Aurora's Point of ViewNaabutan ko si Sonya na may hawak na gitara bago pa man kami makarating sa bulwagan na magdadala sa likod ng bahay. Mas gusto ko iyon doon dahil malawak ang tanaw kong kapaligiran, maraming puno na pinasadya at may iron chair na naroon at isang pabilog na mesa na gawa sa matigas na punong kahoy."Saan mo iyan dadalhin, Sonya?" Baling ko sa kaniya at hinayaang maiwan ni Manang Osmet dahil tumuloy ito sa paglalakad.Tiningnan niya ang gitara at kunot ang noong bumaling ulit sa akin."Ito po?" Itinaas niya pa ng bahagya ang gitarang dala.Tumango ako."Kay Bert po ito." Sagot niya at pinamulahan agad ng pisngi."Dadalhin ko sana sa kaniya, hiniram ko po kasi kahapon."Ni hindi na niya ako kayang tingnan ng diretso kaya napatawa naman ako. Bakit ba namumula siya sa tuwing binabanggit si Bert?"Pwede bang mahiram saglit?"Kung kanina ay nahihiya siyang tingnan ako, ngayon naman ay nanlaki ang mata niya at tila nagulat pa sa sinabi ko. Ngumiwi siya pero kalaunan iniab
Aurora's Point of ViewKaso hindi, hindi ganoon ang nararamdaman ko ngayon. Natatakot na ako. Natatakot na baka makita niya at mapuna ang maliit na detalye na magsasabing hindi ako ang asawa niya."I'm planning to visit the summer house in Elteko." Basag niya sa katahimikan na namayani sa aming dalawa. Tinitimbang ko pa kung titingnan ko siya o hihintayin na lang na matapos siyang magsalita."Kahit dalawang buwan lang na bakasyon doon. I know Snow and Winter would love to visit the place. What do you think?" Tanong niya.Nang mabanggit niya ang pangalan ng mga anak niya doon ako napalingon sa kaniya at tinitigan siya. Sa Elteko? Hindi ko alam ang lugar na iyon pero base na rin sa sinabi niyang summer house at planong pagbabakasyon doon ng dalawang buwan ay mukhang masaya ang lugar na iyon at bakasyunan. Kung kanina ay bumigat lang ang dibdib ko, ngayon naman ay parang nalunod iyon at tuluyan nang hindi nakaahon at naubusan ng hangin. Kinagat ko ang ibabang labi.Plano niyang dalhin a
Aurora's Point of View“Sonya, dalhan mo ng meryenda si Bert doon. Oh, ito.” Ibinigay ni Nay Consing ang tray sa babae.Ngumiwi si Sonya, ngunit bago pa man umapila ang babae ay pinanlakihan na ito ng mga mata ni Nay Consing kaya wala itong nagawa kung hindi dalhin ang meryenda kay Bert na ngayon ay nililinis ang mga sasakyan sa garahe.Kaya't naiwan kaming dalawa habang may sinusupil na ngiti ang ginang."Si Sonya pa talaga ang pinagdala niyo, Nay Consing, e alam niyo naman na nahihiya iyon kay Bert." Nangingiti kong sabi.Tumawa ng marahan si Nay Consing.Gustong-gusto niya talaga na inaasar ang dalawa. Halata rin naman kasi na nagkakamabutihan na si Sonya at Bert. Hindi ko lang alam kung kailan at paano nagsimula pero ngayon ay napansin kong may kakaiba sa tinginan at ngitian nilang dalawa.Marahil lumiliit na ang mundo para sa akin kaya kahit ang ibang bagay na labas na sa buhay ko ay napapansin ko na.Napapailing na tumingin sa akin si Nay Consing at nang makitang nangingiti rin
Aurora's Point of ViewMas lalo pang nagkagulo ang mga paru-parong nagliliparan sa tiyan ko at hindi na ako mapakali. "I said, come here. Sit beside me." He commanded slowly.Kahit pa man nagdadalawang-isip ako kung uupo ba ako sa tabi niya o hindi, sa huli ay umupo rin ako at nag-iwas sa kaniya ng tingin dahil sa hiyang nararamdaman. Hiya dahil dalawa lang kami ngayon sa library at nararamdaman kong walang sino man ang magbabalak na pumunta rito. Imposible rin na maligaw sila Winter at Snow rito dahil alam kong mahimbing ang tulog ng kambal ngayon.Dahil nasa pinakadulo ako ng sofa at malaki pa ang espasyo sa kaniyang gilid ay ipinatong niya rin ang mga paa sa sofa at ang sunod niyang ginawa ang nagpatigil sa akin.Nahiga siya sa aking hita at maagap na pumikit habang kitang-kita ko ang bawat detalye ng kaniyang mukha. Mukhang pagod na pagod nga siya. Malalim ang bawat niyang paghinga na para bang may nakadagan na mabigat na bagay sa kaniyang dibdib."May problema ba?" Malumanay ko
Aurora's Point of View"You're here all day. Don't you get bored?" Tanong niya muli.Ang mga mata niya ay nakatingin ng mataman sa akin. Kahit parang tipid ang mga salita niya naghihintay pa rin siya ng maayos na sagot mula sa akin."Minsan." Pag-amin ko. Totoo naman iyon."Kapag wala rito ang mga bata tapos wala rin akong magawa. Hindi naman sa nagrereklamo ako na paulit-ulit nalang ang ginagawa ko araw-araw, tulad ng magluto, magdilig, maglinis ng bahay, maghugas... Pero minsan kasi, parang dahil sa paulit-ulit na iyon, parang nakakabagot na rin."Alam na alam ko na kung ano ang dapat gawin sa umaga hanggang sa gabi. Araw-araw ba naman na narito lang ako at iyon lang talaga ang magagawa ko. Sa laki ng mansyon niya at sa lahat ng mga bagay na narito, parang lahat ng iyon ay alam ko na.Tinitigan niya ako, matagal, nanunuri at parang may malalim na iniisip."What are your plans then, paano kapag umalis na ako?" Bigla'y tanong niya.Napaisip naman ako. Nag-iwas ako ng tingin sa kaniya
Aurora's Point of View"Miss Candice, saan po ito ilalagay?" Pinagmasdan ko ang hawak na mga paperbag ni Bert nang itaas niya iyon.Ngumiti ako sa kaniya. "Dalhin mo lahat iyan sa kwarto ng mga bata."Sinundan ko ng tingin si Snow at Winter na ngayon ay papaakyat na sa marmol na hagdan habang hawak ni Sonya. Nang makita kong papasok na sila ng mansyon bumaling ako sa ilan pang paperbag na nasa loob ng sasakyan na hindi nadala. Hindi ko alam na aabutin ng apat na oras ang pagpasyal at pagbili ng mga bagong laruan nila Snow at Winter.Nang makuha ang pitong malalaking paperbag doon naman nasira ang katahimikan ng paligid dahil sa ingay na galing sa cellphone. Sunod-sunod na ring at pagvibrate ng cellphone. Dali-dali kong hinalukay ang slingbag na dala at hinanap doon ang kulay itim na cellphone. Hindi ako maalam sa mga brand ng cellphone pero alam kong mamahalin iyon base na rin sa style at processing nito.Awtomatikong umangat ang sulok ng labi ko nang makita ang numero ni Alted."Hell
Aurora's Point of ViewHumarap ako sa kaniya at hindi mapigilang magtaka. Ako? May bisita?"Sino po?" Nakakunot noo kong tanong."Kamag-anak niyo po. Nasa harden po, kanina pa po iyon naghihintay." Mataman na sagot ng katulong bago umalis.Kamag-anak? Umawang ang labi ko at agad na nagkarera ang puso ko.Madali akong humakbang papunta sa harden at nakasabay ko pa si Nay Consing na papunta rin doon na may dalang meryenda.Nang tuluyan akong makalapit sa lilim ng punong mangga kung saan nakaupo sa upuang gawa sa kahoy ang isang pamilyar na babae, agad akong natigilan. Ang malapad nitong likod at ang buhok nitong bagsak dahil sa mga kimekal ay sobrang pamilyar sa akin."A-auntie Leonora?" Tawag ko, halos kapusin ng hininga.Mula sa panunuri sa mga halaman, bumaling ang kaniyang tingin sa akin at nang makita ako ay agad na tumayo at ngumiti."Candice!" Sigaw niya na may bahid ng tuwa.Umawang ang aking bibig hindi dahil nakumpirma kong siya nga, kung hindi sa pangalan na tinawag niya sa a
Aurora's Point of ViewMarahas akong umiwas ng tingin at mariin na tinikom ang bibig. Utang na loob ko pa ngayon ang lahat ng bagay na ito? Naisip niya pa iyon? Pinagplanuhan niya ito dahil sa kasakiman niya sa pera, kagaya na kagaya siya ni Auntie Pacita.Sa huli pera pa rin ang importante para sa kanila, wala ng ibang mahalaga kumpara sa pera. Gawain niya rin ba ito kay Candice noon? Posible, dahil ramdam ko ang kumpyansa niya ngayon na may maibibigay talaga ako sa kaniya kapalit ng ginawa niya."Wala akong pera." Matigas kong sagot.Nagsalubong ang kaniyang kilay."Imposible!" Maagap niyang sigaw. "Kaonti lang naman ang hinihingi ko sa'yong tulong."Halata ang pagkaagresibo sa boses niya at handa siyang ipagpilitan iyon. Anong akala niya? Na pumasok ako rito at nagtrabaho kay Alted bilang kinatawan ng asawa nitong si Candice at siniswelduhan ako kapalit no'n? Paano ako magkakaroon ng pera? Ano, trabaho ba ang pagpapanggap bilang si Candice?!Nagtatagis ang bagang ko dahil sa mati
Elizabeth's Point of View"Thank you." I said to Gerald.Muling naghiyawan ang mga tao. Nagtawanan ang kalalakihan na siyang ikinakunot-noo ko, but I didn't feel offended. Naguguluhan lang ako sa kanila."Hoy, tumigil na kayo. Baka matakot si Liza, sa sunod hindi na siya magpakita sa atin." Saway ng isang dating kaklase.I guess her name was Eda?I couldn't remember clearly. But it sounds like that."Ililipat ko na lang sa ibang table si Liza, pinagkakaguluhan niyo agad. Baka maculture shock sa atin." Saad ni Juliet saka lumapit sa akin.Ngunit umiling ako.Nakakahiya kung ililipat niya pa ako ng ibang upuan."No, it's okay, Juliet. I will stay here na lang." I said.Siguro naman okay lang na makasalamuha ko sila? They're loud and nosy, but they're not a threat. They won't trigger anything inside me, I guess."Sigurado ka? May dadating pang iba. Baka maingayan ka lang sa kanila." Mahinang sabi ni Juliet sapat para ako lamang ang makarinig.Ngumiti ako sa kaniya at pilit na pinakitang
Elizabeth's Point of View As I drove down the road, i'm starting to feel agitated. Kinakabahan ako nang husto habang palapit na ang sasakyan sa pusod ng bayan. Why am I feeling nervous? this isn't the first time I attended a birthday party. May mga naging kaibigan din naman ako noong college at may mga pagkakataon na sumasama ako sa mga party. Those were just few instances but at least I tried to socialize. Wala naman pagkakaiba ang birthday na pupuntahan ko ngayon sa mga napuntahan ko noon, 'di ba? Well, the difference is that, this time the birthday party is probably composed of people I knew from San Gabriel. I sighed, feeling defeated from my own thoughts. Nang matanaw ko na ang mga pamilyar na establismento ay mas lalo lamang akong kinabahan. Nakita ko na ang ilan kong mga naging kaklase noong high school. Nakausap ko na ang ilan, kaya dapat hindi na big deal sa akin kung makikita ko silang lahat ngayong gabi. I parked my car at the parking lot of Hillside Bistro.
Elizabeth's Point of ViewSince Kuya Nexon was off to go to La Trinidad, I settled myself on the couch for the past six hours. Watching mystery and sci-fic movies on my television and just enjoying my own company.It was four in the afternoon when I received a call from Juliet.Noong una, nag-aalangan pa akong sagutin iyon dahil alam ko ang mga posibleng dahilan kung bakit siya tumatawag. But then, I remembered that I promised to catch up with them when I'm just free.Juliet is my classmate from high school. Maayos naman ang naging relasyon namin noon at wala akong maalala na may nagawa siyang matinding kasalanan sa akin, kaya nang hingin niya ang number ko ay ibinigay ko naman.Nagkita kami sa birthday party ng isa rin sa naging kaklase ko noong highschool. That's where and when she asked my number.So now, why am I hesitating again? It's just a simple call, it won't hurt."Hi." I said as I answered her call."Liza!" Masaya niyang bati mula sa kabilang linya.Kahit na hindi ko naman
Elizabeth's Point of View Every weekdays ay nasa bahay ako ni Kuya Alted para asikasuhin ang kasal nila ni Aurora, kapag weekend naman ay umuuwi ako sa San Gabriel para makapagpahinga at para asikasuhin naman ang ibang bagay. Since last week, nakauwi na si Kuya Nexon kaya may kasama na rin ako sa villa, pero madalas pa rin siyang wala dahil inaasikaso naman niya ang mga negosyo ni Papa. "Do you really need to go to La Trinidad, Kuya?" Tanong ko habang sumusunod sa kaniya papunta sa kusina. Kagigising niya lang at mukhang maghahanda ng almusal para sa kaniyang sarili. "Yes. Si Mama ang nagsuggest sa Mayor na kunin akong judge sa pageant. Nakakahiya na hindi ko sila sisiputin kung si Mama mismo ang nagsabi kay Mayor. Besides, I have to help them to look for the best town's muse. Malapit na rin kasi ang pyesta sa La Trinidad." Ngumisi siya sa akin. I wrinkled my nose in return. Palusot ka pa. Ang sabihin mo, gusto mo lang makakita ng magagandang babae. Pinaikot ko ang mga
Elizabeth's Point of ViewMy parents are product of successful arrange marriage.Dati pa man, parte na ng tradisyon ng mga mayayamang tao sa San Gabriel ang ipagkasundo ang kanilang mga anak o apo sa ibang pamilya na may maayos na pinagmulan. Rich families marry rich families in order to continue the generational wealth they want to protect and pass down.Wala akong problema sa bagay na iyon dahil simula pagkabata, namulat na ako sa ganoong tradisyon. At isa pa, kung hindi ipinagkasundo si Mama at si Papa, hindi sana kami mabubuo ni Kuya Nexon.I smiled bitterly to myself.Everytime I think about my parents love story, I felt fascinated before. Now, I felt like... uncomfortable.Paano kung sila lamang ang exception sa maayos at matagumpay na arrange marriage? Paano kung hindi lahat ng ipinagkakasundo ay nagkakasundo?I didn't intend to think about Cassy and Zychi, but suddenly their image came in to my mind. Dahan-dahan naman akong umiling para makalimutan sila."I don't want to marry
Elizabeth's Point of ViewNang malaman ko na pakakasal na si Kuya Alted at Aurora, totoong naging masaya ako. Gusto kong maikasal si Kuya Alted sa babaeng kagaya ni Aurora— mabait, may mabuting puso, at mapagpatawad.Yes, she can easily forgive.Which feels unsettling to me. But I couldn't say it loud.Siguro hindi lang ako sanay na ganoon kadali magpatawad ang tao.How could she forgive Kuya Alted so fast? I mean, when I learned about Kuya Alted trying to find Aurora, I didn't tell him that she's living with me.Kahit na magpinsan kami at mahal ko siya, hindi ko nagustuhan na pinagtabuyan niya si Aurora nang ganoon lang kadali dahil sa pride niya. Alam ko na nahirapan siyang tanggapin ang katotohanan, lalo na kung bulag siya sa bagay na iyon, pero hindi ko kayang kalimutan na lang ang mga sakripisyo ni Aurora para sa kanila— para sa kaniya at sa mga bata.Pero sa kabila ng kabutihan at sakripisyo ni Aurora, walang puso niyang pinagtabuyan ang babae na animo’y hindi niya pagsisisihan
Elizabeth's Point of ViewSiguro dahil na rin sa kahihiyan kaya hindi ko na ginustong bumalik sa baba. Pansamantala na lang muna akong nagkulong sa kuwarto hanggang sa pakiramdam ko’y tapos na silang mag-almusal sa baba. Hindi ko na kayang bumalik at magkunwari na parang hindi ko sila tinakbuhan paalis.Now, I all want is to be at the comfort of my bed. Gusto ko nang umuwi, magpahinga at matulog. Gusto ko nang bigyaan ng kapayapaan ang sarili ko, pero hindi ko rin kayang umalis na lang nang hindi nagpapaalam ng maayos kay Nicole.Argh! This is all my fault anyway.Dahil sa gulat ay napatalon nang marinig ang sunod-sunod na katok mula sa pinto."Liza?" Ang pamilyar na boses ni Cassy ang tumawag mula sa labas.Now I don't know if that's a relief.Hindi ko gustong humarap sa kaninuman, pero mas mabuti na rin na si Cassy ang kumatok at hindi si Nicole o Zychi. Mas lalong hindi si Primo.Binuksan ko ang pinto at sinilip siya, nang makita na mag-isa lang siya at walang ibang kasama ay tinit
Elizabeth's Point of View Nang mag-umaga, iritang-irita ako kay Nicole at Zychi. They're sending me weird looks like they always did when they want to say something, but couldn't. And in exchange for that, I give them the worst death glares I could muster, so they will understand that I don't appreciate them glancing at me like that. Effected naman iyon kahit paano dahil nag-iiwas sila ng tingin pero maya't maya ay ibabalik na naman ang tingin sa akin. Nakakairita. Sa hapag-kainan ay tahimik kaming lahat. Magkatabing nakaupo si Nicole at Zychie at kami naman ni Cassy ang magkatabi. Sa harap ko ay si Nicole, at katapat naman ni Cassy ang kaniyang fiancé. Nang hindi na makayanan ang ginagawa nila, ibinaba ko ang kubyertos sa pinggan at tinitigan silang mag-pinsan. Tumingin din sila sa akin, ngayon ay biglang naging tensyunado si Nicole. "What's wrong? Ayaw mo nang kumain? O gusto mo ng ibang—" "Ano ba’ng problema niyo?" Putol ko sa kaniya. Her eyes widened a fraction,
Elizabeth'sI didn't wait for Primo to come back. I know myself better than wait for him.Muli kong binuksan ang shower at mabilis na nilinis ang katawan bago naglakad pabalik sa cottage.I was dripping wet, but I don't give a d*mn. Tulog na rin naman ang mga kasama ko kaya walang magrereklamo kung umakyat ako sa cottage nang basang-basa.Bago makaakyat sa hagdan ay naalala ko ang tuwalyang naiwan sa may dalampasigan. Binalikan ko ng tingin ang parte kung saan ko iniwan ang tuwalya, nang maispatan iyon ay dali-dali akong naglakad pabalik doon para kunin iyon.May mga buhangin na kumapit sa tuwalya kaya kailangan muna iyong ipagpag.Umihip ang malamig na nahangin. Nanginig naman ang katawan ko nang hinaplos nito ang balat ko. It was eerily weird to be out here at this hour.Siguro nga ay nababaliw na ako para isipin na lumangoy sa dagat nang ganitong oras. Pero kung hindi nangialam si Primo ay baka saglit lang din naman akong lumangoy at bumalik din agad sa cottage.I just want to clea