay Alted at sa mga bata. Hindi ko alam kung dahil ba sa bilis ng pagpapatakbo ng sasakyan ni Elizabeth o sadyang mabilis lang talaga lumipas ang oras kaya natagpuan ko na lamang ang sarili na nasa tapat nang malaking gate ng mansyon ni Alted. Mayroon guard doon noon pa man pero sa tuwing nakikita niya ang pamilyar na SUV na
Aurora's Point of View "Come on." Untag ni Elizabeth na itinagilid pa ang ulo papunta sa direksyon ng hagdan. Sumunod ako sa kaniya papaakyat at nang matapat sa malaking pintuan na nakabukas at tuluyang napuno ng samu't saring emosyon ang puso ko. "Nexon!" That loud growl ruined the peacefulness. Alam kong boses iyon ni Alted kaya nagmamadaling pumasok si Elizabeth. Nanatili ang tipid kong hakbang dahil sa takot na baka nagkakagulo na sila ng tuluyan sa loob. Sa salas. "Put that down!" Another growl. "Kuya Alted! Hayaan mo si Kuya Nexon!" Boses ni Elizabeth iyon. Tuluyan kong naipasok ang sarili at natagpuan ang senaryo. Nakatutok ang baril ni Nexon kay Candice habang may hawak rin si Candice na baril at nakatutok na ngayon sa lalaking nakasalampak sa sofa. Si Alted ay nakatayo at halata ang galit sa mukha at gustong lapitan si Nexon, pero pinigilan na ito ni Elizabeth. Ang mga katulong ay nahintatakutang gumilid. "This is insane!" Malakas na sigaw ni Candice at mula sa pagk
Aurora's Point of View Dahil sa namayaning katahimikan, tanging paghikbi na lamang ni Snow at ni Winter ang naririnig. Nag-angat sila sa akin ng tingin kahit na hilom ng luha ang kanilang mga mata. Walang lumabas na salita sa labi nila pero alam kong marami silang gustong sabihin. Natigilan lamang ako nang haplusin ni Winter ang kwentas na suot ko. Bumaba rin ang tingin ko roon at napagtantong iyon ang naging basehan nila para makilala ako. Suot ko pa rin ang kwentas. Singsing lang ang kinuha sa akin ni Candice noon, dahil akala niya iyon lang ang mahalaga. Ngayon na nasa akin pa rin ang kwentas, buong puso akong nagpapasalamat na naalala nila ang bilin ko sa kanila. "Ano ba?!" Galit na boses iyon ni Candice dahilan para mapatingin kami sa kaniya. Sinubukan niyang umalis sa pwesto niya, pero hinawakan siya ng mariin sa braso ng babaeng pulis. Nagpumiglas pa siya habang nadedepina ang galit at iritasyon sa mukha niya. "Take her," ani Elizabeth nang makabawi. "Make sure na hi
Aurora's Point of View"Sabi sa'yo, Kuya Alted. Hindi ka na niyan babalikan." Mahina ngunit dinig kong sabi ni Elizabeth na sinundan pa ng mahinang tawa."Babalik siya, Liza. Babalikan niya kami." Mabagal ngunit may diin niyang sagot.My throat went dry. My heart stopped beating. The world suddenly stopped spinning.Malakas na tumawa si Elizabeth at naglakad palapit para lang punasan ang mga luha ni Snow. Pinutol ko agad ang tingin kay Alted at itinuon iyon kay Elizabeth na ngayon ay bumaling na rin sa akin at ngumiti.Nakita niya rin ang luha sa mga mata ko. Lumiit ang kaniyang ngiti, ngunit mas naging payapa ang emosyon sa kaniyang mga mata. Hindi ko na nakita ang pag-aalala."Uwi ka na raw," aniya sa nang-aasar na tono."Baka mamaya si Kuya Alted naman ang umiyak kapag hindi ka pa sumama."Binuksan niya ang pinto ng backseat at tiningnan si Winter na tahimik sa tabi ko. Sumunod siya nang ngumiti si Elizabeth. Pumasok si Winter sa sasakyan at saglit pa akong sinulyapan. Tiningnan ni
Aurora's Point of View"Come on, Mommy!" Nagpababa si Snow kay Alted at sabay silang lumapit ni Winter sa akin para hawakan ang magkabila kong kamay at igaya palabas ng bahay.Nilingon ko si Elizabeth. There's a sudden adrenaline rush. Malakas na tumambol ang puso ko. Pinapalayas niya na ba ako?Gumilid si Alted nang mapadaan kami sa gawi niya at hinayaan lang ang kaniyang mga anak na hilahin ako palabas ng bahay. Hindi ko alam ang dapat na sabihin, lalo na nang makalabas kami at tuluyan nila akong hilahin palapit sa sasakyan na nakaparada. Mas lalo pa akong naguluhan nang makitang sa likod ng sasakyan ni Alted inilagay ng dalawang katulong ang mga gamit na ibinaba nila.Alam kong akin iyon dahil imposibleng kay Elizabeth iyong maleta at duffle bag. Isa pa, kinumpirma ni Elizabeth na gamit ko iyon.Nakasunod na pala sa amin si Alted kasama si Elizabeth na ngumiti pa ng matamis kahit na nakikita niyang naguguluhan ako sa mga nangyayari. Humakbang siya palapit sa akin."Kapag pinaalis
Aurora's Point of View"Ihuhulog din kita, makita mo!" Muli ay sigaw niya at nagmamartsang lumapit, pero ibinaba ko na si Winter para lang makatakbo kami palayo habang tumatawa.Nakisali na rin si Snow na gusto rin kaming hulihin. Tumakbo si Snow palapit sa amin, kasabay ng pagsugod ni Elizabeth mula sa kabilang parte ng pool. Tumakbo kami palayo ni Winter habang magkahawak kamay."Run!" Sigaw ni Winter.Napuno ng tawanan ang buong villa.Pagod na si Winter sa pagtakbo kaya nahuli rin kami ni Elizabeth, hinawakan niya ako sa braso at hinila palapit sa pool, medyo nanghihina pa ako dahil sa kakatawa, kaya nang itulak niya ako ay mabilis akong kumapit sa kamay niya para makahanap ng suporta.Sa huli, dalawa kaming bumagsak sa pool."Mommy!" Natatawang sigaw ni Winter at ni Snow.Malakas na tawanan nila Snow at Winter ang bumati sa amin nang makaahon kaming dalawa ni Elizabeth.Ganoon ang laging nangyayari, nagtutulakan, naghahabulan at nagtatawanan kaming apat. Walang kapaguran ang kam
Aurora's Point of ViewLimang katulong ang galing sa mansyon na ipinadala rito para magsilbi pansamantala dahil narito ang mga bata. Dalawa ang nagbabantay kay Snow at kay Winter, tatlo naman ang nagluluto at nagdadala ng pagkain dito sa amin.Ngayon ko lang talaga napagtanto na maaaring buhay prinsesa si Elizabeth, pero pinipili niya lang ang mamuhay nang mag-isa upang matuto sa maraming bagay na sarili niya lang ang inaasahan. Marunong siyang magluto, maglinis, maglaba at iba pang gawaing-bahay, samantalang may taga-silbi naman sila sa kanilang bahay."Kapag ikinasal ka, si Cassiopeia ang kunin mong maid of honor, ha?" Basag niya sa katahimikan.Agad na nagsalubong ang dalawa kong kilay. Kunot-noo ko siyang tiningnan."Ha?" Naguguluhan kong tanong. Hindi ko alam kung bakit bigla na lamang niya iyong sinabi.Ngumiti siya sa akin at sumimsim sa inumin."Just in case," nagkibit-balikat siya.“Malay mo, maikasal ka, tapos kailangan mo ng maid of honor. I suggest, si Cassiopeia ang kuni
Hindi ko alam kung ano pa ang mararamdaman. Parang lumubo ang puso ko sa loob dahil sa pagtawag ni Winter sa totoo kong pangalan.She smiled."I like your name." Dagdag niya pa."Aurora is Sleeping Beauty's real name. Your name is a princess' name. Mommy Aurora."Mommy Aurora?Iniangat ko ang isang kamay para lamang haplusin ang pisngi ni Winter. Parang may mainit na kamay na humahaplos sa puso ko dahil sa pagbanggit niya sa pangalan ko.It really means a lot to me. Noon, hindi ko alam kung magagawa ba nila akong tanggapin bilang ako. Bilang si Aurora, at hindi bilang si Candice.Kaya nakakataba ng puso na marinig mula sa kaniyang labi ang pagbigkas ng dati ay walang halaga kong pangalan."Aurora."Nag-angat ako ng tingin nang marinig ang boses ni Elizabeth. Nakapasok na pala sila sa bahay ni Alted.Mula kay Elizabeth, bumaling ang tingin ko kay Alted. Matigas pa rin ang ekspresyon ng kaniyang mukha."Daddy." Tawag ni Snow sa kay Alted.Nagbaba ako ng tingin. Medyo kinabahan din dahil
Aurora's Point of View Siya ang unang nagbawi ng tingin upang balingan ng tingin si Elizabeth. Alted. He's here. "Pinayagan kaming sumama ni Daddy." Ani Winter. Nakita ko ang pagtango ni Elizabeth sa sinabi ni Alted na hindi ko narinig dahil sumabay si Winter. Naunang naglakad ang babae palabas, sumulyap sa amin ulit si Alted at sumunod din palabas ng bahay. Sinundan ko sila ng tingin hanggang sa maglakad sila palayo. Patungo sa pool side sa labas. Pumitik ako sa reyalidad at ibinalik ang atensyon sa dalawang prinsesita na yakap ko. "G-gusto niyong kumain? Nagbreakfast na ba kayo?" Tanong ko. Masyado pang maaga, baka hindi pa sila kumakain. Mariin ang titig sa akin ni Winter, samantalang nakangiti naman ng magaan si Snow. "Done na Mommy." Sagot ni Snow na ipinulupot muli ang dalawang kamay sa batok ko. Lumapit siya para patakan ng halik ang pisngi ko. Humagikhik siya pagkatapos. Natigilan ako, hindi dahil sa paghalik at sa paghagikhik niya, napatulala ako sa kaniya nang mai
Aurora's Point of ViewMalaki pa rin ang ngiti sa labi ni Snow nang nagmamadaling tumakbo papunta sa pinto ng bahay.Wala akong lakas para suklian ang matamis niyang ngiti, pero nang marinig ko ang boses niya, parang hinaplos ng mainit na kamay ang puso ko.Bumalot agad ang matinding kasiyahan sa sistema ko, kasabay ng pagragasa ng pangungulila sa bawat parte ng pagkatao ko, dahilan para mangilid ang luha sa mga mata ko.My heart is aching deep inside. Ang alam ko masaya ako, sobrang saya, pero bakit nakakaramdam ako ng matinding kirot sa kaibuturan ng puso ko?Sinalubong sila ni Elizabeth para pagbuksan ng pinto dahil hindi ko na magawang umalis sa kinatatayuan ko.Dire-diretso naman si Snow sa pagpasok ng bahay nang mabuksan ang pinto, hindi na niya halos tinapunan ng tingin ang kaniyang Tita Liza dahil nagmamadali siyang tumakbo papunta sa akin.She held her small arms up. Patakbo siyang lumapit at umamba ng yakap."Mommy!" She excitedly shouted.Idinipa niya ang mga kamay kaya aga
Aurora's Point of View Isinubo niya ang tinapay bago nagpatuloy. "Oo, nagkamali ka. Sabihin natin na nagsinungaling ka sa kanila, pero may ginawa ka ba na ikinasama nila? Wala naman, hindi ba? Naging mabuti ka sa kanila." Ibinaba niya muli ang pagkain at matiim akong tinitigan. "Nasaktan lang si Kuya Alted kasi huli na para malaman niya ang totoo at hindi pa iyon gaanong maliwanag sa kaniya. He was shocked to know the truth! Kahit naman ako, noong nalaman ko ang totoo, hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko. Hindi madali na tanggapin na lang iyon agad, Aurora. Naguluhan din ako." Naalala ko bigla na hindi siya agad naging mabait sa akin. Kahit na inaalagaan nila ako ni Nexon, nakikita ko pa rin sa kaniyang mga mata ang pag-aalinlangan, ang pagkamuhi, at ang pagkalito. It was hard. Kahit sa sarili ko noon, hindi ko magawang tanggapin agad na magkapatid kami ni Candice kaya magkamukhang-magkamukha kami. "If you really love my cousin, as well as the kids, hindi ba dapat na
Aurora's Point of View "We are just going to visit them, Aurora. Hindi naman tayo matutulog sa bahay ni Kuya Alted, babalik din tayo agad kapag palubog na ang araw! Or even before the sun sets!" Puno ng frustrasyon ang boses ni Elizabeth. Tiningnan ko siya at nagbuntong-hininga. Sumunod siya sa akin nang pumasok ako sa kusina. Hindi maipinta ang kaniyang mukha at halatang nasira na ang kaniyang umaga dahil sa patuloy kong pagtanggi. Gusto ko naman e, gustong-gusto kong sumama, pero hindi ko pa kaya. Kahit anong pilit ko sa sarili. Kahit akong kumbinsi ko. Naduduwag pa rin ako. Maisip ko pa lang na makikita ko si Alted sa bahay niya kapag bumisita kami ngayong araw ay para na akong binubuhusan ng malamig na tubig. Wala akong mukhang ihaharap sa kaniya. Ayaw ko rin pahirapan ang mga bata. Naiintindihan ko ang galit ni Alted sa akin. Naiintindihan ko kung hanggang ngayon ay galit pa rin siya sa akin. Wala nang dahilan para tanggapin niya ako sa pamamahay niya. Sabihin man natin na