Damian & Anya 7

Anya's POV

MATAGAL kong sinalubong ang matalim na mga titig ni Damian. Kung tutuusin, ako ang dapat na magalit pero bakit binabaliktad pa niya ang sitwasiyon?

"Hindi ko nilalason ang isip ng anak ko. Baka naman kung ano-ano ang pinaggagawa n'yo sa harap niya habang wala ako kaya ganoon na lang magsalita si Andi!"

Ilang sandali kaming nagkatinginan na parang nagsusukatan ng tingin. Maya-maya ay binawi niya ang paningin niya, inis na umiling at tinangka na umalis.

I grabbed his arm to stop him. "Hindi ako katulad ng iniisip mo, Damian. Bakit ba parang masamang babae ang tingin mo sa akin? Naniniwala ka ba talaga na ganoon akong klaseng tao? Na ganoong klaseng babae ang pinakasalan mo?"

"Hindi ko rin naisip noon na magloloko ka."

Mariin akong pumikit. "Hindi nga kita niloko! Maniwala ka naman."

"Dahil lang sa sinabi mo, paniniwalaan ko na? At ang nakita ng mga mata ko, kasinungalingan, ganoon ba?"

Nagbuga ako ng hangin. Bakit pa ba ako nagpapaliwanag? Bakit pa ako umaasa na maniniwala si