MABILIS NA TINAKBO ni Aiden ang silid kung saan nila kasalukuyang ina-access ang chip. Lahat ng mga tao roon ay nagkakagulo at mukhang hinahanap ang chip.“What the hell is happening here?” asik niya sa mga ito.Yumuko ito bilang pagbati sa kanyang pagdating at tinigila ang kung ano mang kanilang ginagawa. One of them was brave enough to answer his question.“Our apologies, Mr. Aiden. We were casually taking rounds when we noticed that the capsule that is keeping the chip floating was gun. We kept searching all over the place but—”“Fvcking find it!” singhal niya at namumuo na naman ang galit sa kanyang dibdib. “How can you all be so careless and stupid at the same time?! Nikto ne vyydet iz etoy komnaty, poka my ne naydem etot chertov chip!” [translation: No one is going to leave this room unless we find that damn chip!]“We’ll help looking for it too,” agad na sambit ng dalawa at tumulong din ito sa paghahanap.He took a very deep breath to calm himself down. Ayaw niyang pangunahan s
HINDI NA NIYA mabilang kung ilang beses na siyang pabalik-balik sa paglalakad sa loob ng kanyang opisina. He’s been trying to reach Bridgette to ask for help but she’s not answering as well. Mukhang busy ito. Tahimik lamang ang dalawang kaibigan niya sa couch, parang pinagbagsakan ng langit ang kanilang mga mukha.“How about calling Cyd? I’m pretty sure he can help us,” tanong ni Liam.“I don’t know. Baka nakalipad na ang eroplano nito paalis,” sagot naman ni Charles.The whole quarters are in pure silent. Hindi nila tukoy kung sino ang kumuha ngunit mayroon na siyang pagdududa. Aside from that footage, lahat ng camera ay nakapatay sa oras ng pagkawala ng capsule na pinaglagyan nila ng chip.The clock is ticking two in the morning. Hindi siya makatulog, ganon na rin ang kanyang mga kaibigan. Pareho silang lahat na hindi makatulog kakaisip sa mga nangyari. They’re so clueless. They’ve been looking for some signs but they couldn’t find any. Tanging footage na ‘yon lang ang kanilang naki
TAHIMIK na nakatitig si Bliss dito. Hindi niya alam kung bakit sobrang skip ng kanyang dibdib habang nakatitig sa binata. Alam niyang mayroon itong tinatagong lungkot sa dibdib. She’s trying her best to cheer him up right now. And besides, she also want to listen. Gusto niyang malaman. Gusto niyang marinig. Nagmumukha na siyang chismosa ngunit wala siyang pakialam.Na sa kama silang dalawa ngayon at parehong tahimik. She’s waiting for him to start. Ang mahirap kasi sa lalaki, hindi ito mahilig mag-open up ng problema. Madalas ay dinidibdib nila. And that’s the reason why the highest rate of suic*dal people are men. Kasi wala silang mapagsabihan. Nahihiya silang maglabas ng hinanaing sa buhay.“I…” He took a deep breath. “I don’t know where I should start.”“Kahit saan ka magsimula.” Tipid niya itong nginitian. “I don’t mind if the story is too messy. We will try to find the right words to make me understand it.”Muli itong humugot ito ng malalim na hininga at tumingin sa kanyang kamay
She took a step out of the plane and breathe in the fresh–– no–– polluted air of the country she left years ago to study abroad. Nilibot niya ang paningin at mahinang napailing. Sinuot niya ang dalang sunglasses at bumaba na sa hagdanan. Matapos niyang makuha ang kanyang bagahe ay naglakad na siya patungo sa arrival area. Sabik na siyang makapagpahinga.To be honest, wala siyang balak na umuwi ngayon. More like, wala na siyang balak bumalik pa ng Pinas. Bukod sa wala rito ang negosyong pinapatakbo niya ay medyo nakakalimot na rin siya sa mga salitang ginagamit ng bansang ito. Who wouldn’t? She left Philippines since she was ten and now she’s turning twenty three next month.“Bliss!”Nilingon niya ang tumawag sa kanyang nakakarinding pangalan at nakita ang kanyang ina na may hawak na malaking placard at mayroong pangalan niya. Kumakaway ito at may malawak na ngiti sa labi. Napangiti na lang din siya at nilapitan ito.“Mommy!” she greeted her mother happily.“My baby!”Niyakap siya nito
“Damn…”Umupo siya sa kanyang kama at inayos ang sarili. Nakatitig lamang siya sa laptop na nakapatong sa ibabaw ng desk. The screen contains the public information about her mother’s fiancé, Aiden Ivanov. She tilted her head and bit her lower lip.He is a famous businessman; one of the youngest and richest tycoon in Europe and Asia. Marami itong business at sikat din ito sa larangan ng drag racing. Aiden is also a full-blooded Russian man. Kaya’t hindi nakakapagtaka ang physical feature nito na hindi man lang nababahiran ng pagiging pinoy.But the question is: Paano ito nakilala ng kanyang ina.Look, she’s not trying to be a villain here. Nang makita niya ang uri ng ngiti ng kanyang ina nang magkwento ito tungkol sa mapapangasawa ay kahit papano’y nagbibigay ginhawa sa kanya dahil sa katotohanang masaya ito sa napiling mapapangasawa. But now that she met this man, she’s having doubts. Lalo pa’t marami ang mga news articles tungkol sa binata na na-li-link sa iba’t ibang babae, especia
Severe headache woke her up the next morning. As much as she doesn’t want to wake up, ramdam niya ang pananakit ng kanyang ulo. The first thing she wanted to do is to throw up everything she ate and drank last night.Ngunit sa kanyang pag-ikot ay nakaramdam siya ng kung anong mabigat na nakapatong sa kanyang tiyan. She can also feel a breathing fanning against her neck. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at dahan-dahang dinilat ang mga mata. Saglit na umikot ang mundo sa kanyang pagdilat. Kinakailangan niya pang kumurap-kurap. Ngunit kahit anong kurap niya ay nakakaramdam pa rin siya ng hilo.Dahan-dahan siyang bumaling sa kanyang tabi para tignan kung saan nanggagaling ang nararamdaman niyang paghinga. Ang inaantok niyang diwa ay tila nagising nang unti-unti niyang makilala ang lalaking kanyang katabi.Aiden Ivanov?!Her heart started pounding so fast and loud, loud enough that she can heart it. Agad niyang nilibot ang tingin upang tingnan kung na sa tamang silid ba siyang pinasu
Tahimik na nagmamasid si Bliss sa labas ng bintana. Sobrang liwanag ng city lights sa baba. For a moment, she felt at peace. O baka sadyang niloloko niya lamang ang sarili? It’s been five years now. Limang taon na ang nagdaan ngunit wala pa rin siyang mukhang ikapapakita sa kanyang ina dahil sa pangyayaring ‘yon. She wanted to tell her mother about what happened.“Mommy!”But how?She turned to the little baby who called her mother and smiled. Binaba niya ang hawak na baso ng champagne at sinalubong ang anak. Agad niya itong kinarga at hinalikan sa pisngi. Isang ngiti ang sumilay sa kanyang labi nang halikan siya ng anak pabalik.“How was your day?” she asked softly.“I had a great day! Look!” Pinakita nito ang braso na punong-puno ng mga stars. “My teacher awarded me with a lot of stars!”“Wow!” she exclaimed, matching the excitement on her daughter’s face. “What a surprise! Very good!”Kanina pa nakauwi ang kanyang anak galing sa school. Mukhang hindi nito tinanggal ang mga stamps n
“Sige ka, magtatampo ako sa ‘yo kapag hindi ka nagpunta sa pinakaimportanteng araw ko,” saad nito mula sa kabilang linya.Mahina siyang natawa sa sinabi ng ina at humugot ng malalim na hininga. She bit her lower lip and stared at the house in front of her. “How about you go out and check if the package I ordered was already delivered?”“Huh?” Ramdam niya ang pagtataka ng kanyang ina. “What do you mean? Did you send me a package?”“I did. A congratulatory gift. Get out and get it.”“Okay, just a moment.”Agad na pinatay ni Bliss ang tawag at hinintay ang kanyang ina na makalabas. And yes, she wanted to surprise her mother. Noong nagdaang gabi pa siya lumipad at sobrang pagod ng kanyang katawan ngayon. She wanted to rest. And she misses her baby.Kamusta na kaya si Miracle ngayon? Mahigpit pa namang bilin nito na tumawag agad kapag nakarating na sa kanyang ‘business meeting’. Yes, she had to lie to her daughter about leaving. Alam niyang pupupugin siya nito ng tanong kung sakaling sabih
TAHIMIK na nakatitig si Bliss dito. Hindi niya alam kung bakit sobrang skip ng kanyang dibdib habang nakatitig sa binata. Alam niyang mayroon itong tinatagong lungkot sa dibdib. She’s trying her best to cheer him up right now. And besides, she also want to listen. Gusto niyang malaman. Gusto niyang marinig. Nagmumukha na siyang chismosa ngunit wala siyang pakialam.Na sa kama silang dalawa ngayon at parehong tahimik. She’s waiting for him to start. Ang mahirap kasi sa lalaki, hindi ito mahilig mag-open up ng problema. Madalas ay dinidibdib nila. And that’s the reason why the highest rate of suic*dal people are men. Kasi wala silang mapagsabihan. Nahihiya silang maglabas ng hinanaing sa buhay.“I…” He took a deep breath. “I don’t know where I should start.”“Kahit saan ka magsimula.” Tipid niya itong nginitian. “I don’t mind if the story is too messy. We will try to find the right words to make me understand it.”Muli itong humugot ito ng malalim na hininga at tumingin sa kanyang kamay
HINDI NA NIYA mabilang kung ilang beses na siyang pabalik-balik sa paglalakad sa loob ng kanyang opisina. He’s been trying to reach Bridgette to ask for help but she’s not answering as well. Mukhang busy ito. Tahimik lamang ang dalawang kaibigan niya sa couch, parang pinagbagsakan ng langit ang kanilang mga mukha.“How about calling Cyd? I’m pretty sure he can help us,” tanong ni Liam.“I don’t know. Baka nakalipad na ang eroplano nito paalis,” sagot naman ni Charles.The whole quarters are in pure silent. Hindi nila tukoy kung sino ang kumuha ngunit mayroon na siyang pagdududa. Aside from that footage, lahat ng camera ay nakapatay sa oras ng pagkawala ng capsule na pinaglagyan nila ng chip.The clock is ticking two in the morning. Hindi siya makatulog, ganon na rin ang kanyang mga kaibigan. Pareho silang lahat na hindi makatulog kakaisip sa mga nangyari. They’re so clueless. They’ve been looking for some signs but they couldn’t find any. Tanging footage na ‘yon lang ang kanilang naki
MABILIS NA TINAKBO ni Aiden ang silid kung saan nila kasalukuyang ina-access ang chip. Lahat ng mga tao roon ay nagkakagulo at mukhang hinahanap ang chip.“What the hell is happening here?” asik niya sa mga ito.Yumuko ito bilang pagbati sa kanyang pagdating at tinigila ang kung ano mang kanilang ginagawa. One of them was brave enough to answer his question.“Our apologies, Mr. Aiden. We were casually taking rounds when we noticed that the capsule that is keeping the chip floating was gun. We kept searching all over the place but—”“Fvcking find it!” singhal niya at namumuo na naman ang galit sa kanyang dibdib. “How can you all be so careless and stupid at the same time?! Nikto ne vyydet iz etoy komnaty, poka my ne naydem etot chertov chip!” [translation: No one is going to leave this room unless we find that damn chip!]“We’ll help looking for it too,” agad na sambit ng dalawa at tumulong din ito sa paghahanap.He took a very deep breath to calm himself down. Ayaw niyang pangunahan s
TAHIIMIK na nakaupo si Bliss sa tabi ng passenger’s seat. Na sa backseat si Bridgette, si Miracle, at ang nanny nito. Pansin niya ang malalim na paghinga ni Aiden sa kanyang tabi ngunit hindi niya na lang ito pinapansin.She’s still bothered by what her mother said before the line went dead. Parang may kung ano itong pinapahiwatig. Hindi niya alam kung ano ‘yon at hindi niya matukoy. She wanted to know what it was but it’s pretty obvious that she wouldn’t find out anyway.Humugot na lamang siya ng malalim na hininga at binaling ang tingin sa labas ng bintana. Mahigpit na pinagbabawal ni Aiden na bawal buksan ang bintana. Wala rin naman siyang planong buksan ito dahil masyadong malamig ang simoy ng hangin. Baka magkasipon pa ang kanyang anak.“What did you two talk about?” biglang basag ni Aiden sa katahimikan.Wala sa sarili siyang napasulyap sa rearview mirror at nakita roon si Bridgette at busy sa phone nito. Mariin niya namang kinagat ang ibabang labi at humugot ng malalim na hinin
The mere flashing of her mother’s name on her screen is making her heart skip a beat. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at tumingin kay Cydine na ngayon ay nakatitig sa kanya. Pareho silang tulala at hindi alam kung ano ang sasabihin.“Ty ne otvetish' na yeye zvonok?” mahinang tanong ni Cyd habang nakakunot ang noo. [translation: Are you not going to answer her call?]“Should I?” hilaw niyang tanong dito at humugot ng malalim na hininga. “I’m scared.”“Scared of what?”Sabay silang napalingon sa nagsalita at nakita si Aiden na kakababa lang ng sasakyan. Kasunod nitong bumaba si Bridgette mula sa passenger’s seat. Kumunot ang kanyang noo at ramdam niya ang pagbalot ng… pagseselos?Wait—what? She’s jealous? Of who? Of Bridgette? Bakit naman siya magseselos?‘Hello, girl? Kakaamin mo pa lang sa kanya na gusto mo siya. Ang bilis mo naman kaagad nakalimot,’ wika ng maliit na tinig sa kanyang isipan.She bit her lower lip. Oo nga pala. Kakaamin niya pa lang sa kanyang sarili kaya ganit
HER LIPS parted and she doesn’t know what to say. Hindi siya makapaniwalang nakatingin sa binatang seryosong nakatingin sa kanya ngayon, mukhang naghihintay ng kung ano mang isasagot niya sa offer nito. Ni hindi niya nga matukoy kung seryoso ito sa sinasabi nito.“Are you sure about that?” wala sa sarili niyang tanong. “I mean, pochemu ty khochesh', chtoby ya poshol s toboy?” [translation: why would you want me to come with you?]Kita niya kung paano naging malikot ang mga mata nito at para bang nakakaramdam ng awkwardness. And that’s new because Cydine doesn’t know the word awkwardness. He’s always full of confidence. But now…“Ty skazal, chto khochesh' sbezhat'. YA prosto predlagayu svoyu pomoshch'.” Agad itong nag-iwas ng tingin. [translation: You said you want to run away. I'm just offering my help.]She bit her lower lip. He looks so adorable, trying to hide the embarrassment. Mahina siyang natawa. Ngunit agad din siyang natigilan nang may mapagtanto. “But… why do you want to lea
KULANG NA LAMANG ay lumipad ang sasakyan ni Aiden sa bilis ng kanyang pagpapatakbo. His heart is racing. Halos hindi na matono ang pagtibok ng kanyang dibdib dahil sa kaba at takot na baka kung ano na ang nangyari sa kanyang anak.As soon as he arrived at his house, he immediately stepped out of the car and went inside. Hinanap ng kanyang mga mata ang kanyang anak ngunit hindi niya ito makita.“Miracle?” he called. “Baby, daddy’s here.”Napatingin siya sa pangalawang palapag at nakita ang pagsilip ni Bridgette. Nang makita nitong siya ang dumating ay kita niya ang kaginhawaan sa mukha nito. Umalis ito saglit at nang bumalik ay buhat-buhat na nito ang bata.Nagmamadaling umakyat si Aiden sa hagdanan,. He skip every staircase he can just to reach the second floor as soon as possible. At nang makarating siya sa pangalawanag palapag ay kinuha niya mula sa pagkakakarga ni Bridgette and bata at niyakap ito nang mahigpit. Pinikit niya ang kanyang mga mata at pakiramdam niya ay nabunutan ng t
“I OVERHEARD your conversation,” panimula niya. “You were looking for something. And because as curious as I am, I asked my secretary to hire someone and dig something. Thankfully, you guys are careless around me.” Mahina siyang natawa. “It’s always been a big question to me why Aiden wanted to marry my mother. I mean, he has it all. Money, fame, connections, power, name it. He has it all. Girls are flocking on his feet. I bet they’re even sending him love letter shits and that. That’s why I’m always… always suspicious. But after knowing everything, I finally understand why.”“Znachit, vy nas deystvitel'no uslyshali, da?” tanong nito. [translation: So you really heard us, huh.]“I did.” She chuckled. “And I found out that the sole reason why Aiden married my mother is because of the chip. I don’t understand what’s inside of that chip, but I had my suspicions that it’s something important. And it was even triggered when my mother wanted me to marry Kenji. It was as if she was in a hurr
“BEER?”Nag-angat siya ng tingin kay Cydine nang mag-offer ito sa kanya ng isang lata ng beer. Walang pagdadalawang isip niya naman ito tinanggap at humugot ng malalim na hininga. She then bit her lower lip and opened the can.Wala siyang sinayang na pagkakataon at agad na tinunga ang beer. It was little tasty, ngunit mas nangingibabaw pa rin talaga ang lasa ng alcohol. Gusto niyang ngumiwi ngunit pinipigilan niya na lang ang sarili. It will taste good later.“Why did you decide to bring me here?” mahina niyang tanong. “And why are there seldom people pass by?”Kasaluyan silang na sa Thames South Bank. Hindi naman siya nagrereklamo. Sa totoo lang ay gusto niya ang lugar na ito dahil kaunti lamang ang mga taong dumaraan ngayon. Malamig din ang simoy ng hangin at maganda ang tanawin.For a moment, kumakalma ang kanyang magulong damdamin.Umupo sa kanyang tabi si Cyd at binuksan din ang canned beer na hawak nito. Mariing kinagat ni Bliss ang ibabang labi at tumingala sa kalangitan. The s