Chapter 3

LIYANNA'S POV

Nakaharap ako ngayon sa salamin. May bakat nang kamay ni Carlos sa pisngi ko. Maputi ako kaya kitang-kita ito. Wala akong balak na pumasok sa opisina. Nagkulong lang ako dito sa silid ko. Mamayang gabi ay family dinner namin sa bahay ng parents niya.

Biglang nagring ang phone ko at si Carlos pala ang tumatawag.

"Hello," sagot ko sa tawag niya.

"Where are you? Bakit wala ka dito sa office?" Galit na tanong niya sa akin.

"Masama ang pakiramdam ko. Puwede ba akong hindi pumasok ngayon?" Tanong ko kay Carlos, naging tahimik sa kabilang linya kaya tinignan ko ang phone ko. Akala ko ay ibinaba niya pero hindi pala.

"Wala akong pakialam, pumasok ka dahil marami kang trabaho ngayon!" Galit na sabi nito bago ibinaba ang tawag.

Napaiyak na lang ako. Alam ko sa sarili ko na hindi ko siya kayang suwayin. Ayaw ko man maglagay ng make-up pero tinakpan ko ang pasa ko sa pisngi. Ayoko rin ipakita sa iba ang pasa ko. Nagbihis ako at pumunta sa company niya. Pagdating ko sa opisina niya ay saktong palabas ang best friend ko.

"Besty, namiss kita." Sabi niya sa akin.

"Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko kay Pia. Hindi lang kasi ako makapaniwala na nandito siya.

"Ang totoo n'yan ikaw ang dinadalaw ko. Akala ko kasi hindi ka pa papasok kaya uuwi na lang sana ako." Sagot niya sa akin.

"Aalis kana ba agad? Anong nangyari sa damit mo? At bakit suot mo ang coat ni Carlos?" Nagtatakang tanong ko sa kanya.

"Napunit kasi, mabuti at mabait ang asawa mo pinahiram niya sa akin. Besty, i need to go now. I have some errands pa kasi. Chika tayo some other time, okay. Love you," paalam kaagad nito sa akin.

"Okay, ingat ka." Sabi ko sa kanya habang paalais ito.

Pumasok ako sa opisina ng asawa ko. Nakita ko itong nagbibihis ng damit. Hindi ko na lang ito pinansin. Nilagay ko sa table niya ang mga papers na kailangan niyang pirmahan. Akmang lalabas na ako ng bigla itong nagsalita.

"Liya," tawag niya sa akin.

"Yes, Sir may kailangan po ba kayo?" Pormal na tanong ko sa kanya.

"Sabay na tayong maglunch," sabi niya sa akin na ikinabigla ko.

"Ha?"

"Bingi ka ba? Sabi ko sabay tayo maglunch." Mahinahon na sabi niya sa akin.

"Seryoso ka ba?" Tanong ko sa kanya.

"Ayaw mo ba?" Nakataas ang kilay na tanong niya sa akin.

"Hindi, hindi sa ayaw ko, nagulat lang ako." Nakayukong sabi ko sa kanya.

Tumayo ito at lumapit sa akin. Hinawakan rin niya ang kamay ko. Tumingin ako sa mga mata niya.

"Naisip ko lang, bakit hindi natin subukan? Puwede natin subukan na maging mag-asawa, for real." Sabi niya sa akin.

Hindi ko napigilan ang luha ko. Kaagad kong niyakap si Carlos. Isa itong araw na ito ang hindi ko makakalimutan. Masaya ako dahil sa wakas ay bibigyan niya ako ng pagkakataon ang pagsasama namin.

"Thank you Carlos." Umiiyak na sabi ko sa kanya.

"Huwag ka ng umiyak. Sorry, kung nasaktan kita." Sabi niya sabay hawak sa pisngi ko.

"Okay lang, naiintindihan ko. Sorry kung napilitan kang magpaka—"

"Ssshh.. Let's make new memories. Kalimutan na natin ang nangyari. Hayaan mo akong bumawi ako sa 'yo." Mahinahon na sabi niya sa akin.

"Okay," nakangiting sabi ko sa kanya.

Kumalas ako sa pagkakayakap ko at lumabas na para gawin ang trabaho ko. Hindi ko alam kung ano ang mayro'n sa araw na ito. Pero nagpapasalamat ako dahil masaya ako. Hindi ko ito inaasahan. Kaya kong kalimutan ang lahat para maging maayos ang pagsasama namin nang asawa ko.

Sumapit ang lunch time at sabay kaming lumabas ni Carlos. Doon kami kumain sa madalas naming puntahan noon. Ibang-iba na talaga siya ngayon. Parang hindi siya ang asawa ko. Parang ibang tao siya.

"May dumi ba ako sa mukha?" Biglang tanong niya sa akin.

Umiling ako. "Wala, hindi lang ako sanay siguro."

Hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan niya ito.

"Masasanay ka rin, sasanayin kita." aniya sa akin na may ngiti sa labi.

"Doon na tayo matulog sa bahay nila mommy mamaya." Sabi niya sa akin.

Ngumiti ako sa kanya at ipinagpatuloy ko ang pagkain ko. Kumain na rin siya. Buong araw ay naging magaan ang lahat nawala bigla ang sama nang pakiramdam ko. Sumapit ang gabi at kasalukuyan akong nagbibihis nang biglang pumasok ang asawa ko sa silid ko.

Sinimulan niyang halikan ang leeg ko pababa sa balikat ko hanggang sa humantong kami sa isang mainit na tagpo. Pagkatapos namin ay kaagad kaming bumiyahe papunta sa Mansiyon ng parents niya. Sinalubong ako ng isang mahigpit na yakap nang mommy niya.

"Kumusta kana iha? Kumusta ang buhay may asawa?" Masiglang tanong nito sa akin.

"Okay naman po, masaya naman po. Namiss ko po kayo mommy." Masayang sabi ko sa kanya.

"That's good to hear. Pumasok na tayo para makakain na."

Ngumiti naman ako at sumunod sa kanya. Nauna na kasi si Carlos sa loob. Hindi ko inaasahan na pupunta ang bestfriend ko sa dinner. Inimbitahan pala ito ni Mommy. Inaanak si Pia ng biyenan ko, kaya malapit rin ito kay Carlos.

Naging masaya ang dinner namin. Nagkwentuhan kami ni Pia. Masaya ako dahil may boyfriend na pala ito. At mukhang seryoso na ito ngayon. Play girl kasi ito kaya nakakagulat na nagseryoso siya.

"Next time ipakilala mo sa akin ha," nakangiting sabi ko sa best friend ko.

"Kapag ready na siya, medyo complicated kasi ang relasyon namin." Sagot niya sa akin ngumiti naman ito bilang sagot sa akin.

"Carlos, inaantok na ako. Mauna na ako sa taas." Saad ko sa asawa ko.

"Okay, susunod ako sa 'yo mamaya." Sagot niya sa akin at hinalikan ako sa pisngi.

Umiinom kasi ito nang alak. Nagpaalam naman ako kay Pia. Kaagad akong nakatulog. Hindi ko alam kung ano oras na umakyat si Carlos. Maaga akong nagising, kasalukuyan kong pinagmamasdan ang gwapong mukha nang asawa ko.

Hanggang ngayon ay hindi ako makapaniwala na siya ang una kong masisilayan sa unang pagdilat ng mga mata ko. Hinaplos ko ang pisngi niya. Hindi ko maiwasan na maalala noong mga panahon na matalik na kaibigan pa ang turing namin sa isa't-isa. He is my comfort zone. Everytime na magkasama kami. I feel safe, alam ko na walang mananakit sa akin. But everything change, napaisip ako kung kailangan ko bang maniwala sa mga sinabi niya.

Paano si Sammy? Kaya ba niyang maging faithful sa akin na kung noong nakaraang gabi lang ay sinabi niya na wala akong panama kay Sammy.

"Kailangan ko bang maniwala sa 'yo?" Tanong ko sa kanya kahit alam ko na tulog siya.

Bumangon na ako at naghilamos ng mukha. Walang siyang pasok ngayon sa opisina. Kaya hinayaan ko na lang itong matulog. Bumaba ako sa kusina para sana magluto ng breakfast pero nandoon na si Pia. Kumakanta pa ito habang nagluluto.

"Good morning, Besty," masiglang bati niya sa akin.

"Good morning rin sa 'yo, besty." Nakangiting bati ko sa kanya.

May kakaiba sa best friend ko. Sobrang masiyahin niya ngayon. Lumapit ako sa kanya at pinanuod siyang magluto. Bigla akong napatingin sa leeg niya. Maraming pulang marka.

"Besty, anong nangyari sa leeg mo?" Tanong ko sa kanya.

"Ito ba? May gumagat lang, natamisan yata sa akin." Nakangiting sagot niya sa akin.

"Hindi ba 'yan makati? Ipacheck-up mo na kaya?" Nag-aalalang sabi ko sa kanya.

"Medyo makati, pero okay lang naman ako besty. Malayo ito sa bituka," pabirong sabi niya sa akin.

"Basta kapag sobrang kati na ay magpacheck-up kana."

"Okay po, besty. Ikaw na muna ang magtapos nito ha. Akyat lang ako sa silid ko may kukunin lang ako." Paalam niya sa akin.

"Sige, ako na ang tatapos nito."

Umalis ito at ako naman ay tinapos ko ang ginagawa niya. Sakto lang noong matapos ako ay bumaba na sila mommy, magkasunod lang si Carlos at Pia. Katabi ko si Carlos at tahimik lang ito. Hindi na lang rin ako nagsalita. Pagkatapos naming kumain ay umakyat ako sa silid namin. Inayos ko ang nagusot na kama bago ako pumasok sa banyo para maligo.

Saktong labas ko sa banyo ay ang pagpasok niya sa silid namin. Kaagad itong dumiretso sa banyo. Paglabas niya ay napatingin ako sa dibdib niya namumula ito. Mabilis akong lumapit sa kanya. Hahaplusin ko sana ng bigla niyang pigilan ang kamay ko.

"What are you doing?" Nakakunot ang noo na tanong niya sa akin.

"May pula kasi sa dibdib mo? Anong nangyari d'yan?" Tanong ko sa kanya.

"Wala lang ito, magbihis kana dahil uuwi na tayo." Sabi niya sa akin.

Naging tahimik ang biyahe namin pauwi sa bahay. Pagkarating namin ay hindi ko napigilan ang sarili ko na magtanong sa kanya.

"Carlos, paano si Sammy?"

"Bakit mo tinatanong 'yan?" Tanong rin niya sa akin.

"Gusto ko lang malaman. Sabi mo sa akin ay aayusin natin ang relasyon natin. Pero paano ang kabit mo?" Tanong ko ulit sa kanya.

"I'll fix everything Liya, just trust me." Sabi niya sa akin at hinalikan niya ako sa labi.

"Gusto kong ako lang, sana wala na akong kahati sa 'yo. Mahal kita Carlos," lakas loob na sabi ko sa kanya.

Tumingin ito sa akin. At hinalikan niya ako ulit sa labi ko. Nasaktan ako dahil wala siyang naging tugon pero maghihintay ako. Hihintayin ko na handa na siyang sabihan ako na mahal rin niya ako.