Kabanata 3

Nagising si Chandria sa hindi pamilyar na silid. Bumalik sa kanyang aalaala ang nangyari sa kanya noong nagising siya sa silid isang estranghero kaya naman kahit sobrang bigat ng kayang katawan ay pinilit niya ang sariling bumangon at hingal-hingal na inilibot ang paningin sa buong silid. Malakas siyang napagkawala ng malalim na hininga.

She recognized the place. She’s in a hospital.

Ngunit ang tanong na namayani sa isipan niya ngayon ay kung bakit siya nandito? Paano siya nakarating nito? At higit sa lahat, anong nangyari?

At mukhang nasagot ang mga katanungan sa isipan ni Ria nang bumukas ang pinto at niluwa nito ang pinsan niyang si Eris na may dalang paperbag. Napatingin ito sa kanya at kita ang relief sa mukha ng pinsan.

“You’re awake,” saad ni Eris at nilapag ang dala niya sa mesang na sa tabi ng kama na kinauupuan ni Ria. “Kumain ka muna.”

“Anong ginagawa ko rito?”

Iyon ang unang salitang lumabas sa bibig ni Ria. Litong-lito siya sa mga nangyayari. How did she end up here anywhere?

Nilabas ni Eris ang laman ng paperbag at kalmadong inayos ito. Those were foods. Mukhang galing take-out. Seryoso ang mukha ni Eris kaya naman hindi maiwasang kabahan ng dalaga habang nakatingin sa kanyang pinsan.

“Why aren’t you answering me, Eris? What happened and how the hell did I end up here? Alam ba ito ni Mommy?” sunod-sunod na tanong ni Ria. She’s starting to freak out with her cousin’s behavior.

Doon na bumaling sa kanya ang pinsan. Tumigil ito sa ginagawa at naglakad sa sofa kung saan naroroon ang brown envelope. Eris picked it up and walked back to Ria. Labis ang pagtataka ng dalaga at nang iabot sa kanya ng pinsan ang envelope ay tinanggap niya agad ito.

“What’s this?” she asked confusedly.

“Open it and see for yourself,” mahinang sagot ng pinsan.

Eris’s behavior made her curious. Kaya naman walang pagdadalawang-isip niya itong binuksan. She pulled out the papers inside the envelope and scanned them one by one.

Slowly, her lips parted and her heart started hammering fast. Pakiramdam niya ang nanginig ang buo niyang sistema.

“T-this is…”

“It’s a pregnancy test results,” pagdugtong ni Eris sa kanyang winika. “You collapsed this morning while playing arcade so we rushed to here to have you check. The doctors found some weird palpitations on you so they decided to run some tests and that’s it. You’re fucking two weeks pregnant, Ria. Buntis ka.”

Sa mga narinig mula sa pinsan at tila nanghina ang buo niyang katawan. Inisa-isa niyang basahin ang mg test results at lahat ng ‘yon ay positive. She’s pregnant.

Nangilid ang luha sa mga mata ni Ria. “P-pero wala akong morning sickness. Hindi ako nasusuka tuwing umaga.”

“Sa tingin mo ba iyon lang ang basehan kung buntis ka o hindi?” Frustrate na napahilamos ng mukha ng kanyang pinsan. “Now, it’s time for you to answer me, Ria. What the fuck are you thinking?”

Chandria covered her lips and sobbed while looking at the papers. Tila ay naging blanko ang utak niya at hindi na niya alam kung ano ang gagawin. Litong-lito na siya at ngayon ay natataranta na siya.

Eris let out a very deep breath. “Maybe it’s time to tell this to Leon. Hindi pwedeng hindi ka niya panagutan.”

“No!” Iyon ang otomatikong lumabas sa bibig ni Chandria at agad na umiling. “Why the hell would I do that? Iisipin pa nu’n na peperahan ko siya at gagamitin ko ang bata para lang mahuthutan siya. No way, Eris. Don’t tell him.”

“Then what are you gonna do now?” tanong ni Eris at mahinang umiling. “I’m sure once your parents find out about this, they’ll freak out. They’ll be disappointed. At hindi lang parents mo, pati na rin ang mga relatives nating mataas ang expectations sa ‘yo. Anong gagawin mo ngayon?”

Natigilan si Chandria sa mga sinabi ni Eris. She’s right. Her cousin is right. A lot of people expect highly of her. Lalong-lalo na ang kanyang mga magulang kaya naman hindi niya kayang biguin ito. She’s the only daughter and she can’t be a failure.

Because her father once said, ‘A failure is not part of their vocabulary.’ If she fails, she doesn’t have the rights to bring her father’s name. She doesn’t have the right to be a Montellana.

Her cousin let out a deep breath and said, “Kumain ka muna. We’ll talk it out later after you eat. Kailangang magkalaman ang tiyan mo ng pagkain, lalo na ngayong may nakatira na riyan.”

Wala sa sariling napahawak ng tiyan si Chandria at nagbaba ng tingin dito. At ang mga sunod na lumabas sa kanyang bibig ay tila ba’y kusa lang niyang naisambit.

“How about aborting the baby?” saad niya sa sobrang hinang tinig.

Otomatikong napatingin sa kanya ang pinsang si Eris. “What?”

She looked at her cousin and said, “Abort the baby. I mean, it’s still possible pa rin naman, ‘di ba? It’s not a crime. I’m not killing anything. It’s still a fetus, a cell. Hindi pa─”

“Have you gone mad?” pagpuputol sa kanya ng pinsan. “Papatayin mo ang bata? Hindi mo ba alam na maraming naghahangad magkaroon ng anak?”

“Well, not me!” sambit ni Ria na nanginginig ang mga kamay. “I didn’t wish for a baby, Eris. Kung sila gusto ng bata at humihiling ng bata, ibahin mo ako! I didn’t wish for this. This isn’t part of my plan.”

“That’s a living organism, Ria.”

“It’s still developing, Eris.” Tumigas ang tono ng pananalita ni Chandria. “Hindi pa siya tao.”

“Wala ka na bang ibang maisip kundi ang ipalaglag ang bata?” mahinang tanong ni Eris. “Ria, hindi mo ba naiisip na may baka gusto rin niyang makita ang mundong ginagalawan natin? Ipagkakait mo ba ‘yon?”

Mariing kinagat ni Chandria ang kanyang ibabang labi at sinagot ang sinabi ng pinsan. “What’s worse than letting her experience the hard part of life?”

Natahimik si Eris sa kanyang sinatinig.

“Eris, I have no one. Kapag nalaman nila Mommy na nabuntis ako ng isang estranghero, she will get mad and that’s for sure. Dad will be disappointed and might disown me. Kung ipagpapatuloy ko ang pagbubuntis ko, sa tingin mo… sa tingin mo makikita niya pa ang ganda ng mundo kung maghihirap kami?”

Her cousin looked at her and sighed. Lumapit si Eris sa kanya at hinawakan ang kanyang kamay.

“You have me,” Eris said. “You still have me, Ria. Kahit talikuran ka man ng mundo, nandito ako.”

May kung anong humaplos sa puso ni Chandria nang marinig ang sinabi ni Eris. Biglang sumagi sa isip niya ang nakaraan ni Eris. If her memories are serving her right, minsan nang nabuntis si Eris. But unfortunately, nakunan siya.

“I’m sorry,” she uttered. “Nalilito na ako, Eris. What should I do now?”

Dahil kahit na kung anong sulsol ng utak niyang magpa-abort ay may kung ano sa puso niyang tumututol sa pagpapalaglag ng bata. Kaya naman litong-lito na siya.

“Do you want to keep the baby?”

Ria looked at her cousin. “I don’t know. I’m torn between yes and no.”

Eris just showed her tight smile and tapped her shoulders. “Give yourself time to think. And whatever your decision is, I’ll support you.”

“Even if I decide to abort the baby?”

Kita ang pag-aalangan sa mukha ni Eris kaya buong akala ng dalaga ay aangal ang pinsan. Ngunit laking gulat niya nang tumango ito at tipid na ngumiti.

“Yes, Ria. Even if it means you decide to abort the baby.”

TINANAW NIYA ANG malawak na karagatan na abot ngayon ng kanyang mga mata. He’s in Maldives and relaxing himself after dealing some problems in his business. Ganito siya palagi. Gusto niyang laging nag-iisa. He’d rather be alone than surrounded by people he doesn’t like.

He looked at his wristwatch and sighed. Hindi niya alam kung pang-ilang buntong hininga na niya ‘yon. He’s fully aware about the flooded phone calls on his phone and he’s not interested to pick up any of those calls. He just wants to be alone right now.

Mariing pinikit ni Leon ang mga mata at nang idilat niya ito ay tinanaw niya ang kumikinang na tubig ng Maldives. Ganito ang palagi niyang ginagawa, ang mapag-isa. He wants peace and he can only find it when he’s alone.

And yet people claimed that peace is being with someone’s arms.

Kung noon, siguro ay maniniwala siya. He felt peace whenever he’s with Crizel, but not a hundred percent. There’s a part of him that feels guilty while with Crizel. Siguro dahil alam niyang hindi niya pag-aari si Crizel. And that Crizel is for his brother, Pierce.

Sobrang ganda ng paligid, pero hindi niya maramdaman ang kagandahan nito. He’s feeling so numb. Nothing can make him feel like there’s something especial. Nothing and no one.

Napag-isipan niyang pumasok na lang sa loob dahil wala naman siyang planong maligo. Nandito lang talaga siya para lumanghap ng sariwang hangin. Kaya dumiretso siya sa silid ng kanyang cabin at humiga sa kama. Akmang ipipikit na sana ni Leon ang mga mata nang mahagip ng paningin niya ang isang bagay na nakalagay sa frame.

He got up and picked I up. Gumuhit ang isang ngiti sa kanyang labi na hindi niya namamalayan. Leon looked at the object behind the glass of this frame. Hindi pa rin mahinuha ni Leon kung bakit niya ito nilagay sa frame. Well, he has some extra photo frame so why not?

It was her undies. Yes. It’s hilarious but he did put her panty inside a photo frame. Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit niya ito ginagawa at ang mas nakakatawa sa lahat, he brought it here in Maldives with him.

Lucky underwear. Umaabot na ng Maldives.

Tinitigan ito nang mabuti ni Leon at mahinang napailing. Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit ganito na lang ang akto niya. This is just an underwear. Nothing special. But here he is, bringing this stupid underwear with him.

Humugot ng malalim na hininga si Leon. It’s been almost a month. Hindi niya pa rin nakikita ang babaeng ‘yon o nagkakaroon man lang ng clue. Despite the fact that he wanted to meet her, he decided not to trace her. Maybe it should stay that way.

Dahil kung gusto ng babaeng ‘yon ang makipagsalamuha sa kanya, dapat ay nagpakita na ito.

“WHAT ARE YOU PLANNING to do now?”

Napatingin si Chandria sa kanyang pinsan. Mariing kinagat niya ang kanyang ibabang labi at tumingin sa harap ng kanyang salamin. Nagsisimula na siyang matakot dahil unti-unti nang nagpapakita ang kanyang baby bump. Her parents are doctors and anytime soon, they’ll notice what is going on. Kaya naman abot-abot ang kanyang kabang nararamdaman ngayon.

“Hindi ko alam,” she answered truthfully. “Nalilito ako. Should I run away? Pero paano? I have no money and I have no job.”

Alalang-alala na siya sa kung ano ang susunod niyang gawin. If she would run away, her parents will look for her out of worry. Kaya hindi siya pwedeng lumayas.

“I told you. We can go and ask for Leon’s child support. He’s a billionaire after all.”

“Child support?”

Sabay silang napatingin sa nagsalita at ganoon na lang ang kaba sa dibdib ni Ria nang makita ang mommy niya. Agad siyang tumayo at lumapit sa kanyang mommy. She kissed her mother’s cheeks to greet her.

“Anong child support na naririnig ko?” pag-uulit nito sa narinig niya kanina.

Nagkatinginan ang dalawa at tila ba’y nababasa ang iniisip ng isa’t isa.

“A-ah, ‘yon po ba? Uhm, we’re talking about our batchmate. She got pregnant po kasi. Siya po ang topic namin,” saad ni Eris.

Pinilit naman ni Ria na ngumiti at tumango biglang pagsang-ayon sa sinabi ng pinsan niya. She turned to her mom and said, “Opo. ‘Yon nga po, Mom.”

Her mother nodded and smiled. “I’ll just go upstairs, okay?”

Wala sa sariling tumango si Ria at hinayaan ang mommy niyang umakyat. Mukhang pagod ito galing trabaho. Sabay namang nagpakawala ng malalim na hininga ang dalawa at napahilot ang dalaga sa kanyang sintido.

“Are you okay? You look pale,” sambit ni Eris.

Tumango si Ria. “I am. Kinabahan lang ako.”

A notification made her phone to create some noise. Bagot itong nilapitan ni Ria at umupo sa couch. Pinulot niya ang phone niyang na sa center table at napaangat ang kanyang kilay nang makita ang isang email. At nang buksan niya ito ay umawang kanyang labi.

“What is it?” tanong ng pinsan nang mapansing nakaawang ang kanyang labi. Lumapit ito sa kanya at sumilip din sa kanyang phone screen. “Oh my gosh…”

“I’m hired,” Chandria uttered. “I’m hired!”

Maybe this is it. Her answered prayer. And magiging solusyon sa kanyang patong-patong na problema.