Chapter 1

LIYANNA'S POV

"NO, hindi ako magpapakasal kay Liya. Hindi ko siya mahal." Galit na sigaw ni Carlos.

Kasalukuyan kaming nandito sa sala nila. Hindi ko alam ang nangyari basta nagising na lang ako kanina na masakit ang gitnang bahagi ng aking katawan. Hindi ko rin inaasahan na nasa tabi ko ang matalik kong kaibigan at pareho kaming walang saplot sa katawan.

"Magpapakasal ka and that's final. Hindi mo puwedeng takasan ang ginawa mo kay Liya!" Galit na sabi ng daddy ko.

"Iho, bakit hindi mo subukan. Besides she's your bestfriend." Sabi ni Tita Rona kay Carlos.

"That's the point mom, she's my best friend at hindi ko kayang magpakasal sa kanya!" Kalmado pero may diin sa boses ni Carlos. Masaktan ako sa mga narinig ko buhat sa kanya.

"Sana naisip mo 'yan bago mo ginalaw ang anak ko. Hindi ako makakapayag na hindi mo pakasalan ang anak ko." Galit na galit na daddy ko kaya pinapakalma ito ni mommy.

Ako naman ay walang ibang magawa kundi ang umiyak na lang. Nalilito ako, hindi ko alam ang sasabihin ko. Hindi ko rin puwedeng kontrahin ang mga magulang ko. Nag-iisang anak ako kaya ganito ang reaksiyon nila.

"Okay, fine papakasalan ko siya." Biglang sabi ni Carlos na ikinagulat ko. Nang tumingin ako sa kanya ay isang masamang tingin ang ibinigay niya sa akin.

"Okay na pala ang lahat. Mabuti naman iho at hindi ka mahirap kausap." Sabi ng daddy ko kay Carlos.

Isang civil wedding ang naging kasal namin ni Carlos. Pamilya lang namin ang tanging nakakaalam ng lahat. Pagkatapos nang kasal ay lumipat na kami sa bago naming bahay. Iniregalo sa amin ng parents namin.

"Doon ka sa kabilang room!" Galit na sabi sa akin ni Carlos.

"Sige," tanging sagot ko sa kanya at mabilis na pumasok sa aking magiging silid.

Kami lang na dalawa ni Carlos ang narito. Hindi siya kumuha ng kasambahay dahil nais daw niyang matuto ako sa mga gawaing bahay. Isang linggo na simula noong ikasal kami ni Carlos pero para lang ako wala sa kanya. Palagi siyang galit at sinisigawan ako.

Madaling araw na pero matiyaga akong naghihintay sa asawa ko. Bumukas ang pintuan at pumasok si Carlos. Magulo ang buhok nito at bakas sa mukha niya na pagod siya.

"Bakit ngayon ka lang umuwi?" Tanong ko sa asawa ko.

"Puwede ba! Stop acting like a good wife, dahil hindi bagay sa 'yo. Nakakasuka!" Galit na sigaw sa akin ni Carlos.

"Gusto ko lang naman itanong kasi hininta—"

"How many times do i need to tell you na hindi tayo mag-asawa. So stop acting like that! Asawa lang kita sa PAPEL!" Parang isang sampal ang sinabi niya sa akin. Tumingin ako sa kanya at nakita ko ang galit sa mga mata niya.

Pinipilit kong maging mabuting asawa sa kanya pero hindi niya 'yon nakikita. Lahat ng ginagawa ko ay laging pangit sa paningin niya.

"Hinintay kita," mahinang sabi ko.

"Wala akong pakialam! Get out in my room!" Sigaw niya sa akin.

"Hanggang kailan ka ba magkakaganyan? Hindi na ikaw ang kaibigan ko," umiiyak na tanong ko sa kanya.

"Labas, lumabas kana!" Sigaw niya ulit sa akin.

Mabilis akong lumabas sa silid niya. Pumasok ako at dumapa sa kama ko. Hindi ko na siya kilala. Hindi na siya ang kaibigan ko. Mahirap ba akong mahalin? Hindi ba ako kamahal-mahal? Iyon ang mga tanong na paulit-ulit kong itinatanong sa sarili ko.

Si Carlos ang best friend ko. Ang kakampi ko sa lahat ng bagay NOON. Hindi na ngayon, dahil malaki na ang pinagbago niya. Araw-araw ay masasakit na salita ang natatanggap ko sa kanya. Masakit para sa akin na nakikita siyang nagkakaganyan. Mahal ko siya hindi bilang isang kaibigan kundi bilang isang lalaki. Umiyak ako ng umiyak para mailabas ko ang lahat ng sakit na nararamdaman ko. Hanggang sa hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.

Napabangon ako bigla dahil may malamig na natapon sa mukha ko. Nang idilat ko ang mga mata ko ay bumungad sa akin ang mukha nang asawa ko.

"Hindi ka pa ba babangon d'yan?!" Galit na tanong ni Carlos sa akin.

"Pasensiya kana, sandali ipagtitimpla kita ng kape." Sabi ko sa kanya at mabilis na bumaba papunta sa kusina. Hindi ko na binigyang pansin ang mukha ko at ang basa kong damit.

Tumingin ako sa orasan. Nakita ko na maaga pa kaya mabilis akong nagluto ng breakfast. Kahit ganito ang trato niya sa akin ay hindi ko siya kayang pabayaan na lang. Kumakapit ako sa paniniwala ko na mamahalin rin niya ako kagaya ng pagmamahal ko sa kanya. Palagi ko na lang iniisip ang nakaraan. Noong malambing at maalaga siya sa akin.

"Why are you smiling? May lalaki ka?" Nagulat ako dahil bigla na lang itong nagsalita sa likuran ko.

"W-Wala, hindi ba ako puwedeng ngumiti?" Nakayukong tanong ko sa kanya.

"Bakit masaya ka? Are you happy now? Siguro plano mo na talaga simula noon na akitin ako para maikasal ka sa akin. I treated you like my own sister, my most trusted friend pero anong ginawa mo?! Kinulong mo ako sa walang kwentang kasal na ito. Ito ang tandaan mo, hinding-hindi kita mamahalin. Hinding-hindi ka magiging masaya." Galit na sabi ni Carlos bago lumabas dito sa kusina.

Hindi ko na kaya pang pigilan ang mga luha ko. Nagsimula na silang pumatak. Pinalo ki ang dibdib ko dahil pakiramdam ko, parang hindi ako makahinga. Sobrang nahihirapan ako. Hindi ito ang pinapangarap ko. Gusto ko ng masayang pamilya na kagaya sa mga magulang ko. Pinilit kong tapusin ang pagluluto ko. Inayos ko ang sarili ko bago ako umakyat sa silid niya para tawagin siya.

Hindi na ako kumatok at dumiretso lang ako. Pagpasok ko ay palabas si Carlos sa banyo. Bagong ligo ito at nakatapis sa kanyang baywang ang tuwalya. Nakikita ko rin ang pagpatak ng tubig na nagmumula sa basa noyang buhok.

"What are you doing here?" Seryosong tanong ni Carlos sa akin.

"Nakahain na ako, kumain kana." Sagot ko sa kanya at umiwas ako ng tingin.

"Magbihis ka, sasama ka sa akin sa opisina. Wala ang secretary ko kaya ikaw ang papalit sa kanya." Seryosong utos ni Carlos sa akin

"Sige, maliligo lang ako." Sagot ko sa kanya. Ayoko kong tumanggi at kontrahin ang utos niya.

Naligo ako at napili kong isuot ang isang simple dress na bumagay sa hulma ng katawan ko. Matangkad ako kaya lumitaw ang mapuputi kong legs sa suot ko. Kaagad akong lumabas dahil baka naiinip na ito sa kakahintay sa akin.

"Bakit ganyan ang damit mo? Balak mo bang akitin ang mga empleyado kong lalaki?!" Galit na tanong niya sa akin.

"May mali ba sa suot ko?" Nagtatakang tanong ko sa kanya.

"Stupid! Sasabihin ko ba sa 'yo kung maayos 'yang suot mo. Umakyat ka doon at magpalit. Sa susunod ay 'wag ka ng magsuot ng dress. Mas mabuti kong balotin mo ang sarili mo. Damn it! Bilisan mo na dahil malelate na ako sa trabaho!"

Alam ko na walang mali sa suot ko pero mas pinili ko pa rin na sundin siya. Umakyat ako at nagbihis ng blouse at hight waist pants. Sobrang simple ko sa damit ko ngayon. Tahimik kami pareho sa biyahe. Itinuon ko ang atensiyon ko sa labas nang bintana. Pagdating namin sa building ay tahimik lang akong nalasunod sa kanya. Halos lahat ng employees niya ay binati siya pero hindi man lang ito sinagot ni Carlos.

Bumukas ang elevator at nakarating kami sa office niya. Pero nagulat ako dahil may isang babae na patakbong sumampa at humalik kay Carlos.

"Ang tagal mo baby, kanina pa ako naghihintay sa 'yo." Malambing na tanong nito sa asawa ko.

"Why are you here?" Tanong naman ni Carlos sa babae.

"Visiting you, kakauwi ko lang galing US akala ko nga pupuntahan mo ako sa condo ko pero hindi ka pumunta kagabi." May himig na pagtatampo sa boses nang babae.

"Sorry baby, super busy lang ako. Let's go inside," niyaya ni Carlos ang babae.

"And you! stay here and don't disturb us." Saad sa akin ni Carlos.

"Okay Sir," nakayukong sagot ko sa kanya dahil nasasaktan ako.

"Who is she, baby?" Tanong nang babae sa asawa ko.

"She's nothing, she's my temporary secretary. Pasok na tayo baby," malambing sagot ni Carlos sa babae niya.

Parang gusto ko siyang sagutin. Gusto kong isigaw sa pagmumukha nang babae na 'yon na ako ang asawa ni Carlos. Pero hindi ko magawa. Ngayon ko naisip na malabo akong magustuhan ni Carlos kung ikukumpara ako doon sa kasama niyang babae. Maganda ang babae na may malaking dibdib. Kaagad kong pinunasan ang luha ko sa mga mata ko. Empleyado niya ako ngayon at hindi niya ako asawa.

Baka kaibigan lang niya? Baka ganu'n sila kapag nagkikita." Kausap ko sa sarili ko. Pinipilit ko na kumbinsihin ang sarili ko na hindi niya ito babae.

"Where's Carlos?" Nagulat ako dahil biglang dumating si ate Cathy at hinahanap anga sawa ko.

"Nasa loob po ate," magalang na sagot ko kay ate. Parang gusto ko sana dugtungan na may kalantari na iba sa loob pero pinigilan ko ang sarili ko.

"Anong ginagawa mo dito?" Nagtatakang tanong ni ate Cathy sa akin.

"Ako po muna ang magiging secretary niya ate. May kausap pa po siya sa loob. Saglit po at sasabihan ko siy—"

"H'wag na, aalis na ako. Pumunta ka mamaya sa bahay may ibibigay ako sa 'yo." Saad niya sa akin.

"Sige po ate, magpapaalam po muna ako kay Carlos." Sagot ko kay ate Cathy.

"At bakit ka pa magpapaalam. Ako na ang magsasabi sa kanya, hihintayin kita. Sige aalis na ako." Paalam ni ate sa akin.

"Sige po ate, ingat po kayo." Sabi ko sa kanya.

Nang makaalis na si ate Cathy ay saktong bukas ng pintuan ng opisina ni Carlos. Palabas na ang babae atmay malawak na ngiti sa labi. Dumaan ito sa harapan ko. Ang buong akala ko didiretso ito pero tumigil ito sa harapan ko.

"Ikaw, huwag mong subukan na landiin ang boyfriend ko." Kausap noto sa akin.

Hindi sumagot ako sumagot dahil wala rin naman akong dapat sabihin. Pero nagulat ako sa sumunod niyang ginawa.

"Aray po, nasasaktan po ako." Saad ko sa kanya habang pinipilit na tanggalin ang kamay niya sa buhok ko.

"Masasaktan ka kapag inahas mo ang boyfriend ko. Do you understand?" Galit na anas nito sa akin.

"O-Opo," sagot ko sa kanya. Napapikit ako sa sakit. Pero kaagad rin naman niyang binitawan ang buhok ko.

"Ouch! Baby, hinila ng secretary mo ang buhok ko." Biglang sumbong nang babae kay Carlos na ikinagulat ko.

Mabilis namang lumapit si Carlos at sinampal niya ako. Napahawak ako sa kaliwang pisngi ko. Ito ang unang beses na pinagbuhatan niya ako ng kamay.

"Umuwi ka na lang! Wala kang kwenta! Wala kang silbi! Sa susunod na saktan mo ulit si Sammy hindi lang 'yan ang matitikman mo sa akin." Sigaw ni Carlos sa akin habang galit na galit ito.

"Are you okay baby?" Tanong ni Carlos kay Sammy.

"Masakit baby, here oh." Sumbong pa nito kay Carlos.

Tumalikod na ako ang nagsimulang maglakad paalis sa opisina niya. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Ang tangin alam ko lang ay sobrang sakit ng puso ko. Sobrang nasaktan ako sa ginawa niya sa akin.