Kabanata 1

ISANG NAKAKASILAW NA liwanag ang dahilan kung bakit naalimpungatan si Chandria. Irita niyang tinakpan ang kanyang mga mata at sunod-sunod na nagmumura sa isipan.

‘Who the hell left my window curtains open?!’ sa isip-isip niya.

Umikot siya sa kabilang parte ng kama para talikuran ang bintana para matulog ulit. Niyakap niya ang kanyang unan at sumiksik dito. Hindi niya maintindihan kung bakit sobrang komportable sa pakiramdam ng unan niya ngayon. Medyo matigas ito at may init na hatid.

‘Was it because the air condition was turned on? Or na?’ she asked inside her head.

Ipagsasawalang bahala na sana ito ni Chandria ngunit sumagi sa isip niya ang mga pangyayari kahapon hanggang sa gumabi. Kaya naman wala sa sariling dinilat ni Chandria ang kanyang mga mata. At ganoon na lang ang gulat niya nang mabungaran ang isang malapad na dibdib.

She lowly looked up and to her surprise, the person beside her was non other than the person she met last night, ang pinsan ng lalaking kinasal kahapon, ang best man ng kasal! Mabilis na pinalibot ni Chandria ang mata sa buong paligid at sinilip ang kumot na nakatakip sa kanyang katawan─ no. Kanilang katawan.

At ganoon na lang ang panlulumo ni Chandria nang malamang wala siyang saplot na tumatakip sa kanyang maselang parte ng katawan, at ganoon din ang binata. Bumilis ang tibok ng puso niya at hindi na nito alam ang gagawin. Natatakot siyang gumawa ng ingay dahil baka magising ito at maratnan din siyang gising.

Kaya naman para makatakas ay maingat na inalis ni Dria ang kumot sa kanyang katawan at dahan-dahang bumangon. Agad naman siyang napangiwi sa sobrang hapdi at kirot ng kanyang kaselanan. And at that moment, Chandria knew she fucked up. Totally fucked up.

Minamadali niyang hinanap ang kanyang mga damit na sinuot kagabi. Hindi mawala-wala ang ngiwi sa mukha ni Chandria habang nagmamadaling sinusuot ang kanyang damit. Ang neckline ng kanyang dress ay may punit na, mukhang napalaban nga siya kagabi.

“Uhm…”

Parang nanigas sa kinatatayuan si Chandria nang marinig niya ang mahinang pag-ungol na ‘yon. Nilingon niya ito at laking pasalamat niya na tulog pa ito. Hinagilap ng mga mata niya ang kanyang panty ngunit hindi niya ito makita. At kung hahanapin niya pa ‘yon ay baka matagalan pa siya.

Natagpuan niya ang kanyang purse sa ibabaw ng nightstand kaya naman agad niya itong kinuha saka siya nagmamadaling lumabas na walang sapin sa paa. Sino pa ba ang magkakaroon ng oras hanapin ang mga bagay na nawawala gayong nagmamadali ka, ‘di ba?

Pagkalabas ni Chandria ng silid ay hinalungkat niya ang kanyang purse para sa kanyang phone. Laking pasalamat niya nang makitang kahit papano ay mag twenty percent pa ito kaya naman tinawagan niya agad ang kanyang matalik na pinsang si Eris.

“Hello, Ria? Buti naman at naisipan mo na akong tawagan, ‘di ba? Where the hell are you? Kagabi pa ako tawag ng tawag sa ‘yo,” sunod-sunod na saad ni Eris.

“Can you please pick me up?” she said. Lumapit siya sa elevator at pinindot ang open button nito. “I’ll send you my location.”

“Bakit? Nasaan ang sasakyan mo?”

Pagbukas ng elevator ay pumasok agad ang dalagita sa takot na baka ay nasundan siya ng binata at nagmamadaling pinindot ng close button saka niya sinagot ang tanong ng pinsan, “I think I left it on the bar.”

“Okay, okay.”

Laking pasalamat ni Chandria nang wala ng lumabas na katanungan mula sa pinsan. Knowing Eris, hindi siya nito tatantanan ng tanong hangga’t sa hindi ito nakukuntento  sa mga sagot. Maybe Eris noticed the urgency in her voice that’s why she didn’t ask further questions.

Nang makarating siya sa lobby ay halos hindi na niya magawang i-angat ang mukha dahil sa sobrang kahihiyan. Dumiretso siya sa labas at hinintay ang sasakyan ni Eris na dumating. Mabuti na lamang at alas singko pa lang ng umaga kaya naman walang masyadong nakatingin sa kanya ngayon.

Kasi ano ba ang maiisip ng tao kapag nakita siya sa sitwasyon na ito? Punit ang neckline ng dress, walang sapin sa paa, at magulo ang buhok? Baka nga pati mukha niya ay parang kinuyog ng isang daan tao?

The moment she saw her cousin’s car, she immediately walked up to it. Kinatok niya muna ang passenger’s seat bago niya hinila pabukas ang pinto. And as soon as she entered the car, Eris started attacking her with questions.

“What the hell happened? Anong ginagawa mo rito? Why the hell are you barefooted? Where’s your heels?! Oh my gosh. What happened to your face?” sunod-sunod nitong tanong na tila hindi uso ang salitang kalma.

“Dahan-dahan, mahina ang kalaban,” inaantok na tugon ni Chandria. “I left my car at the wedding reception venue. I was so drunk last night. Hindi ko alam kung paano ako napunta rito.”

“Anong hindi mo alam? Of course, napunta ka rito kasi may nagdala sa ‘yo! My gosh, Ria. Naalog ba ng alak ang utak mo? Sino ang lalaking kasama mo kagabi?”

Napahilot na lang ang dalaga sa kanyang sintido habang pinapakinggan ang pinsan niyang walang preno ang bibig kakatanong. Dinaig pa nito ang mommy niya sa dami ng tanong, e. Sinuot na lang ni Chandria ang kanyang seatbelt bago bagot na bumaling kay Eris.

“Eris, I’m tired. Can we talk later? Kailangan ko na umuwi. I need to take a fresh shower. I smelled like alcohol and I looked like shit,” mahinang sambit ko. “I’ll answer all your questions when I get home.”

 Umismid lang ang pinsan niya sa kanya habang siya ay muling pinikit ang kanyang mga mata. Muli na naman niyang naramdaman ang kirot sa gitnang parte ng kanyang mga hita na hindi niya halos maramdaman kanina sa sobrang pagmamadali.

“Make sure that what I’ll hear later is a good news, Ria,” sambit ng kanyang pinsan. “Dahil kung hindi, ewan ko na lang sa ‘yo.”

Hindi umimik ang dalaga dahil alam niyang ang balitang sasabihin niya ay hindi maganda sa tenga, lalo na ng pinsan niya. Pinili na lang nitong ipikit ang mga mata at magpanggap na tulog para hindi na magsalita pa ang pinsan niya.

Naging epektibo naman ito dahil tumahimik na si Eris hanggang sa makarating sila sa kanyang bahay. Ayaw pa sanang lumabas ni Chandria sa loob ng sasakyan dahil maglalakad na naman siya ngunit ramdam na ramdam niya ang masamang titig ni Eris kaya wala siyang ibang magpapipilian kundi ang lumabas at maglakad ng paika-ika.

“Why the heck are you walking like that?” rinig niyang tanong nito sa kanyang likuran.

Hindi na ito pinansin pa ng dalaga. Pagkapasok nila sa loob ng bahay ay dumiretso siya sa kanyang silid para maligo at magbihis. Sobrang tahimik ng kanilang bahay kaya nasisiguro niyang hindi pa nakakauwi ang kanyang mga magulang.

Her parents are both doctors. Ang mommy niya ay cardiologist, habang ang daddy niya naman ay neurosurgeon. Parehong laging wala sa bahay ang dalawa at abala ang mga itong kumakayod para sa magiging kinabukasan niya. Her parents wants her to become a doctor like them, ngunit ayaw ni Chandria. She believes that being a doctor isn’t for her. Takot nga siya sa dugo, e.

At bilang only child ng pamilya Montellana, hindi maiiwasan ang mataas na expectations sa kanya, lalo na sa mga relatives niya. They all expect her to be a doctor. But no. That’s way out of her league so she took and graduated architecture with flying colors. Sa ngayon ay naghihintay pa siya ng email mula sa mga Architectural Firm na in-apply-an niya.

“Fuck. Ang sakit,” she murmured to herself.

Ang huling naalala niya kagabi ay nakipaghalikan siya sa lalaking ‘yon… sa pinsan ng lalaking mahal niya. She can’t recall his name and she doesn’t care. At isa pa, isang gabi lang naman ‘yon. It’s just a one-night stand. Hindi na kailangan pang malaman kung ano ang pangalan nito.

 She wasn’t born yesterday. She knows what one-night stand means.

Kinukos ni Chandria ang buo niyang katawan. Somehow, she felt dirty. Gusto niyang maiyak dahil ang pinakaiingatan niyang bataan ay naisuko niya nang wala sa oras dahil lang sa sulsol ng alak. And this is when she promised to herself she’ll never get drunk again. Ever.

Pagkalabas ni Chandria ng kanyang banyo ay naratnan niya ang pinsan na nasa couch at busy sa pag-scroll sa phone nito. Mukhang napansin naman kaagad siya nito dahil mabilis itong nag-angat ng tingin.

“Ang tagal mo maligo. Bihis ka na so we can talk.”

Napairap sa hangin si Chandria. Yeah, right. Nakalimutan niyang minsan ay sumasapi sa pinsan niya ang pag-uugali ng kanyang mommy kaya naman yes. She’s obligated to explain everything to her.

Everything.

MARIIN PINIKIT NI LEON ang kanyang mata dahil sa sobrang pananakit ng kanyang ulo. Bumangon siya at kinusot ang mga mata saka humikab. He then slowly opened his eyes and roamed it all over the room. Agad na napansin ni Leon ang gusot sa tabi ng kanyang hinihigan niya.

‘Did I come here with someone again?’ tanong nito sa kanyang isipan.

Bumukas ang pinto dahilan para mag-angat siya ng tingin dito. Agad siyang napairap nang makilala kung sino ito.

“What now?” bagot na tanong ni Leon sa kapatid.

Yes, his younger brother, Pierce.

Sumandal si Pierce sa may hamba ng pinto at tumingin sa kanya. Tingin pa lang ay alam na agad ni Leon ang pinapahiwatig ng kapatid. Mahina siyang napailing dito at tinignan ang kanyang pambisig na relo.

“What the hell are you doing here so early in the morning?” Bakas pa rin ang pagkaantok sa tinig ng binata dahil kahit hindi niya masyadong naalala ang nangyari kagabi, alam niyang hindi siya nagkaroon ng magandang tulog kagabi.

“You enjoyed Marco’s wedding too much that you end up hooking up with someone,” his brother stated.

“Go straight to the point, Leo. What do you want?”

Sumeryoso ang mukha ng kanyang kapatid. “Don Leonardo wants to talk to you.”

Mariing pinikit ni Leon ang kanyang mga mata. Yeah, right. Sa pangalan pa lang ng kanilang ama ay alam na agad ni Leon kung ano ang sadya nito at kugn ano ang gusto nitong pag-usapan.

“I’ll go ang report to him. Give me some time. Leave,” pagsusungit niya sa kapatid.

Napailing na lang din ang kapatid niya sa kanya at sinunod ang utos niya. Ang ngayon siya na lang ang naiwan sa silid ay hindi nakaligtas sa pang-amoy niya ang mabangong perfume na nasisiguro niya mula sa babaeng nakasama niya kagabi.

‘Very unusual. Most girls like to stay and cuddle after a one hot night with me,’ sabi niya sa isip.

Well, that’s true. May isang beses pa nga na halos magmakaawa ang isang dilag para lang manatili rito ng ilang sandalil. And Leon is not that type of man. He doesn’t like cuddle after sex. That’s why he’s thankful that the woman from last night left immediately.

Ngunit nakakapagtaka na nagustuhan niya ang pabango ng babaeng ‘yon. Hindi masakit sa ilong at masarap amoyin. Kaya naman ipinagkibit-balikat na lamang ito ng binata at nagdesisyon bumangon na sa kama kahit kumikirot pa ang kanyang sintido sa sakit.

He was about to go to the bathroom when he noticed something on the floor. Kunot-noo niya itong nilapitan at pinulot ang kulay itim na telang ‘yon sa lapag. And the moment he recognized what it was, he laughed.

“Did she mean to left his or what?” he asked himself.

He looked at the design and chuckled once again. It has a butterfly design. Who still wear these kinds of undies anywhere? That woman must be a child by heart.

Napailing na lang si Leon at kinuha ang kanyang phone. He dialed someone’s number and the moment it answered his call, he spoke.

“Can you send me the footage outside my pad at exact four to six in the morning? Thank you.”

She’s mysterious and for the first time, he got interested.