Aurora's Point of ViewHinawakan ko siya sa dibdib at marahan siyang itinulak para makalayo ako ng bahagya. Hinayaan niya ako pero nanatiling nakayakap ang kamay niya sa bewang ko. Binitawan ko ang tuwalya para lang maikulong ang mukha niya sa dalawa kong palad.I saw the pain in his eyes. Namumungay iyon at namumula pero sa gitna ng dilim ng kaniyang kwarto, dahil tanging lampshade lang ang nagbibigay liwanag, malinaw kong nakita ang takot na ngayon ko lang nakitang naroon sa mga mata niya."I love you." I said before kissing him.Sa una ay nabigla siya sa ginawa ko, pero kalaunan nakabawi rin agad.I full heartedly kiss him without inhibition. Alam kong mali, pero sabi ng puso ko ito ang tama. He will find out the truth but I am tired of hiding from the truth. Mahal ko siya, iyon ang totoo at habang may natitirang panahon sa akin gusto kong alam niya at maramdaman niyang mahal ko siya bilang si Aurora.I clutched my arms on his nape and pulled him closer to me. He caressed the small
Aurora's Point of View He kissed my neck, the cherry on my breast, my earlobe, the side of my lips, my underboob, my tummy and even my eyelids. Lahat na yata ng parteng pwede niyang mahalikan pinuntahan niya. And I couldn't stop myself from moaning when I suddenly felt his manhood. D*mn! Hindi ko man lang namalayan na natanggal na niya ang pants na suot, at ngayon kagaya ko, wala na rin siyang saplot. My heart is pumping so fast inside my ribcage. It will hurt me. It will hurt him, too. Kahit lasing siya alam kong mararamdaman niya iyon. Pero desido na ako kaya nang lumapat muli ang labi niya sa labi ko, hindi ko na iyon pinakawalan. I kissed him fully. Iniyakap ko sa likod niya ang dalawang kamay habang nararamdaman ko ang init na tumutupok na sa buo kong pagkatao. His manhood's poking in my entrance and teasing me. D*mn! It makes me go crazy. I spread my legs wider, letting him know that I want him inside. I felt the tip of his thick shaft. I let myself getting busy with his lip
Aurora's Point of ViewMAY mga bagay sa mundo na kahit anong pilit natin, sa panaginip lang natin makukuha, doon lang natin maaangkin ng buo. Sa panaginip lang natin pwedeng maabot. Dahil sa reyalidad, tila malabong mangyari.Ngayon, nakikita ko si Alted at pwede ko rin hawakan kung gugustuhin ko. Hindi ko lang magawa.Alas tres pa lang ng umaga pero gising na gising na ang diwa ko. At ang pinakamagandang pagbati sa umaga ay ang makita siyang mahimbing na natutulog sa tabi ko. Malaya ko na ngayong mapagmamasdan ang bawat angulo at detalye sa kaniyang mukha.From the thick black eyebrows and eye lashes, to his proud pointed nose, to that bow shaped lips and defined square jaw. God. Surely you take time for making him looks so gorgeous.Noon hindi ko inakala na mamahalin ko siya. Hindi ko kailanman naisip na mahuhulog ako sa kaniya.Naaalala ko ang sarili ko bilang isang takot na babae dahil sa pinapakita niyang galit. The way his piercing eyes darted on me, the way he gritted his teeth
Aurora's Point of ViewMaaga pa pero dire-diretso na agad ako sa bathroom at naligo sa mainit na agos ng tubig. Matapos ang pahirapang pag-ihi dahil sa matinding hapdi no’n, ngayon lang ako nakaramdam ng ginhawa sa ilalim ng shower. It feels good and relaxing. Parang nababawasan nito ang hapdi at pananakit ng pribado kong parte.Nang matapos ako, nagpalit agad ng cotton shorts at t-shirt. Nagagawa ko nang pagdikitin nang maayos ang hita ko kahit medyo masakit pa rin iyon. Kahit ang puson ko, sumasakit rin.Nadatngan ko si Sonya at Nay Consing sa kusina na nagsisimula nang magluto para sa almusal. Ngumiti ako sa kanila at tumulong na rin.Panay ang sulyap sa akin ni Nay Consing habang naghihiwa ng sibuyas kaya hindi ko mapigilan ang sariling salubungin ang tingin niya."Bakit po, Nay Consing?"Ngumiti siya."Wala naman. Parang may nagbago lang sayo." Aniya na may naglalarong ngiti sa mga mata."P-po? Siguro kasi naligo ako?"Bigla ay tumawa siya at mukhang kanina niya pa iyon pinipigil
Aurora's Point of View Nang umusad ang sasakyan ay bumalik din sa alaala ko ang lahat. Kung paanong napunta ako rito. Hindi malinaw ang mga pangyayari pero alam kong plano iyon ni Auntie Leonora, hindi lang ako sigurado kung may kinalaman ba rito si Auntie Pacita. I was once a dreamer for my own freedom. Pangarap ko noon pa man ang makalayo sa buhay na mayroon ako kayna Auntie Pacita, pumunta sa ibang lugar, magtrabaho at mamuhay ng payapa. Kung may pagkakataon man na makahanap ng makakasama hanggang sa pagtanda, huli na iyon sa mga gusto kong matupad. Kaso biglang nagbago ang takbo ng pangyayari. Sa isang kisap-mata nagising na lamang ako sa isang marangyang mansyon kung saan nakatira ang isang lalaki na may malaking galit sa akin. Ipinagpipilitan na asawa niya ako, na ang pangalan ko ay Candice at pinapamukha sa akin ang mga ginawa kong masama. Pinagbibintangan akong magnanakaw, manggagamit at mapagpanggap. Galit at takot ang naramdaman ko para sa kaniya. Galit dahil hindi ako a
Aurora's Point of ViewHINDI ko alam kung nasusuka lang ba ako o mamamatay na sa sobrang sakit ng ulo. Nanghihina na ako, kasabay ng paghalukay sa tiyan ko dahil sa matinding pagkahilo. Ramdam kong nasa sasakyan pa ako, pero masyado pang magulo ang isip ko para maintindihan ang mga nangyayari.Hindi rin nakakatulong ang pagpintig ng ugat sa utak ko at ang mabilis na pagpapatakbo sa sasakyan. Nang subukan kong magmulat ng mga mata, nanlalabo ang paningin ko. Tanging malabong liwanag lamang ang nakikita ko."T*ng*n*!" Malakas na sigaw ng isang boses.Ang sunod na pangyayari ang mas nagpahilo sa akin, dahil malakas na kumabig ang manibela at gumiwang ang sasakyan.Mariin akong pumikit para hindi maduwal, pero nagpatuloy ang kawalan ng balanse ng nagmamaneho kaya hindi lang iisang beses na tumama ang ulo ko sa salamin ng sasakyan.Gusto kong sumigaw nang biglang huminto ang sasakyan at muntikan na akong tumilapon."P*t*ng*n* Pedrino!" Sigaw ng isang garalgal na boses kasabay ng malakas n
Aurora's Point of ViewHindi ko maalala ang sarili na dumaan sa ganitong kaba. May mga pinagdaanan ako noon, kung saan inilaban ko ang sarili ko, pero ngayon... buhay na ang pinaglalaban ko.Kapag makita nila ako at maabutan, paniguradong p*p*t*y*n nila ako.Tunay ngang d*m*ny* si Candice. Kaya niyang pumatay para lang sa sariling interes. Kaya niyang ipahamak ang iba para lang makuha ang gusto niya.Hindi pwedeng bumalik siya, hindi pwede, dahil mas delikado na ngayon ang buhay ni Alted at ng mga bata.Sa gitna ng pagtakbo at pakikipagsapalaran ay nagagawa ko pa silang isipin. Nagagawa ko pang isingit ang kapakanan nila, samantalang hinahabol na ako ng kamatayan."AAAHHHH!"Malakas akong napatili nang matisod ang paa ko ng isang bato. Tumilapon ang baril sa mga tuyong dahon kaya kaagad akong gumapang para hanapin iyon."Ayon!" Sigaw ng isang galit na boses.I quickly grabbed the gun when I found it. Hindi ako marunong sa paggamit ng baril pero itinutok ko iyon sa direksyon ng dalawan
Candice’s Point of ViewThings could have been easy. Kung sana sumunod lamang si Aurora sa hinihiling ko. Hindi sana kami nahihirapan pareho."Stop the car." Utos ko sa driver.Tumingin siya sa akin sa rearview mirror. Alam ko na magsusumbong siya kay Alted sa nangyari, kaya ngayon pa lang dapat na siyang balaan."Naaalala kita. Hindi ba baguhan ka pa lang na driver?" Tanong ko sa kaniya.Parang dalawa o tatlong taon pa lang siya sa amin.Nakita ko ang pamumutla niya. Napipilitan siyang tumango."O-opo.""May pamilya ka naman siguro?"Nagtaas ako ng kilay.Hindi siya agad nakasagot."M-ma'am, huwag niyo po idamay ang pamilya ko." Mahina ang kaniyang boses pero rinig ko.Tumango ako. Noon ko pa naunawaan kung gaano kahalaga ang pamilya sa mga mahihinang tao. Para sa kanila, iyon ang kanilang lakas, pero ang totoo, iyon ang kanilang malaking kahinaan.I've never been friends with our maids. Hindi ko sila personal na kilala, pamilyar lang sila sa akin pero hindi ko inaalam ang personal
Aurora's Point of View Siya ang unang nagbawi ng tingin upang balingan ng tingin si Elizabeth. Alted. He's here. "Pinayagan kaming sumama ni Daddy." Ani Winter. Nakita ko ang pagtango ni Elizabeth sa sinabi ni Alted na hindi ko narinig dahil sumabay si Winter. Naunang naglakad ang babae palabas, sumulyap sa amin ulit si Alted at sumunod din palabas ng bahay. Sinundan ko sila ng tingin hanggang sa maglakad sila palayo. Patungo sa pool side sa labas. Pumitik ako sa reyalidad at ibinalik ang atensyon sa dalawang prinsesita na yakap ko. "G-gusto niyong kumain? Nagbreakfast na ba kayo?" Tanong ko. Masyado pang maaga, baka hindi pa sila kumakain. Mariin ang titig sa akin ni Winter, samantalang nakangiti naman ng magaan si Snow. "Done na Mommy." Sagot ni Snow na ipinulupot muli ang dalawang kamay sa batok ko. Lumapit siya para patakan ng halik ang pisngi ko. Humagikhik siya pagkatapos. Natigilan ako, hindi dahil sa paghalik at sa paghagikhik niya, napatulala ako sa kaniya nang mai
Aurora's Point of ViewMalaki pa rin ang ngiti sa labi ni Snow nang nagmamadaling tumakbo papunta sa pinto ng bahay.Wala akong lakas para suklian ang matamis niyang ngiti, pero nang marinig ko ang boses niya, parang hinaplos ng mainit na kamay ang puso ko.Bumalot agad ang matinding kasiyahan sa sistema ko, kasabay ng pagragasa ng pangungulila sa bawat parte ng pagkatao ko, dahilan para mangilid ang luha sa mga mata ko.My heart is aching deep inside. Ang alam ko masaya ako, sobrang saya, pero bakit nakakaramdam ako ng matinding kirot sa kaibuturan ng puso ko?Sinalubong sila ni Elizabeth para pagbuksan ng pinto dahil hindi ko na magawang umalis sa kinatatayuan ko.Dire-diretso naman si Snow sa pagpasok ng bahay nang mabuksan ang pinto, hindi na niya halos tinapunan ng tingin ang kaniyang Tita Liza dahil nagmamadali siyang tumakbo papunta sa akin.She held her small arms up. Patakbo siyang lumapit at umamba ng yakap."Mommy!" She excitedly shouted.Idinipa niya ang mga kamay kaya aga
Aurora's Point of View Isinubo niya ang tinapay bago nagpatuloy. "Oo, nagkamali ka. Sabihin natin na nagsinungaling ka sa kanila, pero may ginawa ka ba na ikinasama nila? Wala naman, hindi ba? Naging mabuti ka sa kanila." Ibinaba niya muli ang pagkain at matiim akong tinitigan. "Nasaktan lang si Kuya Alted kasi huli na para malaman niya ang totoo at hindi pa iyon gaanong maliwanag sa kaniya. He was shocked to know the truth! Kahit naman ako, noong nalaman ko ang totoo, hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko. Hindi madali na tanggapin na lang iyon agad, Aurora. Naguluhan din ako." Naalala ko bigla na hindi siya agad naging mabait sa akin. Kahit na inaalagaan nila ako ni Nexon, nakikita ko pa rin sa kaniyang mga mata ang pag-aalinlangan, ang pagkamuhi, at ang pagkalito. It was hard. Kahit sa sarili ko noon, hindi ko magawang tanggapin agad na magkapatid kami ni Candice kaya magkamukhang-magkamukha kami. "If you really love my cousin, as well as the kids, hindi ba dapat na
Aurora's Point of View "We are just going to visit them, Aurora. Hindi naman tayo matutulog sa bahay ni Kuya Alted, babalik din tayo agad kapag palubog na ang araw! Or even before the sun sets!" Puno ng frustrasyon ang boses ni Elizabeth. Tiningnan ko siya at nagbuntong-hininga. Sumunod siya sa akin nang pumasok ako sa kusina. Hindi maipinta ang kaniyang mukha at halatang nasira na ang kaniyang umaga dahil sa patuloy kong pagtanggi. Gusto ko naman e, gustong-gusto kong sumama, pero hindi ko pa kaya. Kahit anong pilit ko sa sarili. Kahit akong kumbinsi ko. Naduduwag pa rin ako. Maisip ko pa lang na makikita ko si Alted sa bahay niya kapag bumisita kami ngayong araw ay para na akong binubuhusan ng malamig na tubig. Wala akong mukhang ihaharap sa kaniya. Ayaw ko rin pahirapan ang mga bata. Naiintindihan ko ang galit ni Alted sa akin. Naiintindihan ko kung hanggang ngayon ay galit pa rin siya sa akin. Wala nang dahilan para tanggapin niya ako sa pamamahay niya. Sabihin man natin na
Aurora's Point of ViewHapon nang makabawi ako sa lahat ng pagkakatulala at pagkawala sa sarili. Ang dami kong iniisip, dahilan para mapagod na lamang ako at walang magawa sa buong maghapon.Alas kuatro y media nang bumaba ako at maabutan sa sala si Elizabeth na mag-isang nanonood ng romantic movie.Nag-order pa siya ng dalawang pizza na ngayon ay nakapatong sa coffee table kasama ang popcorn at juice. Napailing ako sa sarili. Akala ko nasa taas siya at nagkukulong sa kuwarto.Lumapit ako at tumabi sa kaniya sa pagkakaupo sa mahabang sofa. Saglit niya akong nilingon at ibinalik din agad ang tingin sa flatscreen.“What happened to your eyes?” Tanong niya, ngunit ang mga mata ay nakapako na sa television.Hindi ko siya sinagot.Umupo ako sa kabilang dulo. Siya naman ay nakaupo rin sa kabilang dulo ng sofa. Ang kaniyang mga paa ay nakapatong sa sofa, bahagya siyang nakaharap sa akin, ngunit ang kaniyang ulo ay nakatutok sa flatscreen.“Get yourself some pizza.” Aniya.Iniabot niya sa aki
Aurora's Point of View I shifted on my seat. Ngayon ko lang din napansin na halos hindi na ako humihinga dahil sa pakikinig sa kaniya. "Nabuntis niya si Candice, but she didn't really love him. She has a lover in Lanayan. Iyong kababata niya, kaya ayaw niyang dito magpakasal para hindi malaman ng lalaking iyon na kasal na siya kay Kuya Alted. Pero sa huli, nalaman din ng lalaki, ang Auntie mismo ni Candice ang nagsabi do’n sa lalaki kaya ayon," umiling siya. "Nagpakamatay." Patuloy siya sa pag-iling. "Nasa ibang bansa pa no'n sila Kuya Alted, kaya nang makauwi, huli na nang nalaman ni Candice. Then everything turned out complicated. Sinisi niya si Kuya Alted sa lahat. Muntik niya pang ipalaglag sila Snow at Winter dahil sa galit na nararamdaman dahil sa pagpapakamatay no’ng lalaki. Mas lalo pa akong nagalit sa kaniya kasi lumabas lang na hindi niya naman pinakasalan si Kuya Alted dahil gusto niya, pinakasalan niya alang-alang sa pera. Goodness!" Naramdaman kong lumalamig na ang ga
Aurora's Point of View"Twelve years old lang siya no’n nang mangyari ang aksidente. Tita Dem and Tito Astren didn't make it. They were declared dead on arrival. Si Kuya Alted lang ang nakaabot sa ospital." Humina ang kaniyang boses at tuluyan siyang nagpakawala ng malalim na buntong-hininga."It was hard for him. Bata pa siya masyado para maiwan mag-isa. Kaya dinala siya ni Papa sa bahay noon para sa amin muna tumira hanggang sa gusto niya. Maraming naiwan na ari-arian at negosyo sila Tito Astren kaya si Papa muna ang humawak no’n habang hinihintay si Kuya Alted na makapagtapos, dahil siya lang naman ang magmamana ng lahat sa huli. Si Papa at Mama muna ang kumupkop at tumayong magulang sa kaniya."Marahil, iyon din ang rason kung bakit sobrang lapit ni Alted kay Elizabeth at kay Nexon. Magkakasama pala silang lumaki."Madalas, nakikita ko siyang umiiyak ng tahimik sa kaniyang kuwarto. Bata pa ako masyado para mapansin ang mga problema ng ibang tao, pero sa tuwing nakikita ko siyang u
Aurora's Point of ViewAlas nuebe nang gabi nang bumaba ako sa kusina para magtimpla ng gatas. Madalas, nahihirapan akong makatulog lalo na kung marami ang iniisip. Kaya bumababa ako para magtimpla ng gatas.Matatanaw mula sa dining area ang malaking swimming pool sa labas. Bago dumiretso sa kusina, nasulyapan ko ang pamilyar na pigura ni Elizabeth na nakatayo malapit sa pool.Mukhang may kausap siya dahil hawak niya ang kaniyang cellphone malapit sa tainga.Saglit na kumunot ang noo ko nang makitang pabalik-balik siya, tila hindi mapakali.Baka may problema?Kaysa tumuloy sa kusina, dumiretso ako sa double doors para lumabas ng bahay. Aligaga masyado si Elizabeth, baka mayroong problema."Of course not, Kuya!"Hindi marinig mula sa loob ang kaniyang boses, pero ngayon na nasa labas na ako'y napuno agad ng galit niyang tono ang pandinig ko."Why is it that it's my fault now? Masisisi mo ba ako kung nagalit din ako sa ginawa niya do’n sa tao? He was unfair! Dapat lang na may makuha siy
Aurora's Point of View "No, it's okay." Maagap na tugon ni Deo. Seryoso ang ekspresyon ng kaniyang mukha. "Virginia is just messing around, Aurora. I'm sorry." Dagdag niya. "She really likes to sell me around like a pizza." I awkwardly smiled at him. Hindi ko alam kung seryoso siya o hindi, pero ayaw kong makipag-date na lang ng ganoon. Kahit pa biro lang ni Virginia, mas mabuti nang malinaw sa amin. Marahan na tumawa si Virginia. "Ang hina mo talaga sa babae, Deo." Tumawa rin si Elizabeth. Hindi ko alam kung ano ang nakakatawa sa nangyari. "We have to go. Mauna na kami sa inyo." Paalam ni Elizabeth. Nilingon niya ako at tumango. Naglakad kami paalis, ngunit sa may pinto pala naghihintay ang sales lady na may dalang limang paper bag. "Thank you for purchasing, Miss Dela Fuente." Nakangiting sabi ng sales lady. Tinanggap ni Elizabeth ang paper bags at tumango. Lumabas kami sa store. Dala ko ang mga pinamili niya para sa kambal, samantalang dala naman niya ang mga bagong pape